THE COMPLETE GHITA [GRAVEDIGGER FILE #7] [NSFW… μάλλον]

Writer/Artist: Frank Thorne
Fantagraphics Books (Eros Comix)

Ακούω ήδη τα πνιχτά γελάκια και βλέπω τα πονηρά χαμόγελα και μόνο που είδατε το imprint. Αντιλαμβάνομαι ότι ίσως είναι δύσκολο να το πιστέψετε, αλλά αν το παρόν ανήκει στα GRAVEDIGGER FILES, ο λόγος δεν είναι ότι το βρήκα στο υπόγειό μου, αλλά θαμμένο σε ένα imprint γεμάτο με senseless porn (όχι απόλυτα – εκεί βρίσκεται και το IRONWOOD του Bill Willingham), τη στιγμή που το ίδιο, αν και erotic, ουδόλως είναι senseless.

Εδώ απαιτείται λίγη ιστορία, τόσο όσο αφορά την Ghita και τον δημιουργό της, Frank Thorne, όσο και το πώς κατέληξα να ψάχνω τον συγκεκριμένο τόμο. Αν δεν απατώμαι, ήταν στο πρώτο Mysterious Boxes Happening του Jemma, που βρήκα το μοναδικό αντίτυπο του NYMPH, πάλι της Fantagraphics, ένα σχετικά σύντομο βιβλίο με διάσπαρτες, ωραίες, ασπρόμαυρες εικονογραφήσεις. Με μια πολύ γρήγορη ματιά (τόση έχει περιθώριο κανείς να ρίξει την ημέρα του Mysterious Boxes, όπως ξέρετε αν έχετε παρευρεθεί), έμοιαζε να είναι κάτι σε fantasy με το occasional nudity. Πέρασε αρκετό καιρό στη στοίβα των “εν αναμονή ανάγνωσης”, πριν μπορέσω να ασχοληθώ. Όταν, όμως, το πήρα πια στα χέρια μου για να το διαβάσω, πέραν του κραυγαλέου “erotic novel” στην περιγραφή του οπισθόφυλλου, συνειδητοποίησα ότι οι εικονογραφήσεις δεν είχαν καθόλου “occasional” nudity! Βεβαίως, δεν αναλώνονταν, σε καμία περίπτωση, εκεί, αλλά πλέον είχα αρχίσει να υποπτεύομαι ότι η νουβέλα αυτή δεν είχε γραφτεί για να διαβάζεται κρατώντας τη και με τα δύο χέρια.

Ε, λοιπόν, έκανα λάθος: το ερωτικό στοιχείο, αν και ποικιλοτρόπως παρόν, δεν ήταν αυτοσκοπός. Το βιβλίο εξιστορούσε το πώς ο περιπλανώμενος μάγος-τσαρλατάνος, Thenef και ο θίασός του, βρίσκουν τη νεαρή, κακοποιημένη Ghita και την υιοθετούν στην εκτεταμένη τους οικογένεια. Ο θίασος ειδικεύεται σε πρόστυχες θεατρικές παραστάσεις (αυτό που σήμερα αποκαλούμε, εξευγενισμένα, burlesque, με τη διαφορά ότι ο θίασος του Thenef είναι no-holds-barred στο σεξ), οι οποίες κρατούν το κοινό τόσο απασχολημένο, ώστε άλλα μέλη του θιάσου να ξαφρίζουν τους θεατές. Βεβαίως, ο θίασος έχει τόσα ευρήματα και τέτοιο χιούμορ, που καταλήγει να γίνει η αγαπημένη διασκέδαση σχεδόν όλων των αρχόντων του γνωστού κόσμου (more on that later). Στην πορεία, η Ghita θα γίνει μέλος του θιάσου και εν καιρώ η πιο επιθυμητή ανάμεσα στις καλλίγραμμες παρουσίες του. Με την σχεδόν αφύσικη ομορφιά της και τις σεξουαλικές ικανότητες που αναπτύσσει με τον χρόνο, θα φτάσει μαζί με τον Thenef και τον θίασο, στην αυλή του Βασιλιά Khalia της Alizarr, όπου την περιμένει η εκπλήρωση μιας παράξενης προφητείας.

Λίγα λόγια, τώρα, για τη δημιουργία της Ghita, η οποία προηγείται του εν λόγω βιβλίου. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο Roy Thomas ζήτησε από τον Frank Thorne να αναλάβει τον νέο τότε τίτλο με πρωταγωνίστρια τη Red Sonja, αρχικά μαζί με τον Bruce Jones και έπειτα με τους Thomas και Clair Noto. O Thorne λάτρεψε τον χαρακτήρα και υπέγραψε 18 φανταστικές ιστορίες, ενώ τότε απέκτησε και τη συνήθεια να εισάγει τον εαυτό του σαν “sidekick” της ηρωίδας. Ωστόσο, το 1978, εγκατέλειψε τον τίτλο, λόγω των αντιρρήσεων του Roy Thomas (ως προέκταση του φόβου του Comics Code) σχετικά με την αντίληψη του Thorne για μια τέτοια ηρωίδα. Το ποια ήταν η αντίληψη αυτή το έδειξε με την Ghita, η οποία πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό “1994” των εκδόσεων Warren, σε όλη την σεξουαλικά απελευθερωμένη της δόξα: πολεμίστρια, πόρνη, ηδονίστρια, ανεξάρτητη και παμπόνηρη, ήταν, κατά τον Thorne, το απόλυτο θηλυκό που δεν επετράπη να γίνει η Red Sonja.

