GUIN SAGA

Writer: Kaoru Kurimoto (Original Japanese Light Novels)
Director: Various (storyboards by Atsushi Wakabayashi)
Original Character Design: Natsuki Sumeragi
Anime Character Design: Toshiharu Murata
Studio Satelight & Studio Easter

“Η Rinda σκέφτηκε ότι, έχοντας συνέλθει από την προηγούμενη εξάντλησή του και φορώντας πλήρη ρουχισμό, η εικόνα που έδινε ο Guin ήταν αρκετά εντυπωσιακή. Ακόμη και η παράξενη κεφαλή λεοπάρδαλης έμοιαζε πολύ λιγότερο φρικιαστική. Ήταν σαν θεός, σκέφτηκε -μισός άνθρωπος και μισός ζώο- ένας ευγενής πολεμιστής προικισμένος με ασύλληπτη δύναμη και με μια ζωώδη ψυχή.”

Το παραπάνω απόσπασμα είναι μετάφραση από την αρχή του Κεφαλαίου 3 του βιβλίου THE LEOPARD MASK, πρώτου στη σειρά των 130 του GUIN SAGA, της Kaoru Kurimoto. Περιγράφει την δεύτερη εντύπωση της Rinda Jeina Farseer από τον παράξενο, γιγάντιο πολεμιστή που έσωσε τη ζωή της ίδιας και του αδερφού της, Remus Aldros Farseer, τόσο από τους Μαύρους Καβαλάρηδες των Mongaul, όσο και από τα φρικτά πλάσματα που κατοικούν στο σκότος του Rood Forest. Τα “δίδυμα μαργαριτάρια” του αρχαίου βασιλείου του Parros βρέθηκαν στη μέση του επικίνδυνου δάσους μετά από έναν λάθος χειρισμό της μαγικής μηχανής, η οποία επρόκειτο να τους στείλει σε ασφαλή προορισμό, μετά την κατάληψη του βασιλείου και τη σφαγή των γονιών τους από το στρατό της Αυτοκρατορίας των Mongaul.

Μήπως προτρέχω; Λοιπόν, αυτή τη φορά όχι, διότι έτσι ακριβώς ξεκινάει και το πρώτο επεισόδιο του anime, με τον Guin να αναδεύεται μέσα από τις σκιές του Rood Forest και μέσα σε ένα berserk frenzy να εξοντώνει με γυμνά χέρια μια πάνοπλη φρουρά δέκα έφιππων πολεμιστών. Αφού ανακτήσει τα λογικά και την ικανότητα ομιλίας του, τα δίδυμα θα του διηγηθούν μέρος της ιστορίας τους και οι τρεις τους, σε μια προσπάθεια να φύγουν από το Rood Forest, θα βρεθούν στο ακρότατο οχυρό της Αυτοκρατορίας των Mongaul, το Οχυρό Stafolos, όπου πλήρη εξουσία έχει ο Μαύρος Κόμης Vanon, ένας μυστήριος, φρικώδης άνδρας, ο οποίος σπέρνει τον τρόμο στον προφητικό νου της Rinda. Στη φυλακή του οχυρού, θα συναντήσουν τους δύο μελλοντικούς συντρόφους τους, το κοριτσάκι από την άγρια, πιθηκοειδή φυλή των Sem, ονόματι Suni και τον νεαρό, δανδή και επιδέξιο ξιφομάχο, Istovan Spellsword.

Black Mongauli Rider.

Πρώτη εμφάνιση του Guin.

Το πρώτο μέρος της σειράς περιστρέφεται γύρω από τη διαφυγή της συντροφιάς στους ερημότοπους του Nospherus, της Γης των Τεράτων και κατά ορισμένους πιο διαβασμένους, της καταγωγής των θεών, καθώς και την υπεράσπιση του τόπου αυτού ενάντια στη φιλόδοξη Πριγκίπισσα των Mongaul, Amnelis. Το δεύτερο μέρος ασχολείται, κυρίως, με τις περιπέτειες της επιστροφής των διδύμων στο Parros, με τη συνδρομή των υπολοίπων χαρακτήρων.

