Νέα ταινία JUDGE DREDD
Η προηγούμενη ταινία JUDGE DREDD αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις που έχω δεχτεί (συμπεριλαμβανομένων και πραγμάτων πολύ πιο σοβαρών/σημαντικών). Να φταίει, άραγε, το νεαρό της, τότε, ηλικίας μου, ή μήπως ο ενθουσιασμός που είχα νιώσει, βλέποντας ότι ένα παιδικό μου όνειρο ετοιμαζόταν να γίνει πραγματικότητα. Μήπως είχα ψηθεί από τα κείμενα (με αφορμή την ταινία) που διάβαζα στα mainstream μέσα για τον DREDD (αν και αυτό που είχα εκτιμήσεί περισσότερο ήταν αυτό που έγραψε ο μετέπειτα φίλος Σωτήρης στο ΜΟΝΟΚΕΡΩΣ), ή μήπως έχει να κάνει με την παταγώδη αποτυχία (από κάθε άποψη) της ταινίας;
Σε κάθε περίπτωση, είχα μπει σε αυτό το παιχνίδι (που από τότε βλέπω όλο και περισσότερους να μπαίνουν) να περιμένω τα trailers, τις πρώτες εικόνες, το reimagining των χαρακτήρων, το κατά πόσο η ταινία θα είναι πιστή στο comic ή στον χαρακτήρα…
Μάζεψα όσους φίλους είχα, πηγα ενθουσιασμένος στην πρώτη προβολή και τελικά είδα έναν βιασμό-διασυρμό ενός πράγματος που αγαπούσα πάρα πολύ. Ούτε οι σελίδες από τα comics που έδειχνε στην αρχή της ταινίας, ούτε η όμορφη εικόνα της Megacity 1 στο τέλος της ταινίας, ούτε τα λόγια παρηγοριάς των φίλων μου («έλα δεν ήταν και τόσο κακό» «τουλάχιστον έχεις τα comics σου» «τουλάχιστον φόραγε ωραίες μπότες») με κάνανε να νιώσω καλύτερα.
Πάει καιρός από τότε. Πλέον, απλά δε με αφορά. Δε με ενδιαφέρει αν θα γυριστεί, τελικά, νέα ταινία DREDD, ή SLAINE, ή WATCHMEN, ή V FOR VENDETTA. Ο βασικός λόγος, πλέον, είναι ότι αυτό που ενδιαφέρει, πρώτιστα, είναι το Μεσο (το layout των σελίδων, ο ρυθμός των panels, ο τρόπος που τα μπαλονάκια μπαίνουν στο καρέ… ) και ελάχιστα οι χαρακτήρες. Ο δεύτερος λόγος, είναι ότι σε ένα comic έχω μια κάπως καλύτερη ευκαιρία να δω το καλλιτεχνικό όραμα ενός ανθρώπου (ή μιας ομάδας ανθρώπων) να υλοποιείται, χωρίς να το αλλάξουν παραγωγοί, managers, σύμβουλοι, image makers κ.τ.λ. Κάποιες φορές, όμως, αναρωτιέμαι κατά πόσο αυτή μου η στάση έχει επηρεαστεί και από εκείνο το απόγευμα, που είδα τον Sylvester Stallone να λέει τη μια «εξυπνη» ατάκα μετά την άλλη και να ασελγεί πάνω σε ένα χαρακτήρα, που, εκείνη τη στιγμή, σήμαινε τόσα για εμένα…
