INTERVIEW CORNER #3: Ryan Dunlavey

Αν, σε μερικά χρόνια από τώρα, η κόρη σας ή ο ανιψιός σας, σας ρωτήσουν κάτι του στιλ “μπαμπά, γιατί το υπερεγώ μου πλάκωσε τον Κωστάκη;”, ή “γιατί ο Hulk δεν έσπασε τα μούτρα του Dr. Fredrick Wertham;”, να είστε σίγουροι ότι, κατά πάσα πιθανότητα, ένας από τους δύο υπεύθυνους για αυτή τη αλλόκοτη συμπεριφορά είναι ο Ryan Dunlavey.

Μαζί με τον Fred Van Lente (INCREDIBLE HERCULES, MARVEL ZOMBIES 3, 4 & 5), o Dunlavey έχει δημιουργήσει δύο από τα πλέον ενδιαφέροντα και διασκεδαστικά comics των τελευταίων ετών, τα ACTION PHILOSOPHERS και COMIC BOOK COMICS, τα οποία καταπιάνονται (όπως φανερώνουν και οι τίτλοι τους) με τους σημαντικότερους φιλόσοφους και την ιστορία των comics, αντίστοιχα.

Ο Ryan Dunlavey είναι ο σχεδιαστής των δύο και ο άνθρωπος που, με το cartoony στιλ του, έχει δώσει μια φρέσκια και χιουμοριστική πνοή στα δύο projects (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και το σενάριο του Van Lente δε θριαμβεύει σε αυτόν τον τομέα). Το ίδιο έχει καταφέρει και για καθιερωμένους χαρακτήρες που έχει κατά καιρούς σχεδιάσει, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον MODOK της Marvel.

Βέβαια, κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι με ένα αστείο σενάριο, κάθε σχεδιαστής μπορεί να χαρακτηριστεί ξεκαρδιστικός, χωρίς να προσπαθήσει πολύ. Ίσως για να αποδείξει το αντίθετο, ο Dunlavey δείχνει το ταλέντο του και σε δύο προσωπικά του comics, τα TOMMY ATOMIC και DIARRHEA DOG, τα οποία δημοσιεύονται κατά καιρούς στο περιοδικό ROYAL FLUSH. Και, σε περίπτωση που δεν έχετε πειστεί ότι ο συγκεκριμένος σχεδιαστής διαθέτει άφθονο χιούμορ, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το blog του (από τα αγαπημένα μου εκεί έξω), στο οποίο σχολιάζει αρκετά συχνά και τα τεκταινόμενα στη βιομηχανία των comics.

Και αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτόν, δεν έχετε παρά να διαβάσετε τη συνέντευξη που ακολουθεί, με αφορμή την κυκλοφορία του COMIC BOOK COMICS #5, το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες:

Η δημιουργία comics δεν είναι παρά μία μόνο από τις ασχολίες σου. Είναι αυτή που σου αρέσει περισσότερο;

Ναι, το να δημιουργώ comics είναι ό,τι καλύτερο – μπορείς να κάνεις οτιδήποτε θέλεις. Το μόνο κακό είναι ότι δεν πληρώνει τόσο καλά όσο οι άλλες δουλειές.

Έχεις κάνει και κάποια animations, σωστά; Μπορείς να μας πεις περισσότερα γι’ αυτά;

Δεν είναι τίποτα το φοβερό, απλά κάποια animations σε Flash, web cartoons και τέτοια. Δούλευα σαν Flash developer/ animator για περίπου τέσσερα χρόνια, και ακόμη και σήμερα αναλαμβάνω περιστασιακά κάποια animations, τα οποία και κάνω μόνος μου στο laptop, μιλάμε για δουλειές πολύ χαμηλού προϋπολογισμού. Πού και πού φτιάχνω τηλεοπτικές μακέτες για διαφημιστικά. Θα ήθελα πολύ να δουλέψω με κάποια ιδιότητα σε τηλεοπτικά animation, αλλά αυτός είναι ένας τομέας της βιομηχανίας στον οποίο ποτέ δεν κατάφερα να εισχωρήσω.

