GREEK STREET

Writer: Peter Milligan
Artist: Davide Gianfelice
DC Comics (Vertigo)

Κακός χαμός είχε γίνει όταν το GREEK STREET είχε πέσει στην αντίληψη του κ. Γεωργουσόπουλου. Κατακεραύνωσε τους δημιουργούς και συλλήβδην τους Εγγλέζους, που τόλμησαν να καταπιαστούν με τα ιερά της ελληνικής τραγωδίας. Ο ίδιος ο Peter Milligan, τότε, είχε δηλώσει στη Λήδα Τσενέ:

“Έγραψα αυτή την ιστορία γνωρίζοντας πόσο απίστευτες και αξιόλογες είναι οι αρχαίες τραγωδίες και επειδή με συγκινούν τόσο πολύ. Αγαπώ πολύ την Αρχαία Ελλάδα και την Αθήνα. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι οι πρόγονοί σας εντόπισαν κάτι στην ανθρώπινη φύση, κάτι τόσο αληθινό και τόσο επίκαιρο. Όσο για αυτόν τον κύριο, τι να πω… αφού μπορεί να κριτικάρει κάτι το οποίο δεν έχει διαβάσει, τα συμπεράσματα είναι δικά σας.”

Ας δούμε περί τίνος πρόκειται.

Το GREEK STREET είναι κάτι άψογο για εμένα: αρχαία ελληνική τραγωδία με έντονες noir αποχρώσεις, σε comic!

Όλα διαδραματίζονται σε ένα δρόμο του σύγχρονου Λονδίνου στο Soho, την Greek Street. Εκεί παρακολουθούμε άτομα του υποκόσμου, μαφιόζους, ανθρώπους του περιθωρίου, strippers και μπάτσους. Κλασσικό noir σκηνικό, σωστά; Σωστά, ακόμη και αν οι ήρωες απηχούν αρχαιοελληνικές καταβολές.

Πρωταγωνιστής, ο Eddie, ένας νεαρός, περιθωριακός τύπος, μικροκακοποιός. Παρασύρει τη μητέρα του, κάνει έρωτα μαζί της εν αγνοία της και τη σκοτώνει άθελά του. Είναι ένας σύγχρονος Οιδίποδας και είναι προφανής ο στόχος του Milligan (HELLBLAZER, HUMAN TARGET) να αναδείξει το νεαρό αυτό σε έναν βαθιά τραγικό ήρωα. Πρόκειται, φυσικά, για την προσωπική ερμηνεία του Milligan για το τι είναι ένας τραγικός ήρωας. Πράγματι, ο τραγικός ήρωας βασανίζεται από μια δύναμη υπέρτερή του, τα βάζει με αντιπάλους ανώτερουςς από αυτόν. Και αν το δεις έτσι, ο Eddie είναι εντελώς γκαντέμης, η ζωή του πάει από το κακό στο χειρότερο. Ταυτόχρονα, όμως, ο τραγικός ήρωας βρίσκεται σε ένα δίλλημα και πρέπει να πάρει κάποιες αποφάσεις. Ο Eddie μοιάζει περισσότερο να άγεται και να φέρεται από τη μοίρα. Να πω την αμαρτία μου, από τη μία τον βαριέμαι και από την άλλη με εκνευρίζει. Δεν τον συμπαθώ, βρε παιδί μου, όπως ταιριάζει σε πρωταγωνιστή τραγωδίας.

Οι υπόλοιποι ήρωες του comic είναι όλοι απηχήσεις του αρχαιοελληνικού πάνθεον των ηρώων. Υπάρχει ο Lord Memnon, (Αγαμέμνων) και η Κλυταιμνήστρα και η δυσλειτουργική τους οικογένεια, με κόρη τη Sandy, την Κασσάνδρα με τα φρικτά οράματα. Ο αστυνομικός είναι ο Dedalus και η συμμορία που λυμαίνεται την Greek Street είναι οι Fureys, οι Ερινύες. Και όπως κάθε τραγωδία, υπάρχει και ο Χορός, ένας χορός από strippers (είμαι σίγουρη ότι ο Αισχύλος χτυπάει το κεφάλι του που δε το σκέφτηκε πρώτος) που σπάει τον 4^ο τοίχο, μιλάει στον αναγνώστη, σχολιάζει όσα συμβαίνουν και γνωρίζει ακόμη περισσότερα.

Το μείγμα που φτιάχνει ο, αναμφισβήτητα ταλαντούχος, Milligan, είναι εκρηκτικό. Η αρχαία τραγωδία είναι ένα εύφλεκτο υλικό, έχει τόση δύναμη που μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο όποιου θέλει να την “ξαναδιαβάσει”. Επιπλέον, είναι τόσο, μα τόσο, εύκολο να πέσεις στην παγίδα της επιτήδευσης και της εύκολης πρόκλησης. Ο Milligan επιλέγει να μην κάνει προφανείς αντιστοιχίες μεταξύ των ηρώων των τραγωδιών και των δικών του. Αυτό συμβαίνει, από τη μια, για να μην είναι τίποτα προβλέψιμο και από την άλλη, εξυπηρετεί το όραμά του να μεταγγίσει την ουσία των αρχαίων αυτών ιστοριών στο δικό του κόσμο. Είναι διαβασμένος και αυτό δεν κρύβεται, του αρέσουν πολύ αυτές οι αρχαίες ιστορίες και αυτό επίσης δεν κρύβεται. Βάζει, επιπλέον, στο μείγμα του, γενναίες δόσεις πηχτής noir ατμόσφαιρας, γεμάτης παρακμή και υπερφυσικά στοιχεία, που κρύβουν ακόμη περισσότερο μυστήριο.

Χαοτικό; Ναι, χαοτικό. Και κουραστικό και εκνευριστικό, μπορώ να ομολογήσω. Όμως, δε το παρατάς, δε σε αφήνει. Αυτό που σε κρατάει είναι ότι διαφαίνεται το όραμα του storyteller, ότι κάπου το πάει το πράγμα, ότι κάπου όλα θα βρουν τη θέση τους.

Κάτι ακόμα που δε σε αφήνει είναι (πέρα από το εγγυημένο γυμνό, αν είσαι και λίγο ματάκιας) το υπέροχο σχέδιο του Gianfelice. Η δουλειά του στο NORTHLANDERS τον ξεχωρίζει και συνεχίζει να το κάνει και στο GREEK STREET. Ωραίοι άνδρες, sexy γυναίκες, ωραίες γωνίες εστίασης που σε κάνουν συνένοχο σε όσα συμβαίνουν και, τελικά, προσωπικότητα στο σχέδιο.

“So come and dance the old dance. You’ll find you already know the steps”, λέει ο Mike Carey, στην εισαγωγή του πρώτου τόμου. Και αυτό είναι αλήθεια. Ακόμη και αν δεν ξέρεις τίποτα για τις τραγωδίες, θα νιώσεις κάτι οικείο. Μένει να δούμε αν ο Milligan θα καταφέρει να φέρει κάθαρση για τους ήρωες και τους αναγνώστες του.