TOP 100 OF THE 00s: 10. CONCRETE: THE HUMAN DILEMMA

Writer/Artist: Paul Chadwick
Dark Horse

Είναι πιθανό η παρακάτω υπόθεση να μοιάζει λίγο παράτολμη, αλλά ειλικρινά δεν πιστεύω ότι υπήρχαν πολλοί από τους επισκέπτες του blog μας, που θα μπορούσαν να προβλέψουν το καπάρωμα μιας θέσης στην τελικής δεκάδας, από το CONCRETE: THE HUMAN DILEMMA του Paul Chadwick. Προσωπικά, δεν βγάζω ούτε τον εαυτό μου απ’ έξω, καθώς παρ’ ολο που το ψήφισα, ούτε εγώ θα στοιχημάτιζα πως θα βρισκόταν τόσο ψηλά.

Η παρουσία του συγκεκριμένου χαρακτήρα στη διάρκεια της δεκαετίας που μας αποχαιρετά, ήταν διακριτική και όχι και τόσο πλούσια, σε σύγκρισή με το παρελθόν. Από τη στιγμή της πρώτης έκδοσης του CONCRETE, το 1986, μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο Chadwick φρόντιζε να προσφέρει διάφορα mini series, καθώς και αρκετά short stories συνήθως στην ανθολογία DARK HORSE PRESENTS (αλλά όχι μόνο εκεί). Στη πρώτη δεκαετία του 21ου Αιώνα, όμως, το συγκεκριμένο ltd series είναι το μοναδικό δείγμα, που πιστοποιεί το γεγονός ότι, ευτυχώς, ο δημιουργός δεν έχει ξεχάσει τον χαρακτήρα, με τον οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένος.

Πως θα μπορούσε, άλλωστε; Ο Concrete, ή αν θέλετε ο Ron Lithgow, είναι το alter ego του δημιουργού του. Καθόλου πρωτότυπο, θα πείτε, αλλά η αλήθεια είναι πως, μέσω του Concrete, δίνεται η δυνατότητα στον Chadwick να εκφράσει τις απόψεις του για διάφορα θέματα, σε ένα comic, το οποίο, από τη στιγμή της “γέννησής” του, αρνείται να υπηρετήσει αποκλειστικά μια και μόνο σχολή.

Το origin του χαρακτήρα, στη περίπτωση που μέχρι σήμερα δεν είχατε καμία επαφή με το comic , έχει κάτι από τη παράνοια της δεκαετίας του ’50 με τους εξωγήινους, ενώ δεν απέχει από αυτό πολλών superheroes. Ένας απλός, συνηθισμένος, αλλά και ιδιαίτερα ευφυής άνθρωπος, πέφτει θύμα απαγωγής από εξωγήινους, οι οποίοι αντικαθιστούν το σώμα του με ένα άλλο, δικής τους κατασκευής. Το νέο σώμα του Ron είναι κατασκευασμένο από υλικό παρόμοιο με το τσιμέντο -εξ ου και το “άλλο” του όνομα- με ποικίλες δυνατότητες, το εύρος τον οποίων δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί πλήρως.

Αν ο Chadwick είχε επιλέξει να δημιουργήσει ένα τυπικό superhero comic, η συνέχεια θα ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη. Ο ήρωας μας θα επέλεγε το μονοπάτι του καλού, προσπαθώντας παράλληλα να προσαρμοστεί στη καινούρια αυτή κατάσταση, θρηνώντας για τη χαμένη του ανθρώπινη υπόσταση. Κλασσικά πράγματα, δηλαδή. Πιθανότατα και λίγο πληκτικά, αν η προσέγγιση του Chadwick ήταν δίχως έμπνευση…

Αντιθέτως, ο Ron αποτέλεσε αντικείμενο επιστημονικής μελέτης, εργάστηκε ως συγγραφέας των λόγων ενός γερουσιαστή, ενώ όταν η ύπαρξη του αποκαλύφθηκε στο κοινό, συνοδεύτηκε από ένα cover–up, το οποίο τον ήθελε να είναι προϊόν της Αμερικάνικης κυβέρνησης. Κατά τα άλλα, αποφάσισε να συνεχίσει τη ζωή του, όσο πιο φυσιολογικά μπορούσε, συνοδευόμενος από την επιστήμονα Maureen Vonnegut, για την οποία αποτελεί αντικείμενο μελέτης, και τον βοηθό του, Larry Munro.

Στο HUMAN DILEMMA, βρίσκουμε τον Ron σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, με συμπτώματα κατάθλιψης, αποτραβηγμένο από τον περίγυρο του. Ο Walter Sageman, ιδιοκτήτης μιας εκ των μεγαλυτέρων αλυσίδων πιτσαριών, τον προσεγγίζει, προσφέροντας του τη θέση του εκπροσώπου στη καμπάνια που διεξάγει υπέρ του ελέγχου των γεννήσεων, οι οποίες οδηγούν στον υπερπληθυσμό του πλανήτη, προτείνοντας την οικειοθελή στείρωση ως λύση. Αρχικά, ο Ron διστάζει, καθότι δεν συμφωνεί απόλυτα με τη μέθοδο, αλλά στη συνέχεια ο Sageman του προσφέρει ως ανταμοιβή έναν σπάνιο πίνακα, και τον κάνει να αλλάξει άποψη. Βλέπετε, ο Ron είναι συλλέκτης έργων τέχνης, με συγκεκριμένη θεματολογία (αναπαράσταση του γυναικείου σώματος), υποκύπτει και δέχεται να εκπροσωπήσει την καμπάνια του Sageman.