Το ACTION PHILOSOPHERS είχε μεγάλη επιτυχία στους ανεξάρτητους κύκλους. Πιστεύεις πως εσύ και ο Fred Van Lente πετύχατε τον στόχο σας να αποδείξετε πως η φιλοσοφία δεν είναι μόνο για φοιτητές και καθηγητές πανεπιστημίων; Είναι μήπως το COMIC BOOK COMICS ένα παρόμοιο πείραμα;

Λοιπόν, δεν ξέρω αν πετύχαμε αυτόν τον συγκεκριμένο στόχο, αφού κατά τα φαινόμενα οι μεγαλύτεροι οπαδοί μας είναι καθηγητές πανεπιστημίων και φοιτητές (τόσο προπτυχιακοί όσο και μεταπτυχιακοί), αλλά ναι, θα έλεγα πως το ACTION PHILOSOPHERS στέφθηκε με επιτυχία, τόσο σε δημιουργικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Αν και πλέον έχουμε τελειώσει με τη σειρά αυτή, θεωρώ πως θα μείνει στις προτιμήσεις των αναγνωστών για πολλά ακόμη χρόνια, και έχει επίσης τραβήξει την προσοχή πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο απ’ τα προηγούμενα comics τόσο του Fred όσο και τα δικά μου, κάτι που φυσικά είναι απίστευτο. Το να βρούμε τρόπο να δημιουργήσουμε μη-μυθοπλαστικά comics με το δικό μας προσωπικό στιλ ήταν μεγάλο βήμα εξίσου και για τους δυο μας, και θα συνεχίσουμε να κάνουμε τέτοιου είδους comics στο προσεχές μέλλον.

Το COMIC BOOK COMICS μοιάζει με το ACTION PHILOSOPHERS στ’ ότι είναι μία μη-μυθοπλαστική σειρά που επικεντρώνεται σε ένα και μόνο αντικείμενο, το οποίο έχει δεχτεί επεξεργασία με το δικό μας χιούμορ και ύφος. Είναι, επίσης, και κατά κάποιο τρόπο ένα υποστηρικτικό project, αφού, ενώ υπάρχουν πολλά βιβλία που να ασχολούνται με την ιστορία των comics, τα βιβλία αυτά τείνουν να επικεντρώνονται σε ένα μόνο χαρακτηριστικό της (συνήθως σε αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τον εκάστοτε συγγραφέα, είτε είναι τα comic strips ή οι υπερήρωες ή οτιδήποτε άλλο) και όχι στο ίδιο το Μέσο σαν σύνολο – strips εφημερίδων, pulps, underground comics, mainstream υπερήρωες, διεθνή comics, όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους. Ελπίζουμε πως οι οπαδοί των comics που θα διαβάσουν το COMIC BOOK COMICS θα δούνε όλα αυτά τα τμήματα της Ιστορίας των comics και θα κάνουν όλες αυτές τις συνδέσεις και ίσως εν τέλει να ανοιχτούν σε νέα είδη comics ή τουλάχιστον να δουν τα είδη των comics που τους ενδιαφέρουν περισσότερο μέσα από ένα νέο πρίσμα.

Σε κάποιες από τις ιστορίες (ACTION PHILOSOPHERS και COMIC BOOK COMICS) έχεις διαφοροποιήσει ελαφρά το στιλ σου, πειραματιζόμενος και αποτίνοντας φόρο τιμής σε πολλούς θρυλικούς καλλιτέχνες. Μήπως κάποιοι από αυτούς ήταν κι εκείνοι που επηρέασαν το σχέδιό σου; Ποιες είναι οι υπόλοιπες επιρροές σου;

Σχεδίασα την ιστορία για τον John Stuart Mill ως comic των PEANUTS και την ιστορία του FOUCAULT σε στιλ FAMILY CIRCUS. Και τα δύο ήταν ιδέα του Fred, ήταν σίγουρος πως θα μπορούσα να τα καταφέρω, καθώς είχα κάνει πολλά αντίστοιχα πράγματα για το WIZARD εδώ και χρόνια, και έκανα πολλά σχέδια με πνευματικά κατοχυρωμένους χαρακτήρες, όπως για παράδειγμα μπλουζάκια με τον Bugs Bunny και πολλά άλλα, όπου όλα οφείλουν να είναι πιστά στο αρχικό μοντέλο και να δείχνουν τέλεια. Πέραν τούτου, θα διαφοροποιώ λίγο τα πράγματα αν θεωρήσω πως το ίδιο το σενάριο το απαιτεί – π.χ. εδώ μια σκηνή σε στιλ Jack Kirby, εκεί ένα πάνελ σε στιλ Windsor McKay – ωστόσο, προσπαθώ να αποφύγω την υπερσυντηρητική απομίμηση ενός στιλ επειδή θέλω να πάνω απ’ όλα να διακρίνεται το δικό μου προσωπικό ύφος, θέλω να είναι ΔΙΚΟ ΜΟΥ comic και δική μου άποψη, και όχι του Kirby ή του McKay ή οποιουδήποτε άλλου. Συν τοις άλλοις, το να μιμείσαι το στιλ κάποιου άλλου είναι πραγματικά πολύ δύσκολη δουλειά και δεν έχει καθόλου πλάκα!

