DELPHINE #1 – 4

Writer/Artist: Richard Sala
Fantagraphics Books

Ένας ανώνυμος άντρας αναζητεί την Delphine, μια παλιά του σχέση, της οποίας τα ίχνη έχει χάσει εδώ και χρόνια. Μη θέλοντας να αφήσει το παρελθόν στη θέση του, ψάχνει να βρει αυτό που οι pop psychologists ονομάζουν closure.

Το μόνο που έχει στη διάθεση του, είναι μια διεύθυνση, που τον οδηγεί σε ένα χωριό, με ιδιαίτερο χαρακτήρα και ατμόσφαιρα που προκαλεί ανησυχία. Κάποιοι από τους κατοίκους του χωριού έχουν αλλόκοτο παρουσιαστικό, ενώ οι συνήθειες τους μοιάζουν περίεργες στον πρωταγωνιστή μας.

Πολύ γρήγορα, έχει παγιδευτεί σε έναν ιστό, όντας περικυκλωμένος από απειλές που αλλάζουν πρόσωπα διαρκώς…

Από τα λίγα που έγραψα για την υπόθεση, θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε ότι ο Sala εμπνεύστηκε το DELPHINE βασιζόμενος στο παραμύθι της Χιονάτης, όπως ισχυρίζεται η Fantagraphics; Και όμως, είναι σαφές πως ο παραπάνω ισχυρισμός ισχύει, αφήνοντας το πρώτο κοίταγμα πίσω από τη κουρτίνα στο εξώφυλλο του πρώτου τεύχους, με τις προθέσεις του δημιουργού να είναι ξεκάθαρες, κατά την ολοκλήρωση της σειράς. Τα κομμάτια του πάζλ έρχονται να μπουν στις προδιαγεγραμμένες θέσεις τους, συμπληρώνοντας την εικόνα, η οποία συνδέεται με όσα γνωρίζει ο μέσος άνθρωπος για το μύθο της Χιονάτης, με ορισμένα πολύ χαρακτηριστικά στοιχεία. Εξάλλου, το DELPHINE δεν παύει να είναι ένα comic τρόμου – κανονικού, όχι φτηνού και εφετζίδικου.

Έχοντας ήδη γνωρίσει τον Sala, μέσα από τα THE CHUCKLING WHATSIT και MAD NIGHT (αμφότερα προτεινόμενα), μπορώ να πω ότι η προσωπικότητα του δημιουργού είναι παρούσα, το ύφος του, όμως, διαφέρει. Ο Sala διατηρεί το χιούμορ του, αλλά από την ατμόσφαιρα του Delphine απουσιάζει η παιχνιδιάρικη διάθεση, έχοντας αντικατασταθεί από τον πεσιμισμό και την αποπνικτική αίσθηση του εγκλωβισμού, σε μια κατάσταση δίχως προφανή διέξοδο.

Η ανάπτυξη της ιστορίας γίνεται με ελεγχόμενα βήματα, ακόμη και αν από πλευράς πλοκής δεν υπάρχουν πολλές εναλλαγές. Συνοπτικά, μπορώ να περιγράψω ολόκληρη τη σειρά, ως εξής: ο πρωταγωνιστής εισέρχεται στο χωριό, και μέχρι να ανακαλύψει την αλήθεια, έχει γλιτώσει από βέβαιο θάνατο αρκετές φορές.

Επίσης, τα flashbacks της σχέσης του με το αντικείμενο του πόθου του, προσφέρουν τις απαραίτητες πληροφορίες για την καλύτερη κατανόηση των βαθύτερων κινήτρων του. Στο DELPHINE, βλέπετε, ο συμβολισμός είναι ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία. Δείτε, για παράδειγμα, το εξώφυλλο του δεύτερου τεύχους (δεξιά), ενώ και ολόκληρη η ιστορία χαρακτηρίζεται από ένα απολύτως συμβολικό ύφος, παρουσιάζοντας την εικόνα ενός ανθρώπου, δέσμιου του πάθους και των ανεκπλήρωτων επιθυμιών, που τον καταδικάζουν σε μια ύπαρξη αποκομμένη από την πραγματικότητα.

Σχεδιαστικά, ο Sala πλάθει, για ακόμη μια φορά, ένα δικό του σύμπαν, γκροτέσκο και βουτηγμένο στην υπερβολή, γοητευτικό όμως, με μια αισθητική που φανερώνει την μοναδική του προσωπικότητα. Σίγουρα, εκ πρώτης όψεως, το σχέδιο του μοιάζει αποκρουστικό, ή ενδεχομένως ακόμη και παιδικό, αν κάποιος είναι προκατειλημμένος. Μια πλάνη, θύμα της οποίας είχα πέσει και εγώ. Μην έχετε αναστολές, αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία, και ίσως να βγείτε κερδισμένοι.

Δεν γνωρίζω αν το DELPHINE κυκλοφορήσει σε trade paperback, αλλά τα “αυτόνομα” τεύχη του είναι πραγματικά κομψοτεχνήματα. Η συνεργασία της Fantagraphics Books με την Coconino Press για την δημιουργία του Ignatz imprint έχει προσφέρει στους λάτρεις του χαρτιού αντικείμενα φετιχισμού!

Εκδόσεις σε διαστάσεις magazine, υπέροχο χαρτί, προσεγμένα dust jackets, στοιχεία που με κάνουν να χαίρομαι που δεν διαβάζω τα συγκεκριμένα comics σε οθόνη υπολογιστή. Η τιμή τους μπορεί να είναι τσιμπημένη ($7.95 το τεύχος, παρακαλώ), ενώ κάποια από τα comics (λ.χ. αυτό για το οποίο γράφω το παρόν review) μπορεί να διαβάζονται λίγο γρήγορα, αλλά τα χρήματα τους τα αξίζουν και με το παραπάνω!

Αν κάπου βρείτε το πακετάκι που περιέχει τα τέσσερα τεύχη στη τιμή των τριών, κάτι που σας είχε προτείνει και ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου πριν από μερικές εβδομάδες, μην διστάσετε να “επενδύσετε”…