THE CALLING – CTHULHU CHRONICLES #1

Writers: Michael Alan Nelson & Johanna Stokes
Artist: Christopher Possenti
Colors: Stephen Downer
Letters: Johnny Lowe
Cover: Sean Phillips
Editor: Sean Phillips
BOOM! Studios

Το παρόν κείμενο εξυπηρετεί δύο σκοπούς: πρώτον είναι το review που δεν έγραψα εγκαίρως διότι αρρώστησα και το ξέχασα (συγγνώμη κ.κ. Editors – μην με βάλετε να δω FRIENDS, won’thappenagainIpromise!!!). Δεύτερον, θέλω να ανακοινώσω την έναρξη ενός μάλλον φιλόδοξου σχεδίου, namely ένα Top…[? – ε, δεν ξέρω ακόμα πόσα] από comics που είναι μεταφορές, έχουν εμπνευστεί, σχετίζονται κλπ. με το Cthulhu Mythos, ήτοι με το ιδιαίτερο στιλ μεταφυσικού τρόμου του H.P. Lovecraft. Αυτή την εποχή δουλεύω την προκαταρκτική λίστα και μόλις αποφασίσω πόσους τίτλους θα περιλαμβάνει το εν λόγω Top, θα αρχίσω το elimination για να σας παρουσιάσω την τελική επιλογή και τέλος θα τα κάνω review αργά και βασανιστικά (εκτός αν κάποιο έχει γίνει ήδη review εδώ στο παρελθόν, οπότε θα σας παραπέμψω στο αντίστοιχο άρθρο).

Επιστρέφοντας τώρα στο ίδιο το comic, νομίζω ο τίτλος δεν χρειάζεται ιδιαίτερες εξηγήσεις, ως παράφραση μιας από τις πιο διάσημες ιστορίες του Lovecraft (ΤΗΕ CALL OF CTHULHU). Η ιστορία ξεκινάει στο κρουαζιερόπλοιο Paradise, μέσα στην καμπίνα όπου μια γυναίκα κρύβεται με το παιδί της, καθώς οι υπόλοιποι επιβάτες ουρλιάζουν αγωνιωδώς. Σημαντικό στοιχείο της ατμόσφαιρας εδώ, ότι οπτικά δεν υπάρχει τίποτα που να προδίδει τον ήχο (π.χ. ηχητικό εφέ), αλλά καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει από τον διάλογο μεταξύ μητέρας παιδιού. Έπειτα μπαίνουν στην καμπίνα τους δύο άντρες με κοστούμια, σα μαφιόζοι της δεκαετίας του ’70, σκοτώνουν τη μάνα μπροστά στο παιδί της (αν και άγνωστο το πώς, τη βλέπουμε σε μια λίμνη αίματος με μια έκφραση τρόμου στο πρόσωπό της) και έπειτα ο ένας από τους δύο λέει στο αγόρι ότι έχει επιλεγεί και του ζητά να επαναλάβει μαζί του “Ia Ia Chtulhu Fhtagn”.

Έπειτα η ιστορία στρέφεται στον (φαινομενικά τουλάχιστον) πρωταγωνιστή, έναν αντιπρόσωπο φαρμακευτικής εταιρίας, του οποίου η μέρα παίρνει μια απότομη στραβή τροπή όταν μαθαίνει πως η αδελφή του κλείστηκε μόνη της σε άσυλο, πανικόβλητη ότι κάποιος την παρακολουθεί και έχοντας φρικτά οράματα – το κρυπτικό “όλοι στον Παράδεισο είναι νεκροί” δεν βγάζει κανένα νόημα, μέχρι που το Paradise προσαράζει με επιβάτες και πλήρωμα όλους νεκρούς…

Καθώς ο Clay Diggs (ο αντιπρόσωπος που λέγαμε πιο πάνω) πάει να ζητήσει το λόγο στον γκόμενο της αδελφής του (έναν φωτογράφο) για την κατάστασή της, ανακαλύπτει ότι η μυστηριώδης φιγούρα που τη στοίχειωνε στις polaroid, ίσως είναι μια πολύ άμεση και αφύσικη απειλή για τον ίδιο. Την ίδια ώρα, μια γυναίκα ανακαλύπτει ότι ο άντρας της πέθανε στο πλοίο μαζί με σχεδόν 2000 άτομα από μαζικό αιμορραγικό εγκεφαλικό.

Ο τίτλος έχει πολύ ενδιαφέρον ξεκίνημα, πατώντας στη βασική αρχή του Lovecraft που θέλει το μεταφυσικό φρικιαστικό μεν, συνήθως αόρατο δε. Ούτε πλοκάμια, ούτε τέρατα, ούτε τίποτα – ανεξήγητα φαινόμενα, παράξενοι θάνατοι, απότομες εκφάνσεις τρέλας και παράνοιας, αυτά είναι τα εργαλεία των δύο σεναριογράφων (FALL OF CTHULHU, CTHULHU TALES, GALVESTON). Από την άλλη, το σχέδιο καταφέρνει να πετύχει έναν ρεαλισμό στην απόδοση της κατάστασης, παραμένοντας ωστόσο απλό, δίχως περίεργα ψυχεδελικά τεχνάσματα, δίχως “στημένες” εκφράσεις ή ηχητικά εφέ και άλλα (ευρέως διαδεδομένα) ευρήματα που να προδίδουν ότι πρόκειται για comic. Κατά κάποιο τρόπο μοιάζει περισσότερο με storyboard για ταινία ή ντοκιμαντερίστικη μεταφορά γεγονότων στο χαρτί.

Μπορεί το πρώτο τεύχος να μην είναι κάτι το συγκλονιστικό, αλλά θέτει σαφώς τον πήχη ποιότητας στον οποίο στοχεύει και δεν βιάζεται, ορμώντας προς τον αναγνώστη με φτηνούς εντυπωσιασμούς. Αν μη τι άλλο, προδιαθέτει καλά για τη συνέχεια.