Rinda Jeina Farseer.

Η πιο πάνω, μάλλον απλοϊκή, περιγραφή, στοχεύει στο να μην προδώσω τίποτε άλλο από τη σειρά, η οποία τολμώ να πω ότι είναι αντάξια των βιβλίων της Robin Hobb (FARSEER TRILOGY, LIVESHIP TRADERS TRILOGY και άλλα). Η σχετικά πρόσφατα αποθανούσα Kaoru Kurimoto (Μάιος 2009) πρόλαβε να γράψει 129 βιβλία εξιστορώντας τις περιπέτειες του Guin, καθώς και άλλα 21 με παράπλευρες ιστορίες από το σύμπαν του χαρακτήρα. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν είναι καθόλου το ίδιο με το συγγραφικό έργο του επιπέδου της Hobb, καθότι πρόκειται για light novels, κοινώς κάθε βιβλίο εξιστορεί περιορισμένο κομμάτι της πλοκής, αφήνοντας τον αναγνώστη να περιμένει τη συνέχεια, αν και όχι τελείως ξέμπαρκο (για παράδειγμα, το PRISONER OF THE LAGON στη σειρά πιάνει μόλις ένα -άντε ενάμισυ- επεισόδιο). Ωστόσο, με τον αριθμό βιβλίων που έχουν πωληθεί παγκοσμίως να ξεπερνά τα 28 εκατομμύρια αντίτυπα, μάλλον υπάρχει κάτι που κέρδισε τους αναγνώστες.

Hero of the Lagon Giants.

Τα βασικά προτερήματα της γραφής της Kurimoto διατηρεί και το anime, αναμειγνύοντας μια πολύ “Conan αισθητική”, ειδικά γύρω από το ζήτημα της μαγείας, των αρχαίων μυστηρίων και πόλεων και των βάρβαρων πολιτισμών, με πολιτικές ίντριγκες που διέπουν και επηρεάζουν ολόκληρες χώρες, ανελέητες μηχανορραφίες, στυγνές προδοσίες και ψυχρή χειραγώγηση. Προς στιγμήν, μπερδεύουν ακόμη και το θεατή, ο οποίος αναρωτιέται αν έχει καταλάβει τελείως λάθος τους χαρακτήρες, ή τού έχουν παρουσιαστεί με απατηλό τρόπο (ειδικά ο Aldo Naris, δεύτερος στη σειρά διαδοχής για το θρόνο του Parros και ο Μάγος Varelius -ναι, βάσει των Ιαπωνικών θα μπορούσε να είναι και Valerius, αλλά διασκεδάζω πάρα πολύ στη σκέψη ότι το πρώτο είναι το σωστό- είναι δύο χαρακτήρες οι οποίοι ενώ “έχουν το δίκιο με το μέρος τους”, γίνονται πολύ πιο ανατριχιαστικοί από τους φερόμενους “κακούς”). Είναι δε πολύ ενδιαφέρον (τουλάχιστον για μένα) το γεγονός ότι, με την εξαίρεση ορισμένων υπερφυσικών πλασμάτων, το βασικότερο κατακριτέο στοιχείο των χαρακτήρων είναι η ανθρώπινη φύση τους: αυτή που τους οδηγεί σε λάθη, μικρότητες, ηρωισμό και βάζει την υπερηφάνεια πάνω από τη λογική.

Aldo Naris, master manipulator.

