COMIC BOOK COMICS #4

Writer: Fred Van Lente
Artist: Ryan Dunlavey
Evil Twin Comics

Πέρασε σχεδόν μισός χρόνος από την κυκλοφορία του COMIC BOOK COMICS #3 και η Evil Twin (ή οποιοσδήποτε είναι υπεύθυνος τέλος πάντων) μου δίνει μια ακόμη πολύ καλή ευκαιρία να γκρινιάξω για την καθυστέρηση του #4. Βέβαια, η συγκεκριμένη σειρά δεν είναι μηνιαία, ωστόσο, οι διορίες μάλλον δεν έχουν και την τιμητική τους εκεί μέσα, κάτι που γινόταν αντίστοιχα και στην προηγούμενη σειρά των δύο καλλιτεχνών για την εκδοτική, το ACTION PHILOSOPHERS.

Πέρα από την καθιερωμένη μου γκρίνια, πάντως, το #4 ήταν ένα από τα καλύτερα τεύχη της σειράς, κυρίως χάρη στην περίοδο που παρουσιάζει και η οποία περιλαμβάνει την εκτόξευση της Marvel στα ουράνια και τα πρώτα βλάσφημα κλεισίματα του ματιού των underground καλλιτεχνών, όπως ο Robert Crumb, προς μια βιομηχανία που είχε ακόμη δεμένα τα χέρια της με κορδέλες που είχαν τυπωμένο πάνω τους το λογότυπο του Comics Code Authority.

H πρώτη ιστορία του #4 έχει τον τίτλο Crime, oh man, Does It Pay και είναι αφιερωμένη στη σειρά CRIME DOES NOT PAY, το comic των Biro και Wood, το οποίο για μερικά φεγγάρια αποτέλεσε (όπως και ολόκληρο το genre) το βασικό ανάγνωσμα πιτσιρικάδων και βετεράνων του πολέμου, οι οποίοι, για ευνόητους λόγους, είχαν σιχαθεί τις εντυπωσιακές μάχες των υπερηρώων. Το CRIME DOES NOT PAY κατάφερε για αρκετό καιρό να ξεφύγει από το μακρύ χέρι του Comics Code Authority, ωστόσο, υπέκυψε τελικά και μεταμορφώθηκε στην clean cut εκδοχή του, η οποία το καταρράκωσε. Την ίδια μοίρα είχε κι ο ένας εκ των δημιουργών του, ο Bob Wood, ο οποίος μάλλον πήρε πολύ στα σοβαρά το lifestyle του comic και κατέληξε στη φυλακή, αφού πρώτα σκότωσε την ερωμένη του.

Ακολουθεί η ιστορία Tales To Marvel (at), στην οποία, όπως μάλλον μαντέψατε, πρωταγωνιστούν οι Stan “The Man” Lee, Jack “The King” Kirby” και τα δεκάδες παντοδύναμα παιδιά τους, τα οποία έφεραν τη Marvel στην κορυφή των comics εκείνη την εποχή. Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν τόσο ρόδινα από την αρχή…

Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’40, το House of Ideas ονομαζόταν Atlas Comics και οι… ideas άλλαζαν κάθε τρία χρόνια, μιας και ο εκδότης Martin Goodman προσπαθούσε να βγάλει κέρδος από κάθε νέο trend. Αυτό ήταν αρκετά ψυχοφθόρο για το νεαρό ξάδερφο του και editor-in-chief, Stan Lee, ο οποίος, εκνευρισμένος, έφτασε στα όρια της παραίτησης.

Η παραίτηση, όμως, αναβλήθηκε όταν ο Lee έφτιαξε για πρώτη φορά ένα comic, το οποίο μπορούσε να διαβάσει και ο ίδιος. Ονομαζόταν THE FANTASTIC FOUR και αποτέλεσε το πρώτο σε μια σειρά επιτυχημένων comics με την υπογραφή του Lee.

Βέβαια, η υπογραφή αυτή, δεν έχει κατά τη γνώμη πολλών την ίδια βαρύτητα με αυτές των Jack Kirby και Steve Ditkο, μιας και η ιστορία αναφέρει πως από ένα σημείο και μετά, η διαδικασία δημιουργίας νέων ιστοριών ήταν κάπως έτσι…

Φυσικά, αυτή η μέθοδος και η έντονη προσωπικότητα του Lee στέρησαν από τους δύο μεγάλους δημιουργούς (Kirby και Ditko) τη δόξα που τους αναλογούσε. Ο τελευταίος είχε κάποιους ομηρικούς καβγάδες με τον Stan Lee, ενώ ο σιωπηλός πάντα Kirby, απλά μια μέρα αυτομόλησε στη DC, δίνοντάς της νέα “όπλα” ενάντια στον πόλεμό της με τη Marvel.

