CCA 2015 Interview: Ulises Farinas

Στο πλαίσιο του Comicdom Con Athens 2015, είχαμε την χαρά να φιλοξενήσουμε τον Αμερικανό, με ρίζες από την Κούβα, καλλιτέχνη Ulises Farinas. Ένα όνομα που σε εμάς εδώ μοιάζει πολύ ελληνικό και είναι. Μου είπε, κάποια στιγμή πριν ξεκινήσει η συνέντευξη, ότι ήταν επιλογή του πατέρα του να ονομάσει τα παιδιά του με αρχαιοελληνικά ονόματα, όπως τον αδερφό του, που τον λένε Αριστοτέλη.

Από ό,τι θα διαβάσετε από την συνέντευξη που ακολουθεί, ο Ulises Farinas είναι ένας ωμά ειλικρινής, πολύπλευρος και κάποιες φορές θυμωμένος άνθρωπος. Η συζήτηση μας βγήκε από την προγραμματισμένη πορεία της πολλές φορές, με αποτέλεσμα, όμως, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και διαφορετικές συνεντεύξεις που έχω πάρει ποτέ.

Διαλέξτε την γλώσσα που επιθυμείτε και απολαύστε – χρησιμοποιώντας τα δικά του λόγια – τον μονομάχο Ulises Farinas.

Γεια σου Ulises και καλωσόρισες στο Comicdom Con Athens!

Γεια σας!

Πώς είναι, μέχρι στιγμής, η εμπειρία σου από την επίσκεψη σου στο Comicdom Con και την Αθήνα;

Είναι αρκετά καλή. Θέλω να γυρίσω λίγο περισσότερο την Αθήνα και ίσως να δω περισσότερα από την Ελλάδα. Ως επί το πλείστον, τριγυρνάω εδώ γύρω, στο συνέδριο.

(Χειροκροτήματα από το workshop της διπλανής αίθουσας)

Αυτό είναι για μένα! Θα πρέπει να έχουμε ένα laugh track και ένα clap track κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.

Έχεις ένα υπερλεπτομερές στιλ στα σχέδιά σου, πόσο χρονοβόρο είναι αυτό; Θα θυσίαζες το στιλ σου για μεγαλύτερη παραγωγικότητα;

Όχι, είναι ο τρόπος που σχεδιάζω. Συνήθως, όταν κάνω ένα comic, μια σελίδα – ή τμήματα σελίδων – θα είναι αρκετά πυκνή και στη συνέχεια μερικές σελίδες θα είναι λίγο αραιότερες, μόνο και μόνο για να δώσω στον εαυτό μου ένα διάλειμμα, αλλά για μένα αυτό είναι ακριβώς το πώς βλέπω τον κόσμο.

Οπότε, μπορείς να χειριστείς ένα τεύχος το μήνα;

Ναι, μερικές φορές ακόμη και λιγότερο από ένα μήνα, ίσως και τρεις εβδομάδες. Κάνω μία εβδομάδα για τα μολύβια και τις μικρογραφίες και, στη συνέχεια, περίπου τρεις εβδομάδες μελάνωμα. Για εμένα, το μελάνωμα είναι εκεί που κάνω την περισσότερη δουλειά μου, τα μολύβια μου είναι αρκετά πρόχειρα.

Έχεις πει πολλές φορές στο παρελθόν ότι οι κύριες επιρροές σου είναι οι Moebius, Geof Darrow και Seth Fisher. Υπάρχει κάτι άλλο από το όποιο αντλείς έμπνευση;

