KICK-ASS

Writer: Mark Millar
Artist: John Romita Jr
Marvel (Icon)

Επιτέλους! Μετά από αρκετή υπομονή, ήρθε και το τελευταίο τεύχος της σειράς. Ας μην γκρινιάζω, όμως…

Μια συνεργασία ανάμεσα στον Mark Millar και τον John Romita Jr. (που είναι και καλεσμένος του COMICDOM CON ATHENS 2010) αποτελεί από μόνη της είδηση. O Millar (WANTED, CIVIL WAR) είχε συναντηθεί με τον Romita Jr. (AMAZING SPIDER-MAN, DAREDEVIL, ETERNALS) στο WOLVERINE: ENEMY OF THE STATE, κάνοντας πολύ καλή δουλειά. Γι’ αυτό και αποφάσισαν να συνεργαστούν στην creator-owned σειρά, KICK-ASS.

Για το πρώτο τέυχος της σειράς, έχει γράψει ένα καταπληκτικό review ο Θωμάς Παπαδημητρόπουλος. Κάντε μια βόλτα.

Ο Dave Lizewski είναι ένας μαθητής Λυκείου, ένας αδιάφορος τύπος, ορφανός από μητέρα. Ζει με τον πατέρα του, έναν γλυκύτατο χήρο που τον υπεραγαπά. Ο Dave είναι ένα κλασικό fanboy (I’m sure you know the type), και περνάει ώρες διαβάζοντας comics. Επηρεάζεται βαθύτατα και τότε του δημιουργείται η ανάγκη να γίνει ένας από τους ήρωες που τόσο πολύ θαυμάζει. Αγοράζει μια στολή, την οποία και φοράει κάτω από τα ρούχα του ακόμη και στο σχολείο, αποδεχόμενος το αρχετυπικό αυτό τελετουργικό κάθε υπερήρωα.

Μέχρι που αποφασίζει να αναλάβει δράση, εκεί έξω, στον πραγματικό κόσμο. Και τις τρώει άσχημα. Αλλά σαν πραγματικός ήρωας, δε το βάζει κάτω και επανέρχεται. Υπερασπίζεται έναν κακόμοιρο τύπο, η ηρωική του πράξη απαθανατίζεται, ανεβαίνει στο Youtube και ο Dave (του οποίου το κωδικό όνομα είναι, δικαιωματικά, Kick-Ass) γίνεται, εν μια νυκτί, είδωλο. Αλλά οι εκπλήξεις στη ζωή του δεν έχουν τελειώσει.

Όλα αλλάζουν για πάντα, όταν συναντά τη δεκάχρονη Hit-girl και τον Big Daddy. Την ίδια ώρα, στην προσωπική του ζωή, τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, αφού για να μπορεί να κάνει παρέα με την κοπέλα που αγαπά, αναγκάζεται να προσποιείται τον gay.

Αν δεν είχε δει κάποιος τα εξώφυλλα των τευχών και διάβαζε μόνο το 1^ο τεύχος, ίσως και να θεωρούσε ότι πρόκειται για μια παρωδία, και ειλικρινά μπορεί και να είναι. Ένα fanboy αγοράζει μια στολή και ξαφνικά νιώθει σημαντικός. Μέχρι που η πραγματική ζωή αποφασίζει να δείξει το σκληρό της πρόσωπο. Η πλοκή θυμίζει λίγο το WANTED -ένας απλός άνθρωπος που γίνεται σκληρό καρύδι- Ωστόσο, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και περισσότερο θάρρος από τον Millar. Ο Dave δεν είναι γιος κάποιου σπουδαίου killer, δεν έχει κάποιο κρυφό ταλέντο, απλά βαρέθηκε να παίζει βιντεοπαιχνίδια.

