GRANDVILLE

Writer/Artist: Bryan Talbot
Μετάφραση: Δημήτρης Αρβανίτης
Lettering: eyeworks
Jemma Press

Δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς πως τον τελευταίο καιρό έχουμε δει μεταφρασμένα στα ελληνικά κάποια πολύ σπουδαία comics. Εξίσου αξιοσημείωτο, όμως, είναι ότι πέρα από τις μεταφράσεις αυτών των εγνωσμένης αξίας comics, βλέπουμε να μεταφράζονται και νέα comics πολύ σημαντικών δημιουργών και να κυκλοφορούν στα ελληνικά ταυτόχρονα με τον υπόλοιπο κόσμο. Μια τέτοια περίπτωση ήταν το CHE του Spain Rodriguez, από τις εκδόσεις ΚΨΜ, και πιο πρόσφατη το GRANDVILLE του Bryan Talbot από τη Jemma Press.

Ο επιθεωρητής Λεμπρόκ της Scotland Yard (ένας ασβός, με χαρακτηριστικά ενός ιδιαίτερα μυώδους Sherlock Holmes) εμφανίζεται για να ερευνήσει ένα θάνατο και ανακαλύπτει πως τα πράγματα δεν είναι όπως αρχικά φαίνονται. Πίσω από μια, κατά τα φαινόμενα, αυτοκτονία, κρύβεται όχι μόνο ένας φόνος αλλά και μια μεγάλη συνομωσία. Η αναζήτηση του θα τον φέρει στους δρόμους του Παρισιού (γνωστού ως Grandville), που αποτελεί και τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη πόλη στον κόσμου του graphic novel του Talbot, αντιμέτωπο με πρόσωπα πολύ σημαντικά.

Ο Talbot δημιουργεί με το Grandville έναν κόσμο που έχει αρκετές αντιστοιχίες με αυτόν στα LUTHER ARKWRIGHT και HEART OF THE EMPIRE, κυρίως ως πως το πόσο ολοκληρωμένος και φιλόδοξος μοιάζει (μάθαμε πως σχεδιάζει και άλλα sequels για το GRANDVILLE πολύ σύντομα). Αν και στους περισσότερους αναγνώστες ο συνδυασμός αστυνομικής ιστορίας και ανθρωπόμορφων ζώων μπορεί να θυμίζει το (ιδιαίτερα δημοφιλές στην Ελλάδα) BLACKSAD, o Talbot σπεύδει να μας θυμίσει πως βασική του επιρροή αποτέλεσε ο Jean Ignace Isidore Gérard (γνωστός με το ψευδώνυμο J.J. Grandville) και ο Albert Robida. Πραγματικά, υπάρχει αρκετά μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην steampunk αισθητική του Talbot και τον noir κόσμο του Blacksad, ενώ ούτως ή άλλως, τα ανθρωπόμορφα ζώα δεν αποτελούν, σε καμία περίπτωση, καινοτομία κανενός από τα δύο έργα.

Το να μιλήσουμε για τις ικανότητες του Talbot ως comic artist, ενός δημιουργού θρύλου που τρεις δεκαετίες τώρα μας παρουσιάζει εξαιρετικές δουλειές, είναι μάλλον περιττό. Και εδώ, λοιπόν, κάνει πολύ καλή δουλειά τόσο στο artwork όσο και στα χρώματα, αν και ομολογώ πως προτιμώ πολύ περισσότερο τις δουλειές του όπου το χρώμα έχει γίνει στο χέρι (ή και τις ασπρόμαυρες) από αυτές όπου εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες του υπολογιστή.

Η ιστορία είναι και αυτή καλογραμμένη και έξυπνα στημένη (δεν θα περίμενε κανείς κάτι λιγότερο), με κάμποσες εκπλήξεις και αρκετές ανταμοιβές για τον προσεκτικό αναγνώστη, ενώ υπάρχουν και διάφορες εμφανίσεις και cameos διάσημων χαρακτήρων άλλων comics. Προσωπικά, μάλιστα, δε θα με ενοχλούσε αν κάποια πράγματα ήταν λιγότερο προφανή.

Μια που είχα τη δυνατότητα να συγκρίνω δίπλα-δίπλα την ελληνική και την αγγλική έκδοση, πρέπει να τονίσω πως η Jemma Press έκανε και πάλι εξαιρετική δουλειά. Πρόκειται για μια πολύ όμορφη έκδοση που κοσμεί (και χωράει) σε κάθε βιβλιοθήκη. Η μετάφραση είναι πολύ καλή και προσπερνά τις δυσκολίες που ένα τέτοιο comic μπορεί να έχει. Το μόνο που θα μπορούσα να παρατηρήσω είναι πως, προσωπικά, θα προτιμούσα ένα πιο “χειρόγραφο” lettering, πιο κοντά σε αυτό του Talbot.

Το GRANDVILLE είναι μια πολύ όμορφη έκδοση και βρίσκω σημαντικό το ότι εκδόθηκε στην Ελλάδα ταυτόχρονα με τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν πιστεύω ότι είναι η καλύτερη, ή η πιο σημαντική δουλειά του Talbot, αλλά σίγουρα είναι ένα πολύ καλό και ενδιαφέρον ανάγνωσμα για κάθε φίλο των comics (αν και συνήθως από τον Talbot περιμένουμε κάτι περισσότερο από αυτό).