THE SNEAKY STORIES OF SNITCH & SNATCH

Writer/Artist: Michael Dialynas
Self-Published

Στο ράφι του comic shop είδα ένα μικρό τεύχος με τίτλο “The Sneaky Stories Of Snitch & Snatch”. Και ήταν αυτή η παρήχηση του σίγμα που με τράβηξε. Και η κορδέλα από ριζόχαρτο με κόκκινες νεκροκεφαλές και προειδοποίηση για ακατάλληλο περιεχόμενο…

Ανοίγω το καφέ και ενδιαφέρον εξώφυλλο και ξεκινώ να διαβάζω. Η αρχή της ιστορίας κάτι μου θύμιζε. Αυτή την ιστορία όχι μόνο την ξέρω, αλλά την έχω αφηγηθεί. Κοιτώντας τα credits βλέπω ότι, πράγματι, ο δημιουργός έχει επηρεαστεί από την καταγραφή του Calvino της παραδοσιακής ιστορίας “Crack & Crook”. Και νομίζετε ότι επειδή ήξερα την ιστορία το έκλεισα; Τουναντίον, το διάβασα με λαχτάρα.

Σε αυτή την ιστορία, με τίτλο “The Vexatious Juxtaposition Of Snitch & Snatch”, o περίφημος κλέφτης Snitch ψάχνει έναν άλλο περιβόητο κλέφτη, τον Snatch. Όταν κάθεται σε μια ταβέρνα με έναν άγνωστο και αντιλαμβάνεται ότι το ρολόι του έχει κλαπεί, καταλαβαίνει ότι ο διπλανός του δε μπορεί να είναι άλλος από τον Snatch. Και μια ωραία συνεργασία ξεκινά. Ο Snitch και ο Snatch δεν είναι ψιλικατζήδες, αποφασίζουν να κλέψουν τον ίδιο τον βασιλιά. Ο βασιλιάς τα παίρνει στο κρανίο και αρχίζει μια μάχη πονηριάς και βίας.

Έκπληξη αποτέλεσε η δεύτερη ιστορία που περιλαμβάνεται στην έκδοση και που τιτλοφορείται, όπως μαθαίνουμε στο τέλος της, “Isabella’s Heart Or Buckets Of Blood”. Ο Snitch, σε νεότερη ηλικία, κλέβει την καρδία της Isabella, όχι όμως μεταφορικά, έρωτες και τέτοια, αλλά κυριολεκτικά. Πολύ κυριολεκτικά, σας παραπέμπω στο δεύτερο τίτλο. Απίθανη ιστορία.

Δεν ήταν μόνο οι ιστορίες που με ενθουσίασαν, αλλά και το σχέδιο. Με απλές αλλά όχι απλοϊκές γραμμές και με έμφαση στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών -ιδιαίτερα στις μύτες τους- ο Διαλυνάς κατορθώνει να περάσει το σκοτεινό των ιστοριών κρατώντας ταυτόχρονα το παιχνιδιάρικο και κωμικό ύφος. Το χρώμα κινείται σε τόνους γκρι και καφέ, με κόκκινες πινελιές να ξεχωρίζουν.

Το γενικότερο αποτέλεσμα είναι ποιοτικό, με όλη τη σημασία της λέξης. Από το εξώφυλλο μέχρι το χαρτί της εκτύπωσης, η αισθητική του τεύχους είναι εξαιρετική.

Εξαιρετική ήταν και η ευκαιρία που είχα να κάνω μερικές ερωτήσεις στο δημιουργό:

1. Γιατί αποφάσισες να γράψεις στα Αγγλικά;

Αποφάσισα να το γράψω στα Αγγλικά για 3 λόγους,
1) μου ήταν πιο εύκολο επειδή τα Αγγλικά είναι η μητρική μου γλωσσά
2) στο μυαλό μου, οι χαρακτήρες μιλούσαν με “black adder-esque” λόγο και μου φαινόταν περίεργο να κάτσω να το μεταφράσω και
3) δεν ήθελα να περιοριστώ στο κοινό εδώ. Έχω δώσει σχεδόν τον ίδιο αριθμό τευχών μέσω του online shop μου και από τα κομιξάδικα της Αθήνας.
http://thewoodencrownshop.bigcartel.com/

2. Ποιά η σχέση σου με τις παραδοσιακές ιστορίες και παραμύθια; Είναι πηγή έμπνευσης για εσένα;

