INTERVIEW CORNER #13: Jimmie Robinson

Αν ρίξετε μια ματιά στην κορυφή της σελίδας, στο αριστερό μέρος, κάτω από το λογότυπο του Comicdom, υπάρχει η φράση Celebrating Comic Book Diversity. Αυτή, ξέρετε, δεν είναι για φιγούρα, ούτε τη βάλαμε εκεί επειδή θέλαμε κάτι πιασάρικο να γεμίσει το χώρο του logo, ώστε να μπορούμε να το τυπώσουμε σε μπλουζάκια. Το εννοούμε. Κι αυτό γιατί είναι σημαντικό να υπάρχει ποικιλομορφία στο αγαπημένο μας Μέσο. Όχι μόνο επειδή έτσι θα υπάρχουν περισσότεροι τίτλοι και περισσότεροι ικανοποιημένοι αναγνώστες. Ούτε επειδή ανεβαίνουν οι πωλήσεις με αυτόν τον τρόπο. Πολύ απλά, επειδή η ποικιλομορφία μπορεί να φέρει πρόοδο – νέες ιδέες, νέες τεχνοτροπίες, νέες εξελίξεις.

Το ίδιο κηρύττει με κάθε ευκαιρία (αν και αυτός δεν έχει λογότυπο για να το προσθέσει εκεί) και ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, ο Jimmie Robinson. Αν και οι περισσότεροι τον γνωρίζουν από το BOMB QUEEN, το χιουμοριστικό του comic που δίνει νέο ορισμό στον όρο “villain”, ο Robinson είναι μεγάλος υπέρμαχος της ποικιλομορφίας στα comics και το δηλώνει με κάθε ευκαιρία που του δίνεται. Πρόκειται, άλλωστε, για τον άνθρωπο που είχε δηλώσει κάποτε “We need diversity in comics, not a line of bestsellers” – ΟΚ, δεν τετραγώνισε και τον κύκλο, αλλά πόσους έχετε ακούσει να λένε κάτι τέτοιο;

Και, φυσικά, θα ήταν υποκριτικό εκ μέρους του να δήλωνε υπέρμαχος της ποικιλομορφίας και να έμενε προσκολλημένος σε ένα είδος comic. Εκτός από το BOMB QUEEN, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί παρωδία υπερηρωικών comics, ο Robinson έχει στο βιογραφικό του τίτλους όπως το AMANDA & GUNN, ένα φουτουριστικό sci-fi με πρωταγωνίστρια μια κυνηγό κεφαλών, το CODE BLUE, ένα ιατρικό δράμα στα χνάρια του τηλεοπτικού ER και το all-ages ADVENTURES OF EVIL & MALICE. Επιπλέον, έχει ασχοληθεί και με διηγήματα, όπως το AVIGON (το οποίο μεταφέρθηκε αργότερα σε comic από την Image), ενώ έχει εικονογραφήσει κι ένα βιβλίο για παιδιά, με τίτλο Τ. RUNT!.

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι ο Robinson δε μένει στα λόγια και βάζει κι αυτός το δικό του λιθαράκι στο να υπάρχει ποικιλομορφία στα comics, ακόμη κι όταν οι πωλήσεις δεν τον ευνοούν. Τα CODE BLUE και ADVENTURES OF EVIL & MALICE δεν πέτυχαν εμπορικά, ωστόσο, ο Robinson δεν έψαξε να βρει τη “χρυσή συνταγή”, ώστε να μείνει προσκολλημένος σε αυτή. Ακόμη και το BOMB QUEEN, το οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο έκτο limited run του, συνδυάζεται με άλλα projects του δημιουργού.