Και ο Guin; Ο Guin δεν ξέρει ποιος είναι, δεν ξέρει γιατί στο κεφάλι του βρίσκεται ακλόνητα κολλημένη αυτή η μάσκα λεοπάρδαλης, σχεδόν σαν αληθινή, δεν ξέρει σχεδόν τίποτε για το παρελθόν του, εκτός από το όνομά του και τις δεξιότητες που ανακαλύπτει σταδιακά πως έχει, καθώς και δυο λέξεις: Aurra και Landock. Το δεύτερο είναι το όνομα ενός φασματικού πλοίου που κάποτε είδε ο Istovan… Σε πολλά επίπεδα, θυμίζει τον Conan στα χρόνια της βασιλείας του, με τη μελαγχολία να έχει αντικατασταθεί από τη σχεδόν βιολογική ανάγκη να ανακαλύψει το παρελθόν του. Είναι ο ευγενής άγριος, ένας πολεμιστής-φιλόσοφος με κτηνώδη εμφάνιση και δύναμη, αλλά ταυτόχρονα έντονη αίσθηση του δίκαιου και της τιμής. Από την άλλη, είναι σαν δύναμη της φύσης, ωθούμενη από τους άνεμους της μοίρας που στέλνει ο Jarn σε κάθε ζωντανό ον και τους οποίους κανείς δεν μπορεί να αντιπαλέψει.

Πάρτε και μια γεύση: δυστυχώς μόνο το trailer υπάρχει στο YouTube…

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=zJwj12YHyXo[/youtube]

Μετά από χρόνια που γκρινιάζω ότι δεν έχει βγει ένα αξιοπρεπές fantasy anime, νομίζω ότι επιτέλους βρέθηκε κάτι που, για μένα, ξεπερνάει τόσο το RECORD OF THE LODOSS WAR, όσο και το BERSERK (δεν μιλάμε καν για το λίαν προβληματικό anime του1997, που έχει κάνει τον Κώστα Λαμπρόπουλο να κάνει νυχθημερόν θυσίες στον Cthulhu για μια νέα σειρά, ή έστω μια συνέχεια). Σε καμία περίπτωση δεν έχει τον ωμό χαρακτήρα και τα ποτάμια αίματος του δεύτερου (ω, πεθαίνει πάρα πολύς κόσμος, απλά όχι με τόσο γραφικό τρόπο), αλλά πιστεύω ότι έχει όλη τη μαγεία που με έκανε να αγαπήσω το epic fantasy, ενώ λείπει παντελώς το γκαφατζίδικο και uber-γαμάουα-level characters στοιχείο που με έκανε να μισήσω το SLAYERS. Είναι μια αληθινά σπουδαία περιπέτεια, που σου προκαλεί ανατριχίλα σε κάθε δεδομένη στιγμή. Τα 26 επεισόδια καλύπτουν τα γεγονότα των πρώτων 15 βιβλίων (είπαμε, light novels).

Guin: The Noble Savage.

Για τα “τεχνικά” χαρακτηριστικά, να σημειώσω ότι τα designs δεν είναι κάτι συγκλονιστικό (αν και υψηλής ποιότητας), αλλά υπηρετούν απόλυτα την ατμόσφαιρα και δένουν πολύ όμορφα με το state-of-the-art animation που ανακατεύει 2D και 3D, δημιουργώντας βάθος εικόνας και εξαιρετική ροή όλων των σκηνών. Το κερασάκι στη τούρτα; Το soundtrack, πλην του ending (Saga~This is My Road~ της Kanon) έχει συνθέσει ο Nobuo Uematsu (of FINAL FANTASY and The Black Mages fame). Aκολουθούν η μουσική του opening (Guin’s Theme) και του ending. Το ending έχει ένα μοντάζ από τοποθεσίες του anime.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=FZhsme8YQXE[/youtube] [youtube]http://www.youtube.com/watch?v=BnykS6KMjBg[/youtube]

Bottom line: άριστα with flying colors. Ψάξτε το! Aν σας κερδίσει όπως κέρδισε εμένα, μπορείτε να αναζητήσετε από τη Vertical τα πρώτα 5 βιβλία στα Αγγλικά, καθώς και το manga GUIN SAGA: THE SEVEN MAGI από την ίδια εκδοτική.