3 STORY: THE SECRET HISTORY OF THE GIANT MAN

Writer/Artist: Matt Kindt
Editor: Diana Schutz
Asst. Editor: Brendan Wright
Dark Horse

Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν περιμένεις να δεις. Είναι αυτά που χαρακτηριστικά βάζεις στην κατηγορία “άμα μου το λέγανε ότι θα γίνει πριν μερικά χρόνια, θα…”. Σε αυτή την κατηγορία, βέβαια, χωράνε πολλά. Από φίλους σου, που παντρεύονται και κάνουν παιδιά, από δουλειές που δεν περίμενες ποτέ στη ζωή σου να κάνεις, από αποφάσεις που παίρνεις τώρα ως τις πλέον λογικές και ποτέ σου δεν περίμενες να τις δικαιολογείς τόσο εύκολα.

Μια από τις ομάδες των συμβάντων που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία και αποτελούν μια από τις αγαπημένες μου, είναι και οι mainstream δουλειές των αγαπημένων μου καλλιτεχνών. Για να εξηγηθώ:

Αν μου το λέγανε πριν μερικά χρόνια ότι…

· …o Fred Van Lente θα έγραφε SPIDER-MAN…
· …o Jonathan Hickman θα έγραφε FANTASTIC FOUR…
· …ο Jeff Lemire θα είχε δική του ongoing series στη Vertigo…
· …ο Matt Kindt θα εξέδιδε τη νέα του δουλειά από την Dark Horse…

…σίγουρα δε θα τον πίστευα. Όχι ότι θα ήταν κάτι το υπερβολικό, ή στα όρια της επιστημονικής φαντασίας, αλλά μιλάμε για τέσσερις δημιουργούς (τα συγκεκριμένα παραδείγματα) που δε μοιάζουν ικανοί να καλουπωθούν στο mentality των mainstream εταιρειών. Ο Van Lente είχε ένα διαφορετικό είδος χιούμορ από αυτό των κοστουμάτων του House of Ideas, o Hickman παραήταν “way out there” για να “δέσει” στην πρώτη υπερηρωική ομάδα της Marvel και ο Lemire έγραφε για συνηθισμένα πράγματα και κλειστές κοινωνίες κι όχι για post-apocalyptic road trips.

Και ο Kindt; Αυτός έχει γράψει ίσως το μοναδικό comic που διαθέτει τη δομή του NAKED LUNCH (του William S. Burroughs) σε συνδυασμό με τη Μάτα Χάρι – μιλάω, φυσικά, για το SUPER SPY. Τί δουλειά έχει, λοιπόν, o Kindt στην Dark Horse, μια εταιρεία που, παρά τα indie ανοίγματά της, διατηρεί μια σχεδόν clean cut επιμονή, ως προς τη φιλοσοφία των εκδόσεών της;

Όχι, βέβαια, πως το 3 STORY… φέρνει κάποια επανάσταση στα comics και τις μεθόδους τους, αλλά, όπως και να το κάνουμε, μοιάζει περισσότερο με το hardcover που θα σφραγίσει η Top Shelf, παρά με την κυκλοφορία του μήνα για την Dark Horse. Και αυτό γίνεται φανερό από την πρώτη ματιά στο βιβλίο, του οποίου το cover έχει μια τρύπα (στο παράθυρο του σχεδίου), η οποία αποκαλύπτει μέρους του σχεδίου της πρώτης σελίδας.

Και οι παρασπονδίες (για τα mainstream πρότυπα μιλάμε πάντα) συνεχίζονται, καθώς η ιστορία χωρίζεται σε τρία κεφάλαια: καθένα από αυτά να αποτελεί την οπτική ενός διαφορετικού προσώπου στην ιστορία του Craig Pressgang, του Giant Man. Οι πρώτες σελίδες αποτελούν την αφήγηση της μητέρας του, οι επόμενες της γυναίκας του και οι τελευταίες της κόρης του – όλες ένα διαφορετικό κομμάτι της ζωής του. Και αν στο SUPER SPY, τα κομμάτια ήταν σκόρπια και μπορούσες να τα διαβάσεις με οποιαδήποτε (σχεδόν) σειρά, στο 3 STORY… έχουν τοποθετηθεί με χρονική σειρά: η γέννηση, η ζωή και ο θάνατος. Τίποτα ξεχωριστό εδώ.

