More Greek Comics Reviews

Ο ΓΙΑΠΩΝΑΣ: ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ
Writer/Artist: Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος
Ένατη Διάσταση

Παει πολύς καιρός από τότε που είχαμε πρωτογνωρίσει τον ΓΙΑΠΩΝΑ του Κωνσταντίνου Παπαμιχαλόπουλου. Πριν από περίπου οκτώ χρόνια, διαβάζοντας εκείνες τις σελίδες, είχα εντυπωσιαστεί από τον λιτό και σκληρό λόγο και τις τόσο δυνατές και άμεσες εικόνες, που κουβαλάω μέσα μου ακόμα.
Ήταν, λοιπόν, ιδιαίτερη η χαρά μου και υψηλές οι προσδοκίες, όταν έμαθα για αυτήν την επιστροφή. Και δεν απογοητεύτηκα καθόλου…

Το ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ είναι μια ιδιαίτερα χορταστική έκδοση γεμάτη εικόνες που εκπέμπουν ενέργεια, στολισμένη με στίχους από κάποιους από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές (Ρίτσος, Σολωμός, Σαχτούρης) και με τον Γιάπωνα να μάχεται κάθε λογής παράλογα-τρομαχτικά όντα, όπως Παπάδες και Εφοριακούς.

Σκληρή γλώσσα, πικρό χιούμορ, έντονη βία και γνώριμες καταστάσεις και πρόσωπα, είναι αυτά που χαρακτηρίζουν την επιστροφή του ΓΙΑΠΩΝΑ. Μια υπέροχη και ιδιαίτερη δουλειά!

ΚΑΛΟΥ ΚΑΚΟΥ
Writer Artist: Σπύρος Δερβενιώτης
Jemma Press

Και ο Θεός έπλασε το Γεράσιμο Μαγκούστα… Τον πιο αδιάφορο, ουδέτερο, άχρωμο και ασήμαντο άνθρωπο. Ή μάλλον, όχι ασήμαντο, αφού από αυτόν πρόκειται να κριθεί ολόκληρο το μέλλον του ανθρώπινου είδους. Αυτόν επέλεξαν ο Θεός και ο Διάβολος για να κρίνουν προς τα που θα γείρει η πλάστιγγα· προς το καλό ή το κακό, προς την καταστροφή ή τη σωτηρία… Και σα να μην έφτανε αυτό, στο πλάι του, ο Γεράσιμος Μαγκούστας θα έχει και δύο αντιπροσώπους από Παράδεισο και Κόλαση που θα προσπαθούν να τον οδηγήσουν σε πράξεις αγαθές ή ακόλαστες, αντίστοιχα.

Ένα μεγάλο κομμάτι του ΚΑΛΟΥ ΚΑΚΟΥ πρωτοδημοσιέυτηκε στο free press BLOW και αποτελείται, ουσιαστικά, από μια σειρά μονοσέλιδων comics. Η ευφυία του Σπύρου Δερβενιώτη φανερώνεται και εδώ (όπως και σχεδόν σε κάθε comic του), τόσο στο πόσο οικείος είναι ο πρωταγωνιστής στον αναγνώστη (θα ορκιζόμουν ότι τον ξέρω) όσο και σε μικρές λεπτομέρειες στα καρέ (όπως οι αλά LOST GIRLS σκιές που αφήνουν πάνω στην αφίσα του PLAYBOY οι χαρακτήρες, σε μια από τις πρώτες σελίδες).

Τα μόνα αρνητικό που μπορώ να βρω στο ΚΑΛΟΥ ΚΑΚΟΥ είναι οι λίγες φορές που νιώθω πως το “χαλαρό” artwork δεν λειτουργεί καλά, η χαλαρή δομή ανάμεσα στις σελίδες (κάτι που, προφανώς, έχει να κάνει με τον τρόπο που πρωτοδημοσιεύτηκαν οι ιστορίες) και το κάπως anticlimactic τέλος. Συνολικά, πάντως, το βρήκα σαν άλλο ένα έξυπνο, αστείο (κάποιες στιγμές, πολύ αστείο) και ιδιαίτερα ενδιαφέρον comic, από ένα δημιουργό που σχεδόν ποτέ δε με απογοητεύει με τις δουλειές του, αλλά από τον οποίο πάντα περιμένω το κάτι (ακόμη) περισσότερο.