Την ίδια περίπου εποχή, αλλά αρκετά χιλιόμετρα μακριά, σε Texas και Ohio, ξεκινούσε η underground επανάσταση. Στο Texas (όπως βλέπουμε στην ιστορία The Texas Mafia) ξεκίνησε η Rip Off Press, εκδότρια, μεταξύ άλλων, των THE FABULOUS FURRY FREAK BROTHERS του Gilbert Shelton και COMANCHE MOON του Jack Jackson. Στο Ohio, ένας νευρωτικός νεαρός, ονόματι Robert, προσπαθούσε ανεπιτυχώς να μπει στην σκηνή των comics. Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες, κατέληξε στο San Francisco, όπου, περιτριγυρισμένος από χίπηδες, τεντιμπόηδες, ελαφρών ηθών γυναίκες και πολλά ναρκωτικά, κατάφερε να κλείσει συμφωνία με την Apex Novelties, η οποία εξέδωσε το ZAP COMIX.

Τα comics του Crumb ήταν κάτι μοναδικό την εποχή εκείνη. Ο δημιουργός ξεγύμνωνε τον εαυτό του και παρουσίαζε όλες τις νευρώσεις, φοβίες και ανωμαλίες που του έδιναν νόημα στη ζωή, επηρεάζοντας πολλούς μετέπειτα δημιουργούς και χτίζοντας το δικό του κίνημα. Επιπλέον, η underground σκηνή δεν έδινε καμία σημασία στο Comics Code Authority, παρουσιάζοντας στις σελίδες των comics σεξ και ναρκωτικά.

Ήταν η πρώτη προκλητική επίθεση στον πουριτανισμό των Αρχών, την οποία ακολούθησε μετά από μερικά χρόνια και η mainstream σκηνή. Συγκεκριμένα, το 1971, ο Stan Lee και η Marvel εξέδωσαν για πρώτη φορά ένα comic χωρίς τη σφραγίδα του Κώδικα – ένα story τριών τευχών του AMAZING SPIDER-MAN, όπου παρουσιάζονταν οι συνέπειες χρήσης ναρκωτικών.

Η τελευταία ιστορία του COMIC BOOK COMICS #4 ονομάζεται Heavy Mettle και αφορά στην ευρωπαϊκή (κυρίως γαλλική σκηνή) και τη δημιουργία ηρώων όπως οι Tin Tin και Asterix, αλλά και την τάση των ενήλικων comics, όπως το HEAVY METAL, το οποίο είχε τόση επιτυχία που πέρασε και από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, ισχυροποιώντας το trend της επιστημονικής φαντασίας.

Το τεύχος κλείνει χωρίς πηγές αυτή τη φορά και υπόσχεται ότι το #5 θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Μάρτιο και θα είναι αφιερωμένο στις δικαστικές διαμάχες μεταξύ δημιουργών και εκδοτικών, εκδοτικών και εκδοτικών και το σήριαλ του MIRACLEMAN.

Όσον αφορά στα extra αυτού του post, ρίξτε μια ματιά στη μέθοδο συγγραφής comics του Stan Lee, η οποία έμεινε γνωστή ως The Marvel Method, σε κάποιες λεπτομέρειες για τo THE AMAZING SPIDER-MAN #96, το πρώτο mainstream comic που αγνόησε τις κραυγές του Comics Code Authority και μια ανάλυση (αλλά και τα covers) πάνω στο ZAP COMIX.

Τέλος, συμπεριλαμβάνω και το δεύτερο μέρος του ντοκιμαντέρ για τον Kirby, όπως είχα υποσχεθεί από το review του CBC #2 (εκεί θα βρείτε και πρώτο μέρος), αλλά και ένα απόσπασμα από το ΤHE 9 LIVES OF FRITZ THE CAT, ένα animation βασισμένο στο comic του Robert Crumb, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τη φιλοσοφία του comic και έχει αποκηρυχθεί από τον θρυλικό δημιουργό. Κι εμείς καθόμαστε και γκρινιάζουμε γιατί η ταινία του WATCHMEN έχε πολλά κολάν…