O πρωταγωνιστής, Dave/Kick-Ass, παίρνει μια απόφαση που πολλοί σκεφτήκαμε αλλά κανείς δε τόλμησε. Να βάλουν ένα κοστούμι και να το παίξουν υπερήρωες. Είναι ένας έφηβος, χαμένος στη σκληρή κοινωνία του Λυκείου και τρομοκρατημένος από το μέλλον. Και αποφασίζει να ξεφύγει με μια στολή κατάδυσης και ένα μπαστούνι baseball. Ο ίδιος δικαιολογεί την απόφασή του λέγοντας:

“I didn’t want to be a lawyer or a bank manager or a goddamn burger-flipper”

Ο ίδιος ο Millar εμφανίζεται ενθουσιασμένος με αυτόν τον χαρακτήρα, με το γεγονός ότι το σκηνικό είναι ο δικός μας ο πραγματικός κόσμος και ο Dave είναι ένας πραγματικός άνθρωπος που ματώνει και που αναρωτιέται “Was I brave or just stupid?”.

Εκεί, όμως, που ο Kick-Ass είναι κακέκτυπο ενός υπερήρωα, το δίδυμο Big Daddy και Hit-Girl είναι το real deal. Η Hit-Girl είναι μια δεκάχρονη φονική μηχανή και πρωταγωνίστρια ενός από τα πιο βίαια δισέλιδα που έχω διαβάσει. Θυμίζει τη Gogo Yubari του KILL BILL για τη στυγνότητα και τις φονικές της ικανότητες.  Και βρίζει σα λιμενεργάτης. Όπως σοφά παρατηρεί ο Millar, δια στόματος Kick-Ass:

“She was like John Rambo meets Polly Pocket”

Και, όμως, αν όλα αυτά σας ακούονται πολύ ωραία, το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ, χωρίς spoilers, είναι ότι ο Millar απλά “ζωγράφισε”. Η συνέχεια σε αφήνει άναυδο, η ιστορία του Big Daddy και της μικρής του κόρης σε κάνει να κρατάς το κεφάλι σου και το τέλος να είσαι μεταξύ εκπλήξεως, οργής και αχνού χαμόγελου. Ο Millar δεν έκανε παζάρια, ούτε στην έκφραση της προσωπικής του άποψης, ούτε στην περιπέτεια, ούτε στις ατάκες. Και μιλάμε για έναν συγγραφέα που συνηθίζει να ενθουσιάζεται με μια δουλειά και μετά να την ισοπεδώνει, ξεπετώντας την, στην κυριολεξία. Ευτυχώς, αυτό δε συνέβη με το KICK-ASS (αν και μας το καθυστέρησε). Μέσα από μια άκρως χορταστική σειρά, περνά την άποψή του για τη ζωή και απεικονίζει την απελπισία του σήμερα. Μια απελπισία που δεν έχει να κάνει με την οικονομική κρίση, αλλά με τα αδιέξοδα μιας βαρετής προδιαγεγραμένης ζωής.

Αυτό, όμως, που, κατά την αποψή μου, ξεχωρίζει σ’ αυτή τη σειρά, είναι το σχέδιο του John Romita Jr., ο οποίος τα δίνει απλά όλα. Έχοντας λατρέψει το σχέδιό του στο ETERNALS, εντυπωσιάζομαι από κάθε panel ξεχωριστά. Ακολουθώντας το πρόσταγμα του Millar, που συνοψίζεται στο “βία-αίμα-κομμένα άκρα”, χορογραφεί απίστευτες σκηνές μάχης με κίνηση και ζωντάνια. Είναι πολλοί αυτοί που κατηγορούν τον Romita και το σχέδιό του, ότι δεν είναι αρκετά ρεαλιστικό και δεν συνάδει με το ρεαλισμό της πλοκής. Αυτή ακριβώς η διάσταση είναι που μου άρεσε τόσο πολύ.

Αξίζει να σημειώσω ότι έξυπνο ήταν και το promo της σειράς, καθώς πριν από την κυκλοφορία της, εμφανίστηκε βίντεο στο youtube με την ηρωική προσπάθεια του Kick-Ass, αλλά και μια σελίδα στο myspace από τον “Dave”.

Τέλος, το KICK-ASS βρήκε το δρόμο για τη μεγάλη οθόνη, με τον Nicolas Cage στο ρόλο του Big Daddy. Με τρομάζει γενικά αυτή η προοπτική, καθώς όλοι είδαμε τι έγινε με την άλλη μεταφορά comic του Millar (WANTED). Το όνομα του Cage, από μόνο του, αρκεί να με κάνει να τρέμω. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι μια ταινία άξια μιας εξαιρετικής δουλειάς.