Έχει, λοιπόν, μεγάλο ενδιαφέρον να δείτε τι απαντά παρακάτω, σχετικά με την ανάγκη της ποικιλομορφίας, τις εξελίξεις στο BOMB QUEEN, τα σχέδιά του για το μέλλον, αλλά και το συμβάν με ένα κείμενό του στο CBR πριν τέσσερα χρόνια, για το οποίο κατηγορήθηκε ότι επιτέθηκε στους αναγνώστες των comics:

Διάβασα μια συνέντευξη σου που είπες πως “χρειαζόμαστε ποικιλομορφία στα comics, κι όχι απλά μια σειρά από best-sellers”. Από την άποψη ενός συγγραφέα που χτυπήθηκε από χαμηλές πωλήσεις και ακυρώσεις, θεωρείς πως comics όπως τα CODE BLUE και ADVENTURES OF EVIL & MALICE έχουν εκπληρώσει τους στόχους τους, παρά τις χαμηλές πωλήσεις;

Ναι, το πιστεύω. Πού και πού συναντώ οπαδούς των βιβλίων αυτών σε εκδηλώσεις και στο διαδίκτυο, πράγμα που σημαίνει πως κάποιοι τα διάβασαν κι ας ήταν λίγοι. Επίσης, θεωρώ ότι τα βιβλία αυτά εκπλήρωσαν τους στόχους τους απέναντι σ’ ΕΜΕΝΑ. Ήθελα να κυκλοφορήσουν αυτά τα βιβλία, ήθελα να κάνω τη δική μου απόπειρα και ήθελα εκείνο τον καιρό να διηγηθώ αυτές τις ιστορίες. Επίσης, μιας και είμαι υπέρ της ποικιλομορφίας, ήθελα να πράξω αυτά που κήρυττα. Έχω βιβλία για όλες τις ηλικίες, βιβλία για παιδιά, δραματική σειρά, επιστημονική φαντασία, τυπικά superhero comics, ακόμη και comics με ακραίους villains. Θεωρώ πως είναι κάτι που κάθε δημιουργός πρέπει να κάνει, ασχέτως με το πόσο διάσημο ή όχι θέλει να γίνει το βιβλίο του. Πού και πού απλά πρέπει να το βγάλεις από μέσα σου.

Ήξερα πως θα ήταν σχεδόν αδύνατο να κάνω το CODE BLUE, γιατί μιλάμε για μία δραματική σειρά σε μία αγορά που κυριαρχείται από superheroes. Αυτό έγινε 15 χρόνια πριν. Τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά κάποια πράγματα έχουν μείνει ίδια. Είναι δύσκολο να κάνεις ένα comic με θέμα ένα νοσοκομείο, ακόμη κι αν οι αναγνώστες, όταν πάνε στα σπίτια τους, θα κάτσουν να παρακολουθήσουν το τελευταίο επεισόδιο του ER, του HOUSE MD ή οποιασδήποτε άλλης δημοφιλούς ιατρικής σειράς. Ξέρω πως υπάρχει το ακροατήριο, αλλά ξέρω επίσης πως αυτά τα άτομα δεν πάνε και πολύ συχνά σε μαγαζιά με comics. Ωστόσο, έκανα το comic μου. Σ’ ό,τι αφορά στην ιδέα “μίας σειράς από best-sellers”, δε λέω πως κανένας δεν πρέπει να βρίσκεται στην κορυφή των πωλήσεων – πάντα θα υπάρχουν τίτλοι που θα είναι πρώτοι σε πωλήσεις, ωστόσο αυτό που εννοούσα είναι ότι τα comics θα πρέπει να υποστηρίζουν την ποικιλομορφία και να παίρνουν περισσότερα ρίσκα. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν έχουμε πολλαπλούς τίτλους του ίδιου superhero. Τόσο η δημιουργοί όσο και οι αναγνώστες μπορούν πολύ απλά να επενδύσουν τον χρόνο και τα χρήματα τους σε άλλα projects και να υποστηρίξουν άλλα βιβλία. Το πρόβλημα με τα comics είναι πως πρόκειται για καλλιτεχνικό κι όχι εργοστασιακό Mέσο. Η Tέχνη οφείλει να εξερευνεί νέες έννοιες, όχι να αναπαράγει τις ήδη υπάρχουσες. Πιστεύω πως υπάρχει ακόμη πολλή ζωή στους supeheroes, χωρίς να υπάρχει ανάγκη να αναμασάμε τα ίδια. Άρα, δεν χρειαζόμαστε μία και μόνο σειρά από best-sellers, αλλά είναι καλύτερο να έχουμε μία ποικιλόμορφη γκάμα από best-sellers.