Αυτοί είναι οι επιρροές μου από τα comics. Οι επιρροές από τον χώρο των comics είναι περιορισμένες, δε θα πρέπει να εξετάζουμε τα ίδια πράγματα συνέχεια, δηλαδή μέσα στο Mέσο ή τους συνaδ;eλφους μας. Για eμένα, πηγή έμπνευσης είναι τα παιδικά βιβλία, επειδή έχουν μια οικονομία στις εικόνες τους, πρέπει να είναι σε θέση να πουν στο παιδί “Αυτή είναι η ιστορία” με μία εικόνα. Σαν παράδειγμα, τα βιβλία του Richard Scarry ή τα βιβλία του τύπου WHERE’S WALDO. Επίσης, μου αρέσει πολύ η κλασική τέχνη, να βλέπω πώς οι παλιοί δάσκαλοι χειριζόντουσαν την σύνθεση και την ανατομία και πώς τα συνέδεαν όλα αυτά μαζί. Εκεί είναι όπου θα πρέπει να πηγαίνουμε και να περνάμε το χρόνο μας μελετώντας. Εάν οι επιρροές σου είναι μόνο επιρροές από τα comics, ακόμα και αν είσαι πραγματικά καλός καλλιτέχνης δε θα πaς και πολύ μακριά και απλά θα επαναλαμβάνεις αυτά που κάνουν οι γύρω σου.

Σε σχέση με αυτό, είπες σε μια συνέντευξη ότι θέλεις ακόμα και παιδιά 5 ετών να είναι σε θέση να κατανοήσουν την τέχνη σου…

Νομίζω ότι είναι απαραίτητο! Αν κάποιος δεν μπορεί να διαβάσει την ιστορία σου, δεν έχει σημασία τι έγραψες. Aν δεν μπορεί να ενώσει τις τελείες, τότε έχεις αποτύχει ως συγγραφέας ή καλλιτέχνης. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να έχεις μια ιστορία που έχει αποχρώσεις, λεπτότητες ή στρώσεις νοημάτων, αλλά δεν μπορείς να μαγειρέψεις ένα ολόκληρο γεύμα μόνο με καρυκεύματα, πρέπει να έχεις το κρέας και τις πατάτες. Είναι σαν να βάζεις μόνο αρωματικά στη δουλειά σου… όλο στιλ και καθόλου ουσία.

Κάνοντας κάποια έρευνα σχετικά με σένα, βρήκα ότι είσαι πολύ δραστήριος στο διαδίκτυο. Έχεις twitter, tumblr, blogs κτλ. και, επίσης, ότι μιλάς ανοιχτά για πολλά θέματα. Πώς το χειρίζεσαι αυτό;

Δε νομίζω ότι εμείς ή οποιοσδήποτε θα πρέπει να συμβιβάζεται. Αγωνιζόμαστε όλοι για ένα κομμάτι από μια συρρικνωμένη πίτα, που γίνεται ολοένα και μικρότερη κάθε μέρα και μας ανησυχεί αν σε κάποιον δεν αρέσουμε; Μας ανησυχεί να είμαστε φίλοι με όλους; Δεν μπορεί να συμβεί αυτό, όταν είσαι σε ανταγωνισμό, και ο ανταγωνισμός είναι σκληρός. Είμαι απλά ειλικρινής γι αυτό. Είναι πραγματικά περίεργο, το πόσο η βιομηχανία του comic σου ζητά να συμβιβαστείς. Πόσα βγάζεις για να ζήσεις, πόσο αξίζει η τέχνη σου και στη συνέχεια σου ζητούν να συμβιβαστείς ακόμη περισσότερο και εμείς θα πρέπει να είμαστε και σιωπηλοί στο διαδίκτυο;

Δε φοβάσαι τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν στη δουλειά σου οι δημόσιες αντιπαραθέσεις ή ότι κάτι που είπες μπορεί να εκληφθεί λανθασμένα;

