DAREDEVIL: END OF DAYS #1-8

Writers: David Mack & Brian Michael Bendis
Artists: Klaus Janson & Bill Sienkiewicz
Marvel Comics

Το DAREDEVIL: END OF DAYS είναι μια μίνι σειρά που ολοκληρώθηκε πριν λίγες εβδομάδες και τράβηξε την προσοχή των αναγνωστών, τόσο λόγω της δημιουργικής ομάδας της, όσο και της πλοκής της, η οποία μας διηγείται το τέλος του ατρόμητου δαίμονα.

Σεναριογράφοι είναι οι πολύ γνωστοί και καταξιωμένοι Brian Michael Bendis και David Mack. Στα μολύβια είναι ο εκπληκτικός Klaus Janson και στα μελάνια ο ακόμη πιο εξαιρετικός Bill Sienkiewicz, ο οποίος έχει εικονογραφήσει και κάποια από τα καρέ του comic μόνος του. Ο Alex Maleev κάνει τα κανονικά εξώφυλλα, ενώ υπάρχουν και εναλλακτικά εξώφυλλα, φιλοτεχνημένα από άλλους εικονογράφους.

Ο Kingpin είναι νεκρός. Ο Daredevil, επίσης νεκρός. Η Daily Bugle είναι έτοιμη να κλείσει και ο Ben Urich μόνος του προσπαθεί να καταλάβει τί έχει γίνει με τον Matt Murdock. Όλα αυτά διαδραματίζονται στο πρώτο τεύχος, το οποίο ξεκινά με μια επική μάχη, στην οποία πεθαίνει ο Daredevil. Σε μια αναδρομή που κάνει ο Urich, βλέπουμε τον Matt να σκοτώνει τον Kingpin. Ναι, καλά διαβάσατε. Ο απαράβατος ηθικός φραγμός των υπερηρώων καταπατήθηκε. Στο τέλος του πρώτου τεύχους, βλέπουμε τον Ben μέσα στην βροχή και πίσω του, πέρα μακριά, κάποιον ο οποίος μοιάζει φοβερά στον Daredevil. Η συνέχεια είναι συναρπαστική.

Το END OF DAYS είναι ένα πάρα πολύ καλό comic. Κατ’ αρχάς, έχει ένα καλογραμμένο σενάριο, έντονα φορτισμένο και γεμάτο μυστήριο, εκπλήξεις και ανατροπές. Βλέπουμε πολλούς χαρακτήρες από το universe του Daredevil – ακόμη και την Elektra – βλέπουμε τη ζωή του και ψάχνουμε, μαζί με τον Urich, το νόημα της τελευταίας λέξης του Daredevil: “Mapone”. Το storytelling είναι πολύ ωραίο, με το στήσιμο και την αφήγηση σε πολύ καλό επίπεδο, με ορισμένα panels να δίνουν ρέστα. Το σχέδιο είναι πάρα πολύ καλό, αφού Janson και Sienkiewicz αποτελούν ένα σχεδόν αξεπέραστο δίδυμο. Ο Janson, ως σχεδιαστής, ανήκει, θα λέγαμε, στους πιο κλασσικούς, χωρίς να έχει να ζηλέψει τίποτα από τους πιο φρέσκους και “ψαγμένους”. Τα μελάνια του Sienkiewicz δένουν πολύ ωραία με τα μολύβια, και τα panels με έντονο chiaroscuro μας πείθουν ότι μπορεί και ελέγχει το αλέγρο του inking, χωρίς να το ακινητοποιεί. Μια τέχνη μακρά ξεχασμένη. Για το coloring, το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι ότι μάλλον δεν δένει πολύ με το σχέδιο. Όταν έχεις ένα πιο ”σκιτσίστικο” σχέδιο, μπορείς να προσθέτεις coloring αριστοτεχνικά (ψηφιακά) αερογραφημένο;

Παρ’ όλο που το END OF DAYS μου αρέσει πολύ, κάτι με προβληματίζει.

Ο Alan Moore, μιλώντας για το DARK KNIGHT RETURNS, σε άρθρο που προσωπικά είχα διαβάσει μεταφρασμένο στο ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ #46, είχε πει τα εξής:

«Όλοι οι καλύτεροι και αρχαιότεροι μύθοι μας, αναγνωρίζουν πως ο χρόνος περνά και πως οι άνθρωποι γερνούν και πεθαίνουν. Ο μύθος του Ρομπέν των Δασών δε θα ήταν πλήρης χωρίς το τελικό βέλος που ρίχνεται για να βρεθεί στο σημείο στο οποίο θα ταφεί. Οι Σκανδιναβικοί μύθοι θα έχαναν ένα μεγάλο μέρος της δύναμης τους, εάν δεν υπήρχε η γνώση του Ράγκναροκ, του τελικού Λυκόφωτος των Θεών, όπως και η ιστορία του Ντέηβιντ Κρόκετ χρειάζεται το Άλαμο. Στα comics, όμως, επειδή ένας χαρακτήρας πρέπει να συνεχίσει να πουλά για τα επόμενα δέκα χρόνια, αυτά τα στοιχεία λείπουν. Οι χαρακτήρες παραμένουν μετέωροι σ’ αυτό το μόνιμο κενό μεταξύ είκοσι και τριάντα ετών, και ο θάνατος στον κόσμο τους είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ένα προσωρινό και αναστρέψιμο φαινόμενο.»

Η δημιουργία και η δράση ενός ήρωα είναι σημαντικά στοιχεία του μύθου του. Για να ολοκληρωθεί, όμως, ένας μύθος, χρειάζεται ένα ακόμη στοιχείο. Και αυτό είναι ο χρόνος που ορίζει, ή προδιαθέτει, το τέλος του ήρωα, είτε με την κυριολεκτική, είτε και μια πιο ευρεία έννοια, ενδεχομένως.

Εγώ, λοιπόν, δεν κατάλαβα το πώς ολοκληρώθηκε ο μύθος του Daredevil. Αν είχα διαβάσει άλλους τίτλους του υπερασπιστή του Hell’s Kitchen, ίσως το END OF DAYS να “κούμπωνε” καλύτερα στο μυαλό μου και να είχα μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για το πώς ο χρόνος, το στοιχείο αυτό, ολοκλήρωσε το μύθο του Matt Murdock…