THOR: MAN OF WAR ONE-SHOT

THOR: MAN OF WAR ONE-SHOT

Writer: Matt Fraction
Artists: Clay Mann (Part 1)
Patrick Zircher (Part 2)

Inks: Victor Olazaba (Part 1)
Patrick Zircher (Part 2)

Colorists: Paul Mounts (Part 1)
June Chung (Part 2)

Lettering: VC’s Joe Caramangna
Cover Art: Marko Djurdjevic

Εδώ ολοκληρώνεται η τριλογία που γράφει, υπό νέα (πλην, κατά ειρωνεία, αρχαΐζουσα) οπτική, το origin του γιατί ο Thor βρέθηκε στη Γη. Το THOR: AGES OF THUNDER μας έδειξε τις πρώτες περιπέτειες του Τhor στην Asgard, όταν το πάνθεον έκανε κάθε λογής βλακεία και μετά έτρεχε σε αυτόν για βοήθεια. Το THOR: REIGN OF BLOOD, τον δείχνει πιο σκοτεινό, πιο οργισμένο, αλλά παρά ταύτα, δίκαιο προστάτη της ανθρωπότητας, η οποία τον προδίδει με κρυφή παρέμβαση του Loki. Στο THOR: MAN OF WAR, ο Τhor ξεσπάει για τα κρίματα, την ιδιοτέλεια και την αχαριστία θεών και ανθρώπων, πάνω στους εννέα κόσμους, σείοντας συθέμελα το Σύμπαν για σαράντα ημέρες και σαράντα νύχτες, επιχειρώντας να αναγκάσει τον Odin να τον αντιμετωπίσει στο πεδίο της μάχης.

Στο πρώτο μέρος, καθώς ο Thor τσακίζει τις καταραμένες ψυχές της Hel, ο Odin στέλνει την Brunhilde να τον σταματήσει. Ωστόσο, η αφύπνιση ενός Storm Giant δίνει μια τελείως διαφορετική τροπή στη μάχη.

Στο δεύτερο μέρος, ο Odin τελικά σηκώνεται από τον θρόνο του και πάει να αντιμετωπίσει τον γιο του, φορώντας την πανοπλία και φέροντας το ξίφος που σφυρηλατήθηκαν για να αποτρέψουν το Ragnarok…

Εδώ πλέον η νορβηγική μυθολογία υποχωρεί μπρος στη μυθολογία της Marvel, καθότι ο Thor δεν εξορίστηκε ποτέ στη Γη, σύμφωνα με τις saga. Ωστόσο, το πάντρεμα που κάνει ο Fraction είναι πολύ ικανοποιητικό, διατηρώντας όσα στοιχεία είναι δυνατόν, μέχρι τελευταίας στιγμής. Αν και μου αρέσει η εκδοχή του για τους Storm Giants, ομολογώ ότι θα τους προτιμούσα λίγο πιο κοντά στα πανούργα όντα της αρχικής μυθολογίας.

Αναφορικά με τους χαρακτήρες, ο Fraction ενισχύει περαιτέρω την πεποίθηση που είχα πάντα: ο Odin ήταν, για τη θέση και την ισχύ που κατείχε, ένας θεός μικροπρεπής, άδικος και συμφεροντολόγος, πολύ, μα πολύ χειρότερος από τον Δία και τον Απόλλωνα της ελληνικής μυθολογίας (and they were pretty bad).

Σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα τεύχη, εδώ οι διαφορετικοί σχεδιαστές, αν και εμφανώς απέχουν στην ποιότητα του τελικού αποτελέσματος, δεν διαφέρουν τόσο στο στυλ. Έτσι προσδίδεται μια σχετική ομογένεια στο τελικό αποτέλεσμα. Το δεύτερο μέρος, βεβαίως, είναι σχεδιαστικά αριστούργημα, με μία μόνο εξαίρεση: στις saga λέγεται ότι ο Thor φορούσε τα Gauntlest of Ogre Power και το Belt of Giant Strength (μπροκενιά λέμε, Κουρουμπακάληηηηη), προκειμένου να χειρίζεται την πλήρη ισχύ του Mjolnir. Το εξώφυλλο του Djurdjevic είναι η πιο πιστή απεικόνιση που έχω δει, για τα δύο αυτά στοιχεία, μέχρι σήμερα στη Marvel. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί ο, κατά τα άλλα θέουλας, Zircher, αποφασίζει να κλείσει την σειρά των τριών τευχών όπου ο Τhor φοράει gauntlets, με τα απαίσια, cheerleader bracers. Σεβασμός στον Kirby, δεν λέω (εδικά όταν δείτε την πανοπλία του Odin), αλλά ακόμα και αυτός έκανε σχεδιαστικές πατάτες.

Επί συνόλου, ένα εξαιρετικό τεύχος, worth every cent.