X-MEN ORIGINS: WOLVERINE

X-MEN ORIGINS: WOLVERINE

Director: Gavin Hood

Writers: David Benioff & Skip Woods

Actors: Hugh Jackman, Liev Schreiber, Danny Huston, Will.i.am, Lynn Collins

20th Century Fox

Προσδοκίες; Τι προσδοκίες μπορώ να έχω από μια ακόμη ταινία βασισμένη στους X-Men, ειδικά όταν η γεύση της πικρής, μνημειώδους απογοήτευσης του X-MEN: THE LAST STAND, δεν έχει σβηστεί ακόμη από τη μνήμη μου. Στη καλύτερη περίπτωση, λοιπόν, οι όποιες προσδοκίες είναι μειωμένες, ενώ μέχρι να εντοπίσω τη θέση μου εντός της αίθουσας, είχαν καταφέρει να εξατμιστούν.

Καλύτερα, ίσως. Επειδή, όταν τα φώτα άναψαν ξανά και οι υπάλληλοι του κινηματογράφου κοίταζαν βαριεστημένοι εμάς τους θεατές, μέχρι να καταφέρουμε να εξέλθουμε από την αίθουσα, διαπίστωσα ότι δεν πέρασα και άσχημα τις δυο προηγούμενες ώρες. Όχι ότι ο solo Wolvie είναι και κανένα αριστούργημα. Κατάφερε, όμως, να εκπληρώσει το prime directive ενός blockbuster, το οποίο δεν είναι άλλο από την διασκέδαση – τη δική μου, τουλάχιστον.

Για τις ανάγκες της ιστορίας, οι σεναριογράφοι, όπως ήταν αναμενόμενο, “δανείστηκαν” αρκετά στοιχεία από το ORIGIN και, φυσικά, το WEAPON X, τα διαστρέβλωσαν, προσαρμόζοντας τα στις απαιτήσεις τους, και ενέταξαν το τελικό προϊόν στο πλαίσιο του κινηματογραφικού σύμπαντος των λαοφιλών μεταλλαγμένων. Οπότε, αν το ζητούμενο σας σε μια κινηματογραφική μεταφορά comic είναι η ευλαβική πίστη στο πρωτότυπο υλικό, τότε χάσατε πανηγυρικά! Μην ξεχνάτε, όμως, ότι τέτοιες “ελευθερίες” είχαν ληφθεί και από τον Bryan Singer στο πρώτο X-MEN , οπότε, συγγνώμη, αλλά δεν έχετε κάποιο σοβαρό λόγο για να γκρινιάζετε. Κοινώς, έπρεπε να το είχατε υποψιαστεί.

Έτσι, λοιπόν, παρακολουθούμε το πώς γεννήθηκε και αναπτύχθηκε η σχέση μεταξύ δυο αδελφών, του Logan και του Victor (ναι, αυτού!), μέσα στους αιώνες, ξεκινώντας από τον 19ο και φτάνοντας μέχρι σχεδόν το σήμερα. Στο πακέτο αυτό, προστίθεται η ρήξη που προήλθε εξαιτίας των αντίθετων μεταξύ τους κοσμοθεωριών, ένας στρατιωτικός που τη βρίσκει κάνοντας κουμάντο σε μια συμμορία μεταλλαγμένων με τις ευλογίες του Uncle Sam, κάποια κιλά adamantium, θεωρίες συνομωσίας, έρωτες και όχι μόνο, και αυτό που θα βγει, είναι πάνω-κάτω το τελικό σενάριο…

Για ακόμη μια φορά, επιβεβαιώνεται ότι ο Jackman είναι ο άνθρωπος που έχει γεννηθεί για να ενσαρκώνει τον Καναδό μεταλλαγμένο, καταφέρνοντας να περάσει, έστω και λίγο, τηρούμενων των παρόντων συνθηκών, την εσωτερική σύγκρουση μεταξύ ανθρώπου και ζώου, που είναι ίσως το κυριότερο χαρακτηριστικό του χαρακτήρα.