Το γεγονός, πάντως, ότι η ιστορία ενός ανθρώπου που δε σταμάτησε να ψηλώνει, μέχρι που έφτασε στο ύψος ενός τριώροφου κτιρίου, έρχεται από τρία διαφορετικά στόματα (αλλά και… hard evidence, όπως αποκόμματα εφημερίδων), την καθιστά σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα. Ειδικά αν τη γράφει ο Kindt.

Ο οποίος, όμως, μοιάζει πολύ επηρεασμένος από έναν άλλο καλλιτέχνη, τον οποίο ανέφερα παραπάνω: τον Jeff Lemire. Ειδικά οι πρώτες σελίδες και η αφήγηση της μητέρας μοιάζουν να έχουν προέλθει από τις σελίδες του ESSEX COUNTY – η μικρή κοινωνία και το αγόρι-επίκεντρο της ιστορίας, η αναδρομή στο παρελθόν και οι ρίζες του αγοριού και κάποια πρόσωπα που βλέπουμε, αλλά δε θα μάθουμε το ρόλο τους, μέχρι να φτάσουμε παρακάτω. Με αυτά στο μυαλό, μπορείτε να φανταστείτε την έκπληξή μου, όταν βρήκα στα credits και το όνομα του Lemire, ο οποίος συνεισέφερε ένα από τα panels της ιστορίας!

Παρακάτω, όμως, η ιστορία παίρνει τα χρώματα που θα περίμενε κανείς από τον Kindt. Φυσικά, η κατασκοπία δε θα μπορούσε να λείπει, ενώ και ο χώρος εξέλιξης των γεγονότων εξαπλώνεται, σε παγκόσμια σχεδόν κλίμακα. Βέβαια, η κατασκοπία παραμένει μόνο στο background, ως μια δευτερεύουσα εξέλιξη και ο μεγεθυντικός φακός του συγγραφέα, αλλά και του αναγνώστη, παραμένουν στην ανθρώπινη ιστορία του γιγαντιαίου άντρα και στα προβλήματα που του προκαλεί αυτή του η διαφορετικότητα.

Σε πρώτο πλάνο βρίσκονται τα συναισθήματα, όχι τόσο του πρωταγωνιστή, όσο των δικών του ανθρώπων. Και αυτά έχουν μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς δεν είναι κι εύκολο να συνδέεσαι με έναν τέτοιο γιγάντιο άνθρωπο, οπότε επικρατεί η μοναξιά, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για αυτούς. Ενδιαφέρον, βέβαια, έχει και ο τρόπος που οι γύρω του αντιλαμβάνονται, ή απλά μαντεύουν, τα συναισθήματα του ίδιου του πρωταγωνιστή. Και ουσιαστικά, μέχρι το τέλος, αυτός ο άνθρωπος παραμένει ένα μυστήριο για τον αναγνώστη, όπως και για την κόρη του, η οποία, μετά από χρόνια, ενήλικη πλέον, προσπαθεί να λύσει το μυστήριο αυτό.

ΟΚ, λοιπόν, δε μαθαίνουμε και τόσα πολλά από τον αχανή εσωτερικό κόσμο του τεράστιου αυτού ανθρώπου – αυτό το δέχομαι. Η εξιστόρηση του Kindt, όμως, μας ωθεί να το επιθυμήσουμε και να ακολουθήσουμε με προσοχή τα όσα έχουν να μας πουν για αυτόν, η μητέρα του, η γυναίκα του και η κόρη του. Και ο τρόπος που παίζει με τις λέξεις και τις εικόνες είναι σίγουρα η καλύτερη ανταμοιβή για τον αναγνώστη.

Και οι εικόνες, το σχέδιο δηλαδή του Kindt, αποτελούν επίσης ένα είδος ανταμοιβής. Αν και αυτό μου έδωσε την εντύπωση ότι δε βρίσκεται και στα καλύτερά του. Μπορεί, όμως, απλά να με χάλασε το χρώμα. Παρ’ όλο που τα χρώματα στις σελίδες του 3 STORY… είναι ελκυστικά, νομίζω ότι προτιμώ το σχέδιό του Kindt με τις βασικές αποχρώσεις του καφέ.

Για να συνοψίσω, λοιπόν, καθώς ξεκίνησα να γράψω ένα σύντομο και περιεκτικό review και κατέληξα σε ένα ημι-ποιητικό “σεντόνι” (τελικά με ενέπνευσε περισσότερο απ’ όσο νόμιζα), το 3 STORY… είναι μια ενδιαφέρουσα δουλειά – μπορεί να μην αποτελεί την καλύτερη του Kindt, αλλά, προσωπικά, τη συγκαταλέγω στα καλύτερα της Dark Horse, εδώ και αρκετούς μήνες.