S.H.I.E.L.D. #1

Writer: Jonathan Hickman
Artist: Dustin Weaver
Color: Christina Strain
Lettering: Todd Klein
Editor: Nick Lowe
Marvel

Το συγκεκριμένο comic συγκεντρώνει τα ιδανικά στοιχεία για μια φρικαλέα κριτική: ένας Imhotep, άσπρος σαν βανίλια, ο οποίος αμέσως φέρνει στο νου έναν Captain America της Αιγύπτου, να ηγείται του αιγυπτιακού(!) S.H.I.E.L.D., με τον Apocalypse ανάμεσα στους συντρόφους του. Ανέφερα ότι πολεμάνε το Brood; Ο Γαλιλαίος φτιάχνει το υπερόπλο εναντίον του Galactus, ο Zhang Heng (διάσημος ιστορικός εφευρέτης και πανεπιστήμονας της κινεζικής δυναστείας Han) βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με τη μοναδική θηλυκή Celestial και αυτό δεν είναι ούτε το μισό comic! Κοινώς, το R.O.R. (Risk of Ridicule) factor είναι στα ουράνια.

Ωστόσο, το comic δεν ιδρώνει καν και ξεκινώντας από το έτος 1953, όπου συναντούμε τον πρωταγωνιστή, Leonid, μας πάει σε ένα εξαιρετικά ελκυστικά γραμμένο ταξίδι από την αρχαία Αίγυπτο στο steampunk. Αυτό το τελευταίο δεν είναι πολύ ακριβές, αλλά είναι η χροιά που βγάζει προς τα έξω, με αποκορύφωμα τον Leonardo Da Vinci και την ιπτάμενη μηχανή του.

Από άποψη σεναρίου είναι καθαρά ένα τεύχος-εισαγωγή, το οποίο προσπαθεί με πολλή επιτυχία να απαγκιστρώσει τον αναγνώστη από την ιδιαίτερα δικαιολογημένη αντίληψη “S.H.I.E.L.D.=το σπαζαρχίδικο FBI του Marvel Universe”. Η όλη υπόθεση πάει σε ιδέες όπως η κρυφή ιστορία του κόσμου, η αθάνατη πόλη κάτω από την πόλη, η αέναη εξίσωση και ο συσχετισμός επιστήμης και μαγείας. Από πολλές απόψεις, όλα αυτά που γράφω θα ήταν πιο εύκολα κατανοητά και θα έχαιραν άμεσης εκτίμησης από RPG players, παρά αναγνώστες comics: για την ακρίβεια, καθώς το διάβαζα, ένιωθα πολύ έντονα σαν κάποιος να είχε πάρει το MAGE: THE SORCERER’S CRUSADE και να το είχε κάνει comic.

Ιδιαίτερης αξίας είναι η ιστορική έρευνα που έχει κάνει ο Hickman, παρουσιάζοντας διάφορες ιστορικές προσωπικότητες ως μέλη του S.H.I.E.L.D., ανά τους αιώνες: αξιοποιώντας τις ικανότητες του Weaver στο έπακρο, κάθε εποχή και τοποθεσία έχει διαφορετικό σχεδιαστικό στυλ, ενώ αξιόλογη δουλειά έχει γίνει και στην αρχιτεκτονική.

Δεν ξέρω αν το επίπεδο αυτό (ειδικά στην Ιστορία) θα διατηρηθεί στα επόμενα τεύχη, αλλά πιστεύω ότι το πρώτο τεύχος, τουλάχιστον, θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα όσοι δεν τρελαίνονται για superhero comics, αλλά προτιμούν ένα καλό ψευδοϊστορικό storytelling με ενδιαφέρουσες γαρνιτούρες (όπως ο πατέρας του Τony Stark και ο πατέρας του Reed Richards).

Κατόπιν της ανάγνωσής μου, σας στο συστήνω ανεπιφύλακτα, με προσοχή για τη συνέχεια.