THE SANDMAN: DREAM HUNTERS #1-4

Original Words: Neil Gaiman
Adaptation & Art: P. Craig Russell
Coloring: Lovern Kindziersky
DC Comics (Vertigo)

Η κυκλοφορία του adaptation του P. Craig Russell στο διήγημα του Neil Gaiman σε ένα mini series τεσσάρων issues συνέπεσε με την αναζήτησή μου διαφόρων paraphernalia του SANDMAN, όπως διηγήματα, spin-offs και ανθολογίες και, φυσικά, δεν έχασα την ευκαιρία να το αρπάξω. Πόσο, μάλλον, όταν έφερε την υπογραφή του Russell.

Το διήγημα του Gaiman (με artwork από τον Yoshitaka Amano) ομολογώ πως δεν το είχα διαβάσει, παρά μόνο μετά την ανάγνωση του πρώτου issue του adaptation. Αυτό, βέβαια, ήταν, από τη μία, αρνητικό, αφού κάθε φορά που έπαιρνα ένα νέο issue στα χέρια μου θυμόμουν με λεπτομέρειες τι ακριβώς επρόκειτο να συμβεί. Από την άλλη, όμως, αυτή τη στιγμή, έχω και τα δυο έργα φρέσκα στο κεφάλι μου και η μεταξύ τους σύγκριση είναι πιο εύκολη.

Θα προσπαθήσω, ωστόσο, να αποφύγω, όσο το δυνατόν περισσότερο, τις συγκρίσεις αυτές. Κι αυτό γιατί τα δύο έργα χρησιμοποιούν διαμετρικά αντίθετες τακτικές, ως προς την εξιστόρηση. Εκεί που το διήγημα του Gaiman μας δίνει τις εικόνες με (ομολογουμένως εντυπωσιακά) λόγια και απλά συνοδεύεται από το artwork, το adaptation του Russell τραβάει την αντίθετη πορεία και λέει την ιστορία χρησιμοποιώντας κυρίως τις εικόνες. Και η σημασία των εικόνων αυτών αναδεικνύεται (στα δικά μου μάτια, τουλάχιστον) σε δύο σημεία.

Το πρώτο είναι η εντύπωση που μου έδωσε το comic. Ότι, δηλαδή, κάποιος που έχει διαβάσει ήδη το διήγημα (έστω κι αν δε θυμάται λεπτομέρειες) θα μπορούσε να “διαβάσει” και τις εικόνες, έστω κι αν αυτές δεν είχαν ούτε ένα γράμμα τυπωμένο πάνω τους. Και το δεύτερο, η σκηνή στην έναρξη του τρίτου issue (όταν ο μοναχός ταξιδεύει στο Kingdom Of Dreams), όπου ο Russell επέλεξε να βασιστεί αποκλειστικά στις εικόνες του και να μη διηγηθεί τίποτα κατά τη διάρκεια αρκετών panels. Και σε αυτό το σημείο, πραγματικά δε βρίσκω καμιά διαφορά ανάμεσα στις λέξεις του Gaiman και τα σχέδια του Russell.

Γενικότερα, πάντως, η μεταφορά του DREAM HUNTERS από τον Russell είναι όχι μόνο πιστή, αλλά και επιτυχημένη. Ο ρυθμός της ιστορίας μου φάνηκε πιο γρήγορος από αυτόν του διηγήματος και το συνολικό αποτέλεσμα, από άποψης artwork κυμαίνεται στα υψηλότατα πρότυπα των έργων του Russell.

Σε αυτό το artwork, τα highlights ήταν, κατά τη γνώμη μου, αρκετά. Η μεταμόρφωση του Dream King από μαύρη αλεπού στον σκοτεινό ουρανό, τα μάτια της πρωταγωνίστριας αλεπούς, το μονίμως πράο και υπομονετικό βλέμμα του μοναχού (σε εκνευριστικό, όμως, βαθμό, που σε κάνει να κατανοείς όλους αυτούς που σπάνε στο ξύλο τους βουδιστές στα αμερικανικά αεροδρόμια), η απεικόνιση του ταξιδιού του μοναχού στο Kingdom of Dreams και το κιμονό του Dream King, το οποίο είναι διακοσμημένο με ζωντανές παραστάσεις, ήταν τα πάνελ που έκλεψαν τον περισσότερο χρόνο μου, κατά την ανάγνωση.

Όσο για το σενάριο; Και μόνο η υπογραφή του Neil Gaiman και το όνομα Sandman στον τίτλο, είναι αρκετά. Ο επίλογος του Gaiman στο πρώτο issue, μάλιστα, γκρεμίζει έναν μύθο που ο ίδιος είχε χτίσει στον επίλογο του διηγήματος – ότι, δηλαδή, είναι βασισμένο σε έναν παλιό ιαπωνικό μύθο. Το γεγονός, λοιπόν, ότι, δέκα περίπου χρόνια μετά την κυκλοφορία του, μαθαίνουμε πως ο ίδιος ο συγγραφέας σκαρφίστηκε εξ’ ολοκλήρου την ιστορία, της δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία.

Εξαιρετική δουλειά, τέλος, έχει γίνει και στα covers των τεσσάρων issues, τα οποία έχει φιλοτεχνήσει η Yuko Shimizu, ενώ τα credits των variant covers περιλαμβάνουν ονόματα, όπως οι Mike Mignola και Joe Kubert.

Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα από τα ομορφότερα comics της χρονιάς. Αν, λοιπόν, τα παραπάνω σας έπεισαν, αλλά δε μπορείτε να βρείτε τα τέσσερα issues, δεν έχετε παρά να κάνετε υπομονή μέχρι τον Οκτώβριο, όταν, σύμφωνα με το Amazon, θα κυκλοφορήσει η hardcover έκδοση του comic, με 16 επιπλέον σελίδες.

Ρίξτε μια ματιά, τέλος, στη συνέντευξη που παραχώρησε ο Russell στο Comicmix, σχετικά με το adaptation του DREAM HUNTERS.