THOR: THE DARK WORLD
Σκηνοθεσία: Alan Taylor
Σενάριο: Christopher Yost, Christopher Markus Stephen McFeely (σε ιστορία των Don Payne και Robert Rodat)
Πρωταγωνιστούν: Chris Hemsworth, Natalie Portman, Tom Hiddleston, Christopher Eckleston, Anthony Hopkins, Jamie Alexander κ.α.
Marvel Studios
SPOILER ALERT! Το παρόν άρθρο ενδέχεται να περιέχει spoilers για την πλοκή της ταινίας. Αν σκοπεύετε να την δείτε και δεν θέλετε να σας αποκαλυφθούν γεγονότα και καταστάσεις, συνεχίστε εδώ.
Πρώτου ξεκινήσω το άρθρο, σημαντικό disclaimer: Μετά από τρεις ταινίες IRON MAN, έναν CAPTAIN AMERICA, έναν THOR, έναν HULK, τους AVENGERS και το AGENTS OF S.H.I.E.L.D, υποθέτω ότι όλοι έχουμε πλέον σχηματίσει μια αρκετά ξεκάθαρη εικόνα για το ποιο ακριβώς είναι το ύφος του Marvel movieverse. Κοινώς, αν βρίσκετε απογοητευτική την κινηματογραφική εκδοχή της Asgard, αν σας ενοχλεί η ερμηνεία του Chris Hemsworth, ή σας τη σπάει το family-friendly στυλάκι της Disney με τις “light” σκηνές βίας και τα πολλά (πάρα πολλά) κρύα αστεία, αλλά παρ’ όλα αυτά είδατε το THE DARK WORLD, τότε συγγνώμη, αλλά το πρόβλημα είναι δικό σας και όχι της Marvel.
Αφού, λοιπόν, προσβάλλαμε το μεγαλύτερο μέρος των αναγνωστών μας, πάμε να συνεχίσουμε το review για τους τέσσερις-πέντε που απέμειναν.
Η πλοκή του THE DARK WORLD έχει ως εξής: Πριν από πολλά χρόνια (όταν ο κόσμος ήταν ακόμη νέος και τέτοιες επικούρες), υπήρχαν τα Dark Elves. Η όλη ιδέα του σύμπαντος δεν άρεσε ιδιαίτερα στα Dark Elves και ο αρχηγός τους, ο Malekith, αποφάσισε να το καταστρέψει, χρησιμοποιώντας ένα όπλο γνωστό ως Αιθέρας. Σε αυτή του την προσπάθεια, βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Bor, πατέρα του Odin, ο οποίος, μαζί με τον στρατό της Asgard, κατέστρεψε των κόσμο των Ξωτικών και έκρυψε τον Αιθέρα, ώστε κανείς να μην μπορέσει να τον χρησιμοποιήσει. Την τελευταία στιγμή, ο Malekith και μερικοί επίλεκτοι στρατιώτες κατάφεραν να ξεφύγουν.
Πλέον, στη σύγχρονη εποχή και ενώ ο Thor προσπαθεί να αντιμετωπίσει την αναταραχή που προκάλεσε η καταστροφή του Bifrost στους Εννέα Κόσμους, τα Ξωτικά 
επιστρέφουν. Από κει και πέρα… ε, καταλαβαίνετε πώς πάει.
Η ταινία, γενικά, ακολουθεί την κλασική φόρμουλα των superhero movies. Ένας πρωταγωνιστής, ένας ανταγωνιστής και μπόλικη δράση. Απόλαυσα απίστευτα τις σκηνές στην Asgard και χάρηκα πολύ που καταφέραμε να την δούμε περισσότερο απ’ ότι στην πρώτη ταινία. Ο τομέας των ειδικών εφέ, γενικά, έχει βελτιωθεί αρκετά σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες και τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.
Από άποψη ερμηνειών, ξεχώρισε, για άλλη μία φορά, ο Tom Hiddleston, ο οποίος, παρά το κομματάκι υπερβολικό hype γύρω από το όνομά του στο internet, δεν παύει να είναι πολύ καλός ηθοποιός, που ενσαρκώνει εξαιρετικά τον ρόλο του Loki. Ακόμη, ο Christopher Eckleston, κατά κόσμον γνωστός ως ο 9ος Doctor, αποδείχθηκε πολύ καλός στον ρόλο του Malekith. Θα μου πείτε, ναι, αλλά το μόνο που απαιτούσε αυτός ο ρόλος ήταν να κοιτάζει με επικό βλέμμα την κάμερα και να λέει ατάκες στα Ξωτικίσια. Δεν έχει σημασία. Το κάνει με στιλ.
Στα αρνητικά, πρέπει να κάνω μια μικρή αναφορά στα κοστούμια και τα υπόλοιπα props. Καταλαβαίνω ότι έχουμε να κάνουμε με υπερήρωες και τα έντονα χρώματα και το λιγάκι “ψεύτικο” ύφος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μαγείας τους. Δυστυχώς, όμως, το τι δείχνει ωραία στο χαρτί και τι στην οθόνη δεν συμπίπτει πάντα. Και μπορεί να έχουμε σαφή βελτίωση από τους AVENGERS (με τους σχεδόν αστείους Chitauri και το τόξο του Hawkeye που έμοιαζε σαν να το αγόρασαν από παιχνιδάδικο), αλλά όταν βλέπω τα φοβερά και τρομερά Dark Elves σε αυτήν την κατάσταση, μέσα στο κεφάλι μου αρχίζει να παίζει το soundtrack των Power Rangers.
Ένα στοιχείο της ταινίας που μπορώ να πω ότι ήταν ως και απογοητευτικό, ήταν τα subplots με δευτερεύοντες χαρακτήρες, (όπως το ειδύλλιο μεταξύ των βοηθών της Jane), τα οποία δεν ενδιαφέρουν πραγματικά κανέναν. Φαντάζομαι ότι η λογική είναι πως οι θεατές χρειάζονται πιο ανθρώπινους χαρακτήρες για να ταυτιστούν, αλλά, πέρα από το ότι αυτή η λογική δεν ισχύει στην πραγματικότητα, έχουμε ήδη δύο σημαντικούς ανθρώπινους χαρακτήρες (την Jane και τον Dr. Selvig). Γιατί να χρειαζόμαστε περισσότερους;
Γενικά, πάντως, το THE DARK WORLD ήταν αξιοπρεπέστατο και πρέπει να παραδεχτώ ότι πέρασα καλά. Το, κλασικό πλέον, secret ending μετά τους τίτλους τέλους (έχει πλάκα που πλέον κανείς δε σηκώνεται από τη θέση του με το που τελειώνει η ταινία) μας δίνει μια πολύ καλή εικόνα για το πού το πάει η Marvel με τις επόμενες ταινίες. Θα σας δώσω ένα hint: Infinity gems.
