SNAPSHOT REVIEWS 25-04-13

Όπως ήταν αναμενόμενο, το πρώτο Snapshots μετά το Con περιλαμβάνει εκδόσεις που κυκλοφόρησαν εκεί. Είμαι σίγουρη ότι θα ακολουθήσουν πολλά ακόμα, μιας και στο Comicdom Con Athens 2013 πρωτοκυκλοφόρησαν πολλά και καλά comics. Εγώ σας γράφω για αυτά που διάβασα πρώτα.

ΚΟΥΛΟΥΡΙ #4
Writer/Artist: Tomek
Jemma Press

Είναι πια από τα πράγματα που περιμένω πώς και πώς. Από την αρχή του είχα αδυναμία και οι αδυναμίες δεν κρύβονται. Πολύ μου αρέσει που συνεχίζει ακάθεκτος. Άντε και φρατζόλα!

Ας ξεκινήσω από τη “Φάτσα” που με άφησε με ένα cliffhanger – όσο μπορεί να έχει cliffhanger ένα τόσο σουρρεαλιστικό θέμα – την προηγούμενη φορά. Και αυτό γιατί περίμενα να δω και λίγο ρομάντζο, λίγο έρωτα, λίγο γούτσου-γούτσου. Μπα! Και αυτό το έχω παράπονο. Καθημερινό strip, 4 Κουλούρια, 2 Hehe και ούτε ένα φιλάκι, λίγο έρωτα, κάτι, βρε παιδί! Κάνω λάθος; Και εκεί που πήγε κάτι να γίνει… Δε λέω άλλα.

Η εκπομπή με το περίεργο όνομα είχε τα απρόοπτά της, μιας και έπαιξε αντί για αυτήν ένα short story. Ένα από τα απρόοπτα που μόνο το σουρρεάλα μυαλό του Tomek γεννάει. Εντελώς αυτοαναφορικό, με θέμα το πώς μπορεί να χωρέσει μια ιστορία μέσα σε οχτώ σελίδες και όσο γίνεται αυτή η κουβέντα οι σελίδες τρέχουν. Έξυπνο, αλλά είναι κάτι που έχει ξανακάνει. Αυτή τη φορά, όμως, κέρδισε το δικό μου ενδιαφέρον μιας και ενέταξε μέσα σε αυτό και δουλειές από τους μαθητές του στο Πολιτιστικό Εργαστήρι Σκιάθου. Φοβερά ταλεντάκια στο νησί! (Εντάξει, καλός και ο δάσκαλος.) Ο εκδότης, o Λευτέρης, που έκανε δειλά-δειλά τις εμφανίσεις του στο ΚΟΥΛΟΥΡΙ, έχει πια την τιμητική του και συνυπάρχει με τον Scott McCloud! Άσε, πού να σου εξηγώ, πρέπει να το διαβάσεις!

Ωστόσο, τα χτυπήματα παραμένουν το καλύτερο, το ανυπέρβλητο, το αξεπέραστο ατού της σειράς. Όταν τον ξαναδώ, θα του ζητήσω να μου δείξει το σημάδι από το κοπίδι.

ΤΕΖΑ EXIT
Writer/Artist: Γιώργος Μελισσαρόπουλος
Jemma Press

“It’s the end of an era!”, τολμώ να πω. Ο λόγος για την ξεκαρδιστική σειρά TEZA, που μας χάρισε πολλές καλές στιγμές και άφθονο γέλιο. Ήρθε, όμως, το πλήρωμα του χρόνου να μας αποχαιρετήσει και να βρει τη δική της έξοδο από αυτή την κατάσταση.

Σαφώς επηρεασμένες από την οικονομική κατάσταση και την κρίση γύρω μας, οι κατσαρίδες του TEZA λένε να την κάνουν σιγά-σιγά για καλύτερους τόπους – έστω και αν αυτοί είναι καμιά φορά χλοεροί. Το νέο κύμα μετανάστευσης από την Ελλάδα είναι ένα από τα βασικά ζητήματα των strips, που έχουν πάντα μια γλυκόπικρη αίσθηση.

