COLLECTIVE MEMORY: …And All I Got Was This Lousy (Not Really) Comic

Ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του Comicdom Con Athens είναι η έκθεση που υπάρχει κάθε χρόνο, η οποία αποτελεί μία πολύ καλή ευκαιρία για να δει κανείς από κοντά κάποια μοναδικά αντικείμενα, όπως original art ή σπάνια τεύχη. Η φετινή έκθεση ήταν αφιερωμένη στα comics από όλο τον κόσμο και ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αντιληφθούμε πόσο οικουμενικό είναι το Μέσο, αλλά και το πώς αντιμετωπίζεται σε διάφορα μέρη του πλανήτη.

DC Vs Marvel: International Edition. Από αριστερά, εκδόσεις από Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ισπανία.

Για όσους ασχολούμαστε λίγο παραπάνω από το σύνηθες με τα comics, η αναζήτηση διεθνών εκδόσεων είναι μια συναρπαστική εμπειρία (τα αμερικανικά comics, καλώς ή κακώς, είναι το βασικό κομμάτι της συλλογής μου και δε διαθέτουν – πλέον – κάποια “εξωτική” αύρα). Ποιος δεν ψάχνει να βρει ένα κομιξάδικο σε μια ξένη πόλη; Ποιος δε βρίσκει ελκυστικό το να ανακαλύψει μια έκδοση ενός αγαπημένου του comic από μια άλλη χώρα και γλώσσα, ακόμη και αν δε μπορεί να το διαβάσει; Ποιος δεν έχει την περιέργεια να γνωρίσει τα “ντόπια” comics και τη σχολή μιας άλλης χώρας; Και επειδή το να γυρίσεις όλο τον πλανήτη ψάχνοντας comics, εκτός από φανταστική εμπειρία, είναι και κάτι πάρα πολύ δύσκολο, πολλές φορές χρειάζεσαι τη βοήθεια των φίλων σου.

Ένα πράγμα που απολαμβάνω είναι το να με ταυτίζουν οι φίλοι μου με τις αγαπημένες μου ασχολίες και στη συγκεκριμένη περίπτωση με τα comics. Πολλές φορές κάποιος φίλος θα μου πει: “Ήμουν χθες στο τάδε μεγάλο βιβλιοπωλείο, στο τμήμα με τα comics, και σε θυμήθηκα” ή “Χθες είχε η τηλεόραση ένα αφιέρωμα για τα comics, το είδες”; Είναι άνθρωποι που δεν έχουν καμία ιδιαίτερη επαφή με το αντικείμενο, πέρα από το να έχουν διαβάσει ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ και ΠΟΠΑΫ, όταν ήταν παιδιά, ή Αρκά, όταν μεγάλωσαν, αλλά επειδή ξέρουν την αδυναμία μου, έχουν συνδυάσει τα comics με το πρόσωπό μου.

Ισπανικό περιοδικό ή ιταλικά fumetti; Όλα καλοδεχούμενα!

Πώς συνδέονται τα comics από όλο τον κόσμο με τους φίλους που δείχνουν κατανόηση στον “μικρό αυτό εθισμό”; Μα, φυσικά, με το να σου φέρουν ως δώρο ένα comic, μετά από ένα ταξίδι τους στο εξωτερικό! Η ιστορία ξεκινάει, συνήθως, κάπως έτσι:

– Την άλλη εβδομάδα φεύγω για Ρώμη/Λονδίνο/Μαδρίτη κλπ.
– Έλα ρε, ωραία!
– Τι θέλεις να σου φέρω;
– Τίποτε ρε συ, μη σε βάζω σε κόπο (και καλά αδιάφορος, λες και δεν έχεις σκεφτεί αμέσως τι θες).
– Λέγε, τι θες;
– Ε, αφού επιμεεεεεένεις, αν το θυμηθειειειειείς… φέρε μου ένα comic!
– Τι θέλεις ακριβώς;

Και εκεί αρχίζουν οι συνεννοήσεις. Το πρώτο πράγμα που κοιτάω είναι η χώρα για την οποία μιλάμε και αν έχω κάποια γνώση της εκεί αγοράς comics. Αν μιλάμε, για παράδειγμα, για την Ιταλία, που αφενός έχω επισκεφθεί αρκετές φορές, αφετέρου έχει μεγάλη παραγωγή comics, τα πράγματα είναι εύκολα. Αν όμως ο Βασίλης έχει ιατρικό συνέδριο στο Χονγκ Κονγκ, τα πράγματα δυσκολεύουν (αλλά είναι και πιο συναρπαστικά).