Οι μεγαλύτερες επιρροές μου τελευταία είναι οι cartoonists τύπου MAD όπως ο Jack Davis, o Mort Drucker, o Shawn Kerri, καθώς και τα κλασικά cartoon animations από τις δεκαετίες των ’40 και ’50. Πριν από αυτά, αντλούσα έμπνευση από τους πιο σύγχρονους cartoonists του underground όπως ο Jamie Hewlett, ο Dorkin κλπ., και ΑΚΟΜΗ πιο πριν από αυτούς, όταν πήγαινα ακόμη Λύκειο, διάβαζα τους εντυπωσιακούς σχεδιαστές υπερηρώων όπως ο Walt Simonson και ο Art Adams. Ωστόσο, όλα αυτά δεν είναι παρά εντελώς επιφανειακά. Προσπαθώ να γνωρίζω και να απορροφώ όσα περισσότερα διαφορετικά στιλ και σχέδια μπορώ και στοιχεία από όλα αυτά θα εισχωρήσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στα έργα μου. Προσπαθώ περισσότερο να εμπνέομαι από άλλους καλλιτέχνες, παρά να επηρεάζομαι από αυτούς. Κατ’ εμέ, η επιρροή είναι λίγο πολύ το ίδιο με τη μίμηση και το να ζεις κάτω απ’ τον ίσκιο ενός πιο διάσημου καλλιτέχνη είναι απλά λυπηρό και χάσιμο χρόνου.

Πώς είναι το να επαναδιατυπώνεις και να υιοθετείς, με το δικό σου προσωπικό στιλ, τις ιστορίες των μεγαλύτερων φιλοσόφων και θρύλων των comics; Είναι καθαρά διασκέδαση, ή μήπως λειτουργεί και απειλητικά;

Η μόνη απειλή είναι το μετέπειτα, όταν άνθρωποι που έχουν σπουδάσει φιλοσοφία θέλουν να μου μιλήσουν λες και είμαι ειδικός στο αντικείμενο, ενώ δεν είμαι σε καμία περίπτωση. Η δημιουργία αυτών των βιβλίων είναι 100% διασκέδαση. Πάντα μένουμε πιστοί στα γεγονότα, και τους σατιρίζουμε όλους εξίσου, οπότε δεν ανησυχώ μήπως και ενοχλήσουμε κάποιον. Μπορώ να καταλάβω πως κάποιοι στην βιομηχανία των comics ενδέχεται να μην δουν με καλό μάτι τον τρόπο που παρουσιάζουμε τα πράγματα στο COMIC BOOK COMICS, αλλά μέχρι στιγμής οι αντιδράσεις είναι μόνο θετικές. Πιστεύω πως τα comics μας είναι μέχρι στιγμής κάτω απ’ το ραντάρ των περισσοτέρων απ’ αυτούς που παρουσιάζονται σ’ αυτά ή τουλάχιστον απ’ αυτούς που είναι ακόμα ζωντανοί. Και οι περισσότεροι cartoonists έχουν καλή αίσθηση του χιούμορ, οπότε δεν ανησυχώ μήπως κάποιος τσαντιστεί μαζί μας επειδή το παρατραβάμε ή κάτι ανάλογο.

Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου action philosopher και ποια εποχή των comics ευχαριστήθηκες περισσότερο να σχεδιάζεις;

Είμαι πιο περήφανος για την ιστορία με τον Bodhidharma, θεωρώ πως έδειξε με τέλειο τρόπο αυτό που προσπαθούσαμε να κάνουμε με τη σειρά αυτή, να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα των comics και το δικό μας αλαζονικό, punk χιούμορ προκειμένου να μεταδώσουμε μεγαλόπνοες ιδέες με διασκεδαστικό τρόπο. Είμαι επίσης πολύ περήφανος για το εικαστικό μέρος της ιστορίας αυτής, όπου έχω τον Bodhidharma να κοιτάζει κατευθείαν τον αναγνώστη με αυτά τα τεράστια ολοστρόγγυλα μάτια σε κάθε πάνελ. Αυτή ήταν δική μου ιδέα, δεν υπήρχε στο σενάριο του Fred. Ο σχεδιασμός της ιστορίας του Karl Marx είχε επίσης πολύ πλάκα, καθώς και όλο το τελευταίο “Lightning Round” τεύχος. Με το τεύχος αυτό χαλάρωσα και ξεκίνησα να έχω πιο πολλή εμπιστοσύνη στις δεξιότητες μου ως cartoonist απ’ ότι στο παρελθόν, ήταν τέλεια απ’ την αρχή ως το τέλος. Νομίζω ότι το τρίτο τεύχος, το “Self-Ηelp For Stupid Ugly Losers”, ήταν και το πιο επιτυχημένο μεμονωμένο τεύχος. Η κάθε ιστορία έδενε με την επόμενη και δημιουργούσε ένα όμορφο συνολικό τεύχος. Δεν είμαι ευχαριστημένος με το σχέδιο μου στο τεύχος αυτό, αλλά ο Fred πραγματικά τα έδωσε όλα με εκείνο το σενάριο.

Θεωρώ πως μου άρεσε περισσότερο το σχεδίασμα του Pop art comic strip στο COMIC BOOK COMICS #3, επειδή πραγματικά μισώ τον Lichtenstein και τον Warhol, τόσο σ’ ότι αφορά την “τέχνη” τους, όσο και την στάση τους απέναντι στους υπόλοιπους “κατώτερους” καλλιτέχνες, ιδιαίτερα απέναντι στους cartoonists. Έτσι, στις δικές μου εκδοχές τούς έκανα επίτηδες όσο πιο αντιπαθητικούς μπορούσα. Στην πραγματικότητα δεν νομίζω ότι ήμουν αρκετά κακός. Ίσως να ξανασχεδιάσω κάποια panels για τον μελλοντικό τόμο.

Λυπάμαι για την επόμενη ερώτηση, αλλά δεν μπορώ να μην την κάνω… Τι συμβαίνει με τις καθυστερήσεις στις ημερομηνίες έκδοσης των τευχών, τόσο για το ACTION PHILOSOPHERS, όσο και για το COMIC BOOK COMICS;

Θα πρέπει να κάνουμε κάποιες εξαιρέσεις, αφού το ACTION PHILOSOPHERS είχε εξαρχής προγραμματιστεί για να είναι τριμηνιαία κυκλοφορία, και τα τεύχη 1-8 κυκλοφόρησαν όλα στην ώρα τους. Το ίδιο ισχύει και για τα COMIC BOOK COMIS #1 & #2. Το ACTION PHILOSOPHERS #9, το τελευταίο τεύχος, ήταν να κυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 2007 αλλά τελικά βγήκε τον Σεπτέμβρη. Ήταν δικό μου σφάλμα, καθώς έπρεπε να ασχοληθώ με προσωπικές μου υποθέσεις και το άφησα στο πλάι για λίγο καιρό. Παρ’ όλ’ αυτά, πρόλαβε την προθεσμία ακύρωσης με την Diamond Distributors.
Ωστόσο, μετά απ’ όλ’ αυτά, έχει περάσει πολύς καιρός μεταξύ των τευχών του COMIC BOOK COMICS – τέσσερα τεύχη σε δύο χρόνια, όντως παραπάει! Εν συντομία, ήμουν πάρα πολύ απασχολημένος τόσο με τις προσωπικές όσο και τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις και θα ήταν ανεύθυνο εκ μέρους μου να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στο σχέδιο των βιβλίων αυτών που εκδίδουμε μόνοι μας, και που με το ζόρι μας αποφέρουν χρήματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ η κυκλοφορία των τευχών 3 και 4 – για την ακρίβεια, το τεύχος 4 έπρεπε να ξαναγίνει solicited. Ωστόσο, ξαναβρήκαμε το ρυθμό μας με το COMIC BOOK COMICS #5 το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 2010, ενώ το #6 που θα κλείνει τη σειρά θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβρη.

