SLORNK!

The sound? It was far from CRANCH. The real thing turned out to be SLORNK. It was a sort of a slippery liquid sound. That was probably because my brother in law has oily skin and a thin skull. With the noxious noise fresh in mind, I streaked into my studio and feverishly lettered the word SLORNK boldly across the cartoon.

Το παραπάνω είναι απόσπασμα ενός από τα πιο αστεία κείμενα που έχω συναντήσει εδώ και ημέρες και σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας. Φυσικά, όμως, μην περιμένετε μια μικρή εισαγωγή, ένα link και τέλος – θα το φέρω γύρω-γύρω, προκειμένου να μάθετε, όσοι δε γνωρίζετε, και μερικά πράγματα για τον ιδιοφυή συγγραφέα του.

Το συγκεκριμένο κείμενο, πρώτα απ’ όλα, δεν είναι fictional (με την αυστηρή έννοια του όρου). Αφορά στην ρεαλιστική απεικόνιση των ήχων στα comics. Δεύτερον, δημοσιεύθηκε το 1948 στην εφημερίδα Oregonian Times. Και τρίτον, ο συγγραφέας του είναι ο Basil Wolverton.

Ο Basil Wolverton δραστηριοποιήθηκε στο χώρο των comics για πολλές δεκαετίες και αφού μετανάστευσε από τον χώρο της κωμωδίας. Κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας του συνεργάστηκε με την Timely Comics (μετέπειτα Marvel), τη DC (για το ανατρεπτικό PLOP!) και το MAD, μεταξύ άλλων. Το γνωστότερό του strip είναι το POWERHOUSE PEPPER, ενώ έργα του έχουν κυκλοφορήσει σε αρκετές collected editions που αφορούν την κωμωδία ή το sci-fi.

Επιπλέον, έχει κερδίσει σε διαγωνισμό, με κριτές τους Boris Karloff, Frank Sinatra και Salvador Dalí! Συγκεκριμένα, το 1946, στο comic strip του All Capp, LIL’ ABNER, έκανε την εμφάνισή της η Lena Hyena, η πιο άσχημη γυναίκα του κόσμου. Στο συγκεκριμένο strip, το πρόσωπο της Lena ήταν καλυμμένο προκειμένου να προστατευτούν οι αναγνώστες και οι υπεύθυνοι αποφάσισαν να διοργανώσουν έναν διαγωνισμό, με τους συμμετέχοντες να προσπαθούν να αποδώσουν το πρόσωπο της Lena. Νικητής, ανάμεσα σε 500.000 υποψήφιους αναδείχθηκε ο Wolverton με το παρακάτω σκίτσο:

Η τεχνοτροπία που χρησιμοποίησε στη Lena παρέμεινε αργότερα ως το σήμα κατατεθέν των σχεδίων του, με το αποτέλεσμα να μοιάζει κάπως έτσι:

Σας μοιάζει γνωστή η τεχνοτροπία, σωστά; Φυσικά, αφού έχει επηρρεάσει underground comics και artists σε τεράστιο βαθμό. Για δείτε και μερικά ακόμη:

Όπως και να ‘χει, όμως, δε θα επεκταθώ περισσότερο στο έργο και την κληρονομιά του Wolverton – άλλωστε, ξεκίνησα να γράφω για ένα από τα πιο αστεία κείμενα που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό. Στο συγκεκριμένο, ο Wolverton γράφει για τη ρεαλιστική απεικόνιση των ήχων στα comics και, παρά το μέγεθός του, αξίζει μια ανάγνωση. Διαβάστε το ολόκληρο εδώ και η απόλαυση είναι εγγυημένη.

Και αν το χιούμορ του και τα σχέδιά του σας τράβηξαν το ενδιαφέρον, ρίξτε και μια ματιά σε κάποια από τα βιβλία του που εκδίδονται από τη Fantagraphics.