Αυτό συγκαταλέγεται στα θετικά της ταινίας, ασχέτως αν ήμουν ήδη σίγουρος για αυτό, ή όχι. Πέρα από αυτό, οι αλλαγές ηθοποιών που έγιναν σε κάποιους χαρακτήρες, αποδείχθηκαν δίκοπο μαχαίρι. Ο Schreiber, απλά “το έχει”! Στη συμπεριφορά, στην καφρίλα, και σε όλη την γενικότερη παρουσία του, είναι ο Sabretooth. Απλά. Πραγματικά, δεν περίμενα ότι αυτή η αλλαγή θα έβγαινε τόσο θετική, όχι επειδή ο Tyler Mane ήταν τόσο καλός στο X-MEN (ανύπαρκτος ήταν!), απλά δεν είχα σε εκτίμηση τον συγκεκριμένο ηθοποιό. Όσο για τον Huston ως Stryker, δυστυχώς, ο Brian Cox, τα είχε καταφέρει πολύ καλύτερα στο X2.

Εκεί που πάσχει το εργάκι, είναι στην “άποψη” του. Δεν διατηρεί ενιαίο τόνο και ύφος, σα να προσπαθεί να κάνει πολλά ταυτόχρονα, προκειμένου να ικανοποιήσει όσο δυνατόν μεγαλύτερη μερίδα του κοινού. Κάποιες κωμικές σκηνές μοιάζουν ξέμπαρκες, κάποιες άλλες προκαλούν το γέλιο άθελα τους, ενώ κυριαρχεί μια συνεχής ρηχότητα, και μια λογική που θέλει την εξωπραγματική, υπερβολική, “κόψε λιγάκι, μάστορα”, δράση, πάνω από όλα. Επίσης, πάσχει από το σύνδρομο “πολλοί μεταλλαγμένοι – λίγος χρόνος για τον καθένα – πρέπει να τους βάλουμε όλους!”, με τους περισσότερους χαρακτήρες, να αγγίζονται επιφανειακά. Ή αλλιώς, η ρηχότητα που έλεγα λίγο πιο πάνω. Καταφέρνει, όμως,  να δώσει τις απαραίτητες απαντήσεις, για όσα διαδραματίστηκαν, καθώς και για τις μελλοντικές -ήδη γνωστές- εξελίξεις.

Πράγματι, δεν ήταν και λίγες οι φορές που πραγματικά θα ήθελα να το είχε σκηνοθετήσει ένας Bryan Singer στα πάνω του (αν καταφέρει να τα βρει ξανά αυτά). Έτσι, βρε παιδί μου, για να φτιάξει κάτι το συμπαγές, με λίγο βάθος και αρκετή καρδιά. Ένα blockbuster που πάει πάνω από τον μέσο όρο… Όπως το X2, δηλαδή.

Επειδή, όμως, οι προσδοκίες μου αυτές, ξεφεύγουν από το πεδίο βαρύτητας της Γης, πρέπει να βολευτώ με το X-MEN ORIGINS: WOLVERINE, έτσι όπως είναι, το οποίο έχει το χαβαλέ του, στη τελική. Ειδικά αν είσαι X-fan, θα αναγκαστείς, για ακόμη μια φορά, να παίξεις το “βρες-τον-μεταλλαγμένο”, και σίγουρα θα στραβώσεις με την παρουσία κάποιας Emma, που μεταμορφώνεται σε διαμάντι, ελπίζοντας το επώνυμο της να μην είναι Frost, “καίγοντας” έτσι έναν ενδιαφέροντα χαρακτήρα.

Κουράγιο! Ίσως το sequel αυτού του prequel (οξύμωρο;) να είναι όπως αρμόζει! Ή ακόμη και το DEADPOOL spin-off!

Λέμε τώρα…