Θα πρέπει επίσης να διευκρινίσω πως όλες και κάθε είδους καθυστερήσεις οφείλονται αποκλειστικά και μόνο σ’ εμένα. Ο Fred ΟΥΔΕΠΟΤΕ καθυστέρησε στο να μου παραδώσει τα σενάρια, και πάντα τα λάμβανα με μεγάλο χρονικό περιθώριο για να σχεδιάσω το υλικό προτού φύγει για το πιεστήριο και για κυκλοφορία στα καταστήματα.

Πώς αισθάνεσαι που έχεις κάνει κάποια από τα πιο αλλοπρόσαλλα comics της Marvel;Υπάρχουν καθόλου περιορισμοί σχετικά με το τι μπορείς να κάνεις ή μήπως οι editors καραδοκούν πίσω απ’ την πλάτη σου;

Λατρεύω να δουλεύω για τη Marvel. Οι editors με τους οποίους έχω συνεργαστεί – ο Nate Cosby και ο Jordan White – είναι και οι δυο τους φοβεροί, εξαιρετικοί στο να σε βοηθάνε με δημιουργικό τρόπο κι ούτε μ’ έχουν περιορίσει με οποιοδήποτε τρόπο. Νομίζω ότι μου ταιριάζουν οι πιο αλλοπρόσαλλες σεναριακές ιδέες, είναι δύσκολο για εμένα να πάρω στα σοβαρά τους υπερήρωες – ή γενικά να πάρω στα σοβαρά το οτιδήποτε – και τόσο οι ακραία παράδοξοι χαρακτήρες σαν τον MODOK, όσοι και οι υπερσοβαροί όπως ο Dr. Doom και ο Wolverine απλά σε ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ να τους σατιρίσεις. Το λατρεύω.

Πρόκειται να δούμε άλλα δικά σου project στο εγγύς μέλλον; Άκουσα κάποιες φήμες για ένα προσωπικό comic το οποίο θα είναι αυτοέκδοση…

Ναι, συνέχεια απειλώ να το κάνω. Έχω στα σκαριά ένα comic του TOMMY ATOMIC, στο οποίο θα συγκεντρώνω όλες τις ιστορίες από το ROYAL FLUSH, τα strips που έχω αναρτήσει στο διαδίκτυο, ενώ θα περιλαμβάνει και κάποια καινούργια πράγματα. Θα είναι αυτοέκδοση, σε μέγεθος καταλόγου. Δεν έχω ακόμη ξεδιαλύνει την ημερομηνία κυκλοφορίας ή το πόσα καινούργια πράγματα θα περιέχει, τα πάντα είναι ακόμη σε προκαταρκτικό στάδιο. Πέραν τούτου, πάντα κάνω κάποια προσωπικά projects για εμένα, για τα οποία θα γράφω ένα σενάριο ή ένα προσχέδιο, ή θα ξεπετάω μερικές σελίδες, αλλά τίποτα που να προσεγγίζει ένα ολοκληρωμένο προϊόν. Το να βρω τον χρόνο να δουλεύω σ’ αυτά με συνέπεια και πρακτικότητα είναι πολλές φορές μία μεγάλη πρόκληση.

[Μετάφραση: Αλέξανδρος Τσαντίλας]

If, in a few years from now, your daughter or your nephew asks you something like “Dad, why did my superego kicked Kostakis’s ass?” or “Why didn’t the Hulk beat the crap out of Dr. Fredrick Wertham” you can be sure that quite probably, one of the two more likely to be responsible for this uncanny behavior will be Ryan Dunlavey.

Along with Fred Van Lente (INCREDIBLE HERCULES, MARVEL ZOMBIES 3, 4 & 5), Dunlavey is the creator of two of the most interesting and entertaining comics of the recent years, ACTION PHILOSOPHERS and COMIC BOOK COMICS, which deal (as their title suggests) with the most important philosophers and the history of comics respectively.

Ryan Dunlavey is the penciller of both works and the man who, with his cartoony drawing style, has given a fresh and humorous breath of air to both projects (this, of course, does not in any case mean that Van Lente’s script is not triumphant in this sector). He has managed to do just the same with all of the known and established characters he has drawn over the years. Marvel’s MODOK is a typical example of this.

