PANDORA HEARTS VOL. 1

I wonder if I’ve been changed in the night? Let me think. Was I the same when I got up this morning? I almost think I can remember feeling a little different. But if I’m not the same, the next question is ‘Who in the world am I?’ Ah, that’s the great puzzle!

~Alice

Writer/Artist: Jun Mochizuki
Publisher: Yen Press

Ο Oz είναι ο επόμενος διάδοχος του Δουκάτου Vessalius, του μεγαλύτερου από τα τέσσερα Μεγάλα Δουκάτα και σήμερα είναι η μέρα που κλείνει τα δεκαπέντε του χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι κόσμος από όλο το βασίλειο θα μαζευτεί στο μέγαρο Vessalius, προκειμένου να παρακολουθήσει την τελετή ενηληκίωσης του Oz. Όπως φαντάζεστε, εκτός από πηγή κουτσομπολιού, ένα τέτοιο γεγονός σήμαινε πολλά περισσότερα πράγματα. Εκείνες τις εποχές, το επόμενο λογικό βήμα για κάποιον που ενηληκιώνεται, ήταν να του βρουν νύφη. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι συμφέροντα μπορεί να είχαν οι παρευρισκόμενοι.

Εσείς μπορεί να το καταλαβαίνετε, για τον Oz, όμως,  η όλη τελετή δεν ήταν παρά μια αγγαρεία που έπρεπε να κάνει. Παρ’ όλα αυτά, έχοντας, μάλλον, αποδεχτεί, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν για ένα δεκαπεντάχρονο, το βάρος που έφερε το όνομά του, εκτέλεσε άψογα τον ρόλο του και στάθηκε μπροστά στο μεγάλο ρολόι που είχε σταματήσει να χτυπά εδώ και 100 χρόνια.

Όταν, ξαφνικά, το ρολόι άρχισε και πάλι να λειτουργεί, το ξάφνιασμα των παρευρισκομένων ήταν μεγάλο. Πριν καλά-καλά καταλάβει τι συμβαίνει, ο Oz βρίσκεται περικυκλωμένος από μυστηριώδεις ρασοφορεμένες μορφές, οι οποίες τον πληροφορούν ότι έχει διαπράξει μια μεγάλη αμαρτία και η ποινή που θα του επιβάλουν, είναι να τον στείλουν στην Άβυσσο.

Ποιά μπορεί να είναι η μεγάλη αμαρτία του Oz; Ποιοί είναι αυτοί που έχουν αναλάβει τον ρόλο του δικαστή; Τί μπορεί να είναι η Άβυσσος; Τί είναι αυτό το κουνέλι που βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία; Γιατί ξεκίνησα το review με ένα quote από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων; Οι ερωτήσεις αυτές, φοβάμαι ότι θα μείνουν αναπάντητες για όσους δεν επιλέξουν να διαβάσουν το PANDORA HEARTS…

Το PANDORA HEARTS δεν μου ήταν άγνωστο, ούτε και η δημιουργός του, Jun Mochizuki. Είχε τύχει να διαβάσω την προηγούμενή της δουλειά, το CRIMSON SHELL, το οποίο, όπως είχα πει παλιότερα, αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, το prequel του PANDORA HEARTS. Το σχέδιό της είναι εντελώς του γούστου μου, ούτε πολύ λιτό, ούτε υπορεβολικά βαρύ (σε αυτό, βεβαίως, υπάρχουν και εξαιρέσεις), ενώ η ικανότητά της να ξεδιπλώνει σιγά-σιγά την ιστορία, παίζοντας πολλές φορές με τα νεύρα του αναγνώστη, θεωρώ ότι είναι σπάνια. Αν κάνατε κλικ στο προηγούμενο link (ή απλά το θυμάστε), είχα πει ότι έβλεπα το anime και το θεωρώ ένα από τα καλύτερα που έχω δει ως τώρα. Έτσι, όταν έμαθα ότι θα κυκλοφορήσει και το manga από τη Yen Press, το περίμενα πώς και πώς.

Είναι προφανές, ότι πολλά από αυτά που διαδραματίζονται στο PANDORA HEARTS, έχουν σχέση με την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Μη νομίζετε, όμως, ότι πρόκειται απλά για μια μεταφορά της κλασικής ιστορίας. Όπως χαρακτηριστικά διάβασα κάπου, το πρωτότυπο είναι σκοτεινό από μόνο του, επομένως το να κάνει κανείς μια σκοτεινή μεταφορά, είναι μάλλον χαζό και σας διαβεβαιώ ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια τέτοια περίπτωση εδώ.

Χωρίς δεύτερη σκέψη…