Τα τελευταία χρόνια τα παραμύθια μου έχουν δώσει μεγάλη έμπνευση. Από τότε που ήμουν στην σχολή άρχισα να ψάχνω για διάφορες ιστορίες απ’ όλο τον κόσμο πέρα από τους Αδελφούς  Grimm και τον Andersen.
Η λαογραφία είναι υπέροχο πράγμα, τόσο μυστήριο, περίεργα αντικείμενα, ανατροπές και ηθικά διδάγματα, είναι δύσκολο να μην σε παρασύρουν μαζί τους.
Χαρακτηριστικά, τελευταία κοιτάζω συγκεκριμένα βιβλία, ένα με Ελληνική Λαογραφία (είναι φανταστικό ποσά πράγματα έχουν γραφτεί και ο κόσμος δεν ξέρει, ειδικά για Βρικόλακες στην Ελλάδα), ένα για Μυθολογία και Τέρατα απ’ όλο τον κόσμο και ένα για Σουηδικά παραμύθια με εικονογράφηση του John Bauer.
Πέρα από αυτά, ένα πράγμα μπορώ να πω, ο Βασίλης Σάκκος είναι ο άνθρωπος που φταίει για την δημιουργία αυτού του comic. Πέρσι στα γενέθλια μου, μου είχε δώσει ένα pocket-size βιβλιαράκι με ιστορίες λαογραφίας του Italo Calvino και από τότε μου ‘κατσε να κάνω ένα μικρό comic βασισμένο σ’ ένα από αυτά. Αν δεν μου το είχε πάρει δώρο, τότε δεν θα το είχα φτιάξει.

3. Το σχέδιο είναι ιδιαίτερο και δημιουργεί μια σκοτεινή ατμόσφαιρά και αηδιαστικούς χαρακτήρες. Η μύτη του Snitch απλά υπέροχη. Τί ήθελες να πετύχεις με αυτή την απόδοση;

Όταν αποφάσισα να κάνω την ιστορία του Snitch & Snatch, έψαξα από ‘δω κι από ‘κει για να βρω την μορφή τους και μια μέρα μου βγήκαν αυθόρμητα 2 σκιτσάκια (πολύ Dave Cooper, όμως) και πάνω σε αυτό έχτισα τον υπόλοιπο κόσμο. Βέβαια, ακόμα ψάχνω να τελειοποιήσω το στυλ αυτό. Η μύτη τους είναι το αγαπημένο μου σημείο, χαρακτηρίζει όλη την κατάσταση μόνο και μόνο από το χρώμα της.

4. Παίζεις με τους τόνους του γκρι και του καφέ, και που και που ένα έντονο κόκκινο παρεμβάλλεται και ξεχωρίζει. Βρήκα αυτή την αντίθεση υπέροχη. Είναι απλά για να τονιστούν οι αιματηρές εικόνες;

Εκείνη την εποχή είχα κάνει αρκετά σχέδια με αυτήν τη χρωματική παλέτα, λίγο μπεζ-γκρι και έντονη αντίθεση με κόκκινο.
Γενικά μ’ αρέσει να χρησιμοποιώ έντονα κόκκινα σε δραματικές και έντονες στιγμές, οπότε δεν μπορώ να πω ότι ήταν για αυτό το λόγο, απλά ταίριαζε τότε. Αλλά τώρα οι καινούργιες ιστορίες που φτιάχνω με αυτό το κόσμο είναι πιο χρωματιστές και βάζω πιο που νερόχρωμα αντί για photoshop.

5. Πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο δημιουργό να προωθήσει το έργο του στην Ελλάδα και ποιες δυσκολίες συνάντησες στην προσπάθεια να εκδόσεις τις ιστορίες σου;

Πιστεύω πως είναι καλό πάντα ένας νέος δημιουργός να μάθει να τυπώνει δίκες τους αυτοεκδόσεις, είτε με φωτοτυπίες είτε με offset τυπογραφείο. Έτσι μπορεί να μάθει να υπολογίζει σελίδες και να μπει στην διαδικασία να φτιάξει ένα ολόκληρο τεύχος από εξώφυλλο μέχρι στήσιμο και ράψιμο. Είναι φτηνό να κάνει λίγα αντίτυπα (μια 100σταδα) και να τα διανέμει από μαγαζί σε μαγαζί και σε συνέδρια. Αυτή είναι μια καλή αρχή. Στο Snitch & Snatch δεν συνάντησα ιδιαίτερα κανένα πρόβλημα που δεν είχα ξαναδεί με το FreeYourLine, πέρα από το εξώφυλλο που αποφάσισα να γίνει με το χοντρό ιριδίζον χαρτί και το χρυσό pantone τύπωμα.

Μέσα Δεκεμβρίου θα κυκλοφορήσει νέο περιοδικό comics στα περίπτερα με το όνομα MOV. και μέσα σε αυτο υπάρχει μια 8σελιδη ιστορία στον κόσμο των Snitch & Snatch, λέγεται “The Devil’s Bitter Taste” (και θα είναι στα Ελληνικά αυτή την φορά).