The Walking Dead S07E01

Λοιπόν; Λέγε! Ποιός πέθανε; Ποιόν (ή ποιά) σκότωσε ο Negan;

Θα το δούμε κι αυτό, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. (Επίσης, να προειδοποιήσω ότι το συγκεκριμένο review είναι αδύνατο να γίνει χωρίς κάποια, αρκετά σημαντικά, spoilers, τα οποία θα προσπαθήσω να κρατήσω στο minimum. Οπότε, αν δεν έχετε δει το επεισόδιο, καλό θα ήταν να σταματήσετε την ανάγνωση.)

Το τελευταίο επεισόδιο του προηγούμενου κύκλου, μου είχε αφήσει, όπως και σε πολλούς άλλους, ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μία, ήταν ένα από τα καλύτερα επεισόδια που είχαμε δει για πολύ καιρό, και ειδικά η τελευταία σκηνή, με την αποκάλυψη και το μονόλογο του Negan, ήταν από τις καλύτερες ολόκληρης της σειράς. (Δεν σας κρύβω ότι τη συγκεκριμένη σκηνή, την είδα τουλάχιστον τρεις με τέσσερις φορές, κάτι που κάνω σπανιότατα.) Από την άλλη, το – ξεδιάντροπα – μαρκετινίστικο τρικ, του να μη μας δείξουν το θύμα του Negan και να το αφήσουν για την πρεμιέρα της επόμενης σεζόν, μου ανέβασε το αίμα στο κεφάλι. Παρ’ όλ’ αυτά, η ζυγαριά βάραινε, αναμφίβολα, προς τη θετική πλευρά, και έτσι περίμενα το πρώτο επεισόδιο του έβδομου (!) κύκλου με αρκετή ανυπομονησία.

Η ιστορία συνεχίζει, ακριβώς από εκεί που την είχαμε αφήσει. Ο Negan και η συμμορία του έχουν παγιδέψει τον Rick και – σχεδόν – όλη την υπόλοιπη ομάδα των επιζώντων. Ο Negan τους “ενημερώνει” ότι από εδώ και πέρα θα δουλεύουν γι’ αυτόν (αν δε θέλουν να τους συμβεί κανένα ατύχημα) και ότι, για παραδειγματισμό (επειδή είχαν σκοτώσει αρκετούς συντρόφους του), θα πρέπει να εκτελέσει έναν από αυτούς, ξυλοκοπώντας τον μέχρι θανάτου με τη Lucille (το αγαπημένο του ρόπαλο του baseball).

Ποιός είναι, λοιπόν, ο “τυχερός”; Μα, ο αγαπημένος μας κοκκινομάλλης, μυστακοφόρος, λοχίας Abraham. Ένα από τα φαβορί για να έχει αυτή τη μοίρα (προσωπικά, πίστευα ότι θα ήταν είτε αυτός είτε ο Aaron). Όμως, αν νομίζατε ότι αυτό θα ήταν όλο το κλου του επεισοδίου, είστε βαθιά γελασμένοι! Σε ένα επεισόδιο όπου η χρονική τοποθέτηση των γεγονότων είναι ανακατεμένη, θα έχουμε δύο παράλληλες ιστορίες. Η μία έχει να κάνει με τον τόπο του μαρτυρίου των ηρώων μας, όπου θα τους κυριεύσει ο τρόμος και η απελπισία με αυτά που έζησαν και θα ζήσουν. Η άλλη αφορά στο τετ-α-τετ του Negan με τον Rick, όπου ο δεύτερος θα γίνει πραγματικό κουρέλι, όταν συνειδητοποιήσει ότι με τον Negan, μαγκιές και μεγαλοστομίες περί εκδίκησης δεν περνάνε. Ο θάνατος του Abraham είναι μόνο η αρχή των γεγονότων του επεισοδίου (κάτι που κάνει την απόκρυψή του από το φινάλε του προηγούμενου κύκλου, ακόμη πιο ανούσια).

Το “The Day Will Come When You Won’t Be” είναι ένα πολύ σκληρό επεισόδιο (ίσως το σκληρότερο όλης της σειράς). Υπάρχει αίμα, υπάρχουν σπασμένα κρανία και εντόσθια που κρέμονται, όμως ακόμη σκληρότερη είναι η ψυχολογική πίεση. Δεν θα ήταν υπερβολή, αν λέγαμε ότι αυτό που έζησαν ο Rick και οι υπόλοιποι ήρωες, ήταν ένας βιασμός. Μπροστά στον Negan, δεν ηττήθηκαν απλά. Ταπεινώθηκαν και εξευτελίστηκαν. Τις προηγούμενες φορές που αντιμετώπισαν δυσκολίες, ακόμη και απέναντι στον Governor, αμέσως άρχιζαν τα σχέδια για αντίδραση και εκδίκηση. Τώρα, το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό, που ακόμη και ο Rick – σοκαρισμένος – δεν δείχνει την παραμικρή δυνατότητα, ή διάθεση, για κάτι τέτοιο.

Το πρώτο επεισόδιο της νέας σεζόν ήταν ένα από τα καλύτερα που έχουμε δει και δημιουργεί το set-up για ολόκληρη τη χρονιά. Πώς θα αντιδράσουν οι ήρωές μας; Πώς θα είναι η ζωή υπό τον Negan; Και τί εξελίξεις θα έχουμε στον υπόλοιπο κόσμο των επιζώντων; Αυτά τα ερωτήματα (και άλλα πολλά) θα μας απασχολήσουν στα επόμενα επεισόδια.