Άλλα τα μάτια της αλεπούς…

Διάβασα πριν από μερικές ημέρες το SANDMAN: DREAM HUNTERS, τη μεταφορά σε comic του ομότιτλου διηγήματος του Neil Gaiman από τον P. Craig Russell. Και κατάλαβα επιτέλους – νομίζω – γιατί έχω τόση αδυναμία σε αυτόν τον άνθρωπο.

ΟΚ, η προφανής απάντηση είναι το σχέδιο. Αυτό το κάτι ποιητικό που διαθέτει και σου δίνει την εντύπωση πως καθετί, όσο καθημερινό κι αν είναι, έχει αντιγραφεί από κάποιον άλλο κόσμο. Κι όμως, δεν είναι μόνο αυτό.

Είναι τα μάτια! Τα μάτια των ηρώων που σχεδιάζει ο Russell είναι αυτά που τον κάνουν να ξεχωρίζει ανάμεσα στους υπόλοιπους αγαπημένους μου. Και το συνειδητοποίησα στο πρώτο πάνελ που απεικόνιζε την αλεπού στο DREAM HUNTERS. Ήταν το μέγεθος, το χρώμα, η ζωντάνια ή η πονηριά; Δεν είμαι σίγουρος. Ξέρω μόνο ότι κι εγώ γούρλωσα τα δικά μου κι έκανα πολλή ώρα να γυρίσω τη σελίδα.

Αφού το τελείωσα, έριξα μια ματιά και στα υπόλοιπα έργα του που βρίσκονται στη συλλογή μου. Ακόμη και στο προηγούμενο έργο του (adaptation, επίσης, στο CORALINE του Gaiman), παρόλο που τα μάτια των ηρώων του είχαν αντικατασταθεί από μαύρα κουμπιά, είχαν μια λάμψη ανεξήγητη.

Μου φαίνεται, τελικά, πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης ακόμη και των χάρτινων ψυχών. Και ο Russell έχει βρει το μυστικό τους. Και, αν δεν έχετε πειστεί ακόμη, ρίξτε και μια ματιά στο blog του και δείτε μερικές σελίδες από τα έργα του. Ο τύπος έχει σχεδιάσει ακόμη και την Bette Davis, μεταφέροντας πιστά στο χαρτί αυτό για το οποίο μιλάει το τραγούδι της Kim Carnes, Bette Davis Eyes!