Όπως είναι φυσικό, η καμπάνια δέχεται πλήθος αντιδράσεων από δημοσιογράφους και κοινό, ενώ ο ίδιος ο Ron βρίσκεται στο επίκεντρο καυστικών σχολίων. Ο βασικότερος στόχος της σάτιρας που δέχεται, είναι η έλλειψη εμφανών οργάνων αναπαραγωγής, κάτι που οδηγεί πολλούς επικριτές του στο συμπέρασμα ότι η συμμετοχή του σε αυτή τη καμπάνια, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια εκδίκηση αντιδραστικής μορφής απέναντι στη κατάσταση που βιώνει.

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο Ron έρχεται πιο κοντά από ποτέ με την Maureen, με απρόβλεπτες συνέπειες, ενώ ο Larry, ο οποίος μόλις αρραβωνιάστηκε με την κοπέλα του, Astra, έχει τα δικά του προβλήματα, τα οποία κινούνται παράλληλα με αυτά του πρωταγωνιστή μας . Οι τρεις βασικοί χαρακτήρες βιώνουν τις συνέπειες της ανθρώπινης επαφής και τις επιπτώσεις των πράξεών τους, αντιδρώντας ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

Οι απόψεις του Chadwick υπέρ του ελέγχου των γεννήσεων είναι προφανείς, αντίθετα όμως, με όσα θα περίμενε κανείς, δεν κάνει κήρυγμα. Παρουσιάζει τις θέσεις του, με θεμελιώδεις ανησυχίες οικολογικού ενδιαφέροντος από τη μια, αλλά και καθαρά ανθρώπινο ενδιαφέρον, καθώς οι ανεξέλεγκτες γεννήσεις καταδικάζουν μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε μια ζωή γεμάτη δυσχέρειες. Ανάμεσα στα panels του comic εμφανίζονται εμβόλιμα στατιστικά στοιχεία, που υποστηρίζουν την επιχειρηματολογία του δημιουργού, σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού κατά τον 20ο Αιώνα.

Παράλληλα, δεν φοβάται να παρουσιάσει επιχειρηματολογία αντίθετη με τη δική του, ενώ δεν διστάζει επίσης να κατακρίνει άλλες, πιο ακραίες απόψεις, προτιμώντας τη λύση της λογικής οδού, αυτής που επιθυμεί την ενημέρωση του κοινού σχετικά με τις μεθόδους πρόληψης, ειδικά στις χώρες του τρίτου κόσμου. Το comic είναι μεν “στρατευμένο”, αποφεύγει όμως τον φανατισμό, γεγονός που λειτουργεί υπέρ του.

Το αν ο αναγνώστης συμφωνεί ή όχι με όσα διαβάσει, δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την απόλαυση της ιστορίας. Ο Chadwick έχει φροντίσει οι χαρακτήρες του να είναι ρεαλιστικοί και να αντιδρούν με καθαρά ανθρώπινο τρόπο σε όσα έρχονται αντιμέτωποι. Κάποιες φορές ενστικτωδώς, και ενίοτε επιδεικνύοντας μειωμένη κριτική ικανότητα, γεγονός που δεν επιφέρει ευχάριστες εξελίξεις. Αν υπάρχει κάτι που βρίσκω μεμπτό στο σενάριο του CONCRETE: HUMAN DILEMMA, είναι η επιλογή, από τον Chadwick, συγκεκριμένων διεξόδων για την επίλυση των προβλημάτων των χαρακτήρων, όπως και για το κλείσιμο ορισμένων plotlines. Οι λύσεις αυτές είναι μεν πιστευτές, μοιάζουν όμως λίγο εύκολες και βιαστικές.

Όσο για το σχέδιο, ο Chadwick εντυπωσιάζει με την ρεαλιστική του προσέγγιση, χωρίς να είναι στατικός ή επίπεδος. Οι φιγούρες του, αν και περιορίζονται στις δυο διαστάσεις του χαρτιού, έχουν “βάρος”, ενώ το περιβάλλον εντός του οποίου κινούνται, είναι αληθοφανές. Από άποψη αφήγησης, αυτή είναι μεστή και οικονομική, με λειτουργικούς χρόνους.

Αν αναζητάτε ένα mainstream comic, με βασικά χαρακτηριστικά την οξυδέρκεια και την ευαισθησία, τότε αξίζει να βάλετε το CONCRETE στο wish list σας. Ειδικά, μάλιστα, αν είστε αναγνώστης super hero comics, που επιθυμεί να κάνει το επόμενο βήμα σε κάτι πιο “τολμηρό” και “δύσκολο”, δίχως όμως να φοβάται πως θα νιώσει αποξενωμένος από την έλλειψη γνώριμων στοιχείων του ιδιώματος. Το “πάντρεμα” super hero, pulp, ανθρώπινων ανησυχιών και αυτοέκφρασης, στοιχείων δηλαδή που συνήθως έχουν θέση στα ανεξάρτητα comics, είναι αυτά που δίνουν στο CONCRETE την μοναδική του προσωπικότητα.

(Γιωργος Χατζηκωστής)