SILVER SURFER ANNUAL #6 [GRAVEDIGGER FILE #6]

Writer: Ron Marz
Artists: Joe Phillips (“Legacy”), Dale Eaglesham (“The Axe”), Jim Hall (“Holy Ground”)
Editor: Craig Anderson
Marvel Comics

Είχα υποσχεθεί ότι θα το κάνω κάποια στιγμή και να το! Η πρώτη εμφάνιση του Legacy, γιου του Captain Marvel, τον οποίο δημιούργησαν οι Ron Lim και Ron Marz. Το συγκεκριμένο ANNUAL του 1993 συνοδεύεται από 2 back-up ιστορίες, μία με πρωταγωνιστή τον (σε κάποια φάση της ζωής του) κήρυκα του Galactus, Terrax, και μία με τον Jack of Hearts και τη μοναχό-πολεμίστρια της Spinsterhood, Ganymede, ταγμένης από τους όρκους της στη μάχη κατά του Tyrant.

Η κεντρική ιστορία ξεκινά στον πλανήτη Paraxis, έναν τυπικά άγονο “SF meets wild west” πλανήτη, στο αστρικό σύστημα του Αντάρη. Εκεί, η Elysius δέχεται την επίσκεψη ενός αγγελιοφόρου με ένα δέμα κατά παραγγελία από τον εξωγήινο οπλουργό Hammal Kesht. Την ίδια στιγμή, ο νεαρός Genis, του οποίου τα ρούχα έχουν ένα ύποπτα γνώριμο σχέδιο, βρίσκεται στον πλανήτη Calculex, κυνηγημένος από μια εξωγήινη στρατιωτική μονάδα, επειδή τους έκλεψε στον τζόγο. Σώζεται μόνο από την έγκαιρη παρέμβαση του Silver Surfer, ο οποίος έχει έρθει μετά από παράκληση της μητέρας του Genis, για να τον φέρει σπίτι. Ταυτόχρονα, ο πολέμαρχος των Kree, Ronan the Accuser, παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις κινήσεις του νεαρού…

Εδώ έχουμε ένα κλασσικό origin story, όπου ο μάλλον χαμερπής νεαρός πρόκειται να λάβει την βαριά κληρονομιά ενός διάσημου -ίσως του διασημότερου στο Marvel Universe- πατέρα και να μάθει την αλήθεια για την καταγωγή του. Μετά τον θάνατο του Captain Marvel, η γυναίκα του, Elysius, χρησιμοποίησε τις πληροφορίες από τον κεντρικό υπολογιστή του πλανητοειδούς Τιτάνα (πατρίδας, μεταξύ άλλων, του Thanos και του Eros, θετού πατέρα του Genis) για να αναπαράγει το DNA του νεκρού ήρωα και να γονιμοποιήσει τεχνητά τον εαυτό της. Έτσι γεννήθηκε ο Genis, με τα γονίδιά του να περιέχουν σε λανθάνουσα μορφή τη δύναμη του Mar-vell. Το δώρο της Elysius, λοιπόν, είναι ένα πιστό αντίγραφο των Nega-bands του Captain Marvel, που θα δώσουν στον Genis πρόσβαση στη δύναμη του πατέρα του. Το μόνο που μένει είναι να αποφασίσει αν θα αποδεχθεί αυτήν την φανταστική, ασήκωτη κληρονομιά.

Το πολύ ενδιαφέρον με αυτό το comic είναι ότι αντικατοπτρίζει μια εποχή που, παρά την ύπαρξη του Comics Code, το political και ethical correctness δεν αποτελούσε ιδιαίτερο αντικείμενο προβληματισμού: ο Genis είναι προϊόν κλωνοποίησης από τα γονίδια του νεκρού του πατέρα, έχει υποστεί τεχνητή γήρανση ώστε να γίνει έφηβος λίγες ημέρες μετά τη γέννησή του και το μόνο που πραγματικά τον απασχολεί είναι αν μπορεί να δεχτεί το βαρύ κληροδότημα που του παρουσιάζει η Elysius. Για να μην μιλήσω για το sexual innuendo (και χιούμορ) στο διαγαλαξιακό μπαρ: και όλα αυτά δεν παρουσιάζονται με κάποιον επιτηδευμένο τρόπο για shock value, αλλά απλά ως στοιχεία ενός SF σεναρίου και υποβάθρου.

Αντίστοιχο κλίμα διατηρείται και στο “The Axe”, όπου ο Terrax επισκέπτεται τον Hammal Kesht (από τον οποίο προήλθαν τα νέα Nega-bands) για να “αποκτήσει” ένα νέο τσεκούρι, διασχίζοντας έναν δρόμο γεμάτο πόρνες, χαμίνια και πάσης φύσης πλανόδιους. Αν και η (ιδιαίτερα γήινη) φορεσιά καμπαρτίνας με ρεπούμπλικα θα φάνταζε αστεία μέσα στον οργιώδη περίγυρο, είναι ένα μέρος κυριολεκτικά anything goes, οπότε εύκολα αγνοείται η παραφωνία της.

Τέλος, η ιστορία “Holy Ground”, κάτι σαν επίλογος στο SILVER SURFER #82, έχει καθαρά σαν άξονα την σεξουαλική ένσταση με τα της Ganymede και του Jack of Hearts, με την πρώτη να είναι έτοιμη να απορρίψει τους όρκους παρθενίας της Spinsterhood (Η Αδελφότητα των Γεροντοκορών, quite literally) για χάρη του και το ρομάντζο τους να διακόπτεται από έναν από τους ρομποτικούς στρατιώτες του Tyrant.

Επί συνόλου, το ANNUAL αυτό για μένα αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα καλής γραφής των 90s. “Θέλουμε να πούμε μια ιστορία, να αποδώσουμε μια ατμόσφαιρα, να φτιάξουμε κάτι, cool βρε αδερφέ, και τώρα, αν τα πάρει κάποιος, αυτό είναι δικό του πρόβλημα και είναι περίεργος. Αν δεν καταλαβαίνει τι είναι SF, ε, εμείς δεν φταίμε”. Αυτό μοιάζει να λέει η γραφή του Marz, μεταφρασμένη σε εικόνα από τρεις εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο μεγάλες εταιρείες προσπαθούν να γυρίσουν πίσω τον χρόνο στο ύφος των τίτλων τους, παρ’ όλο που, αν δεν αποβάλλουν τις κακές συνήθειες που απέκτησαν στην πορεία (σοβαρά τώρα, τέσσερις (!) νέοι τίτλοι AVENGERS, Τέσσερις;!), η προσπάθεια είναι καταδικασμένη.

P.S. Εννοείται ότι way back when ήταν polybagged μαζί με την “ultra-rare-special-trading-card-of-Genis”. Αχ, αθώες εποχές…