Η πρώτη μου πρόταση είναι “Αν βρεις κάτι σε Superman, Batman, Spider-Man, θα ήταν τέλειο”, αλλά πάντα καβατζώνομαι με την πρόταση για κάποιο comic με ήρωες της Disney, που και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα υπάρχει σε κάθε χώρα και θα είναι εύκολα αναγνωρίσιμο από τον μη ενημερωμένο – γύρω από τα comics – φίλο ή φίλη μου. Εννοείται, πάντως, πως οτιδήποτε είναι καλοδεχούμενο.

Για πιο… εξωτικές καταστάσεις, comics από Χονγκ Κονγκ, Αίγυπτο και Κολομβία.

Στο διάστημα που μεσολαβεί, μέχρι την επάνοδο του φίλου μου, μπορεί να ξεχάσω ότι έχω να αναμένω το δωράκι μου, αλλά όταν κάποια στιγμή της ημέρας το θυμηθώ, ένα χαζοχαρούμενο χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό μου. Και από τη μία η φαντασία μου οργιάζει για το τι μπορεί να είναι αυτό, από την άλλη ανησυχώ και λίγο, μήπως ο φίλος μου δεν καταφέρει να βρει κάτι.

Αυτό που έχει ιδιαίτερη πλάκα, είναι όταν ο… ταξιδιώτης επιστρέφει (μαζί με τα καλούδια φυσικά), αλλά δεν μπορείς να τον δεις άμεσα (γιατί σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη, γιατί είσαι φαντάρος κλπ.) και προσπαθεί να σου περιγράψει τι σου έφερε. Και εντάξει, αν είναι ένα τεύχος DONALD DUCK, έχει καλώς. Αν είναι κάτι πιο περίεργο, μπορεί να οδηγηθείτε στον παρακάτω – 100% πραγματικό – διάλογο:

– Πώς τα πέρασες;
– Τέλεια!
– Μπλα-μπλα.
– Μπλα-μπλα.
– Μπλα-μπλα;
– Μπλα-μπλα!
– Σου έφερα και το comic.
– Αλήθεια; Σ’ ευχαριστώ πολύ! Τι είναι;
– Κάτι με έναν άγριο απ’ έξω.
– Σε στιλ Superman;
– Όχι, με σπαθιά και τέτοια πρέπει να είναι.
– Conan;
– Όχι.
– Τι γράφει;
– Ε, τώρα, δε θυμάμαι. Το έχω κάπου στις βαλίτσες.
– Καλά, άσε θα το δούμε (τι στο καλό μπορεί να είναι).
(Η λύση του μυστηρίου: ένα δανέζικο τεύχος WORLD OF WARCRAFT!)

Ποιος έβαλε το δανέζικο WORLD OF WARCRAFT ανάμεσα στο ολλανδικό DONALD DUCK EXTRA και το γερμανικό MICKY MAUS;

Ακόμη μεγαλύτερη είναι η χαρά μου όταν οι φίλοι μου με έχουν στο μυαλό τους και θυμούνται να μου φέρουν κάποιο comic, αν έχουν βρεθεί στο εξωτερικό, έστω και αν δεν το έχουμε συζητήσει. Είναι μια από τις πλέον ευχάριστες εκπλήξεις που μπορούν να μου κάνουν (τα γράφω για να τα σημειώνουν οι ενδιαφερόμενοι-ες).

Αυτό ήταν ένα σύντομο COLLECTIVE MEMORY και ένα αρκετά καθυστερημένο ευχαριστώ στη Ζωή, την Ειρήνη, το Βασίλη, την Αγγελική (μαζί με τον κύριο Σπύρο και την κυρία Νανά, φυσικά), τον – άλλο – Βασίλη, την Άννα, το Νεκτάριο, το Γιώργο, τη Μαριάννα και, φυσικά, τους αγαπημένους μου γονείς (πραγματικά, ελπίζω να μην ξεχνάω κανέναν). Κάθε ένα από τα τεύχη που μου έχετε χαρίσει έχει μια ειδική θέση, τόσο στη συλλογή μου όσο και στην καρδιά μου.