TOP 100 OF THE 00s: 6. MONSTER

Writer/Artist: Naoki Urasawa
Viz Media

Όταν ξεκίνησα τη διαδρομή μου στα manga, λόγω του νεαρού της ηλικίας μου, αλλά και της περιορισμένης μου πρόσβασης σε αυτά, οι τίτλοι τους οποίους διάβαζα, ήταν -ας πούμε- κάπως πιο ανάλαφροι, πιο “παιδικοί”, αν θέλετε. Όσοι προσπαθούσαν να βρουν manga πριν από δεκα-τόσα χρόνια, καταλαβαίνουν τι εννοώ.

Μη φανταστείτε, όμως, ότι αυτή η κατάσταση ήταν “ένα ακόμη ελληνικό προνόμιο”. Τα manga στη Δύση, κάπου τότε είχαν αρχίσει να γίνονται δημοφιλή. Οι εκδοτικές εταιρείες περίπου εκείνη την εποχή σταμάτησαν να γυρίζουν ανάποδα τις σελίδες των manga ώστε να διαβάζονται με τον δυτικό τρόπο. Όσο κι αν με πονάει αυτό που θα πω, η Tokyopop ήταν η εταιρεία που έφερε την Ιαπωνία ένα βήμα πιο κοντά μας, με το σύνθημα -τότε- “Leading the manga revolution”, το οποίο κράτησε για αρκετά χρόνια, ακόμη και αν η εταιρία είχε χάσει κάθε δικαίωμα να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο.

Οι τίτλοι οι οποίοι εκδίδονταν, σαφώς είχαν σχέση με τα anime τα οποία παίζονταν εκείνη την εποχή στην τηλεόραση και απευθύνονταν κυρίως σε μικρότερης ηλικίας άτομα. Εξαιρέσεις υπήρχαν, όπως η Dark Horse και η Viz, που εκμεταλλευόμενες, μάλλον, τη “μόδα” του pulp, έβγαζαν τίτλους, οι οποίοι, τότε, φαίνονταν “μυστηριοπαράξενοι” και “ψαγμένοι” (ενώ αργότερα ήταν απλά το AKIRA). Οι τότε εναλλακτικοί πάροχοι manga υπήρχαν, αλλά το να βρουν το δρόμο τους μέχρι την χώρα του “λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου”, καταλαβαίνετε ότι ήταν δύσκολο και μάλλον ακριβό. Έτσι, θεωρώ ότι ήταν μάλλον λογικό που μου πήρε κάποιο διάστημα να ανακαλυψω ότι τα manga ήταν πολλά περισσότερα από τα shonen που διάβαζα. (Εξαίρεση, φυσικά, είναι το BERSERK, αλλά αν αρχίσω να μιλάω για αυτό, θα προκαλέσω ρήγμα στο χωροχρονικό συνεχές.)

Στην περίπτωση του MONSTER, η ανακάλυψη ήταν έμμεση και περισσότερο τυχαία, παρά συνειδητή. Βλέπετε, εκείνη την περίοδο, είχα την τύχη να βρίσκομαι σε ένα μέρος με γρήγορο internet και αυτό το λέω και συγκινούμαι, γιατί μιλάμε πάντα για την εποχή του dial-up (βλ. ανοίγω μια σελίδα, πάω να φτιάξω καφέ και, με λίγη τύχη, όταν γυρίσω έχει φορτώσει). Οπλισμένος, λοιπόν, με υπερχρονισμένα ηλεκτρόνια, δεν ήταν παρά θέμα χρόνου, να ανακαλύψω κανάλια παροχής anime και να ξοδεύω μεγάλο μέρος του μισθού μου σε μέσα αποθήκευσης (μακριά από τα Princo, είπαμε!), τα οποία γέμιζα με σειρές κάθε είδους, άσχετα αν τελικά τις έβλεπα ή όχι. Θα συζητήσω κάποια άλλη στιγμή το κατά πόσον αυτό είναι νόμιμο ή όχι και γενικά το τι ακριβώς σημαίνει “κατεβάζω anime απο το internet”, γιατί πραγματικά δεν είναι της παρούσης.

