Pandemic!

Για ακόμη μια φορά, έχω την εντύπωση πως όλα αυτά που βλέπω στην τηλεόραση, έχουν ξανασυμβεί. Αναφέρομαι, φυσικά, στη γρίπη των χοίρων, η οποία, αν πιστέψουμε τα δελτία των ειδήσεων, αποτελεί (και πάλι) το πρώτο βήμα για το τέλος του κόσμου, αφού όλοι θα την κολλήσουμε και όλοι θα πεθάνουμε, σαν τα σκυλιά (ή γουρούνια;) στ’ αμπέλι.

Και, φυσικά, είμαι σίγουρος πως όλα τα κανάλια (αν δεν το έχουν ήδη κάνει) θα προσαρμόσουν ανάλογα και το πρόγραμμά τους, με ταινίες για θανατηφόρους ιούς και επιδημίες (ποια είναι εκείνη που, συνήθως, τη βάζει το Star και το μόνο που γίνεται επί μιάμιση ώρα είναι να ασφαλίζουν την περίμετρο γύρω από έναν θανατηφόρο ιό;). Αν, μάλιστα, είχα σε μεγαλύτερη εκτίμηση το χιούμορ και την αίσθηση ειρωνείας των υπεύθυνων προγράμματος των καναλιών, θα ορκιζόμουν ότι, πρόσφατα, κάπου πήρε το μάτι μου το BABE!

Τα πράγματα, πάντως, θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα… Θυμηθείτε τον κακομοίρη τον Yorick Brown (Y: THE LAST MAN): Η επιδημία έχει θερίσει ολόκληρο τον αρσενικό πληθυσμό, αυτός έχει μείνει ολομόναχος, μαζί με τη μαϊμού του (ούτε καν ένας σκύλος-φύλακας, μια αρκούδα, βρε αδερφέ, για προστασία) και, αντί να εκμεταλλευτεί το νέο status quo, ψάχνει να βρει την αρραβωνιαστικιά του!

Μα, κάνεις δίαιτα, αν σε κλειδώσουν στο ζαχαροπλαστείο; Παίρνεις το λεωφορείο, όταν είσαι ο ιδιοκτήτης της αντιπροσωπείας της Ferrari; Παίρνεις όρκο αγνότητας (με ασορτί ζώνη), όταν είσαι πρωταγωνιστής σε τσόντα;

Αν δεν έχετε ιδέα για τι μιλάω, ρίξτε μια ματιά στο πρώτο (από τα 60) issue της σειράς του Brian K. Vaughan – κι αν σας αρέσει, ψάξτε τα δέκα trades που κυκλοφορούν από τη Vertigo, ή το πρώτο (μεταφρασμένο στα ελληνικά) από την Anubis.

Με την ίδια λογική, πάντως, θα μπορούσε να συμβεί κάτι ανάλογο και να μη μείνει κανένας άντρας. Όπως στο OOKU: THE INNER CHAMBERS, το οποίο πρόσφατα ανέφερε η Μυρτώ στο post της για τα Osamu Tezuka Cultural Prizes. Το συγκεκριμένο καταπιάνεται με μια εναλλακτική ιστορία της Ιαπωνίας το Μεσαίωνα, όπου μια περίεργη επιδημία κατακερματίζει τον αντρικό πληθυσμό (πάλι τους ξεκάνατε τους άντρες…), οδηγώντας την χώρα σε μια μητριαρχική κοινωνία και θα κυκλοφορήσει στα αγγλικά τον Αύγουστο από τη Viz Media. Ειλικρινά, τώρα, με τι μούτρα θα αντίκριζε όλους αυτούς τους νεκρούς Ιάπωνες ο Yorick και τι θα τους έλεγε; “Γεια σας, κι εμείς το ίδιο πάθαμε, αλλά εγώ τη γλίτωσα. Θέλετε να σας πω πως πέρασα τον ελεύθερο χρόνο μου;”

