THE GOOD NEIGHBORS VOL. 1: KIN

THE GOOD NEIGHBORS VOL. 1: KIN

Writer: Holly Black
Artist: Ted Naifeh
Lettering: John Green
Editor: David Levithan
Graphix

Αν και, γράφοντας αυτές τι γραμμές, είναι 09:10 το πρωί και δεν έχω κοιμηθεί καθόλου, μεταφράζοντας για να προλάβω ένα deadline, έχω μια σχετική όρεξη για κουβεντούλα. Πριν αρχίσω το proper review, έχω να παρατηρήσω ένα-δυο πράγματα για τους δημιουργούς του GOOD NEIGHBORS. Καταρχήν, με το που το είδα τυχαία σε ένα ράφι, το πήρα αμέσως, διότι είχε φάτσα φόρα το όνομα της Holly Black, μιας συγγραφέως που έχει μια ιδιαίτερη θέση στις λογοτεχνικές μου προτιμήσεις (THE TITHE, VALIANT, IRONSIDE, SPIDERWICK CHRONICLES). Τα παραμύθια είναι, since time immemorial, my favorite fix. Δεν χρειάζεται να είναι ειδικού τύπου, αλλά αυτά που λέμε “urban fairy tales” έχουν κάτι το ιδιαίτερο για μένα, διότι αναμειγνύουν το πραγματικό και το φανταστικό σε ένα πολύ λεπτό σύνορο.

Από το ΜΑΓΟΣ (THE BOOKS OF MAGIC) της Modern Times (1997), στο PLANESCAPE του AD&D (και το artwork του Tony DiTerlizzi – 1999, αν και βγήκε το ‘94), στο pen & paper RPG CHANGELING: THE DREAMING (η δεύτερη έκδοση βγήκε επίσης το ’97, αλλά έπαιξα για πρώτη φορά το 2000 – DiTerlizzi και πάλι), στο original BOOKS OF MAGIC της Vertigo, στο SANDMAN, στα artbooks του Brian Froud (GOOD FAERIES/BAD FAERIES), στο TITHE (πρώτο βιβλίο της Ηolly Black, 2002), στο FABLES, στο SPIDERWICK CHRONICLES (Holly Black & Tony DiTerlizzi) και κάπως, από το RPG via comic books, via books, via illustration, φτάσαμε στο “Holly Black σε comics”!

Ωστόσο, όταν είδα το όνομα του Ted Naifeh πάνω στο εξώφυλλο, στραβομουτσόυνιασα. Μην με παρεξηγείτε – η goth αισθητική μου δεν κράτησε πολύ και είχε ήδη παλιώσει, όταν πρωτοδιάβασα το GLOOM COOKIE, ενώ το UNEARTHLY ήταν απλά απαράδεκτο από κάθε άποψη. Ανοίγοντας το GOOD NEIGHBORS, κατάλαβα πόσο είχα παρεξηγήσει τον Naifeh και πόσο είχα υποτιμήσει τις ικανότητές του, στο περίφημο sequential storytelling που έλεγε και ο Will Eisner. Αρκετά όμως με την πολυλογία…

Η ιστορία ξεκινά καθώς η Rue Silver (which translates into “The Silver Road”, hmm…) ξυπνά στην πιο περίεργη μέρα της ζωής της: πράγματα, που άλλοτε έβλεπε με την άκρη του ματιού και προσπερνούσε, τώρα γυρίζουν και την κοιτάνε και της μιλάνε: πράγματα με ιριδίζοντα φτερά, κέρατα, αρώματα λουλουδιών που δεν μπορεί να μυρίσει άνθρωπος, πράγματα αόρατα σε όλους τους άλλους.

