GOD IS DEAD #1

Writers: Jonathan Hickman, Mike Costa
Artist: Di Amorin
Avatar Press

Παιδάκια κάτω των 16 ετών, θρησκευτικοί και παπάδες, παρακαλώ πολύ απομακρυνθείτε από τις οθόνες σας, εφόσον το GOD IS DEAD πιθανώς να εκνευρίσει μερικούς από εσάς ή να ακόμα να σας αλλάξει και θρήσκευμα, πιστεύω, κτλ. Μπορεί και να υπερβάλλω εδώ, αλλά, όπως και να έχει, αυτό το comic δεν μιλάει για τον απλό, δίκαιο και πατέρα θεό, αλλά ούτε και για φοβισμένους ανθρώπους που ζουν στην άγνοια και στο έλεος των αθάνατων κυρίων τους.

Όπως και να έχει, το comic ξεκινάει παρουσιάζοντας μία σειρά από διάφορες φυσικές καταστροφές ανά τον κόσμο και ανά τους αιώνες. Ύστερα, πηγαίνουμε δύο χρόνια μπροστά από το σήμερα, όταν συμβαίνει εκείνο που ορισμένοι το ονομάζουν Δευτέρα Παρουσία. Όχι όμως οποιουδήποτε θεού, αλλά του ενός και μόνο παντοδύναμου Δία. Από ότι φαίνεται όμως, δεν είναι μόνο ο Δίας που έχει κατέβει στον κόσμο των θνητών, μα και άλλοι πολλοί θεοί. Οι οποίοι, εκνευρισμένοι από το ανθρώπινο είδος – και με το δίκιο τους δηλαδή – θέλουν κηρύξουν πόλεμο εναντίον του. Θεοί vs. ανθρωπότητας. Φαίνεται λίγο άδικος αγώνας. I cannot wait for the bloodlust!

Πάντως, δεν είναι και τόσο άδικος, καθώς μέσα στη γενική τρέλα που υπάρχει μετά την θεία παρέλαση, επιστρέφουμε σε θυσίες – ζώων και μη – και δοξασίες (πόντος στους θεούς). Αλλά  υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι επιθυμούν την καταστροφή των θεών. Πιστεύουν ακόμα στον Ιησού ή στην ιδεολογική θρησκεία του Βούδα ή είναι απλά άθεοι; Ένας θεός ξέρει – προσπαθούν, πάντως, να πολεμήσουν και όχι να προσκυνήσουν. Μερικοί από αυτούς έχουν δημιουργήσει μία μικρή ομάδα, την Collective, και προς το παρόν δρουν υπό το φως των σκιών στους υπονόμους. Εν τω μεταξύ, στη Valhalla, ο Odin ετοιμάζει ένα δείπνο που ταιριάζει στην υπεροχότητά του, αλλά και στους υπόλοιπους θεούς: Ρα, Σίβα και Βισνού, κάτι άλλοι που δεν γνωρίζω και ούτε το όνομά τους θυμάμαι με ευκολία και, φυσικά, το Δία – για να μην ξεχνιόμαστε.

Αυτά από τον κόσμο των θεών και των θνητών, οι οποίοι ετοιμάζονται να μπουν σε ένα πόλεμο που φαίνεται να έχει καθαρό νικητή. Αλλά αυτό θα το δείξει η ιστορία. Το σενάριο είναι καλογραμμένο, δίνοντας εδώ και εκεί τροφή για να στραφούμε στον εσωτερικό μας φιλόσοφο. Ενδιαφέρον όμως έχει και το σχέδιο. Αρκετά ρεαλιστικό, όσο ρεαλιστικά μπορείς να προσεγγίσεις τη μορφή του κάθε θεού. Οι… δικοί μας, πάντως, καλοί βγήκαν. Όπως και να έχει, προσφέρει το κάτι διαφορετικό, από το βιβλίο των Θρησκευτικών τουλάχιστον, αφού πλέον οι θεοί είναι τιμωροί και όχι προστάτες.