NOIR: A COLLECTION OF CRIME COMICS

Writers/Artists: Various
Dark Horse

Θα ομολογήσω ότι λατρεύω τα noir – νουβέλες, μυθιστορήματα, ταινίες, you name it. Και εκεί στο ράφι του comic shop είδα ένα μικρό, μαύρο βιβλιαράκι που έγραφε Noir, αυτοπεριγραφικό και ανόητο, αλλά είχε και υπότιτλο “a collection of crime comics”. Έπρεπε να το δω και το πήρα. Αποδείχτηκε ότι ήταν μια ανθολογία από μικρές ιστορίες -δεκατρείς για την ακρίβεια- από γνωστούς συγγραφείς και καλλιτέχνες. Δεκατρείς ιστορίες, εντελώς διαφορετικές η μία από την άλλη, με κοινό σημείο τη noir ατμόσφαιρα και το ασπρόμαυρο σχέδιο. Λέτε να είναι γρουσούζικο το νούμερο; Ας το μάθουμε.

Stray Bullets: Open Τhe Goddamn Box (David Lapham)

Η ιστορία αυτή από τον David Lapham έχει εφηβάκια με ορμόνες και κακές προθέσεις. Όταν στην εξίσωση μπαίνει ένα κορίτσι, ένα κουτί και ένα μαχαίρι, τα πράγματα ζορίζουν. Δε ξέρω κατά πόσο είναι noir αλλά η ηρωίδα-αφηγήτρια είχε ενδιαφέρον και το σχέδιο είναι υπέροχο. Η ιστορία αυτή μας έρχεται από τη βραβευμένη με Eisner σειρά, STRAY BULLETS.

Old Silo (Jeff Lemire)

Ένας αγρότης χρωστάει τα κέρατά του και η γυναίκα του είναι άρρωστη. Και τι σχέση έχει μια ληστεία που πήγε στραβά με ένα σιλό; Η ιστορία του Jeff Lemire (SWEET TOOTH, THE NOBODY) έχει την απλότητα, αλλά και την ατμόσφαιρα, που ξέρει καλά να μεταδίδει ο καλλιτέχνης.

Mister X (Dean Motter)

Ψευτοφουτουριστική υπόθεση με έναν μεγιστάνα που αντικαθιστά τον εαυτό του με ρομπότ. Χ τελείως.

The Last Hit (Chris Offutt – Kano/Stafano Gaudiano)

Σιχαίνομαι τους hitmen. Ειδικά τους hitmen που λένε ότι “αυτή είναι η τελευταία μου δουλειά”. Άντε να κάνω μια εξαίρεση για τον Cusack στο GROSSE POINTE BLANK. Ο Chris Offutt (TRUE BLOOD) με τους Kano και Stefano Gaudiano (KAFKA) δεν με έκαναν να αλλάξω γνώμη. Εδώ άρχισα πραγματικά να ανησυχώ. Οι δύο πρώτες ιστορίες ήταν εξαιρετικές, αλλά οι δύο επόμενες δε με τράβηξαν.

Fracture (Alex De Campi – Hugo Petrus)

Απίθανη ιστορία. Βέβαια, δε τη λες και ιστορία, αλλά κομμάτια από το τι θα μπορούσε να συμβεί στη ζωή μιας απλής κοπέλας. Κορυφαίο το τελευταίο panel. Το όλο εγχείρημα δε ξέρω αν είναι noir, είναι σίγουρα μια επίδειξη του πώς να πεις μια ιστορία χωρίς να πεις μια ιστορία.

The Albanian (M.K.Perker)

Ο Perker μου αρέσει πολύ από το AIR και μου άρεσε και εδώ. Αυτή η ιστορία έχει και ένα παραπάνω ενδιαφέρον για εμάς. Ο ήρωας μας είναι καθαριστής ενός εταιρικού κτιρίου. Στα πρώτα κιόλας panel κάποιος αναφέρεται σε αυτόν και λέει “He’s Albanian or Greek, I don’t know”. Κάποιος άλλος τον ονομάζει Βούλγαρο, ενώ τελικά είναι Τούρκος. Ο Perker -γνωστός Τούρκος σχεδιαστής- ξέρει καλά ότι στο εξωτερικό, αυτές οι γελοίες δικές μας διενέξεις δεν υπάρχουν, γιατί πολύ απλά είμαστε όλοι Βαλκάνιοι.

