MENAGE A 3 (NSFW)

Creators: Gisele Lagace & Dave Zero
www.ma3comic.com

Το MENAGE A 3 ξεκίνησε το 2008, και είναι έργο των Gisele και Dave, σε ιδέα της πρώτης. Εκ πρώτης όψης, είναι ένα αρκετά πιο απελευθερωμένο THREE’S COMPANY με αισθητική ARCHIE, αρκετά επηρεασμένη από manga.  Θα μπορούσαμε να το αφήσουμε εκεί και να πούμε για την ιστορία, τους χαρακτήρες και να το κλείσουμε χαρούμενα. Αλλά, ενώ το παρακολουθούσα συχνά, έχω να πω πως κάτι πάει στραβά με το τελικό αποτέλεσμα.

Οι κύριοι χαρακτήρες μας είναι ο Gary, ένας παρθένος ετών 29, τυπικός καλός τύπος και geek. Ζει με δύο φίλους του που αγνοεί πως είναι ζευγάρι, μέχρι που γυρίζει νωρίς σπίτι και τους βρίσκει σε προσωπικές στιγμές. Του ανακοινώνουν πως θα συγκατοικήσουν και πως έχουν προβλέψει να του βάλουν αγγελία για να αναπληρώσουν το κενό τους. Σε αυτή απαντάει η Zii, μία τρισχαριτωμένη petite κοπελίτσα που τυγχάνει να είναι bisexual, να παίζει σε μπάντα, να έχει αντρικά ενδιαφέροντα και να πληρoί τις προϋποθέσεις της αγγελίας, καθώς “her butt is totally cute”. Απαντάει και η Didi που είναι… έχει… πλούσια τα ελέη. Αυτό. Τα πράγματα που μπορείς να πεις για τη Didi εξαντλούνται γρήγορα και την περιγράφω παρακάτω, οπότε θα με συγχωρήσετε.

Η ιστορία εξελίσσεται με τον Gary να υποφέρει για προφανείς λόγους. Τα κορίτσια κάνουν το σπίτι παιδική χαρά, η καθεμία με τον δικό της τρόπο, κι ο Gary σπάνια συμμετέχει με κάποιον τρόπο πέρα από ντροπιαστικές σωματικές αντιδράσεις που συνήθως του προκαλούν λιποθυμίες. Αργότερα, μπαίνουν κι άλλοι χαρακτήρες στο τρενάκι που έχει πολύ συγκεκριμένο προορισμό. Έναν κόσμο στον οποίο οτιδήποτε είναι επιτρεπτό στο όνομα της ευχαρίστησης. Μιλάμε για comedy sex comic, οπότε το χιούμορ συνήθως αντλείται από την αδυναμία του Gary να λειτουργήσει ως κοινωνικά επιδέξιος άνθρωπος, την ικανότητα της Zii να παίρνει ό,τι θέλει και την ανικανότητα της Didi να κάνει οτιδήποτε άλλο από το να στέκεται εκεί και να δείχνει όμορφη. Αλήθεια είναι έτσι, οπότε έχω ένα δίκιο να προβληματίζομαι για το comic.

Έχω αρκετά προβλήματα με το MENAGE A 3 σε αυτό το σημείο. Ναι, περιστρέφεται γύρω από το σεξ και αυτό το δέχομαι, στην πραγματικότητα – αν δεν το έκανα δε θα έμπαινα καν στον κόπο να γράψω το review. Αλλά, εφόσον μιλάμε για ένα comic που τρέχει αισίως τέσσερα χρόνια τώρα, θα περίμενες κάποιο σημαντικό character development, κάτι πέρα από το προφανές. Αυτό, αν εξαιρέσεις την περίπτωση της Zii, άντε και του Gary ως ένα σημείο, είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι εκεί για να επανδρώνουν (ή να επιγυναικώνουν, ευχαριστώ πολιτικά ορθό Πανεπιστήμιο) τις πιθανές φαντασιώσεις των αναγνωστών. Κάτι το οποίο μπορεί να γίνει με ευκολία, αλλά μπορεί να γίνει καλά ή κακά.