Υπάρχει πάντα η πιθανότητα! Τσαντίζω τους ανθρώπους όλη την ώρα, αν θες να ξέρεις! Μεγάλωσα σε μια αρκετά σκατένια γειτονιά και ο πατέρας μου μεγάλωσε στην κομμουνιστική Κούβα και ήταν στη φυλακή για 10 χρόνια, και αυτό έχει πραγματικές συνέπειες. Αν σε κάποιον δεν αρέσει το comic σου, αυτό δεν έχει καμία πραγματική συνέπεια! Έχουμε δει ανθρώπους να τρελαίνονται στο διαδίκτυο για κάποιον που διαφωνεί μαζί τους, σα να πρόκειται για ένα πραγματικό πρόβλημα. Γιατί θα πρέπει να το φοβηθώ αυτό; Δεν επηρεάζουν τη ζωή μου, δεν πρόκειται να με αποτρέψουν από το να σχεδιάζω και μέχρι στιγμής κανείς δεν με έχει εμποδίσει από το να πάρω μια δουλειά. Οι άνθρωποι προσπαθούν να αρέσουν, εγώ προσπαθώ να γίνομαι σεβαστός. Πραγματικά, δε με νοιάζει αν κάποιος με αντιπαθεί ή όχι. Είμαι εδώ για να κάνω ένα comic, για να κάνω τη δουλειά μου. Αν κάνω καλή δουλειά και στην ώρα της, αν εγώ ο ίδιος φέρω τον εαυτό μου με συνέπεια, θα πρέπει να το σεβαστείς και, εάν δεν το κάνεις, θα έχουμε πρόβλημα. Αν μη τι άλλο, και αυτό μπορεί να ακουστεί ανόητο, ο τρόπος με τον οποίο διεξάγω τον εαυτό μου στην βιομηχανία, απαιτεί σεβασμό.

Σχετικά με τη δραστηριότητά σου στο διαδίκτυο, βρήκα επίσης ότι έχεις ένα blog που γράφεις κριτικές πάνω σε comics και ταινίες …

…λίγο-πολύ για οτιδήποτε καταναλώνω!

…και κάτι ακόμα πιο περίεργο, μια στήλη για συμβουλές σχέσεων, η οποία είναι τόσο έξω από το χώρο από τον οποίο σε γνωρίζουμε.

Το έχεις διαβάσει;

Ναι, λίγο. Ως επί το πλείστον τα μέρη με τις συμβουλές για το σεξ – ξέρεις, τα ζουμερά κομμάτια! Οπότε, αυτό είναι πτυχή του συγγραφέα μέσα σου; Πώς μπορείς να ισορροπήσεις τόσα πολλά θέματα;

Δε θέλω να περιορίζομαι! Πολλοί καλλιτέχνες comics απλά θέλουν να είναι καλλιτέχνες comics, αλλά δε μπορώ να φανταστώ να έχω ζήσει όλη μου τη ζωή και, όταν θα είμαι γέρος, το μόνο που έκανα ήταν να σχεδιάσω μερικά “αστεία βιβλία”. Θέλω να γράψω, αλλά όχι μόνο επιστημονική φαντασία ή μέσα στα όρια του Μέσου των comics. Μερικές φορές, απλά θέλω να γράψω για τη ζωή. Γράφοντας για συμβουλές σχέσης… ως επί το πλείστον το κάνω για πρακτική στη συγγραφή, με κρατάει στο να έχω πάντα κάτι να γράψω. Αλλά, επίσης, αυτό με βάζει στη διαδικασία να σκέφτομαι τη ζωή διαφορετικών ανθρώπων και κάτι τέτοιο ενημερώνει το έργο που θέλω να κάνω. Αν κάποτε πω μια φανταστική ιστορία, θέλω να ξέρω ότι έχω ζήσει μια πολύ μη-φανταστική ζωή. Έχω εκθέσει τον εαυτό μου εκεί έξω, έχω κάνει πολλά λάθη και έχω φερθεί πολύ ηλίθια ή πολύ επιθετικά και το γράψιμο για συμβουλές σχέσεων είναι απλώς άλλο ένα τυχαίο πράγμα που κάνω.

Αισθάνεσαι ότι έχεις την αρμοδιότητα για να απαντήσεις σε αυτά τα είδη των ερωτήσεων ή νιώθεις ότι γνωρίζεις τις απαντήσεις;

Νομίζω ότι είμαι αρμόδιος στα λάθη και ο καθένας από εμάς, λίγο-πολύ, είναι. Όλοι έχουμε αυτά τα μοναδικά λάθη (σ.σ.: fuck-ups είναι η ακριβής έκφραση που χρησιμοποίησε, αλλά δε δουλεύει μεταφρασμένο) στη ζωή μας, ξέρουμε πότε έχουμε κάνει λάθος και ξέρουμε πότε πρόκειται να κάνουμε άλλο ένα λάθος. Πόσες φορές έχεις συναντήσει κάποιον-α, τον/την ερωτεύτηκες, ενώ ξέρεις πως δε θα έπρεπε; Αυτό είναι ακριβώς το νόημα της τραγωδίας, κατά κάποιο τρόπο, κάποιος εν γνώσει του πράττει κάτι που δε θα έπρεπε να το έχει κάνει, αλλά το κάνει έτσι κι αλλιώς. Πού είμαι “πραγματικά” αρμόδιος; Στο ότι είμαι ότι είμαι ικανός συγγραφέας και αυτό είναι μόνο ένα θέμα που χρησιμοποιώ για να κρατάω τον εαυτό μου σε συγγραφική εξάσκηση. Αλλά είμαι αρμόδιος για τις σχέσεις; Ούτε καν!