Στις ιστορίες του περιοδικού “1994”, συναντούμε την Ghita όταν έχει ήδη γίνει η αγαπημένη εταίρα του Βασιλιά Khalia, ενώ η Alizarr βρίσκεται υπό πολιορκία από τα Troll του Βορρά (στο βιβλίο αναφέρονται ως Lizardmen, αλλά οπτικά η διαφορά είναι μάλλον αδιάφορη). Ο Khalia, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σώσει την πόλη της θεάς Tammuz, πάει στις κρύπτες κάτω από το παλάτι, όπου διατάζει τον Thenef να αναστήσει τον αρχαίο πολέμαρχο που κατατρόπωσε τα Troll στο παρελθόν, τον Khan-Dagon. Ο Thenef, βέβαια, είναι μάγος μόνο κατ’ όνομα και ευτυχώς ο Khalia του παρέχει το θρυλικό Πετράδι της Tammuz για να τον βοηθήσει. Το πετράδι πράγματι ανασταίνει τον Khan-Dagon, ο οποίος, όμως, το μόνο που έχει στο μυαλό του, μετά από αιώνες θανάτου, είναι η ανάγκη για γυναικεία σάρκα. Έτσι, σκοτώνει τον Khalia με μια γροθιά και βιάζει την Ghita, πλημμυρίζοντάς την με το σπέρμα του (σημειωτέον ότι αυτό δεν γίνεται “in a graphic manner” – ο βιασμός εικονίζεται, αλλά οι λεπτομέρειες βρίσκονται στο εκτενές κείμενο που συνοδεύει τα καρέ), πριν η Ghita τον ξαναστείλει στον θάνατο, με απανωτές μαχαιριές, από ένα στιλέτο που της πετάει ο Thenef.

O Khan-Dagon, όμως, άφησε και κάτι άλλο μέσα στην Ghita: ένα κομμάτι από το πολεμοχαρές, αιμοβόρο πνεύμα του, καθώς και τις ικανότητες ενός δεινού στρατηλάτη. Έτσι, την ίδια στιγμή που για την Ghita ξεκινά μια μάχη για την κυριαρχία του μυαλού της, αρχίζει και η πορεία της ως η πολέμαρχου που θα απελευθερώσει την Alizarr από τα Troll. Πριν οι δύο σύντροφοι εγκαταλείψουν την Alizarr, θα βρουν τον πληγωμένο Dahib, έναν Halftroll σκλάβο ανάμεσα στους πολλούς που χρησιμοποιούν οι κατακτητές ως cannon fodder και θα τον πάρουν μαζί τους, συμπληρώνοντας τη συντροφιά που θα πρωταγωνιστήσει στις μετέπειτα περιπέτειες.

Ο κόσμος της GHITA πατά γερά στα χνάρια του Robert E. Howard και η ονομασία “Antediluvian World” (πέρα από τον συνειρμό για όσους έχουν παίξει VAMPIRE: THE MASQUERADE) παραπέμπει στην περίφημη εποχή “πριν τα νερά καταπιούν την Ατλαντίδα”, σημείο ορόσημο (μαζί με την άνοδο στην εξουσία των γιων του Aryas) για τη χρονική περίοδο όπου λαμβάνουν χώρα οι περιπέτειες του Conan. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, η εξιστόρηση σημαντικών γεγονότων στην προ-Conan εποχή της ανθρωπότητας. Υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία με τη μυθολογία του Conan, όπως το Πετράδι της Tammuz, ο Nergal, ένα πλάσμα που μοιάζει βγαλμένο από το Cthulhu Mythos, ονόματι Drill και στην τελική τα Troll δεν αποκλείεται να είναι οι πρόγονοι των Στύγιων και το όλο feel είναι epic sword and sorcery (with an erotic twist), μόνο που εδώ, αντί για έναν βάρβαρο, πρωταγωνιστούν ένας κλέφτης/τσαρλατάνος/μάγος και μια πόρνη/ηθοποιός, κατειλημμένη από το πνεύμα ενός αρχαίου στρατηγού.

Από πολλές απόψεις, η Ghita είναι σαν ένα θηλυκός, unedited Conan. Πιστός στην αντίληψή του για το πώς έπρεπε να είναι η RED SONJA, ο Thorne δεν θυσιάζει ποτέ την υπόθεση χάριν οφθαλμόλουτρου: τα πάντα έχουν τη θέση τους στο σενάριο. Το artwork, ασπρόμαυρο με εξαιρετικά μελάνια, δεν χρειάζεται νομίζω να εξηγήσω ότι είναι άπταιστο, ενώ ο Thorne έχει κάνει και φοβερή δουλειά στο lettering, ώστε οι εκτεταμένες γραμμές αφήγησης κάθε σελίδας να μην κουράζουν (σε αυτή την έκδοση – οι φωτογραφίες εδώ είναι, δυστυχώς, από παλιότερες εκδόσεις). Ο τόμος είναι 246 σελίδες (περίπου Α4), περιλαμβάνει τις δύο ιστορίες της Ghita από το “1994” (“The Golden Goddess of Alizarr”, “The Thousand Wizards of Urd”), αλλά και μια επιπλέον ιστορία με τίτλο “The Deathman’s Head”, καθώς και pin-ups, art gallery, εκτενή ιστορία του τίτλου και του δημιουργού, μαζί με ασπρόμαυρες φωτογραφίες από photo-shoots της εποχής.

Εγώ σας το προτείνω κι εσείς αν θέλετε αγνοήστε με, αλλά πιστεύω ότι δεν πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη του epic fantasy fan.

Υ.Γ.: Για όσους δεν το μάντεψαν, ο Thenef είναι ο ίδιος ο Thorne, near spitting image! Στην πάνω φωτογραφία, είναι ο ίδιος με ένα από τα μοντέλα της Ghita, την Linda Behrle. Μπορείτε να πάτε εδώ και εδώ (κατεβείτε χαμηλά) για αν δείτε φωτογραφικό υλικό της εποχής.