MOV.

Δε θα ξεχάσω ποτέ, πόση χαρά ένιωθα, όταν κατάφερνα να διαβάσω ΒΑΒΕΛ, ΚΟΛΟΥΜΠΡΑ, ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ της μαμάς μου. Ήξερα ότι εκεί υπήρχε κάτι διαφορετικό από τα comics που ήξερα μέχρι τότε.

Στην ίδια φιλοσοφία, αυτή του διαφορετικού, κινείται και το νέο περιοδικό MOV. Θεωρώ σαν ένα πρώτο καλό σημάδι ότι όταν το έψαξα ήταν εξαντλημένο. Και ακόμη καλύτερο ότι ήρθε εκείνη ακριβώς τη στιγμή το νέο απόθεμα. Να ευχηθώ πάντα τέτοια!

Στη στήλη Νotebook, που ανοίγει το περιοδικό, βρίσκουμε αφιερώματα σε ελληνικές εκδόσεις comics και γνωστούς comic artists, όπως ο Prof. Bad Trip. Υπάρχουν αρκετές σελίδες στη στήλη Soundtrack, αφιερωμένες στη μουσική και μια συνέντευξη του εικαστικού Ανδρέα Κασάπη. Επίσης, υπάρχει το κείμενο του Κωστάκη Ανάν “Κι αν σου cazzi?” (οι ιταλομαθείς γελάμε) με εικονογράφηση του Sotos Anagnos, διασκεδαστικό και δροσερό.

Αλλά βούρ στο ζουμί, στα comics, δηλαδή. Ενθουσιάστηκα όταν η πρώτη ιστορία που είδα ήταν της Tomatozombie, μιας φοβερής Ρωσίδας σχεδιάστριας που είχα ξεχωρίσει στο αφιέρωμα στα ρώσικα και ουκρανικά comics του 13^ου Φεστιβάλ της Βαβέλ. Σε αυτό το τεύχος, το πρώτο κεφάλαιο του DIARY OF THE LIVING, με το χαρακτηριστικό καθαρό, παγωμένο σχεδιό της. Η πλοκή αναφέρεται – σε τι άλλο; – σε zombies. Ντομάτες στο εξώφυλλο, προς το παρόν.

Στη συνέχεια ένα γνώριμος στην ελληνική σκηνή, ο Κώστας Μανιατόπουλος με το ANNUAL σε έναν περίεργο συνδυασμό εικόνας και λόγου. Ο λόγος ποιητικός, εσωτερικός και αργόσυρτος.  Η ατμόσφαιρά του βαριά και σκοτεινή, οι φιγούρες του grotesque.

Πώς και πώς περίμενα τη ΠΙΚΡΗ ΓΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ του Μιχάλη Διαλυνά, αφού μας το είχε ανακοινώσει εδώ και μας είχε δώσει μια πρώτη… γεύση. Εξαιρετικό σχέδιο, άψογα χρώματα. Και όλα αυτά με ατμόσφαιρα και προσωπικό ύφος.

Το Molotov του Ταξή, σαφώς επηρεασμένο από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, προβάλει έναν νέο λόγο για να βγούμε στους δρόμους. Έναν πολύ καλό λόγο.

Ο Mazen Kerbaj, επίσης καλεσμένος του 13^ου Φεστιβάλ της Βαβέλ, δίνει εδώ το παρόν με το αυτοβιογραφικό ΩΡΑΙΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ. Πρόκειται για το διασκεδαστικό τρόπο που ένα παιδί αντιμετωπίζει τους βομβαρδισμούς της Βηρυττού. Ένας Μικρός Νικόλας με χειροβομβίδα!

Οικείο και το σχέδιο του Γιώργου Μπότσου, που εδώ με το CANTOS φτιάχνει μια ιστορία χωρίς λόγια, αλλά με πολύ χρώμα και ήχο. Είναι εκπληκτικός ο τρόπος που χειρίζεται τη ροή των χρωμάτων.

Τελευταίοι, αλλά προσωπικοί αγαπημένοι μου, το δίδυμο Mezzo και Pirus. Εν αναμονή του KING OF THE FLIES, μπορείτε να πάρετε ένα δείγμα από τη δουλειά τους σε αυτό το τεύχος. Το σχέδιο και η αισθητική παραπέμπουν σε αμερικάνικη b-movie, και οι χαρακτήρες είναι απλοί, καθημερινοί. Κι όμως, η ατμόσφαιρα είναι περίεργη, σε κάνει να βγαίνεις από τη βολή σου, κινητοποιεί το μυαλό σου. Θυμίζει εξαιρετικά Charles Burns και το BLACK HOLE.

Βρήκα πολύ καλή ιδέα τη μετάφραση στα αγγλικά όχι μόνο των βιογραφικών των Ελλήνων δημιουργών, αλλά και των κειμένων των comics. Δείχνει εμπιστοσύνη στο υλικό, αισιοδοξία και φιλοδοξία.

Ασυναίσθητα πιστεύω, εγώ και άλλοι σαν κι εμένα σκεφτήκαμε “Πού είναι ο Altan; Πού είναι ο Edika; Πού είναι όλα αυτά τα οικεία από τη ΒΑΒΕΛ;” Αναπόφευκτα το MOV. μπαίνει στη σύγκριση με τη ΒΑΒΕΛ και όλα αυτά τα περιοδικά που ασχολήθηκαν με τα comics. Και, ευτυχώς, δε βγαίνει λίγο. Το MOV. κάνει μια καλή προσπάθεια να τα αντικαταστήσει. Θα τα καταφέρει; Ας το ελπίσουμε.