Πού βρίσκεις το χρόνο να διαχειριστείς όλες αυτές τις σελίδες και δραστηριότητες;

Απλά σχεδιάζω! Δεν κάνω σκληρή εργασία. Παρόλο που μιλάω πολύ για σκληρή δουλειά και ότι οι άνθρωποι πρέπει να εργάζονται σκληρότερα στα comics, είμαστε τελικά στο σπίτι μας, μπροστά από τον υπολογιστή μας, όλη την ημέρα. Ξυπνάω, περνάω μια ώρα στο κρεβάτι, διαβάζω τα e-mail μου και, πριν πάω για ύπνο, περνάω άλλη μια ή δύο ώρες βλέποντας Netflix – ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι… Έχω πια μεγαλύτερη αποδοτικότητα, είμαι πιο παραγωγικός, επειδή έχω απαλλαγει από πολλά άλλα πράγματα… Δε βγαίνω έξω πάρα πολύ, δεν έχω πάρα πολλούς φίλους και δεν είμαι και τόσο φιλικός…

Εμένα μου φαίνεσαι πολύ φιλικός!

Ε, ναι, αλλά ως ένα βαθμό είναι προσποιητό!

Είμαι σπιτόγατος. Έτσι έχω κόψει πολλά από τα περιττά στη ζωή μου. Για μένα, αυτό που χρειάζομαι είναι να δουλεύω πάντα πάνω σε κάτι… Τις ιδέες μου, την τέχνη μου, αυτό είναι κάτι που πραγματικά με ενδιαφέρει,πολύ περισσότερο από την οικογένεια, τους φίλους ή τις σχέσεις. Θα σκεφτώ πράγματα όπως “άραγε θα πεθάνω μόνος”; Μάλλον ναι. Αλλά αν είμαι πραγματικά, πραγματικά καλός, ίσως αυτό να είναι κάτι που να αξίζει τον κόπο.

Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 20 χρόνια;

Δεν ξέρω. Νομίζω ότι θα γίνομαι όλο και πιο θυμωμένος. Πολλές φορές νομίζω ότι θέλω επιτυχία στο Μέσο μου – και εννοώ μεγάλη επιτυχία, να κάνω ταινίες, να πάρω αυτού του είδους τα χρήματα, αυτού του ύψους μεροκάματο. Και μετά σκέφτομαι, τι θα γίνει εάν βγάζω αυτά τα χρήματα, έτσι ώστε να είμαι ακόμα πιο θυμωμένος στο διαδίκτυο και πολύ πιο ατρόμητος; Είμαι ήδη ένας εξαιρετικά σκληρός επικριτής της βιομηχανίας μου, ακόμα και τους συναδέλφους μου ή τους φίλους μου. Δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα που να με κρατάει από το να πω σε κάποιον “αυτό δεν είναι καλή δουλειά”. Ή ίσως θα γίνω πιο ειρηνικός και δεν θα χρειάζεται να ανησυχώ τόσο πολύ. Δεν ξέρω.

Μπορείς να χειριστείς μια εξίσου σκληρή κριτική από τους άλλους ή θα θύμωνες;

Κανείς δεν το κάνει! Κανείς δεν μου κάνει σκληρή κριτική και αυτό όχι επειδή δεν το αξίζω – φυσικά το αξίζω. Είναι πραγματικά σπάνιο για μένα να συναντήσω άλλους ανθρώπους στα comics που συμφωνούν μαζί μου, όσον αφορά το πόσο αντιπαραθετικά βλέπω τη σχέση μεταξύ των επαγγελματιών και πώς θα πρέπει να είναι. Θα πρέπει να είμαστε σαν τους μονομάχους: προσπαθώ να τους κερδίσω, δεν θέλω να κάνουν άλλη δουλειά, τους θέλω έξω από τη βιομηχανία και είναι χάλια καλλιτέχνες!

