BEOWULF GN
BEOWULF GN
Writer / Artist: David Hutchinson
Antarctic Press
Μία ακόμα παραλλαγή στο ιδιαίτερα προσφιλές (ειδικά τα τελευταία χρόνια) θέμα της πάλης του Beowulf και των συντρόφων του εναντίον του τερατώδους Grendel. Αν το καλοσκεφτείτε, για ένα επικό ποίημα που γράφτηκε σε Old English γύρω στο 1000 και που η παράδοσή του χρονολογείται ίσως από 2 αιώνες νωρίτερα, έχει κάνει μεγάλο πάταγο στη σύγχρονη εποχή.
Ξεκινάμε από το παρελθόν…
Τρεις Ταινίες
- BEOWULF (1999): με τους Christophe Lambert (Beowulf), Rhona Mitra (Kyra) και το θρυλικό “κουνελάκι”, Layla Roberts, στο ρόλο της μητέρας του Grendel.
- BEOWULF & GRENDEL (2005): με τον Gerard “Leonidas” Butler στο ρόλο του Beowulf, γυρισμένο στην Ισλανδία και πιο συμπαθητικό προς τον Grendel.
- BEOWULF (2007): το 3D-animated film που δίχασε τους fans του ήρωα σε lovers and haters.
(Τουλάχιστον) Τρία Ακόμη Comics
- GRENDEL του Matt Wagner (Dark Horse)
- BEOWULF: DRAGON SLAYER της DC Comics
- BEOWULF της Speakeasy Comics
Δίχως να μετράμε το παρόν, υπάρχουν και άλλα που είδα σκόρπια εδώ και εκεί, ενώ υπάρχουν και αναφορές σε πάμπολλες ταινίες και σειρές, όπως στο STAR TREK: VOYAGER, στο 13th WARRIOR, ακόμα και στη XENA (καλά, αυτό δεν λέει και πολλά).
…και ερχόμαστε στο παρόν.
Η παρούσα εκδοχή θέλει τόσο τον Grendel, όσο και τον Beowulf και τους Advance πολεμιστές του, να είναι αποτέλεσμα γενετικών πειραμάτων, σε ένα απροσδιόριστο μέλλον, όπου η αποίκιση διαφορετικών πλανητών και γαλαξιών είναι κάτι καθημερινό. Ο Hrothgar, πλέον απόλυτος κυρίαρχος “του γνωστού κόσμου” (δεν εξηγείται περαιτέρω), έχει μόνο μια πληγή να τον βασανίζει και αυτή είναι το γενετικά τροποποιημένο τέρας (Demon), ο Grendel. Από εκεί και πέρα, η ιστορία εξελίσσεται κατά τα γνωστά, με Beowulf vs Grendel, υπό ένα πιο SciFi πρίσμα, ολίγη κατασκοπεία και γενικό μακελειό.
Η ιστορία πιθανόν να μην έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερα καινούργιο, καθότι ο βασικός πυρήνας είναι και αυτός που μάλλον κάνει τον Beowulf τόσο δημοφιλή για adaptations. Το σχέδιο από την άλλη, ξεφεύγει αρκετά από το συνηθισμένο, αναμειγνύοντας digital, μολύβια, βαριά μελάνια και κάτι που μοιάζει λίγο με stencil, κατά περίπτωση και ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε σελίδας. Τα χρώματα, επίσης, ακολουθούν το ύφος και την ατμόσφαιρα της αφήγησης, αποτελώντας κυρίως “φωτισμούς”, παρά κλασσικό coloring.
Δεν είναι, ενδεχομένως, συγκλονιστικό σαν comic, αλλά αξίζει σίγουρα μια ματιά σαν alternative comic και ιδιαίτερη οπτική πάνω σε ένα κλασσικό θέμα.