Γίνεται κακά, γιατί, κατά την ταπεινή μου άποψη, υπάρχει ένα όριο στο οποίο μπορείς να δείξεις μία ξανθιά bimbo Γαλλοκαναδέζα να έχει το δάχτυλο στο στόμα με κενή έκφραση καθώς είναι γυμνή ή σχεδόν γυμνή. Μετάνιωσα αυτή τη φράση με το που την έγραψα, ακούω στο κεφάλι μου πολλές φωνές που θα μου πουν όχι, αλλά ισχύει, πόσο ισχύει. Στα αισίως τέσσερα  έτη που τρέχει το comic, δεν υπάρχει κάτι το καινούριο στον χαρακτήρα της Didi (Didi. Double D. Get it?) εκτός από πράγματα που μπορούν να οδηγήσουν σε καινούργια panels, βγαλμένα από τις ονειρώξεις ενός 17χρονου, όπως την απορία της εάν είναι lesbienne ή όχι. Επίσης, διακρίνεται από μία αθωότητα που δικαιολογείται μόνο αν την έχει μεγαλώσει η Mary Poppins σε ένα σπιτάκι στην εξοχή. Μιλάμε για μία κοπέλα με αναλογίες που θα της δημιουργούσαν πρόβλημα περιμένοντας το λεωφορείο, θα περίμενε κανείς να έχει μία συναίσθηση του πότε την εκμεταλλεύονται ή μπαίνουν στον προσωπικό της χώρο. Αλλά όχι, είναι καλοπροαίρετη, γλυκιά και μαγειρεύει θεσπέσια. Κι έτσι έχουμε τέτοια συμβάντα:

Στην πραγματικότητα, η πιο ενδιαφέρουσα χαρακτήρας είναι η Zii, κι αυτό γιατί μοιράζεται πολλά από τα βιογραφικά στοιχεία της ίδιας της Gis. Είναι η μόνη που δε θες να χαστουκίσεις τόσο συχνά, στην πραγματικότητα είναι πολλές φορές αξιολάτρευτη. Κι είναι η μόνη που δεν έχει κενά στις πράξεις της. Είναι διεστραμμένη και συνεχώς φέρεται ως τέτοια, αν και στην πορεία αποκτά μία συναίσθηση για τις συνέπειες των πράξεών της. Ο Gary, που υποτίθεται πως είναι 29 χρονών, ακροβατεί συνεχώς από τον ρόλο του δυστυχή nerd (πράγμα που καταντάει να είναι προσβλητικό) στο άκρο του ευγενούς ιππότη που δεν εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις, ακόμη κι όταν υπάρχει πλήρης συναίνεση. Το ότι τον κρατάμε έτσι, στερημένο και δυσλειτουργικό, καταλήγει κακεντρέχεια. Είναι το BIG BANG THEORY ξανά και ξανά. Και για comic που έχει σαφείς αναφορές στο geekdom, μάλλον έχασε την ισορροπία του “γελάμε μαζί με τον χαρακτήρα” και “γελάμε με τον χαρακτήρα”.

Γενικά, στο σύμπαν του MENAGE A 3, όλη η σκέψη των εμπλεκόμενων στριφογυρίζει γύρω από τις διάφορες στάσεις και καταστάσεις με τις οποίες μπορεί να καταλήξουν δύο ή περισσότεροι από τους χαρακτήρες στο κρεβάτι (στο drawing board ή στο σοκάκι πίσω από το comic store). Ναι, δεκτό, αλλά δεν υπάρχει καν σαφής ιστορία εκτός από περαστικά προβλήματα που δημιουργεί αυτό στις σχέσεις μεταξύ τους. Είναι το BEVERLY HILLS 90210, χωρίς τα βεβιασμένα ηθικά διδάγματα για τη φιλία και τον αμερικανικό τρόπο ζωής. Το σημαντικότερο είναι πως οι διάφορες σεξουαλικότητες, έτσι όπως εκφράζονται στο MENAGE A 3, ενώ στην αρχή δίνουν μία καλή εντύπωση, μένουν εκεί χωρίς κανέναν αντίκτυπο πέρα από τα ευχάριστα. Η ελευθεριότητα που διέπει το comic λειτουργεί μόνο ως το επίπεδο που επιτρέπει στους διάφορους εμπλεκόμενους να μπλέκονται παραπάνω σε τρίγωνα, τετράγωνα και λοιπά σχήματα. Όταν έχεις χαρακτήρες που είναι ομοφυλόφιλοι, bisexual ή μέχρι και ερμαφρόδιτοι, έχεις ένα κάποιο χρέος να ασχοληθείς με το πώς αυτό γίνεται δεκτό στην κοινωνία, λίγο παραπάνω από τη χαρά της Zii όταν βλέπει όμορφα αγόρια να φιλιούνται. Επίσης, αυτός είναι ένας κακός τρόπος να κάνεις χιούμορ:

Από την άλλη, πρόκειται για ένα καλοσχεδιασμένο comic, με αρκετές δόσεις χιούμορ και υπάρχουν πού και πού strips που βγάζουν ένα σχεδόν ζεστό συναίσθημα. Ίσως είναι το ARCHIE συναίσθημα που βγαίνει αναπόφευκτα ώρες-ώρες. Για να μην γίνομαι κακιά, γίνεται μία προσπάθεια για μία κάποια ανάλυση των γεγονότων, αλλά υπάρχουν ελάχιστα περιθώρια, όταν ο κεντρικός σου χαρακτήρας είναι ένας παρθένος που αποζητά την ολοκλήρωση και περιτριγυρίζεται από κοπέλες που πέφτουν κατευθείαν μέσα στα στερεότυπα γυναικών όπως τα εκλαμβάνουμε: την uber γυναίκα (Didi), την χαριτωμένη one of the guys (Zii), τη δυσλειτουργική και βίαια νόμιμη Γιαπωνέζα (Yuki), την “δεν ξέρω τι θέλω, αλλά μπορεί και να σε περιλαμβάνει” (Sonya) κτλ.

Ίσως αν ήμουν πιο μικρή να του έκανα μία πολύ καλή κριτική, ενθουσιασμένη με την ελευθεριότητα της όλης κατάστασης. Αλλά αν ισχύει αυτό, τότε ποιο είναι το target group του comic; Υποψιάζομαι ηλικίες μέχρι 20 ή με μενταλιτέ ανάλογο. Πράγμα που αφήνει ανοιχτό και το ερώτημα, γιατί να έχουμε cast που κυμαίνεται σε μεγαλύτερα ηλικιακά επίπεδα να φέρεται με τρόπο που αντιλαμβάνονται μετέφηβοι; Σέβομαι αρκετά τη Gis, ειδικά για τον τρόπο που εξέλιξε το PENNY & AGGIE από ένα απλό, εφηβικό comic σε μία πολύ ώριμη, πολύ καλή αναπαράσταση των σχέσεων μέσα στο λύκειο. Κατατάσσω το συγκεκριμένο στον τρόπο που μπορείς να δώσεις τις σχέσεις μεταξύ ορμονικά αναβράζοντων ανθρώπων με ρεαλισμό και σεβασμό. Το MENAGE A 3 είτε είναι ο τρόπος της να ξεσπάει από την περισσότερη δουλειά που απαιτεί αυτό είτε είναι το προσωπικό της πείραμα είτε απλά είναι άρμεγμα του κοινού που θέλει σεξ και μετά περισσότερο σεξ. Όχι μόνο αυτό, αλλά, στην πραγματικότητα, έναν κόσμο στον οποίο το σεξ είναι ακίνδυνο, παντού, άνευ ταμπού και εύκολα προσβάσιμο. Αβίαστα, με τον τρόπο που μπορούν να σου το δώσουν μονοδιάστατοι χαρακτήρες. Και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί harmless fun, αν πίσω από τη χαλαρότητα του πράγματος δεν περνούσαν πράγματα που στη βάση τους είναι αρκετά άσχημα.