Captain America: Steve Rogers #2

Captain America: Steve Rogers #2

Ποιος είπε ότι δεν βγαίνουν ωραία comics πια; Το συγκεκριμένο τεύχος αποτελεί την τρανταχτή απόδειξη ότι οι έξυπνοι διάλογοι, οι ωραίοι villains και το story που σε κάνει να γυρίσεις στην επόμενη σελίδα υπάρχουν ακόμα.

Μετά τις αναπάντεχες εξελίξεις του προηγούμενου τεύχους, οι οποίες έκαναν το γύρο του Facebook με ταχύτατους ρυθμούς, γεννώντας ένας-θεός-ξέρει-πόσα memes, θα περίμενε κανείς η συνέχεια να είναι λιγότερο επική. Παρ’ όλα αυτά, η δράση και η ιδιοφυής πλοκή εξακολουθούν να υπάρχουν και, το κυριότερο, δίνονται πάρα πολλές εξηγήσεις για το τι συνέβη στον Captain America, ο οποίος είναι πια μέλος της Hydra.

Τα καλύτερα σημεία ήταν σίγουρα ο Red Skull, η νέμεση του Captain America, και η σχέση του με τον Cosmic Cube, το οποίο είναι ζωντανό πια και έχει πάρει την μορφή ενός μικρού και αθώου κοριτσιού. Η ιστορία μας παρουσιάζεται από την πλευρά του villain, με τον Skull να καταφέρνει να είναι και αστείος και απειλητικός ταυτοχρόνως. Σε αντίθεση με άλλα comics που προσπαθούν απελπιστικά πολύ να σε κάνουν να γελάσεις, αυτό το καταφέρνει αυτόματα, μέσα από το ίδιο το concept του.

Δεν κατάλαβα το πότε έφτασα στην τελευταία σελίδα (η οποία κλείνει πάλι με ένα χαρακτηριστικό “Hail Hydra”). Ήταν ένα τεύχος που καθηλώνει τον αναγνώστη, με επικό διάλογο, έντονες ανατροπές και σχέδιο που ταιριάζει γάντι, δηλαδή σχέδιο σοβαρό και χωρίς cartoonish πινελιές, που θυμίζει DC. Προσωπικά, είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει τελευταία. Το προτείνω ανεπιφύλαχτα στον οποιοδήποτε και όχι μόνο στους fans της Marvel. Εγώ πάντως σίγουρα θα επιστρέψω για το τρίτο τεύχος.