Gilbert Hernandez’s DREAMSTAR
Writer/Artist: Gilbert Hernandez
Dark Horse
Τους καλοκαιρινούς μήνες, τις περιόδους που μεσολαβούν μεταξύ των μεγάλων αμερικανικών comics conventions, η ειδησεογραφία του χώρου, είναι ελαφρώς πεσμένη. Για την ακρίβεια τόσο πεσμένη, που το γνωστό blog The Beat της Heidi McDonald, καταφεύγει σε ένα post, που αφορά όσες γυναίκες διαθέτουν στήθος μεγάλου μεγέθους, και προτιμούν να ντύνονται στα λευκά. Ένα post που θέλει να είναι δροσιστικό και ανάλαφρο, χωρίς όμως να έχει καμία απολύτως ουσία – κάτι σαν το μέσο ρεπορτάζ του Star Channel. Αφορμή για αυτό, πιθανόν να αποτέλεσε το καινούριο comic του Gilbert Hernandez, με τίτλο Dreamstar, που αυτό τον καιρό δημοσιεύεται στο website της Dark Horse, μιας και εμπίπτει της θεματολογίας…
Το γεγονός που αξίζει να σημειωθεί βέβαια, δεν είναι άλλο από την ύπαρξη φρέσκου υλικού από τον Gilbert Hernandez, και μάλιστα σε υπερηρωικό ύφος. Φαίνεται, ότι αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο του αδερφού του Jaime, ο οποίος στο περσινό LOVE AND ROCKETS: NEW STORIES #1, κατέθεσε την δική του άποψη για το είδος αυτό, με αποτελέσματα που δεν εντυπωσίασαν κάποιους από τους αναγνώστες.
Δυστυχώς ούτε και ο Gilbert τα πήγε πολύ καλύτερα…
Μέσα στις οκτώ σελίδες της ιστορίας, γνωρίζουμε την Dreamstar, καθώς την βλέπουμε να εκτελεί το έργο της, σε μια ιστορία που το ύφος της έχει κάτι από την απλοϊκότητα των προ πενήντα ετών superhero comics, με κάποιες πινελιές σαρδόνιου χιούμορ, στιγμές υπερβολικής βίας, και μια γενικότερη παιχνιδιάρικη, tongue-in-cheek διάθεση. Μέσα στις λιγοστές αυτές σελίδες, ο Hernandez καταφέρνει να συμπυκνώσει ένα σεβαστό όγκο πληροφοριών, ενώ παράλληλα παρουσιάζει τις καταστάσεις με αίσθηση της οικονομίας, διατηρώντας μια εντυπωσιακή ισορροπία.
Δεν μπορώ όμως να καταλάβω, γιατί ένας δημιουργός του βεληνεκούς του Gilbert Hernandez να αποφασίσει να δημιουργήσει μια superhero, σε αυτή τη φάση της καριέρας του. Σίγουρα είναι καταξιωμένος, και δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, αλλά δεδομένων των ικανοτήτων του, είναι σαν να κατεβαίνει μερικά σκαλοπάτια πιο κάτω. Φαίνεται να το διασκεδάζει, αλλά θα περίμενε κανείς ότι τη διάθεση του ακόμα και για ένα over-sexed superhero comic θα την είχε αποβάλει εδώ και χρόνια.
Η πραγματικότητα είναι ότι το έργο που παράγει τα τελευταία χρόνια ο συγκεκριμένος δημιουργός, δεν έχει καταφέρει να με εντυπωσιάσει, με αποκορύφωμα το ανεκδιήγητο SPEAK OF THE DEVIL. Η παραπάνω άποψη, δεν ανήκει σε κάποιον άνθρωπο που μεγάλωσε με το LOVE AND ROCKETS, αλλά σε κάποιον που εκτίμησε το θρυλικό αυτό comic, μόλις πριν από τρία χρόνια, ενώ επί χρόνια το αγνοούσε. Θα ήθελα να πιστεύω ότι αυτό βοηθάει περισσότερο την οπτική μου, αφού ουσιασρικά εξετάζω τα γεγονότα δίχως κάποιο συναισθηματικό υπόβαθρο.
Αλλά στην τελική, μπροστά σε ένα π.χ. HUMAN DIASTROPHISM, το DREAMSTAR μοιάζει με καθυστερημένο ξαδερφάκι. Ανήκει στην οικογένεια, κάπου όμως χάνει στην εξυπνάδα… τουλάχιστον σε σύγκριση με τα υπόλοιπα μέλη της.
