J’aime Les Bandes Dessinees
Οφείλω να ομολογήσω ότι το ταξίδι μου προς το 36ο Διεθνές Φεστιβάλ της Angouleme ξεκίνησε, αλλά και τελείωσε κάπως επεισοδιακά… Εν μέσω απεργιών, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γαλλία, κατάφερα να φτάσω στην πόλη του φωτός την προηγούμενη Τετάρτη το απόγευμα και στην πόλη των bandes dessinees πολύ αργά το βράδυ. Διασχίζοντας την πόλη της Angouleme μια μέρα πριν ξεκινήσει το φεστιβάλ, τίποτα δεν μαρτυρούσε- εκτός από ορισμένα banners- το τι επρόκειτο να δω την επόμενη ημέρα… Ο καιρός μας έκανε τη χάρη και μας προσέφερε απλόχερα ηλιόλουστες- ναι καλά ακούσατε- ημέρες, για να μπορέσουμε να απολαύσουμε τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή συνάντηση φίλων των comics.
Από πού να ξεκινήσω και τι να πρωτοθυμηθώ… Εκπληκτικά κτίρια, απίστευτος κόσμος, άπειροι δημιουργοί, αμέτρητα comics, καλοστημένες εκθέσεις, ενδιαφέροντα δρώμενα, ενδιαφέρουσες ομιλίες, συγκινητικές συναντήσεις, comics παντού, όλη η πόλη μια γιορτή!
Foto by Fotis Mitsis
Το feeling που σου βγάζει όλο αυτό είναι το κάτι άλλο. Νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα χώρο, σε έναν διαφορετικό πλανήτη, όπου όλοι λατρεύουν, κατανοούν και πάνω από όλα σέβονται την 9η τέχνη, όπου δεν χρειάζεται να εξηγήσεις σε κανένα τι είναι τα comics, όπου όλοι, και όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι, από τους πιο μικρούς μέχρι τους πιο μεγάλους, διαβάζουν comics στα λεωφορεία, στους δρόμους σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου, όπου υπάρχει δρόμος ονόματι Herge… Είχα ακούσει ότι το φεστιβάλ της Angouleme είναι ένα τεράστιο σούπερ μάρκετ. Έχοντας επισκεφτεί το San Diego Comic Con θα διαφωνήσω έντονα. Στην Angouleme βρίσκεις comics και μόνο comics. Ούτε merchandise, ούτε promotion από ταινίες, ούτε ηθοποιοί, ούτε τίποτα, μόνο comics και ανθρώπους που τα λατρεύουν.
Foto by Fotis Mitsis
Στα του φεστιβάλ τώρα… Πολλές εκθέσεις σε διάφορα σημεία της πόλης. Ξεχώρισα αυτή των Dupuy και Berberian. Καταπληκτικό στήσιμο για μια έκθεση που παρουσιάζει το σύνολο της δουλειάς των δημιουργών. Ενδιαφέρουσα και η έκθεση για τα 50 χρόνια Bule et Bill στην κεντρική πλατεία της Angouleme. 36 πάνελς διηγούνταν την ιστορία των αγαπημένων χαρακτήρων των Βέλγων και όχι μόνο. Highlight, τα άπειρα παιδάκια που κυκλοφορούσαν στους δρόμους φορώντας τα χαρακτηριστικά αυτιά του Bill.
Foto by Nikos Mexis
Foto by Fotis Mitsis
Καταλυτική για εμένα υπήρξε η συνάντηση με τον υπέρτατο Chris Ware. Απλά μοναδικός με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. 15 λεπτά μαζί του έφταναν για να με κάνει να καταλάβω γιατί αυτός ο άνθρωπος έχει επηρεάσει τόσο πολύ κόσμο.
Άλλη κορυφαία στιγμή η συνομιλία με τον πανέξυπνο και καυστικό Jean Christophe Menu, δημιουργό, ιδρυτή και editor της L’ Association.
Και φυσικά δεν πρόκειται να ξεχάσω τον καφέ με την Melinda Gebbie, τον περίπατο δίπλα στο ποτάμι με την Posy Simmonds, τις μπύρες με τον Brian Azzarello.
Λίγο απογοητευτική ήταν η ομίλια της Marjane Satrapi, πολύ αυτοσαρκασμός βρε παιδί μου, όπως και η συνάντηση με τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Angouleme, Benoit Mouchart. Μα πώς διευθύνεις φεστιβάλ comics φορώντας κουστούμι; Τς, τσ, τσ… 🙂
Δυστυχώς 4 μέρες ήταν πολύ λίγες… και έτσι φορτωμένη comics και αναμνήσεις και εν μέσω φοβερής κακοκαιρίας- ούτε ο καιρός δεν ήθελε να φύγω- επέστρεψα στα πάτρια εδάφη.
Άντε και του χρόνου!
