AETHERIC MECHANICS

Writer: Warren Ellis
Penciller: Gianluca Pagliarini
Inker: Chris Dreier Editor: William Christensen
Avatar Press/Apparat

Κύριοι, κυρίες και δεσποινίδες, την καλημέρα μου (ή την καλησπέρα μου, αν μας αναγιγνώσκετε από άλλον, ιδιαίτερα απομακρυσμένο μεσημβρινό). Το θέμα της σημερινής μας διαλέξεως είναι η Αιθερική Μηχανική, περί της οποίας πρώτος μίλησε ένας εκκεντρικός Γερμανοεβραίος Φυσικός Φιλόσοφος, εν έτει 1905 (περί του Einstein ο λόγος, νεαρέ θιασώτη). Δια την περιήγησή μας, θα κάνουμε χρήση των γραπτών ενός φλεγματικού Βρετανού συγγραφέως, υποβοηθούμενοι από τις ιδιαίτερα όμορφες, λεπτομερείς, μα πάνω από όλα ακριβείς εικονογραφήσεις του Λατίνου συνεργάτη του (ας μην ξεχνάμε ότι οι πρόγονοι των σημερινών Ιταλών ήσαν οι Λατίνοι, νεαρέ θιασώτη).

Κάπως έτσι, πιστεύω, θα ξεκινούσε κανείς ένα review στο αντίστοιχο blog του 1907, τουλάχιστον αν ζούσε στον κόσμο που σκιαγραφεί ο Warren Ellis στο AETHERIC MECHANICS. Αυτή δεν είναι η Βρετανία των πατέρων σου, νεαρέ θιασώτη (περιμένω τουλάχιστον ένα comment με την εξήγηση της συγκεκριμένης φράσης, οπότε βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει). Όχι, είναι μια Βρετανία εκ πρώτης όψεως steampunk. Με προσεκτικότερη ανάγνωση, η Αγγλία του Sherlock Holmes όπου σε στρατιωτικά θέματα υπάρχει τεχνολογία αιχμής (διαστημόπλοια που φέρνουν αρκετά στο Battleship Yamato της ομώνυμης σειράς), ενώ σε άλλα έχουν γίνει τεχνολογικά μεν άλματα, αλλά ακόμη δεν έχει εφευρεθεί η τηλεόραση.

Ο αφηγητής μας είναι ο Dr. Robert Watcham, άρτι απολυθείς Λοχαγός του Βρετανικού Στρατού, ο οποίος έχει μόλις γυρίσει από το Γαλλικό Μέτωπο του πολέμου με την Ruritania. Μόλις επιστρέφει στο Λονδίνο, πάει στο διαμέρισμα που μοιράζεται με τον νεαρό, εκκεντρικό φίλο του, Saxmundham “Sax” Raker, ερασιτέχνη ντετέκτιβ, ο οποίος τον ενημερώνει ότι έχει ήδη αφοσιωθεί σε μια παράξενη υπόθεση δολοφονίας: όπως πιστοποιούν έξι αξιόπιστοι μάρτυρες, ο δράστης χανόταν από και επανερχόταν στην υλική πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια του φόνου. Ο Watcham, ο οποίος καταγράφει και δημοσιεύει τις περιπέτειες του φίλου του, κουρασμένα και διστακτικά, αποφασίζει να τον βοηθήσει στην επίλυση της “Υπόθεσης του Άνδρα Που Δεν Ήταν Εκεί”.

Αν οι παραπάνω παράγραφοι περιέχουν ιδιαιτέρως γνώριμα μοτίβα και αναρωτιέστε προς τι αυτά τα ονόματα και ακόμη περισσότερο, τί στα κομμάτια κάνει εδώ μέσα η Ruritania (προσοχή, το link ίσως έχει spoilers), φανταστική κεντροευρωπαϊκή χώρα του Anthony Hope, η απάντησή μου είναι: διαβάστε το! Στη βάση του, πρόκειται για ένα αστυνομικό μυστήριο τύπου Conan Doyle, όπως όμως θα συνέβαινε αν ο Sherlock Holmes ζούσε στο πρώιμο TRANSMETROPOLITAN. Βέβαια, φτάνοντας στο τέλος, ο αναγνώστης συνειδητοποιεί ότι διαβάζει για ΔΥΟ μυστήρια, το ένα μέσα στο άλλο.

Δεν θα πω τίποτε περισσότερο, ούτε θα σχολιάσω περαιτέρω το τέλος. Το σχέδιο υπηρετεί απόλυτα την πλοκή, δίνοντας έναν ωραίο steampunk αέρα, με μοναδική ένσταση το πόσο… άσπρο είναι (α, το comic είναι ασπρόμαυρο, by the way). Λονδίνο και steampunk θέλει σκιές, πολλές σκιές, κ.Pagliarini, αλλά συγχωρείστε διότι το comic είναι πολύ ελαφρύ στο μάτι και ευανάγνωστο. Αν τα δύο βασικά συστατικά αγγίζουν κάποιες ευαίσθητες χορδές, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Αν το διαβάσετε και σας καίει να βρείτε τις πάμπολλες αναφορές σε άλλα έργα, δείτε εδώ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΑΦΟΥ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ! Αν σας αρέσει, προτείνω σαν follow-up το IGNITION CITY, στο οποίο είχαν συνεργαστεί επίσης οι δύο δημιουργοί.