Kane: The Card Player (Paul Grist)

Η αστυνομία ψάχνει ένα διαρρήκτη που αφήνει τραπουλόχαρτα. Μέχρι που κλέβει τον λάθος άνθρωπο. Λάθος να είναι σε αυτή την ανθολογία, μια ιστορία από τη σειρά KANE του Paul Grist.

Blood On My Hands (Rick Geary)

Λάτρεψα. Ομολογώ ότι δεν ήξερα τον Rick Geary, αλλά μετά από αυτή την ιστορία θέλω να μάθω περισσότερα για τη δουλειά του. Με το αγαπημένο μου απλό format, 6 panels στη σελίδα, ξεδιπλώνεται με αργό pacing η πιο αστεία ιστορία της ανθολογίας. Ένας άνδρας χάνει τη δουλειά του, αρχίζει τα χάπια και υποψιάζεται ότι η γυναίκα του τον απατά.

Tru$tworthy (Ken Lizzi – Joelle Jones)

Αυτές είναι οι αγαπημένες μου ιστορίες. Ένας καθημερινός τύπος, μια femme fatale και χρήμα. Cliché, το ξέρω, αλλά γούστα είναι αυτά… Για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι comic, αλλά μια ιστορία του Ken Lizzi με illustrations από την Joelle Jones. Και συνήθως, σπάζομαι όταν μου κόβουν τη ροή των comics με κείμενο. Με αποζημίωσε και με το παραπάνω.

The New Me (Gary Phillips – Eduardo Barreto)

Μια χοντρούλα πάει στο γυμναστήριο. Εκεί είναι ο φοβερός μπρατσαράς γυμναστής που φυσικά δε της δίνει σημασία μέχρι που γίνεται κουκλάρα. With a twist. Ωραίο, παλιομοδίτικο σχέδιο από τον Eduardo Barreto, για μια new age ιστορία του Gary Phillips.

Lady’s Choice (Matthew και Shawn Fillbach)

Femme fatale που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να είναι femme και παρακολουθεί τη κοκορομαχία ανάμεσα στον πλούσιο γκόμενο της και έναν cowboy. Και τσιμπάει από το look “σπιρούνια και καυτές σέλες”.

Criminal: 21st Century Noir (Ed Brubaker – Sean Phillips)

Δεν είχα υπόψη μου τη σειρά CRIMINAL του Brubaker, αλλά τώρα την έμαθα και σκοπεύω να ενημερωθώ περισσότερο. Αφορμή είναι και αυτή η μικρή ιστορία -που είναι εντελώς, μα εντελώς αρρωστημένη- και η συμβουλή μιας φίλης.

The Bad Night (Brian Azzarello – Fabio Moon/Gabriel Ba)

Τα καλύτερα για το τέλος, έτσι; Dream team από τον Brian Azzarello (100 BULLETS) και τους βραζιλιάνους δημιουργούς του DAYTRIPPER. Οι τελευταίοι, μάλιστα, σχολιάζουν εδώ τη συμμετοχή τους. Το σχέδιο είναι υπέροχο και η ιστορία αφήνει σκοτεινά υπονοούμενα για τον πατέρα του Batman (ναι, του γνωστού).

Αν σου αρέσουν οι noir ιστορίες, να το πάρεις. Αν οι μικρές ιστορίες είναι μια μορφή Τέχνης που εκτιμάς, να το πάρεις. Δεν είναι και η καλύτερη ανθολογία όλων των εποχών, αλλά αν μη τι άλλο, θα το ευχαριστηθείς.