Το έργο που είσαι περισσότερο περήφανος είναι …

Το GAMMA! Και το JUDGE DRED: MEGA CITY TWO. Έκανα την καλύτερη μου δουλειά σε αυτά τα δύο.

Το καλύτερο comic που έχεις διαβάσει πρόσφατα είναι …

Το THE LAST MAN, από την First Second, ένα γαλλικό graphic novel που μεταφράστηκε πρόσφατα. Δεν είναι ένα περίπλοκο αναγνώσμα, είναι ένα βιβλίο για εφηβικό κοινό. Διαβάζεται τόσο ξεκάθαρα και έχει μεγάλη αποδοτικότητα στον τρόπο αφήγησης. Μου άρεσε πολύ.

Ποιο θα ήταν το project των ονείρων σου;

Δεν έχω ονειρικά project. Έχω στόχους. Τα όνειρα είναι για τους τεμπέληδες. Για μένα είναι απλά τα πράγματα, να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω και να ελπίζω ότι θα πληρώνομαι αρκετά καλά, χωρίς να χρειάζεται να ανησυχώ πια. Τα χρήματα είναι συνδεδεμένα με κάθε απόφαση που παίρνω. Αν θα μπορούσα να το έχω αυτό στη διάρκεια της ζωής μου, τότε θα είμαι ευτυχής.

Είχα μια ερώτηση, την οποία δεν πρόκειται να κάνω, γιατί προφανώς θα έχεις πολλά πράγματα να πεις…

Τι ερώτημα;

Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί πραγματικά στη βιομηχανία των comics, αλλά νομίζω λίγο-πολύ το έχεις καλύψει ήδη…

Ναι, τα ακούσατε ήδη!

Λοιπόν, εντάξει, τότε ποιο είναι αυτό το EΝΑ πράγμα που μπορεί να σε κάνει έξω φρενών πραγματικά;

Η τεμπελιά! Όχι στην εργασία, αλλά η τεμπελιά στην σκέψη. Να μην μπορείς να πιέζεις τον εαυτό σου να σκεφτεί πέρα από τα comics, να αναρωτηθείς “tι είμαι εγώ ως καλλιτέχνης”; Στην βιομηχανία των comics, οι περισσότεροι άνθρωποι δε σκέφτονται πραγματικά τους εαυτούς τους ως καλλιτέχνες. Σίγουρα, θα το χρησιμοποιήσουν όταν θέλουν να πουν “ω, Je suis Charlie” ή “ω, αυτό είναι Τέχνη” ή να περάσουν ένα περίεργο επιχείρημα, αλλά στην πραγματικότητα δε σκέφτονται “πώς μπορώ να κάνω κάτι που δεν θα είναι πολύτιμο μόνο για μένα, αλλά πολύτιμο για μια ζωή ή για πολλές ζωές ακόμα;”. Λατρεύουμε όλα αυτά τα είδωλα, όπως ο Jack Kirby ή ο Alan Moore, και μιλάμε για αυτούς σα να είναι αυτά τα αγάλματα. Και αν πεις “θέλω να γίνω ο επόμενος Moebius” θα σου πουν “όχι, δεν μπορείς να γίνεις” αλλά εγώ το δηλώνω όλη την ώρα, ακόμη και αν αποτύχω. Είναι γεγονός ότι βάζουμε τις προσδοκίες μας τόσο χαμηλά, γιατί η βιομηχανία των comics μας σφυροκοπά συστηματικά ότι δεν θα γίνουμε ποτέ επιτυχημένοι.