Πώς εξηγείς την επιτυχία του BOMB QUEEN;

Η επιτυχία δεν υπολογίζεται εύκολα. Από πολλές απόψεις, το BOMB QUEEN δεν αποτελεί επιτυχία. Κάνω τη διαφορά επειδή το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς γίνεται από εμένα και τον colorist, τον Paul Little. Το BOMB QUEEN είναι ιδιοκτησία των δημιουργών του και παράγεται από αυτούς, οπότε το περιθώριο κέρδους είναι καλύτερο απ’ ότι αν δούλευα με 4 ή 5 άλλους συντελεστές (σεναριογράφος, σχεδιαστής, inker, letterer, colorist κτλ.). Με χαμηλότερο περιθώριο κέρδους μπορώ να έχω τα τεύχη σε κυκλοφορία ακόμη κι όταν οι πωλήσεις πέφτουν. Έτσι, αφού η κυκλοφορία συνεχίστηκε, οι αναγνώστες πιστεύουν ότι πάει καλά. Άρα, αφού οι αναγνώστες και οι λιανοπώλες θεώρησαν ότι πάει καλά κι αυτό με τη σειρά του έγινε πραγματικότητα και μετατράπηκε σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Στη σημερινή αγορά, είναι δύσκολο μεν να σταθεροποιήσεις οικονομικά ένα comic με την πρώτη, αλλά είναι εξίσου δύσκολο να μείνεις και να περιμένεις μέχρι να “πιάσει”.

Σ’ ό,τι αφορά στους υπόλοιπους παράγοντες επιτυχίας του BOMB QUEEN, είναι προφανές ότι υπάρχει και ο παράγοντας του ερωτισμού. Η ηρωίδα είναι με τους κακούς και μ’ αρέσει να την κάνω να βγαίνει από τα όρια. Σε κάποιους αρέσει. Πολλά απ’ τα μεγαλύτερα mainstream comics δελεάζουν τους αναγνώστες με sexy εμφανίσεις και κουστούμια, αλλά το BOMB QUEEN πάει πολύ παραπέρα απ’ το να δελεάζει απλά και σε κάποιους αρέσει που σπάω τα όρια της ευπρέπειας. Επίσης – κι αυτό έχει μεγάλη σημασία – το BOMB QUEEN είναι ένα διαφορετικό είδος βιβλίου. Είναι ένα βιβλίο όπου ο ήρωας είναι στ’ αλήθεια κακός, κι όχι κανένας συνεσταλμένος ή παρεξηγημένος άνθρωπος, ούτε κάποιος που απλά θέλει να εκπληρώσει τη δική μου διαστροφική ιδέα περί εκδίκησης ή κάποιος που κατά βάθος είναι ήρωας ή αντιήρωας. Η Bomb Queen είναι 100% κακιά. Είναι σαν τυφώνας, δεν μπορείς να σταματήσεις ή να αλλάξεις την πορεία ενός τυφώνα, μπορείς μόνο να αντέξεις το πέρασμά του. Ο άλλος παράγοντας είναι το ότι δεν είναι μόνη της. Κι άλλα comics έχουν κακούς, αλλά αυτοί δεν είναι παρά χαρακτήρας που έχουν παγιδευτεί σ ‘ένα βιβλίο για superheroes. Η Bomb Queen είναι μία κακιά που διοικεί μία ολόκληρη πόλη με εγκληματίες, οι οποίοι και απαρτίζουν την κοινωνία που κυβερνά. Δεν λειτουργεί μέσα σε μία φούσκα, όπως π.χ. ο Joker σ’ ένα comic του ΒΑΤΜΑΝ, κι αυτό επειδή ο κόσμος στον οποίο ζει η Bomb Queen δεν αποτελεί παρά μία δική της αντανάκλαση κι όχι μια αντανάκλαση του ήρωα. Όταν δημιουργείς ένα βιβλίο υπό μία τέτοια οπτική γωνία, που είναι αντίθετη σ’ οτιδήποτε άλλο υπάρχει στα ράφια, τότε ο αναγνώστης τείνει να το προτιμά.