Ένα βράδυ, λοιπόν, ψάχνοντας να βρω κάτι να δω, συνειδητοποίησα έντρομος, ότι η στοίβα με τις σειρές με “βυζιά και σπαθιά” είχε τελειώσει. Αποφάσισα να κάνω ένα συμβιβασμό και να κοιτάξω τη στοίβα με τις σειρές με “όπλα και βυζιά”, αλλά κι εκεί το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Με μισή καρδιά, άρχισα να κοιτάω τα υπόλοιπα CD μου, μπας και βρω κάτι που να μου τραβήξει την προσοχή και ξεγελαστώ λίγο, μέχρι να ανανεώσω το απόθεμά μου. Και βρήκα…

Με τα υπέροχα καλλιγραφικά μου γράμματα, είχα γράψει τη λέξη “Monster” πάνω σε ένα δισκάκι, χωρίς τίποτε άλλο και όπως συμβαίνει συνήθως, είχα ξεχάσει τι μπορεί να ήταν αυτό.

Αυτό που μου ήρθε στο μυαλό, και τελικά ήταν ο λόγος που αποφάσισα να το δω, ήταν ότι επρόκειτο για μια σειρά με τέρατα, δαίμονες, μάχες και, φυσικά, βυζιά (γιατί όλοι ξέρουμε ότι όπου υπάρχουν μάχες με δαίμονες, υπάρχουν και βυζιά) και ότι κατά λάθος είχε βρεθεί στη στοίβα με τα “υπόλοιπα”.

Αρχικά, δεν σας κρύβω ότι ξενέρωσα, κάτι πολύ λογικό όταν περιμένεις βυζιά αλλά αυτά δεν έρχονται. Όταν όμως τελείωσε το πρώτο επεισόδιο, έπιασα τον εαυτό μου να βάζει και το δεύτερο και μετά και το τρίτο και όταν κάποια στιγμή δεν είχε άλλα επεισόδια να δει, να αναρωτιέται τι μπορεί να είναι αυτό που είδε. Φυσικά, αναζήτησα και την “low bandwidth” εκδοχή του MONSTER η οποία, πρέπει να σας πω, επιβεβαιώνει τον κανόνα που λέει ότι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, το manga είναι πάντα καλύτερο.

Ο Kenzo Tenma είναι ένας νεαρός πλην καταξιωμένος Ιάπωνας (προφανώς, έτσι; Έχει όμως σημασία να το τονίσουμε) νευροχειρούργος, ο οποίος εργάζεται σε ένα από τα πιο ξακουστά νοσοκομεία της Γερμανίας. Επιπλέον, έχει αραβωνιαστεί με την κόρη του διευθυντή του νοσοκομείου, η οποία, εκτός από το γεγονός ότι είναι κόρη του διευθυντή, είναι και κούκλα, τουλάχιστον σύμφωνα με όσους τους αρέσουν οι ψηλές ξανθές Γερμανίδες. Ο μελλοντικός πεθερός του, όχι μόνο τον συμπαθεί τρελά, αλλά τον έχει προτείνει και για προαγωγή και επειδή μιλάμε για Γερμανία την δεκαετία του ’80, θέλουμε όλοι να πιστεύουμε ότι αυτό δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι πρόκειται να παντρευτεί την κόρη του. Καταλαβαίνετε, επομένως, ότι ο Tenma είτε είναι πραγματικά πολύ καλός στο να σκαλίζει μυαλά, είτε έχει κάνει συμφωνία με τον Epitimo. Παρ’ όλα αυτά, ο ήρωας μας δεν αισθανόταν καλά με αυτό που έκανε. Αυτό επειδή, σε αντίθεση με ότι μπορεί να ελπίζαμε στην προηγούμενη πρόταση, ακόμη και τότε, είχαμε δείγματα ότι τα πράγματα στην καλολαδωμένη γερμανική μηχανή λειτουργούν και με άλλους, λιγότερο διαφανείς τρόπους. Η “πολιτική” του νοσοκομείου ήταν τέτοια, ώστε οι ασθενείς αντιμετωπίζονταν με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με την οικονομική ή/και την κοινωνική τους επιφάνεια. Η εσωτερική καλωδίωση του Tenma δεν μπορούσε να δεχτεί κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα να φθείρεται σιγά σιγά και να αρχίζει να έχει σοβαρό πρόβλημα.