Κάτι που ποτέ δεν σε έχουν ρωτήσει αλλά θα ήθελες να σε ρωτήσουν;

Θα με παντρευτείς; (Ξέσπασμα σε γέλια…)

Κοίτα, η δουλειά είναι δουλειά. Δουλεύω ώστε να μπορώ να ζήσω και εγώ ουσιαστικά ζω για να δουλεύω. Μεγαλώνοντας, ο μπαμπάς μου εργάστηκε πολύ σκληρά για να βγάζει τα προς το ζην και δεν ήθελε το ίδιο και για τα παιδιά του. Ο ίδιος είχε πει: “Θα βάλουμε την καρδιά και την ψυχή μας να βρούμε καλές θέσεις εργασίας και να είμαστε επιτυχημένοι, έτσι ώστε να μπορούμε να ζήσουμε”. Ανήκαμεστην εργατική τάξη και ο μπαμπάς μου ήθελε για μένα να είμαι σε θέση να πάω στη Γαλλία και να δω τα μουσεία εκεί, το Λούβρο, για να είμαι σε θέση να δω την τέχνη και να διαβάζω όλη την ώρα, γιατί ο ίδιος δεν το είχε αυτό. Έτσι, ήθελε να είμαστε πλήρως διαμορφωμένοι άνδρες και γυναίκες, που θα μπορούν να εκτιμήσουν τον πολιτισμό και να είναι σε θέση να συμμετάσχουν στα πολιτιστικά, ακόμα κι αν είμαστε από τους δρόμους. Έτσι, ώστε να μπορούμε να περπατήσουμε σε ένα παλάτι σα να ανήκουμε εκεί. Ξέρω ότι δεν είναι πραγματικά αυτό που με ρώτησες, αλλά με κάποιο τρόπο κατέληξα εδώ.

Οποιαδήποτε νέα, τα οποία μπορείς να ανακοινώσεις φυσικά, για τα επόμενά σου σχέδια;

Έχω ήδη αρχίσει να δουλεύω ένα τύπου WHERE’S WALDO βιβλίο, για το οποίο δε μπορώ να μιλήσω περισσότερο. Θα επιστρέψω στο GAMMA, πιθανώς εντός του επόμενου έτους, και ίσως να δοκιμάσω το self-publishing. Ποτέ δεν το έχω ξανακάνει αυτό, οπότε ποιος ξέρει…

Τέλος, κάτι που θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες μας;

Συνεχίστε την καλή δουλειά!

Χρήσιμα links:

Site: http://ulisesfarinas.com/
Twitter: https://twitter.com/ulises_f
Tumblr: http://ulisesfarinas.tumblr.com/
Review Blog: http://idol-box.com/
Relationship Advice tumblr: http://mistermisses.tumblr.com/

During the Comicdom Con Athens 2015, we had the pleasure to host the American artist, with Cuban heritage, Ulises Farinas. A name that sounds a lot like a Greek name, and it is. He told me, sometime before the interview, that it was his father’s choice to name his children after ancient Greek names, like his brother, which he named Aristotle.

From what you will read in the following interview, Ulises Farinas is a brutally honest, multifaceted and sometimes angry man. Our discussion forced me to change my planned course several times, resulting, however, in one of the most interesting and different interviews I’ve ever had the pleasure of taking.

Choose the language you want and enjoy the gladiatorial, to use his own words, Ulises Farinas.

Hello Ulises and welcome to Comicdom Con Athens!

Hello!

How is, so far, your experience from visiting Comicdom Con and Athens?

It’s pretty good. I still want to get around more of Athens and maybe see more of Greece. I have mostly been hanging around here, at the convention.

(Clapping from the workshop in the next room)

That’s for me! We should have a laugh track and a clap track during the interview.

You have an ultra-detailed style in your drawings. Is that time consuming? Would you sacrifice your style for faster productivity?

No, that’s just the way I draw. Usually, when I do a comic, one page will be pretty dense, or parts of pages, and then a few pages will be a little bit lighter just to give myself a break, but to me that is just how I see the world.

So, you can handle one issue per month?

Yeah, sometimes even less than a month, maybe three weeks. I do one week pencils and thumbnails and then, usually, three weeks inking. For me, inking is where I do most of my work, my pencils are pretty rough.

You’ve said many times in the past that your main influences are Moebius, Geoff Darrow and Seth Fisher. Is there someone else you draw inspiration from?