Ωστόσο, το βιβλίο μου δεν προορίζεται για όλα τα γούστα, αλλά στοχεύει σε συγκεκριμένου είδους αναγνώστες. Το χιούμορ του είναι ΠΟΛΥ σκοτεινό και δεν αρέσκονται όλοι σε τέτοιου είδους σάτιρα ή κωμωδία, ειδικά απ’ τη στιγμή που νικάει πάντα ο κακός. Αυτή, όμως, είναι και η ποικιλομορφία που υποστηρίζω. Το BOMB QUEEN εξερευνά κάποια στοιχεία που δεν υπάρχουν σε άλλα βιβλία. Επίσης, δεν προτίθεμαι να χαλαρώσω λίγο τη συνταγή προκειμένου να γίνει αποδεκτό σαν ένα ακόμη βιβλίο με πρωταγωνιστή έναν αντιήρωα. Ελπίζω πως, συνεχίζοντας έτσι, οι αναγνώστες θα χαρίσουν στο βιβλίο την επιτυχία.

Το BOMB QUEEN είναι ένα χιουμοριστικό comic που παίζει με τα στερεότυπα. Πόσο δύσκολο είναι το να αποφύγεις τα στερεότυπα, ιδίως όταν παίζεις με αυτά;

Πάρα πολύ δύσκολο. Για την ακρίβεια, η νέα σειρά (vol. 6) αποτελεί μία απόπειρα να δοκιμάσω νέα πράγματα και να δώσω στον χαρακτήρα μία νέα κατεύθυνση. Δεν μπορώ να κάνω και πάρα πολλά με έναν κακό που ζει ευτυχισμένα και καλά στην κακή του πόλη. Πού είναι η σύγκρουση; Το σενάριο συνήθως βάζει την Bomb Queen να υπερασπίζεται την πόλη της μαζί με τους κακοποιούς από μία εξωτερική δύναμη που θέλει την αλλαγή της. Αλλά τώρα που το έχω ήδη κάνει αυτό τρεις και τέσσερις φορές με διαφορετικούς τρόπους, τι γίνεται; Έτσι, αν μιλάμε για το σενάριο, τότε μιλάμε για ένα δύσκολο πρόβλημα.

Είναι πιο εύκολο από την άποψη των χαρακτήρων, επειδή το BOMB QUEEN βασίζεται στη σάτιρα και στο να κοροϊδεύει τα πολιτιστικά και κοινωνικά στερεότυπα. Έτσι, πρέπει συχνά να χρησιμοποιώ στερεότυπα για να δώσω μια ιδέα του τι δεν πάει καλά στην ιστορία. Έχε υπόψη σου πως το βιβλίο αυτό λειτουργεί ανάποδα, οπότε το καλό είναι κακό και αντίστροφα. Οπότε τα στερεότυπα δεν είναι πάντα άσχημα, επειδή μέσω αυτών μπορώ να αναπαραστήσω τμήματα της κοινωνίας τα οποία μπορεί κανείς να αναγνωρίσει, όπως π.χ. η Κου-Κλουξ-Κλαν στην Αμερική, οι νεοναζί, οι συμμορίες των μαύρων, οι καθολικοί ιερείς με έξη προς την κακοποίηση, οι αήθεις πολιτικοί, τα τραπεζικά μεγαλοστελέχη-εγκληματίες κλπ. Η χρήση τέτοιων χαρακτήρων αναδεικνύει τον συμβολισμό του τι πηγαίνει στραβά στην κοινωνία. Είναι εύκολο να δείξεις τα προβλήματα, επειδή όλοι μας τα γνωρίζουμε, αλλά είναι δύσκολο να υποδείξεις λύσεις, επειδή αυτό περιλαμβάνει τον παράγοντα άγνωστο. Έτσι, το BOMB QUEEN λειτουργεί λίγο-πολύ σαν το βραδινό δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση. Πάντα τα νέα είναι άσχημα, αλλά ο κόσμος το παρακολουθεί επειδή είναι εύκολο να το κρίνει. Άρα, για εμένα, το στερεότυπο δεν είναι πάντα κακό, ακριβώς επειδή με βοηθάει στο να δείξω την κακή κοινωνία του βιβλίου. Αυτό όμως δεν είναι παρά το εφαλτήριο βήμα, η δημιουργικότητα έπεται μετά από αυτό. Η μαγεία είναι στον συνδυασμό όλων αυτών των στοιχείων που επιτυγχάνεται από το συγγραφέα. Στερεότυπα βρίσκουμε σε όλα τα βιβλία, όχι μόνο στα δικά μου, η διαφορά βρίσκεται στο να χρησιμοποιήσεις το στερεότυπο για να λειτουργήσει υπέρ σου κι όχι σαν δεκανίκι.

