Φέτος Στο Con Δεν Είχαμε Νέο Τεύχος FROGS & DOGS :(

Μπορεί φέτος να μην εμφανίστηκε, δυστυχώς, νέο τεύχος FROGS & DOGS όπως θα ευχόμασταν (ειδικά μετά το εξαιρετικό τεύχος #5, για το εξώφυλλο του οποίου, απολύτως δικαίως κατά την γνώμη μου, η Χριστίνα Ανθηροπούλου έγινε η πρώτη γυναίκα που κερδίζει Comicdom Award), αλλά 2 από τα 3 μέλη της υπέροχης girl power team του Βορρά είχαν κουβαλήσει στις βαλίτσες τους μερικά μικρότερα (σε μέγεθος και σελίδες) πραγματούδια για να αναπληρώσουν το κενό.

4 μικρά, ολιγοσέλιδα ασπρόμαυρα κομιξάκια, μας περίμεναν στην αίθουσα των fanzines, τρία από την Σταυρούλα Ανθηροπούλου και ένα από την Σοφία Σπυρλιάδου.

– SODA
– CUP & TEA
– POIS #1
Writer/artist: Σταυρούλα Ανθηροπούλου

Όσοι παρακολουθείτε το blog των κοριτσιών, πιθανώς να γνωρίζετε και τον Soda, την γάτα της Σταυρούλας και της Χριστίνας. Εδώ, επιτρέψτε μου μια απορία που παρεκτρέπει το κείμενο αυτό από τα όρια του review, αλλά είναι οι Έλληνες κομιξάδες στην πλειονότητά τους γατόφιλοι; Φωτογραφίες συμπαθών αιλουροειδών, αναφορές στην συναρπαστική ζωή τους και ενίοτε οι απόψεις τους για τα comics περιοδεύουν εδώ και αρκετό καιρό σε blogs δημιουργών και flickrs, από αυτούς που τουλάχιστον έχω στα feeds μου… Anyway, πίσω στο SODA. Στο comic που είναι αφιερωμένο στο κατάμαυρο γατάκι και ο αναγνώστης μαθαίνει λεπτομέρειες την καθημερινότητάς του, τον λόγο πίσω από το ελαφρώς παράδοξο (ή μήπως όχι;) όνομά του και άλλα διασκεδαστικά στοιχεία, στα οποία πιθανώς και άλλοι αναγνώστες και ιδιοκτήτες γατών να βρουν γνώριμες καταστάσεις.

Το CUP OF TEA αναφέρεται στην εποχή που η Χριστίνα και η Σταυρούλα ζούσαν στο εξωτερικό οι γονείς τους, τους έκαναν σε τακτά χρονικά διαστήματα μια εκδρομή-έκπληξη στην Disneyland του Παρισιού. Μια ενοχλητική συνήθεια του μπαμπά τους, στιγματίζει μια από αυτές τις εξορμήσεις ως αιματοβαμμένη…

Το POIS #1 είναι (σχεδόν) ασύνδετα μεταξύ τους στιγμιότυπα από την καθημερινότητα της Σταυρούλας, σαν scrapbook. Από την λίστα για τα ψώνια μέχρι τα είδη ένδυσης, ασήμαντες στιγμές απομονώνονται και μεγεθύνονται, αναδεύοντας άρωμα και συναίσθημα.

Η Σταυρούλα, (όπως άλλωστε και οι άλλες δύο των FROGS & DOGS) βελτιώνεται εντυπωσιακά χρόνο με τον χρόνο στον τομέα του σχεδίου, σε σημείο που αναρωτιέμαι αν τους ρίχνουν κάτι στον καφέ. Δεν σας κρύβω ότι στα πρώτα τεύχη του fanzine τους, η δουλειά της μου φαινόταν η πιο αδύναμη συγκριτικά με τις άλλες, ένα πρόβλημα που μετά από αυτά τα δείγματα είμαι πεπεισμένη δεν θα υπάρχει στο επόμενο τεύχος, όταν με το καλό αυτό κυκλοφορήσει (γρήγορα κορίτσια, πιάστε τα πενάκια σας!). Σεναριακά, μπορεί να μην είναι ό,τι πιο βαθυστόχαστο και πολυεπίπεδο βρίσκεται εκεί έξω, αλλά έχουν μια ξεχωριστή, αφοπλιστική ειλικρίνεια και γλυκύτητα που σε κάνουν να τα αγαπάς. Σαφέστατα υπάρχει το άρωμα του αυτοβιογραφικού, αλλά η ζωή της Σταυρούλας σχηματίζεται στο μυαλό του αναγνώστη με έναν έξυπνο ελλειπτικό τρόπο και την σύνδεση επιμέρους στοιχείων για μια πλήρη σύνθεση εικόνας.

ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ
Writer/artist: Σοφία Σπυρλιάδου

Σε έναν άγνωστο και άχρονο τόπο υπάρχει μια πόλη, ίσως λίγο πιο καθαρή και συμμαζεμένη από τις άλλες, που είναι ξεχωριστή: όλα της τα σπίτια είναι χτισμένα με αλφαβητική σειρά! Έτσι, ξεκινά μια περιήγηση σε αυτήν την πόλη, του κατοίκους, την πανίδα και τα μαγαζιά της.

Η Σοφία πλέκει ένα παραμύθι ανακατεύοντας δανεισμούς από άλλα παραμύθια (διαφόρων ειδών) και τον προσωπικό λυρισμό της, καθώς το κείμενο είναι έμμετρο. Μπορεί να μην είμαι η μεγαλύτερη φίλη της ποίησης, αλλά μπορώ να εκτιμήσω την φόρμα που χρησιμοποιεί η δημιουργός: αρχίζει διατηρώντας εμφανώς το αλφαβητικό τμήμα και σιγά σιγά απελευθερώνει τον λόγο της με ένα παιγνιώδη και υπαινικτικό τρόπο. Ταυτόχρονα, φροντίζει τα σχέδια που το συνοδεύουν να μην τον εικονοποιούν απαράληπτα, αλλά ενίοτε να τον σχολιάζουν και να τον αναιρούν.

Αυτό μου έκανε εντύπωση στην ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ, είναι η γλυκύτητα της, τόσο σχεδιαστικά και σεναριακά.. Η Σοφία, κατά την γνώμη μου, δημιουργούσε πάντα τις πιο σκληρές και κάφρικες ιστορίες στο FROGS & DOGS. Δεν είναι ότι απουσίαζε το σκοτάδι από τα comics των αδελφών Ανθηροπούλου (το αντίθετο μάλλον), αλλά δεν είχαν αυτήν την οξεία επίθεση προς τον αναγνώστη. Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα έχει το οποιοδήποτε πρόβλημα με την σκληρότητα ή βαρβαρότητα στα comics ή που θα τις εκλάβω ως αρνητικά στοιχεία, αλλά είχα αρχίσει να προβληματίζομαι μήπως η Σοφία είχε αρχίσει να αυτοπαγιδεύεται σε αυτό το πλαίσιο. Οπότε, η ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ, ήρθε για να μου βγάλει επιδεικτικά την γλώσσα και χαίρομαι ιδιαιτέρως για αυτό.