Those are my comic influences. Comic book influences are restricted; you shouldn’t be looking at the same things just inside the medium or your peers. For me it was children’s books, because they have an economy to their imagery, they have to be able to tell the kid “this is what the story is about” with one image. For example, Richard Scarry books and WHERE’S WALDO… those type of books. Also, I like a lot, classical art, just seeing how the old masters handled compositions and anatomy and putting all that together. That’s where you have to go and spend your time studying. If your influences are only comic book influences, even if you are a really good artist, you’ll only get so far and then you’ll just be repeating everyone else around you.

In relation to that, you have said in an interview that you want even a 5 year old to be able to understand your art…

I think it’s necessary! If someone can’t read your story, it doesn’t matter what you wrote, if they can’t make heads or tails, then you failed as a writer or an artist. That doesn’t mean you can’t have a story that has nuances, subtlety or layers, but you can’t cook a whole meal with seasoning, you gotta have your meat and potatoes. It’s like putting only flavoring in your work… all style and no substance.

Doing some research on you, I found that you are very active online, you have twitter, tumblr, blogs etc. and also that you are very vocal about many subjects. How do you handle this?

I don’t think we or anyone should compromise. We are all fighting for this shrinking piece of a pie, that gets smaller and smaller every day, and we are worried about someone not liking us. We are worried about being friends with everyone. You can’t be when you have to be in competition, and the competition is fierce. I‘m just honest about that. It’s really strange how much – working in comics – already asks you to compromise. What you make for a living, what your art is worth, and then they want you to compromise even further and so you have to be quiet on the internet?

Aren’t you afraid of the backlash, which your work may suffer, if you have public confrontations or that something you say may be perceived wrongly?

There is always the chance! I piss people off all the time, you know! I grew up in a pretty shitty neighborhood and my father grew up in communist Cuba and was in prison for 10 years, and those are real consequences. Someone not liking your comic is not a real consequence! We’ve had people going crazy on the internet about someone disagreeing with them, like it’s a real problem. Why would I be afraid of that? They are not gonna affect my life, they are not going to keep me from drawing, and so far no one has kept me from getting a job. People try to be liked, I try to be respected. I don’t really care if someone likes me or dislikes me; I am here to do a comic book, to do work. If I do good work and on time, if I carry myself consistently, you have to respect that and if you don’t that’s gonna be an issue. If anything, and this may sound silly, the way I conduct myself in the industry demands respect.

About your activity online, I found also that you have a review blog about comics and movies…

…for pretty much anything I consume!

…and even more surprising, a relationship advice column, which is so outside the field that we know of you.

Have you read it?

Yes, a bit, mostly the sex advice parts, you know the juicy parts! So, is that your writer aspect of you? How do you balance so many issues?

I don’t want to be restricted. Many comic book artists just want to be comic book artists, but I can’t imagine if I lived my whole life and I am an old man and all I did was draw some “funny books”. I want to write, but not only science fiction or within the confines of the comic medium. Sometimes I just want to write about life. Writing about relationship advice… well, mostly I do it for writing practice; it keeps me always writing something. But also it keeps me thinking about different people’s lives and that informs the work I want to make. If I do tell a fictional story, I want to know that I have lived a very non-fictional life. I put myself out there, make many mistakes and act myself stupid or too aggressive, and writing about relationship advice is just another random thing to do.

Do you feel qualified to answer these kinds of questions or you feel like you know the answers?

I think I’m qualified in mistakes and everyone kind of is. We all have these unique fuck-ups in our lives, we know when we fuck-up and we know when we are about to fuck-up. How many times you’ve met someone, fell in love with them, when you knew you shouldn’t? That’s what tragedy is, in some way, someone knowingly shouldn’t have done that, but they do it anyway. Where I am “actually” qualified, is that I am a competent writer and this is just a subject I am going to use to keep myself practicing writing, but am I competent in relationships? Hell no!

How do you find the time to handle all these pages and activities?

I ‘m just drawing! I am not doing hard labor. As much as I talk about working hard and people need to work harder in comics, we are ultimately sitting at home in front of our computer all day. I wake up, spend an hour in bed, read my e-mails and before I go to sleep I spent another hour or two watching Netflix – what everyone else does. I have more output, I am more productive because I have gotten rid of a lot of the other things… I don’t really go out too much, I don’t really have many friends and I am not that friendly…

You seem very friendly to me!

