Motro #1

Ένας νεαρός πρωταγωνιστής, σε έναν ιδιαίτερα παράξενο κόσμο, ζει μόνος του σε μια σπηλιά, αφού κάτι τραγικό (δεν ξέρουμε ακριβώς τι) συνέβη στην οικογένειά του. Στον ελεύθερο χρόνο του ζωγραφίζει και γενικά προσπαθεί να μένει μόνος του, αλλά τελικά αναγκάζεται να βρεθεί αντιμέτωπος με μια ομάδα ληστών που κάνει μια επιδρομή στο κοντινό χωριό.

Σε μια εποχή που το θέμα των φύλων και της σεξουαλικής ταυτότητας αποτελεί τροφή για πολλές και αρκετά έντονες συζητήσεις, το MOTRO θα αποπειραθεί να αφηγηθεί μια ιστορία για την αρρενωπότητα και τους λανθασμένους τρόπους, με τους οποίους την αντιλαμβανόμαστε και την εκφράζουμε στην εποχή μας· μια ιστορία για τη μετάβαση ενός πρωταγωνιστή από αγόρι σε άντρα και τους τρόπους που οι νεαροί άντρες μαθαίνουν να διαχειρίζονται την βία και τα συναισθήματά τους. Όλα αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα, βέβαια, τα μεταφέρω σχεδόν αυτούσια, από τον επίλογο του comic, γιατί από το περιεχόμενό του δε μπορώ να πω ότι εντόπισα κάποιο αντίστοιχο νόημα.

Βέβαια, δε θα μπορούσα με τίποτα να χαρακτηρίσω το MOTRO ως αδιάφορο ή βαρετό. Έχουμε να κάνουμε με έναν κόσμο γεμάτο με παράξενους χαρακτήρες, κοπάδια από έμβια τανκς και μια μικροσκοπική μοτοσικλέτα που μιλάει με emojis — όλα τους πράγματα που χρειαζόμουν απελπισμένα στη ζωή μου και απλά δεν το ήξερα. Οι δημιουργοί του MOTRO συνθέτουν ένα επαρκώς παράξενο, μετά-αποκαλυπτικό σύμπαν, που αρκεί για να αιχμαλωτίσει την φαντασία, θυμίζοντας κάτι μεταξύ TANK GIRL και ADVENTURE TIME.

Όλα αυτά, φυσικά, ενισχύονται από το artwork του Ulises Farinas (καλεσμένος στο Comicdom Con 2015, μην ξεχνιόμαστε). Ο Farinas είναι εξαιρετικός στο να απεικονίζει λεπτομερείς, immersive κόσμους και το MOTRO δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα.

Το πρόβλημα, όμως, έχει να κάνει κυρίως με το αφηγηματικό κομμάτι (τόσο στο γράψιμο όσο και στο οπτικό storytelling του comic). Κι αυτό, γιατί το MOTRO φαίνεται να απολαμβάνει ιδιαίτερα την απλότητα με την οποία αφηγείται την ιστορία του. Ανέφερα ήδη το ADVENTURE TIME και πρέπει να παραδεχτώ ότι οι σελίδες του MOTRO μου το θύμισαν αρκετά. Υπάρχουν βαθύτερα πράγματα, αλλά για να τα βρεις, θα πρέπει να παραβλέψεις τον παιδικό τόνο με τον οποίο παρουσιάζεται η ιστορία. Όχι ότι κάτι τέτοιο δε μπορεί να γίνει πετυχημένα (και προφανώς δεν μπορούμε να κρίνουμε μόνο από το πρώτο τεύχος), αλλά δε θα έλεγα πως το MOTRO μοιάζει με τέτοια περίπτωση.

Εν τέλει… δεν ξέρω. Οι δημιουργοί του MOTRO σίγουρα προσπάθησαν να δημιουργήσουν κάτι ενδιαφέρον και να αφηγηθούν μια ιστορία με themes που προσφέρονται για μπόλικη ανάλυση. Το γεγονός, όμως, ότι ο επίλογος του τεύχους είχε περισσότερο ενδιαφέρον από το ίδιο το comic δεν ξέρω αν πρέπει να με προϊδεάζει για κάποια εντυπωσιακή συνέχεια.