Ο Barack Obama είναι για άλλη μια φορά ο αρχιεχθρός της Bomb Queen στο νέο limited series. Η επιλογή αυτή αφορά και πολιτικά ζητήματα ή το κάνεις μόνο για πλάκα;

Το BOMB QUEEN πάντα περιλάμβανε πολιτικά ζητήματα από το πρώτο κιόλας τεύχος. Για την ακρίβεια, κάθε σύγκρουση και μάχη είχε να κάνει με την κυβέρνηση που προσπαθούσε να πάρει πίσω την πόλη αυτή του εγκλήματος. Ο Barack Obama είναι απλά ο επόμενος στη λίστα μετά τον Bush και τους άλλους στην Ουάσινγκτον. Η βασική διαφορά είναι ότι ο Bush θα έκανε τα στραβά μάτια επειδή θα θεωρούσε ότι η πόλη της Bomb Queen συνέβαλλε στην επίλυση του προβλήματος εγκληματικότητας της Αμερικής, αλλά αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει τώρα με τον Obama στη θέση του προέδρου. Είναι ίδια περίπτωση με το κλείσιμο του Γκουαντάναμο ή με τη λήξη του πολέμου στο Ιράκ. Έτσι, υπάρχουν πολλά ζητήματα πολιτικής επικαιρότητας που αναφέρονται στην ιστορία. Για την ακρίβεια, επειδή το βιβλίο είχε αργήσει να κυκλοφορήσει και η πολιτική επικαιρότητα είχε αλλάξει, αναγκάστηκα να κάνω μερικές αναθεωρήσεις στην ιστορία, έτσι ώστε να αντανακλά τη νέα πολιτική. Παράδειγμα: Έκανα ένα αστείο όταν ο Obama προσπαθούσε να καθιερώσει μία εθνική πολιτική υγείας και πρόνοιας στη Αμερική, επειδή δεν πίστευα ότι θα τα κατάφερνε, αλλά τελικά το έκανε! Οπότε αναγκάστηκα να κάνω μερικές διορθώσεις.

Τα πάντα σ’ αυτό το βιβλίο αποτελούν κινούμενο στόχο, επειδή οι πολιτικές αλλάζουν. Η Αμερική θα έχει να αντιμετωπίσει αλλαγές τον Νοέμβριο, επειδή οι εχθροί του προέδρου επιστρέφουν. Ο Obama δεν έκανε τα μαγικά που πολύς κόσμος έλπιζε να κάνει κι οι αντίπαλοι του αισθάνονται τη δυσφορία του κόσμου. Αυτό είναι καλό για την Bomb Queen, επειδή οι πεποιθήσεις της είναι αντίθετες με αυτές του Obama. Προσωπικά μιλώντας, δεν έχω τίποτε κατά του Obama, μάλιστα τον ψήφισα κιόλας. Όμως, γράφω ένα βιβλίο που ο κεντρικός του χαρακτήρας τον μισεί και οφείλω να μείνω πιστός στον χαρακτήρα. Αν υποκύψω στις πιέσεις, τότε θα χάσω την αξιοπιστία μου ως δημιουργός.

Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι το σενάριο δεν έχει και τα καθαρά κωμικά του στοιχεία. Παραμένει ένα χιουμοριστικό βιβλίο και ένα μέρος της δουλειάς μου είναι να κοροϊδεύω τον πρόεδρο, όπως κι οποιαδήποτε άλλη πολιτική γελοιογραφία στις εφημερίδες. Σε κάποιες περιπτώσεις σατιρίζω σοβαρά ζητήματα, σε κάποιες άλλες απλά σατιρίζω διάφορες ανοησίες – όπως τον σκύλο του προέδρου ή τ’ ότι ασχολείται με την αλλαγή επίπλων στο Οβάλ Γραφείο κλπ.

Μόλις βρήκα το δοκίμιο σου με τίτλο “You’re not helping comics” στο CBR (εντελώς τυχαία, αφού όταν γκούγκλαρα ψάχνοντας περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτή τη συνέντευξη έμαθα πως είσαι “εκείνος ο τύπος”). Είμαι σίγουρος πως θα’ χεις σιχαθεί να απαντάς γι’ αυτό το θέμα, αλλά θα ήθελα να μου πεις: Αν είχες την ευκαιρία, θα έγραφες σήμερα κάτι παρόμοιο, ή πιστεύεις πως τα πράγματα έχουν αλλάξει;

Έγραψα εκείνο το δοκίμιο με σκοπό να είμαι και δεικτικός και αμφιλεγόμενος. Για την ακρίβεια, όταν το έστειλα στο CBR τους ρώτησα: “Ίσως να το παρατραβάω, θέλετε μήπως να το μετριάσω;” κι εκείνοι μου είπαν πως τους άρεσε και πως ήθελαν να είναι δεικτικό. Οπότε δεν πείραξα τίποτα. Ταιριάζει στην κλασική πεποίθηση που λέει ότι ο τροχός που τρίζει είναι κι αυτός που θα λαδωθεί. Όταν ξεκινάς να κάνεις ένα νέο comic και μία νέα προσέγγιση, θέλεις με κάποιο τρόπο να προσελκύσεις την προσοχή της βιομηχανίας. Αυτός ήταν ο τρόπος που επέλεξα εγώ. Ωστόσο, δεν ήταν μόνο κόλπο, γιατί υπήρχαν αλήθειες σε αυτά που έγραψα. Έχε κατά νου ότι όλα αυτά συνέβησαν πριν γίνει η μεγάλη έκρηξη και η εκδήλωση ενδιαφέροντος απ’ το κοινό της Αμερικής με τους χαρακτήρες που βλέπεις τώρα να είναι στην τρέχουσα επικαιρότητα. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι απίστευτο. Όταν οι ταινίες με τους Χ-Μen, τον Spider-Man και τον Batman έγιναν δημοφιλείς, τότε άνοιξαν οι πύλες για ένα σωρό άλλες ταινίες, παιχνίδια, βιβλία, τηλεοπτικές σειρές, καθώς και κάθε είδους εμπορική και πολιτιστική εκμετάλλευση. Σήμερα είναι εύκολο να μιλήσεις με τον συνάδελφο σου στη δουλειά για τα comics που διαβάζεις, επειδή πάρα πολύς κόσμος λατρεύει τους χαρακτήρες των comics σε άλλα Mέσα (ταινίες, βιντεοπαιχνίδια κ.α.). Όταν, όμως, έγραψα εκείνο το δοκίμιο (και ακόμη ισχύει σε πολλές περιπτώσεις), πολύς κόσμος δεν εκδήλωνε το ενδιαφέρον του για τα comics. Αν ερωτηθούν ή αν τους δοθεί η ευκαιρία, πολλοί fans δεν ανοίγονται παραέξω. Δε λέω, βέβαια, να βγαίνουν οι αναγνώστες στο δρόμο και να φωνάζουν σαν θρησκόληπτοι που προσπαθούν να προσηλυτίσουν τις μάζες, αλλά υποστήριζα πως ο κόσμος θα πρέπει να προωθεί ανοικτά τα comics (με όποιο τρόπο μπορεί) αντί απλά να τα αγοράζει στα κρυφά. Δε μπορούν (ή δε θέλουν) όλοι να το κάνουν αυτό, όπως και δεν έχουν όλοι τα φόντα για να γίνουν γιατροί ή αστυνομικοί. Όλοι έχουμε τους ρόλους μας στη ζωή. Κάποιοι είναι πιο ενεργοί υποστηρικτές απ’ ότι άλλοι. Κάποιοι μιλάνε στους φίλους τους για την ταινία που είδαν, αλλά αν διαβάσουν ένα καλό comic θα το κρατήσουν κρυφό. Εξαρτάται απ’ το άτομο. Κάποιοι το κάνουν αθόρυβα, κάποιοι άλλοι δεν κάνουν απολύτως τίποτα – που κι αυτό εντάξει είναι. Δεν πρόκειται παρά για μία ακόμη μορφή ψυχαγωγίας, κι αν η αγορά των βιβλίων την κρατάει ζωντανή, τότε όλα είναι εντάξει. Όμως, στην Αμερική βλέπουμε ολοένα και λιγότερα comic shops κι ολοένα και λιγότερες πωλήσεις βιβλίων σ’ ολόκληρη την αγορά. Χρειαζόμαστε περισσότερη συνειδητοποίηση και προσπάθεια προκειμένου να στηρίξουμε το Mέσο κι όχι μόνο να αγοράζουμε τα βιβλία. Ποιος μπορεί να στηρίξει κάτι τέτοιο; Είναι απλά προσωπική επιλογή του κάθε ατόμου. Αυτό έλεγα και το έκανα με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλέσω τον κόσμο σαν να ήμουν εκφωνητής του ραδιοφώνου ή τηλεαστέρας. Η συνειδητοποίηση μπορεί να έχει οποιαδήποτε μορφή.