Well, yeah, but to a certain extent it’s an act!

I am a homebody. So I have cut off a lot of the unnecessary in life. To me, what’s necessary is to always work on something… My ideas, my art, that’s really what I care about the most, more than family, friends or relationships. I dwell on things like ”Am I gonna die alone”? I probably will. But if I am really, really good, maybe that’ll be worth it.

How do you see yourself in 20 years?

I don’t know. Somehow I think I’ll just get angrier. A lot of times I think I want success in my medium and I mean a lot of success, maybe do movies, get that kind of money, that kind of payday. And then I think, what if I get that payday just so I can be angrier online and that much more fearless? I am already an extremely harsh critic of my industry, even my peers or friends. There is really nothing that keeps me from saying “That’s not a good work”.  Or maybe I will become more peaceful and I won’t have to worry as much, I don’t know.

Can you handle the same harsh critique from others or would you get angry?

No one does! No one gives me harsh critique and that’s not because I don’t deserve it, of course I do. It’s really rare for me to meet other people in comics that agree with me in terms of how adversarial I see the relationship between professionals should be. We should be like gladiators: I am trying to beat them, I don’t want them to do another work, I want them out of the industry and they are terrible artists!

The work that you are most proud of is…

GAMMA! And JUDGE DREDD: MEGA CITY TWO. I did my best work on those two.

The best comic you‘ve read recently is…

THE LAST MAN, from First Second, a French graphic novel, recently translated. It wasn’t a complex read; it was a book for teenage audiences. It reads so clear and has such efficiency of storytelling. I really enjoyed it.

What would be your dream project?

I don’t have dream projects. I have goals. Dreams are for lazy people. To me is just keep doing what I am doing and hopefully being paid well enough that I don’t have to worry anymore. The money is tied to every decision I make. If I could have that in my lifetime, then I will be happy.

I had one question, which I am not going to ask, because probably you have a lot of things to say…

What was it?

It was, what really bothers you in the comics industry, but I think you pretty much covered it already.

Well, you’ve heard it!

Well, OK, what’s the ONE thing that really ticks you off?

Laziness! Not of work, but laziness of thinking. Being unable to push yourself to think beyond just comics, to ask yourself “What am I as an artist”? In most of the comic industry people don’t truly think of themselves as artists. Sure, they will use it when they want to be like “Oh, Je suis Charlie” or “Oh, this is Art” or make a weird point, but they don’t actually think “How can I make something that’s not just valuable for me, but valuable for a lifetime or multiple lifetimes”. We worship all these idols, like Jack Kirby or Alan Moore, and we talk about them like they are these statues. And if you say “I wanna be the next Moebius” they’ll say “Oh, no, you can’t be” and I say that all the time, even if I fail. It’s a fact, that we put our aspirations so low because the comic industry routinely hammers into you that you are not gonna be successful.

Something that you‘ve never been asked but want to be asked?

Will you marry me? (break out in laughter)…

You see, work stuff to me is work; I work so I can live and I practically live to work. Growing up, my dad, he broke his back to make a living and he didn’t want that for his children. He said “We will put our heart and soul into getting good jobs and be successful, so that we can have lives”. We were working class and my dad wanted for me to be able to go to France and see the museums there, the Louvre, to be able to see art and read all the time, because he didn’t get that. So, he wanted us to be fully formed men and women who can appreciate culture and be able to engage in culture, even though we are from the streets. So we can walk into a palace like we belong there. I know that really isn’t what you asked but somehow I ended up here.

Any news, which you can announce of course, about your next projects?

I‘ve been working in a WHERE’S WALDO type of book which I can’t talk about beyond that. I am going to go back doing GAMMA, probably within the next year and maybe self-publishing. I’ve never done that before, so who knows…

Finally, anything you want to say to our readers?

Keep up the good work! 

Useful links:

Site: http://ulisesfarinas.com/
Twitter: https://twitter.com/ulises_f
Tumblr: http://ulisesfarinas.tumblr.com/
Review Blog: http://idol-box.com/
Relationship Advice tumblr: http://mistermisses.tumblr.com/