Of course, someone might assume that any penciller can be hilarious without trying too hard, if he is handed a script that is also funny. Perhaps wanting to prove the opposite, Dunlavey also showcases his talent in his two personal comics, TOMMY ATOMIC and DIARRHEA DOG, which are published from time to time in the ROYAL FLUSH magazine. And if you’re still not convinced that this penciller has an abundance of humor, all you have to do is visit his blog (one of my favorites on the internet), which also provides a frequent commentary to the incidents in the comic book industry.

And if you want to learn more about him, all you have to do is read the following interview on the occasion of the release of COMIC BOOK COMICS #5, which will reach the shelves in a few days:

Making comics is just one of your occupations. Is it the one you enjoy the most?

Yeah, making comics is the best – you pretty much get to do whatever you want. The only downside is it doesn’t pay as well as that other stuff.

You have also made some animations, right? Can you tell me more about it?

It’s nothing really too exciting, just some simple Flash animations – web cartoons and stuff. I worked as a flash developer/animator for about 4 years, and I still do an occasional animation job, all on my own just with my laptop, very low-budget stuff. Sometimes I do storyboards for commercials. I’d love to work in television animation in some capacity but that’s an industry I’ve never been able to crack.

ACTION PHILOSOPHERS was a big indie hit. Do you think you and Fred Van Lente succeeded in your goal to prove that philosophy isn’t just for college professors and students? Is COMIC BOOK COMICS a similar experiment?

Well, I don’t know if we’ve succeeded in that specific goal since our biggest fans seem to be college professors and philosophy students (both grads and post-grads), but yeah, I’d say ACTION PHILOSOPHERS is a success, both creatively and financially. Although we are finished with the series I think it will stick around for a good number of years and has it attracted much more attention than any of the comics Fred or I did before that, which of course is awesome. Figuring out how to do non-fiction comics in our own voice was also a big creative breakthrough for both of us, we’re going to keep making these kinds comics for the foreseeable future.

COMIC BOOK COMICS is similar to ACTION PHILOSOPHERS in that it’s a non-fiction series about a single subject injected with our own sense of humour and style. It’s also a bit of an advocacy project because, while there have been plenty of books written about the history of comics, they tend to focus on just one aspect of it (usually what the author himself is most interested in, be it comic strips or super heroes or whatever) rather than the medium as a whole – newspaper strips, pulps, underground comix, mainstream super heroes, international comics – it’s all connected to each other. We’re hoping comics fans of all types who read COMIC BOOK COMICS will see that all segments of comics history and make those connections, and hopefully open themselves up to new kinds of comics or at least see the kinds of comics that most interest them in a new light.

In some of the stories (both in ACTION PHILOSOPHERS and COMIC BOOK COMICS) you have slightly changed your style, experimenting and paying homage to many legendary artists. Were some of them the ones that have influenced your art? What are your other influences?

I drew the John Stuart Mill story as a PEANUTS comic and Foucault as the FAMILY CIRCUS. Those were both Fred’s idea, he was confident I could pull it off as I’d done a lot of that kind of thing for WIZARD magazine over the years, and I’ve done a lot of licensed character art like Bugs Bunny t-shirts and whatnot, where everything has to be on-model and look perfect. Other than that, I will change things up a little when it feels like the story calls for it – a Jack Kirby sequence here, a Winsor McCay panel there – but I try to avoid doing slavish imitations of style because I want my own style to shine through, I want it to be MY comic, and my point of view, not Kirby’s or McCay’s or whomever. Plus, imitating other people’s styles exactly is really hard work, no fun at all!

My biggest inspirations lately have been the MAD-style cartoonists like Jack Davis, Mort Drucker, Shawn Kerri, and classic cartoon animation from the 40’s and 50’s. Before that it was the more contemporary underground cartoonists – Jamie Hewlett, Dorkin, etc, and before THAT, way back in high school, I was looking at flashy superhero guys like Walt Simonson and Art Adams. But that’s just scratching the surface – I try to expose myself and absorb as much good cartooning and illustration as I can, and elements from of all of it will inevitably creep into my work one way or another. I try to be more inspired by other artists than influenced by them. To me, influence is pretty much the same thing as imitation, and living in another more famous artist’s shadow is just sad and a waste of time.

What is it like, to re-imagine and adopt in your own style the stories of some of the greatest philosophers and comic book legends? Is it pure fun, or is it also intimidating?

