DRAGONBALL: THE COMPLETE ILLUSTRATIONS HC

Artist: Akira Toriyama
Translation: Labaamen & John Werry
Editor: Eric Searleman
VIZ Media

Σε πρώτη φάση, ο τόμος αυτός είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος: όλες, ή σχεδόν όλες (δεν έχω τρόπο να το επιβεβαιώσω), οι έγχρωμες εικονογραφήσεις που έκανε ο Akira Toriyama στα 11 χρόνια παρουσίας του DRAGONBALL στην ιαπωνική αγορά, από το 1984 μέχρι το 1995 (για να καταλαβαινόμαστε, δηλαδή, DRAGONBALL και DRAGONBALL Z). Από πολλές απόψεις, λοιπόν, αρκεί το ότι είναι ένας καλλιτεχνικός θησαυρός για τους λάτρεις του είδους.

Ωστόσο, υπάρχουν ένα-δυο πραγματάκια, ακόμα πιο ενδιαφέροντα από τις πολυάριθμες απεικονίσεις του Goku και των φίλων του. Καταρχήν, στο τέλος του τόμου υπάρχει μια εκτενής συνέντευξη με τον Toriyama, την εποχή που εκδόθηκε ο τόμος στην Ιαπωνία (DRAGONBALL: DAIZENSHU, 1995), κατά την οποία, ο δημιουργός εκφράζει πλέον ελεύθερα τις απόψεις του για το σύνολο του έργου και την εξέλιξη της τεχνικής του, ενώ αναφέρει ότι, από όλες τις εικονογραφήσεις που έχει κάνει για το DRAGONBALL, μόνο μία του αρέσει μέχρι σήμερα!

Γιατί, όμως, λέω “πλέον ελεύθερα”; Το εργασιακό καθεστώς και οι συνδεδεμένες με αυτό κοινωνικές σχέσεις είναι κάτι πολύπλοκο στην Ιαπωνία. Όταν ο Toriyama ξεκινούσε στην JUMP Comics, ήταν ένας σχετικά άσημος mangaka, τον οποίο πήρε μισθωτό η εταιρεία και του είπε να φτιάξει κάτι που θα πουλήσει στα πιτσιρίκια. Έτσι και έγινε, και η έκτοτε παγκόσμια επιτυχία του DRAGONBALL είναι πλέον ιστορικό θέμα.

Μεγαλώνοντας (κατά διαβολική σύμπτωση, όταν έκλεισε το manga, άρχισε να προβάλλεται το σχετικό anime στην Ελλάδα -1995), διαβάζοντας σε κάποιο βαθμό το manga, βλέποντας και το anime είτε στην τηλεόραση, είτε σε ιδιαιτέρως κακής ποιότητας κατεβασμένα επεισόδια, είχα τη σαφή αίσθηση ότι αυτό που γνωρίζαμε ως DRAGONBALL Z, ήταν μια μεγαλιθική πατάτα, κενή ουσίας και η οποία τράβαγε βαρετές μάχες από… τα ευαίσθητα. Ελάχιστη σχέση έμοιαζε να έχει με τις καθηλωτικές περιπέτειες ενός πιτσιρικά με ουρά μαϊμούς, στην αναζήτησή του για τις μυθικές σφαίρες που θα καλούσαν τον Δράκοντα και θα πραγματοποιούσαν οποιαδήποτε ευχή, αναμειγνύοντας ασιατική μυθολογία με στοιχεία SF και μπόλικες πολεμικές τέχνες.

Χρόνια αργότερα, λοιπόν, βλέπω στον τόμο αυτό τα εξής δύο πράγματα: Πρώτον, ο ίδιος ο Toriyama, τόσο στην εισαγωγή, όσο και στην αφιέρωση στη συμπεριλαμβανόμενη αφίσα, αναφέρει πως “τον άφησαν να σταματήσει”, του “επέτρεψαν να το λήξει” και για το “πόσες ζωγραφιές αναγκάστηκε να κάνει”. Για την ακρίβεια, συνδέει την υπερβολικά καθυστερημένη (κατά τον ίδιο) πρόοδο της ζωής του, με τη λήξη του DRAGONBALL Z!!! Δεύτερον, αν ξεφυλλίσει κανείς το βιβλίο χρονολογικά, εύκολα παρατηρεί το πόσο χειρότερο γίνεται το σχέδιό του με τον καιρό, αγγίζοντας Madureir-ική γελοιότητα στο σχεδιασμό των μυών και των σωμάτων, κατά τα τελευταία 5 χρόνια. Είναι τυχαίο άραγε;  Δεν το νομίζω…

Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι μια προσεγμένη συλλογή, με πλήρη στοιχειοθέτηση της προελεύσεως του υλικού ανά τα χρόνια, καθώς και παράθεση όλων των cameo που έκανε ο δημιουργός μέσα στο ίδιο το manga. Μετά από όλα αυτά, καλύτερα να μην πιάσουμε πάλι την κουβέντα για την απαράδεκτη live-action ταινία…