BATMAN: THE WIDENING GYRE

Writer: Kevin Smith
Penciller: Walt Flanagan
Inker: Art Thibert
Colorist: Art Lyon
Covers: Bill Sienkiewicz & Gene Ha
Letters: Jared K. Fletcher
Editor: Mike Marts & Dan DiDio
DC Comics

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία μέσα στο μυαλό μου ότι ο Batman είναι, τελικά, ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από τη DC, ακόμη και με όλα τα permutations που έχει υποστεί, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι έχω περιοδικές εναλλαγές αγάπης, μίσους και αδιαφορίας με τα διάφορα directions των εκάστοτε τίτλων του (για παράδειγμα, λάτρεψα το run, τόσο του BATMAN, όσο και του DETECTIVE COMICS μετά το “Hush” (ναι, ΚΑΙ το “Broken City”), ενώ ξενέρωσα αρκετά έως πολύ με τα διάφορα FINAL CRISIS tie-ins, καθώς και με τη γελοιωδέστατη ιδέα ότι “ο Batman πέθανε (σχεδόν off-screen) στην έκρηξη ενός ελικοπτέρου και ο νέος Batman είναι o Dick Grayson”. Νννναι… και ο Superman και ο Captain America είναι νεκροί… NOT!

Δεδομένης, λοιπόν, της τρέχουσας κατάστασης με τον αγαπημένο μου ήρωα, σταμάτησα πάλι να διαβάζω τις δυο βασικές σειρές του και δεν έβλεπα τίποτε άλλο αυτού του τύπου που να με τραβάει, μέχρι που τα μάτια μου έπεσαν πάνω στο εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του WIDENING GYRE (μια αδυναμία στον Sienkiewicz τη διατηρώ από την εποχή που διάβασα στα Ελληνικά το “Demon Bear” storyline με τους New Mutants). Ταυτόχρονα, όμως, ήμουν και σκεπτικός, καθότι η ανάμικτη εικόνα του Batman, ενός Σαββατικού Τράγου και μιας πεντάλφα σε πρώτο πλάνο, υποδείκνυε άλλο ένα “αποκρυφιστικό story”. Αυτά, ομολογουμένως, δεν ήταν και πολύ καλά προσφάτως, με το GOTHAM AFTER MIDNIGHT και το UNSEEN να μην πλησιάζουν ούτε με ραδιοτηλεσκόπιο το LONG HALLOWEEN, το DARK JOKER, το BATMAN & DRACULA: RED RAIN, ή έστω τα τεύχη του Kelley Jones στο “Knightfall”.

Ωστόσο, προς μεγάλη μου ανακούφιση, ανοίγοντάς το δεν είδα μία ακόμα από τις πρόσφατες προχειροδουλειές του Kelley Jones (τον οποίο, παρεμπιπτόντως, εκτιμώ αφάνταστα για άλλες του δουλειές, όπως το THE CRUSADES), αλλά κάτι τελείως άλλο, που θύμιζε έναν πολύ πιο παλιό Batman, με τον Kevin Smith να υπογράφει το σενάριο. Τί είναι, λοιπόν, το WIDENING GYRE; Είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία με τρεις διαφορετικές “λήψεις”: η πρώτη είναι οι αναμνήσεις του Batman από παλαιότερες περιπέτειές του με τον πρώτο Robin, η σχέση και η σύγκρισή τους με τη “σημερινή” του κατάσταση.

Η δεύτερη είναι μια σειρά συγκρούσεων με μερικούς από τους πιο φρικιαστικούς χαρακτήρες που μπορούσε να επιλέξει ο Smith, όπως ένας Etrigan εκτός ελέγχου, μια (πολύ, πάρα πολύ έκδηλα) ξαναμμένη Poison Ivy (εντάξει, όχι τόσο φρικτό per se, αλλά δίνει μια μοναδική νότα στο αρρωστημένο mood), o παιδεραστής και φονιάς Fun Land (έσπαγα το κεφάλι μου και τελικά τον βρήκα, waaaaaay back στο SANDMAN #14 από το “The Doll’s House” storyline!) και ο τηλεπαθητικός κανίβαλος Cornelius Stirk (by far ο πιο φρικαλέος μέχρι το τεύχος #3).

Τέλος, η τρίτη “λήψη” σχετίζεται με την επιστροφή της Silver St. Cloud και την έναρξη μιας ημι-μόνιμης σχέσης με τον Bruce Wayne, όταν δεν είναι απασχολημένος ως Batman, αλλά με γνώση αμφοτέρων ότι πρέπει να κάνουν τις σχετικές υποχωρήσεις.

Δεν είμαι σίγουρος πού το πάει ο Smith, πέραν του ότι η γραφή του είναι ομοιόμορφα μοιρασμένη και ζυγιασμένη, δίνοντας πιθανόν την πιο ιδανική απεικόνιση του Batman των τελευταίων ετών: ναι, είναι ψυχαναγκαστικός και σκοτεινός, αλλά ταυτόχρονα άνθρωπος με ανάγκες και αδυναμίες, με παρελθόν ως επί το πλείστον δυσάρεστο, αλλά και μερικές ευχάριστες αναμνήσεις, ενώ έχω έντονα την αίσθηση ότι έχει χρησιμοποιήσει σε πολλά σημεία references από την εποχή του Alan Grant. Από την άλλη, η αναφορά στον J’onn J’onnz και η εμφάνιση του Aquaman παραπέμπουν σε ένα timeline γύρω στο SWORD OF ATLANTIS, αν υποθέσουμε ότι ο Smith το έχει κάνει σκόπιμα.

Δεδομένου ότι μιλάμε για mini-series (αν αληθεύουν οι φήμες, σύνολο 12 τεύχη χωρισμένα σε δύο minis των 6), δεν τρέφω μεγάλες ελπίδες ότι θα κρατήσει αυτή η ευαίσθητη ισορροπία που έχει δημιουργηθεί μέχρι το τεύχος #3 και εξάλλου υπάρχουν δύο ζητήματα που συνηγορούν υπέρ κάτι σκοτεινού στον ορίζοντα: ένας “φρέσκος” που φέρει το όνομα Baphomet, φαίνεται να είναι με το μέρος του νόμου και έχει ως επί το πλείστον παρόμοιες αρχές με τον Batman και ο τίτλος της σειράς, “The Widening Gyre”, παρμένος από το ποίημα του W.B.Yeats, THE SECOND COMING:

Turning and turning in the widening gyre
The falcon cannot hear the falconer;
Things fall apart; the centre cannot hold;
Mere anarchy is loosed upon the world,
The blood-dimmed tide is loosed, and everywhere
The ceremony of innocence is drowned;
The best lack all conviction, while the worst
Are full of passionate intensity.

Το προτείνω ανεπιφύλακτα ως refreshing BATMAN read.