The only intimidating part is after the fact when people who have studied philosophy want to talk to me like I’m an expert on the subject, which I’m not at all. Making these books is 100% fun. We always just stick to the facts, and we’re clearly making fun of everyone equally, so I’m not really worried about stepping on anyone’s toes. I can see how there might be some people in the comics industry that would take issue with the way we present things in COMIC BOOK COMICS, but it’s only gotten positive feedback so far. I think our little book is pretty much under the radar of most of the people featured in it – the ones that are still alive anyways. And most cartoonists have a good sense of humor, so I’m not worried about anyone getting ticked off for us pushing things too far or anything like that.

Which was your favorite action philosopher and which comic history era did you enjoy drawing the most?

I’m most proud of the Bodhidharma story – I think it perfectly demonstrated what we were trying to do with the series, using the language of comics and our own snot-nosed, punk rock sense of humour to communicate big ideas in a fun way. I’m also really proud of the visual of having Bodhidharma always staring strait out at the reader with those bug eyes in every panel – I came up with that myself, it wasn’t in Fred’s script. The Karl Marx story was really fun to draw, and everything in the last “Lightning Round” issue too – I really loosened up with that issue and started trusting my cartooning instincts more than I ever had before, it was a blast from start to finish. I think issue 3, “Self-Help For Stupid Ugly Losers”, was the most successful single issue – each story arced into the next and it created a nice whole issue. I’m not happy with my art on that one but Fred really hit a home run with that script.

I think I liked drawing the Pop art comic strip in COMIC BOOK COMICS #3 the most, because I really truly hate Liechtenstein and Warhol – both for their “artwork” and their attitudes towards other “inferior” artists-cartoonists in particular. So I made my versions of them as intentionally unflattering as possible. In fact, I don’t think I was nasty enough. Maybe I’ll re-draw some panels for the eventual trade.

I’m sorry to ask this, but I have to… What’s the deal with the delays between the issues’ publishing dates, in both ACTION PHILOOPHERS and COMIC BOOK COMICS?

I have to take exception to that since ACTION PHILOSOPHERS was always intended to be on a quarterly schedule and issues 1-8 were all released on time. The same goes for COMIC BOOK COMICS #1 & &2. ACTION PHILOSOPHERS #9, the last issue, was scheduled for July 2007 but didn’t come out until September. My fault – was dealing with some personal stuff and had to put it aside for a while. It still made our cut-off delivery with Diamond Distributors.
But after that, yeah, it’s been a long time between issues of COMIC BOOK COMICS – 4 issues in 2 years, yikes! The short version is I just got very busy both with my personal and professional commitments and it would have simply been irresponsible for me to devote more time to drawing these self-published books that barely make us any money. Issues 3 and 4 both shipped VERY late as a result – issue 4 had to be re-solicited in fact. But we’re back on track with COMIC BOOK COMICS #5 releasing in June 2010 and #6 in October, which will finish out the series.

I should clarify that any and all delays with Evil Twin Comics books have been entirely my fault – Fred has NEVER been late with getting me scripts and I always get them with plenty of time to draw the material before it needs to go to press and release in stores.

How does it feel, making some of the goofiest comics for Marvel? Are there any limitations on what you can do or any editors breathing down your neck?

I love working for Marvel. The editors I’ve worked with – Nate Cosby and Jordan White – are both awesome, very creatively supportive people and haven’t really restricted me in any way. I think I’m suited to the goofy story ideas, it’s hard for me to take super heroes seriously, or anything for that matter, and off-the-wall bizarre characters like MODOK and super-serious ones like Dr. Doom and Wolverine are just BEGGING to be made fun of. I love it.

Will we be seeing any other projects from you in the near future? I have heard some rumours about a solo self published book…

Yeah, I keep threatening to do that. I’ve got a TOMMY ATOMIC book in the works – it will collect all the stuff from ROYAL FLUSH, the strips I’ve posted online plus some new stuff. Digest sized, self-published. I haven’t figured out a release date yet or how much new stuff it’s going to be, it’s still very much in the preliminary stages. Other than that, I’m always cooking up solo projects for myself and I’ll write a script or an outline bang out a few pages every once but nothing close to a finished product – finding the time to work on them consistently and practically can be a big challenge.

[Translated by Alexandros Tsantilas][/tab]