Από την άλλη, είμαστε τυχεροί, καθώς με τη γρίπη των χοίρων θα πεθάνουμε σιγά-σιγά κι όχι σε μια στιγμή. Και θα υπάρξουν και ολόκληρες διαδικασίες – δε θα βρεθεί απλά κάποιος να πει “no more pigs and humans”. Δε θα την πατήσουμε, δηλαδή, όπως οι X-Men και οι υπόλοιποι μεταλλαγμένοι, εξαιτίας της Scarlet Witch και του περίφημου “no more mutants” το οποίο μείωσε τη μεταλλαγμένη κοινότητα κατά εκατομμύρια. Αν, βέβαια, από την άλλη, πρωταγωνιστούσαμε κι εμείς στο storyline Decimation του X-MEN, ίσως να ξεμπερδεύαμε πιο γρήγορα και να μην ήμασταν αναγκασμένοι να παρακολουθούμε όλες αυτές τις ομορφιές στα δελτία ειδήσεων. Εκτός κι αν…

Φανταστείτε παράθυρα σε δελτία ειδήσεων: Ένας δημοσιογράφος, ένας πρώην μεταλλαγμένος, ένας γιατρός και ο τρίτος ξάδερφος, από το σόι της μάνας της, της Scarlet. Ο δημοσιογράφος είναι πανικόβλητος, καθώς η επιδημία μπορεί, από μέρα σε μέρα, να φτάσει και στη χώρα μας, κι ας διαβεβαιώνει ο γιατρός ότι δεν υπάρχει περίπτωση, καθώς δεν κολλάει από μεταλλαγμένους σε μη. Ο πρώην μεταλλαγμένος μας διηγείται την ιστορία του και, έξαλλος, καταγγέλλει ότι οι Αρχές δεν ήταν προετοιμασμένες και ο ξάδερφος ξεκαθαρίζει ότι δεν είχε φανταστεί τι θα συνέβαινε, καθώς η Scarlet ήταν ήσυχη και κοινωνική – με το χαμόγελο στα χείλη κάθε πρωί.

Το καλό είναι, πάντως, ότι, παρά τα όσα ευτράπελα έχουμε δει τελευταία στο Marvel Universe, κάτι τέτοιο δε συνέβη στο Decimation storyline (το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στα trades DECIMATION: THE DAY AFTER, GENERATION M, SON OF M, SENTINEL SQUAD O.N.E. και 198).

Καλό θα είναι, επίσης, να μην ξεκινήσω καν να μιλάω για το Legacy Virus (ο ιός που ξέκανε διάφορους μεταλλαγμένους στις κυκλοφορίες της Marvel, από το 1993 μέχρι το 2001), αλλά, κυρίως για zombie plagues (THE WALKING DEAD, το ZOMBIE TALES της Boom! και το TOE TAGS #1-6, σε σενάριο του θεού George Romero, μεταξύ άλλων), γιατί αυτό το post θα γίνει τόσο μεγάλο που δε προλάβετε να το διαβάσετε, πριν χτυπήσει η πανδημία.

Για το τέλος, πάντως, άφησα το χειρότερο σενάριο – αυτό που είδαμε πέρσι στα δυο επεισόδια του SOUTH PARK, με τον τίτλο Pandemic. Τα δύο εκείνα επεισόδια αποδείχθηκαν τα πιο προφητικά, καθώς αφορούσαν το τέλος του κόσμου, εξαιτίας μιας πανδημίας ιδικών χοιριδίων. ΟΚ, είναι ινδικά χοιρίδια και όχι γουρούνια, αλλά έχει πέσει πιο κοντά από καθετί άλλο, όσον αφορά στη γρίπη των χοίρων.

Τα δύο επεισόδια μπορείτε να τα παρακολουθήσετε εδώ κι εδώ.

Και μην πανικοβάλλεστε. Το τέλος του κόσμου έχει φτάσει εκατοντάδες φορές στα comics. Δε νομίζω ότι το να φτάσει και στα δελτία ειδήσεων είναι σοβαρότερο…