Όλα όσα ζούμε γύρω μας υπάρχουν μέσα από την αλληγορία των κατσαρίδων. Η ανάγκη να φύγουμε, και αν όχι να φύγουμε τότε να ξεφύγουμε από όσα μας κρατάνε δέσμιους. Ίσως όχι με τόσο βαθύ φιλοσοφικό στοχασμό και με αρκετή διάθεση χαβαλέ, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η ανάγκη αυτή κρύβεται.

Δεν είναι το καλύτερο από τα TEZA, είναι, όμως, το πιο συγκινητικό. Όχι μόνο γιατί μας δείχνει όσα γνωρίζουμε καλά, αλλά γιατί απλά είναι το τελευταίο. Αντίο!

ΚΟΥΠΕ
Writer: Δημήτρης Σαββαΐδης
Artist: Orestix
Αυτοέκδοση

Αυτό το “αυτοέκδοση”, αν πιάσεις το ΚΟΥΠΕ στα χέρια σου, δε θα το πιστεύεις. Σκληρό εξώφυλλο, εντυπωσιακό. Γενικά, μια όμορφη έκδοση. Αλλά δεν είναι μόνο το εξώφυλλο, δεν είμαι τόσο επιφανειακή.

Το ΚΟΥΠΕ περιλαμβάνει strips με όσα παλαβά μπορούν να συμβούν μέσα σε ένα κουπέ τρένου. Πριν πω για αυτά τα τρελά, θα σας πω για το ίδιο το κουπέ, το οποίο και είναι το σταθερό σημείο αναφοράς. Στριμόκωλο και άβολο, στενό αλλά μακρόστενο και ψηλοτάβανο, είναι η ιδανική “σκηνή” για το θέατρο του παραλόγου που εκτυλίσσεται εκεί. Το σχέδιο είναι απλό, λιτό, καρτουνίστικό και ταιριάζει στο θέμα. Μια γεύση παίρνετε και από την εικόνα.

Όσοι ξέρετε τον Δημήτρη Σαββαΐδη, δε νομίζω ότι περιμένατε ένα σοβαρό, δομημένο comic με συντηρητικό χιούμορ. Το ΚΟΥΠΕ είναι αυτό που περίμενα από αυτό το παλαβό αγόρι του χώρου. Σουρρεάλα και τα μυαλά στα κάγκελα, “καμένο” χιούμορ και ξεκαρδιστικές καταστάσεις. Έχει μερικά “καμένα” που με έκαναν να γελάω για ώρα, όπως για παράδειγμα “Τα Μυστικά του Βάλτου”, μια επική συνάντηση ανάμεσα στην Πηνελόπη Δέλτα και το Swamp Thing.

Όλοι οι καλοί μπορούν να πάρουν εισιτήριο (παρεμπιπτόντως, πονεμένη λέξη το “εισιτήριο” και τους ξέφυγαν κανα-δυό, αλλά δεν είναι ώρα να κάνω τη φιλόλογο). Από τον Coyote και τον Roadrunner, μέχρι τον Ovelix, και από τον Dr. Who μέχρι τον Ned Stark, όλοι χωράνε στο στενό κουπέ. Εκτός από τον Darth Vader, που στενοχωρήθηκε γιατί ούτε μισή αναφορά στο Star Wars δεν υπήρχε!

Εξαιρετική προσπάθεια και μπράβο στα παιδιά!

ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ ΝΟΥΜΕΡΑ
Writer/Artist: Θανάσης Πετρόπουλος
Comicdom Press

Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει, σωστά;

Όσοι δεν έχετε περάσει από το site της Comicdom Press να διαβάσετε τα ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ ΝΟΥΜΕΡΑ, έχετε την ευκαιρία να το πάρετε τυπωμένο, στα χεράκια σας, να το απολαύσετε. Σας προειδοποιώ ότι την εισαγωγή την έχει κάνει ο Αντώνης Βαβαγιάννης. Αντιλαμβάνεστε ότι μιλάμε για μια σειρά… λίγο… κάπως.

Μέσα σε ένα panel με σχέδιο απλό, ο Θανάσης αποδεικνύει ότι το χιούμορ είναι ένα ωραίο πράγμα στις μέρες μας. Από πού να το πιάσω και να μπορώ να έχω συνοχή και συνάφεια στο λόγο μου; Ειλικρινά, δεν ξέρω. Ένας ολόκληρος χαώδης κόσμος ανοίγεται στα ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ ΝΟΥΜΕΡΑ. Καουμπόηδες συναντούν τρικέφαλα τέρατα και τα Γκρέμλινς τον Σκοτεινό Ιππότη. Γνωστές ταινίες γίνονται λογοπαίγνια, στα μπαρ μπαίνουν οι πιο απίθανοι τύποι και όλα μας δίνουν να καταλάβουμε καλά ότι ο Θανάσης Πετρόπουλος δεν είναι πλασματικό, αλλά ένα κανονικό, αυθεντικό νούμερο! Το κατάδιασκέδασα.

Για το τριήμερο του Con, τουλάχιστον, ένα από αυτά τα strips – δε θα αποκαλύψω ποιο, φοβούμαι γαρ τη Δίωξη – έγινε σημαία της πλάκας και της ωραίας παρέας. Και όχι άδικα.

ΗΟΜΟ #1
Writer/Artist: Δημήτρης Καμένος
Jemma Press

Και μετά τα strips και τα αστεία, ας πάμε σε κάτι πιο σοβαρό. Και όταν λέω σοβαρό, το εννοώ. Το HOMO είναι μια δουλειά που με ξάφνιασε, γιατί πολύ απλά δεν την περίμενα!

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου όλα τα υποείδη του ανθρώπινου είδους, όπως ο Νεάντερταλ, επιβίωσαν και ζουν μαζί με τον Homo Sapiens στον κόσμο. Ο Δαρβίνος ανακαλύπτει, ωστόσο, την αλήθεια. Ότι, δηλαδή, τα είδη εξελίσσονται και αυτό σημαίνει ότι κάποια είδη είναι ανώτερα από άλλα. Αυτό και μόνο φτάνει για να ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ των ειδών. Και μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και μια μυστήρια συνομοταξία ανθρώπων, οι νεκρομάντες, που έχουν μαγικές ιδιότητές. Μας συστήνεται ο Μπάρετ, ένας νεκρομάντης που τον κόβω για πρωταγωνιστή, αλλά και μια μυστήρια κοπέλα, σε μια μόνο σελίδα χωρίς περισσότερες εξηγήσεις.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα βάση, ασύλληπτα δύσκολο σενάριο, μιας και φαντάζομαι ότι χρειάστηκε ψάξιμο όλο αυτό με τα είδη και τα χαρακτηριστικά τους. Πολύ ζοφερό, σκοτεινό και αλλοπρόσαλλο, αλλά και οικείο. Ο Μπάρετ έχει όλα τα στοιχεία που κάνουν έναν χαρακτήρα ενδιαφέροντα: δύναμη, μυστήριο και ολίγη τρέλα! Περιττό να πω ότι κεντρίστηκε η περιέργειά μου και περιμένω πως και πως τη συνέχεια.

Το σχέδιο εξαιρετικό, με έναν ευρωπαϊκό αέρα που πολύ μου άρεσε. Απηχεί και λίγο LEAGUE OF EXTRAORDINARY GENTLEMEN. Ίσως να ήθελε λίγο “φως” παραπάνω, αλλά ήταν ωραίο και χορταστικό.