Αν θα το ξαναέγραφα; Μάλλον όχι, όπως είπα και πριν, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι σ’ ό,τι αφορά sτη σημερινή στάση απέναντι στα comics. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πωλήσεις έχουν βελτιωθεί, αλλά δεν ήταν αυτό το ζητούμενο. Υποστήριξα πως τα comics και οι αναγνώστες τους δεν πρέπει να μένουν στα υπόγεια, κρυμμένοι από τα μάτια του κόσμου. Σήμερα κοντεύω να σιχαθώ όλα αυτά τα πράγματα που σχετίζονται με τα comics και συχνά τα πράγματα που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα comics. Απ’ την άλλη, όμως, χαίρομαι που συμβαίνουν. Γελάω όταν βλέπω μία διαφήμιση για ασφάλειες αυτοκινήτου που χρησιμοποιεί για μασκότ έναν superhero ή όταν ακούω ένα αστείο για τον Spider-Μan στους διαλόγους μίας τηλεοπτικής σειράς ή με τη διεθνή δημοσιογραφική κάλυψη του San Diego Comic Convention και το πώς εμπλέκονται το Hollywood και τα άλλα ΜΜΕ. Όλα αυτά είναι ωραία. Είναι ένα είδος συνειδητοποίησης που δεν υπήρχε (σε επίπεδο πιάτσας) όταν έγραψα εκείνο το άρθρο γνώμης για το CBR. Λατρεύω την όλη κατάσταση. Δε χρειάζεται πια να φωνάζω. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα, μιας κι ο κόσμος έχει γνώση και παρακολουθεί, είναι να δημιουργήσουμε ποικίλο περιεχόμενο για πιθανούς αναγνώστες, αλλιώς θα χάσουμε αυτή την εξαιρετική ευκαιρία.