Η σύγκρουση ήταν μάλλον αναμενόμενη και η αφορμή δεν άργησε να δοθεί. Ο Tenma αποφασίζει να παρακούσει τις εντολές του διευθυντή του νοσοκομείου -και μελλοντικού πεθερού του, για να μην ξεχνιόμαστε- και να ασχοληθεί με ένα μικρό αγόρι που ήρθε στα επείγοντα με τραύμα από σφαίρα στο κεφάλι, αντί για τον δήμαρχο του Düsseldorf, που εισήχθη αρόγτερα. Το αποτέλεσμα της πράξης του αυτής, είναι να σωθεί το αγοράκι, να πεθάνει ο δήμαρχος και η μικρή αδερφή του αγοριού να ουρλιάζει ακατάληπτα. Ο γρύλος στον ώμο του Tenma μπορεί να του ψιθύριζε ότι είχε κάνει το σωστό, όμως ο παραλίγο πεθερός του δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου ικανοποιημένος και φυσικά ούτε λόγος για την προαγωγή πλέον. Η μνηστή του, ντροπιασμένη από την ανάρμοστη συμπεριφορά του, του δήλωσε ότι δεν μπορούν πλέον να είναι μαζί (να δεις πώς τις λένε αυτές…), ενώ οι συνάδελφοί του τον θεώρησαν, το λιγότερο, τρελό…

Το γεγονός ότι μέσα σε δυο παραγράφους, ένας άνθρωπος που, εν δυνάμει, είχε τα πάντα, έχασε τα πάντα, θα μπορούσε να σας λέει πολλά για το MONSTER. Επειδή, όμως, κάποιοι από εσάς μπορεί να σκεφτήκατε ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό δράμα, οφείλω να σας αποκαλύψω λίγα ακόμη πράγματα για την πλοκή και να σας πω ότι τα δυο παιδιά εξαφανίζονται μυστηριωδώς, ενώ το νοσοκομείο γεμίζει με πτώματα συναδέλφων του Tenma, ο οποίος -φυσικά- θεωρείται ύποπτος από την αστυνομία. Αν αναρωτιέστε τι ρόλο παίζει το μικρό αγοράκι, καλά κάνετε. Αν πάλι δεν αναρωτιέστε, μάλλον δεν είστε καλοί με τους συσχετισμούς. Εγώ πάντως, άλλα spoilers δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω, οπότε το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να διαβάσετε το comic.

Σύμφωνα με την ταπεινή άποψη του γραφόντος, δεν θα έπρεπε να υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το MONSTER θα βρισκόταν στην τελική δεκάδα της λίστας. Παρ’ ότι μιλάμε για 18 τόμους και σχεδόν 3600 σελίδες, διαβάζεται σα να μην υπάρχει αύριο και η πλοκή του, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο ο Urasawa αποκαλύπτει την ιστορία, δεν σε αφήνουν να σταματήσεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που ο Urasawa έχει κερδίσει τρες φορές το Shogakukan Manga Award, δύο φορές το Tezuka Osamu Cultural Prize, και το  Kodansha Manga Award. Παρεμπιπτόντως, ο Naoki Urasawa, στον ελεύθερο χρόνο του, γράφει rock μουσική και μάλιστα έχει βγάλει και single!

(Το παραπάνω animated gif είναι δανεισμένο από το αρθρο της Έλλης Μόκα για το MONSTER. Διαβάστε το εδώ.)

(Κώστας Λαμπρόπουλος)

Το σχόλιο του Vice President of Sales and Marketing της VIZ Media, Gonzalo Ferreyra, για την παρουσία του MONSTER στη δεκάδα του Top 100:
“This is a powerful story that is riveting in the way it unfolds into a personal tragedy from a choice that is made by a doctor, a political thriller, a government cover-up and is already recognized in the mystery writers community. NAOKI URASAWA’S MONSTER is an engrossing new manga that weaves together the dramas of murder, ambition and deceit amidst. Part The Fugitive and The Bourne Identity, part serial murder mystery, NAOKI URASAWA’S MONSTER takes the manga genre to a captivating new level for readers.”