Η ΡΟΖ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΤΣΙΧΛΟΦΣΚΥ
Writer/Artist: Γιώργος Τσούκης
Αυτοέκδοση

Μια που μου φαίνεται πως το έχω παρακάνει με τις διθυραμβικές κριτικές στα comics του Γιώργου Τσούκη, θα προσπαθήσω να είμαι ιδιαίτερα συγκρατημένος αυτή τη φορά…

Μετά το ΕΝΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ 2, ο Τσούκης έχει δείξει ότι κινείται σε δρόμους και ιδέες που θυμίζουν πολύ PictureBox (κυρίως Frank Santoro και C.F.). Στους ίδιους δρόμους και με λίγο από ιδέες που βρίσκει κανείς στο Ignatz line της Fantagraphics, βρίσκεται η νέα κυκλοφορία του με τον ευφυέστατο τίτλο η ΡΟΖ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΤΣΙΧΛΟΦΣΚΥ. Μια επική αναζήτηση για ζάχαρη… Ιδέες που μόνο σε ένα comic λειτουργούν και μόνο εκεί μπορούν να περιγραφούν. Η ΡΟΖ ΤΑΙΝΙΑ είναι ένα τολμηρό και πρωτοποριακό comic (ή μάλλον, το πρώτο μέρος από τα τουλάχιστον τέσσερα αυτού). Ως τέτοιο, πιθανώς, να θεωρηθεί δύσκολο από πολλούς, αλλά πιστεύω πως αν κάποιος αφεθεί στους ρυθμούς του comic, θα ανταμοιφθεί με ένα μαγευτικό ταξίδι σε κόσμους φανταστικούς.

Τελικά μάλλον δεν τα κατάφερα να είμαι και τόσο συγκρατημένος…

GC ΦΑΝΖΙΝ 1
Writers: Διάφοροι
Artists: Διάφοροι
Αυτοέκδοση

Οι καλές προθέσεις δεν αρκούν για ένα καλό αποτέλεσμα.

Ένα καλό παράδειγμα για αυτό αποτελεί και το GC ΦΑΝΖΙΝ 1, το αποτέλεσμα των προσπαθειών κάποιων μελών του greekcomics.gr να δημιουργήσουνε ένα fanzine. Οι ιστορίες του Χρήστου Μακροζαχαρόπουλου (σύντομα ανέκδοτα μεταφερμένα σε comics) έχουν ένα καλό ρυθμό και αποτελούν μάλλον το highlight. Τις υπόλοιπες ιστορίες τις βρήκα μάλλον αδιάφορες, με πιο κουραστική από όλες την τελευταία (ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΨΙΜΑΤΟΣ), που μοιάζει μάλλον με κάποιο inside joke, που δεν αφορά καθόλου τον μέσο αναγνώστη. Στο artwork υπάρχουν κάποιες καλές ιδέες, που σε κάποια panels δουλεύουν και αφήνουν υποσχέσεις για το μέλλον, αλλά απέχουν από το να δημιουργήσουν ένα συνολικά θετικό αποτέλεσμα, το οποίο να “λειτουργεί” με κάποιον τρόπο.

Χαρακτηριστικό, πάντως, είναι ότι πέρα από τον Μακροζαχαρόπουλο, οι υπόλοιποι δημιουργοί δεν υπογράφουν με τα ονόματα τους αλλά με τα nicks που έχουν στο forum (ariane75, DJO, germanicus19, Melandros, thebadpainter, Tsakman), πράγμα που, υποθέτω, δείχνει πως με το GC ΦΑΝΖΙΝ δεν απευθύνονταν κυρίως σε κάποιον “εξωτερικό παρατηρητή”.