Συν τοις άλλοις, ο πατέρας της συλλαμβάνεται για το φόνο μιας μαθήτριάς του, γεγονός που θα την φέρει σε επαφή με τον τρομακτικό Aubrey, ο οποίος ισχυρίζεται πως είναι παππούς της, και τον αινιγματικό ακόλουθό του, Tam. Δύο εβδομάδες νωρίτερα, μετά από έναν καυγά των γονιών της, η φαινομενικά αγέραστη μητέρα της είχε εξαφανιστεί…

Είμαι σίγουρος ότι από αυτήν την περιγραφή και μόνο, μπορείτε να συμπεράνετε πολλά και για αυτό δεν θέλω να επεκταθώ αναφορικά με το σενάριο: αρκεί να πούμε ότι η Rue έχει να ισορροπήσει ανάμεσα στην έρευνα για το τι συνέβη στη μαθήτρια του πατέρα της, τι απέγινε η μητέρα της, τι είναι αυτά που βλέπει, πώς αντιμετωπίζουν οι φίλοι της τους ισχυρισμούς της – α, και το γεγονός ότι είναι μόλις 17 ετών. Όλο το comic έχει σχεδιαστεί σε μαύρο-άσπρο με γενναίες δόσεις από τόνους του γκρι, εκπληκτικές φωτοσκιάσεις που συνθέτουν το τοπίο μιας πόλης ταυτόχρονα καθημερινής, απίθανης, ήρεμα όμορφης και εν δυνάμει θανάσιμης και μυστηριώδους.

Σεναριακά, υπάρχουν μερικά cross-reference στοιχεία της popular culture και της παγκόσμιας λαογραφίας που αξίζει να σημειωθούν. Ο Tam είναι κραυγαλέα αναφορά στον Tam Lin (ή Tamlin Τhe Falconer στο BOOKS OF MAGIC) και είναι η μόνη ακέραιη φιγούρα που εμφανίζει σαφείς μυθολογικές ρίζες. Για την ακρίβεια, τα βασικά στοιχεία της ιστορίας του είναι παρμένα από την αρχαία σκοτσέζικη μπαλάντα που έχει επιβιώσει ως “Tam Lin or The Game of Chess”. Σε κάθε περίπτωση, εμφανίζεται ως θνητός που με κάποιο τρόπο υπάγεται στην εξουσία του εκάστοτε Fae ηγεμόνα, αρσενικού ή θηλυκού. Εδώ είναι ακόλουθος του Aubrey.

Ο ίδιος ο Aubrey (που εμφανίζεται σαν χαρακτήρας στο BOOKS OF FAERIE) δεν είναι, κατά παράδοση, τίποτα περισσότερο από ένα Τευτονικό προσωνύμιο, συγγενές με το Alberich (RING OF THE NIBELUNG), που σημαίνει απλά “Βασιλιάς των Νεραϊδών ή Ξωτικών”. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ιστορίες για τον εν λόγω χαρακτήρα, πέρα από αυτές που έχουν γραφτεί στη σύγχρονη εποχή.

Το όνομα της μητέρας της Rue και κόρης του Aubrey, Nia, είναι εμφανώς συντόμευση του Titania, όνομα που, πέρα από το BOOKS OF MAGIC, απέδωσε ο Shakespeare στη Βασίλισσα των Νεραϊδών, στο ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ. Με τη σειρά του, το δανείστηκε από τις μεταμορφώσεις του Οβιδίου και αυτός από τον ελληνικό όρο για τις κόρες των Τιτάνων (Τιτανίδες).

Τέλος, αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα δείτε cameo εμφανίσεις του Timothy Hunter (BOOKS OF MAGIC) – τελείως σιωπηλά, κατά τη δική μου γνώμη, αλλά he is still there – και του Amadan (πάλι δίχως όνομα, αλλά σχεδόν πανομοιότυπος με το πρώτο τεύχος του BOOKS OF MAGIC – επίσης ένας χαρακτήρας που προκύπτει από την Ιρλανδική λέξη “fool” και μόνο, δίχως μυθολογικό backstory).

Γενικά, πιστεύω πως το αμάλγαμα είναι εξαιρετικό, το σχέδιο υπηρετεί άριστα την πλοκή και, για 117 σελίδες σε σκληρόδετο τόμο και με όμορφη εκτύπωση, αξίζει τα 16,40 και με το παραπάνω!