Έχεις γράψει επίσης και υλικό για όλες τις ηλικίες, ακόμη κι ένα βιβλίο για παιδιά. Είναι εύκολο να πας από την “νοοτροπία BOMB QUEEN” στη “νοοτροπία παιδικού βιβλίου” και αντίστροφα; Πoιο είναι το πιο δύσκολο;

Είναι εύκολο για εμένα επειδή το BOMB QUEEN είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Απλά πρέπει να σκεφτώ αντίστροφα. Ένα κανονικό βιβλίο, όπως όλοι το έχουμε στο μυαλό μας, είναι εύκολο να σε απορροφήσει επειδή πάντα υπάρχει η φυσική επιθυμία να διηγηθείς μία καλή ιστορία που να προκαλεί ανθρώπινο ενδιαφέρον. Η ιστορία κυλάει και νιώθεις καλά με το πώς εκτυλίσσεται. Στο BOMB QUEEN συμβαίνει το ανάποδο και η πρόθεση του είναι να είναι λάθος σε όλα τα επίπεδα. Οι κακοί νικάνε, οι καλοί πεθαίνουν, τα αστεία έχουν να κάνουν με βιασμούς, παιδοφιλία, φόνο, ρατσισμό, τρομοκρατία… Η δημιουργία του BOMB QUEEN μπορεί να αποτελέσει μεγάλη πρόκληση. Έτσι, όταν έχω την ευκαιρία να κάνω ένα παιδικό βιβλίο, αυτό απλά κυλάει μέσα μου σαν ποτάμι που η ροή του έχει εμποδιστεί. Τα παιδικά βιβλία συχνά έχουν να κάνουν με την ηθική και τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, άρα το υπόβαθρο, αλλά και οι ιστορίες, είναι εύκολο να δημιουργηθούν. Έχω ένα ακόμη βιβλίο, κατάλληλο για όλες τις ηλικίες, που θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2011 και η υπόθεση του αφορά σε κάποια παιδιά ηλικίας δημοτικού που αποκτούν φιλία με παιδιά από άλλο πλανήτη, τα οποία προσπαθούν να κατανοήσουν τον κόσμο μας. Το πραγματικό νόημα του βιβλίου, όμως, αφορά το πώς μπορείς να είσαι φίλος με τον άλλο και όχι νταής και τον τρόπο που μπορείς να συνυπάρχεις με άλλους που δεν είναι σαν κι εσένα. Σ’ αυτό μπορεί κανείς να βρει πολλούς συμβολισμούς, όπως τη φυλετική και θρησκευτική ανεκτικότητα, την κοινωνική αρμονία, την οικογενειακή αγάπη κλπ.

Ποτέ, όμως, δεν έπιασα να κάνω και τα δύο ταυτόχρονα, αν και θα προσπαθήσω μέσα στο 2011. Το BOMB QUEEN vol. 7 θα βρίσκεται σε στάδιο παραγωγής και ταυτόχρονα θα φτιάχνω ένα νέο παιδικό βιβλίο. Θα έχει ενδιαφέρον και υποθέτω ότι θα μάθω πώς να κάνω την εναλλαγή.

Μου είπες πριν τη συνέντευξη πως το 2011 το BOMB QUEEN θα μεταφραστεί σε κάποιες χώρες της Ευρώπης. Μπορείς να μας πεις περισσότερα;

Έχω ενθουσιαστεί με αυτό. Η Panini Publishing θα μεταφράσει επισήμως όλη τη σειρά του BOMB QUEEN στις γερμανόφωνες χώρες της Βόρειας και Ανατολικής Ευρώπης. Αυτό, όμως, θα ανοίξει διόδους και για άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Γνωρίστηκα με τους εκπροσώπους της εκδοτικής το 2009 στο San Diego Comic Convention. Εκείνη την περίοδο μιλήσαμε κανονικά και μου φάνηκαν πολύ ευχάριστοι και ευγενικοί τύποι. Έπειτα, το 2010, η Panini ήρθε σε επαφή με την Image Comics για να ζητήσει την άδειά μου. Δέχτηκα κι έπειτα ξαναείδα τους εκπροσώπους της Panini στο San Diego το 2010. Μιλήσαμε ακόμη περισσότερο. Ίσως μία μέρα να έρθω στην Ευρώπη για υπογραφές, ποιος ξέρει; Τα πάντα μπορούν να συμβούν. Όμως, είμαι πολύ ευχαριστημένος, γιατί αποδεικνύεται έτσι ότι, αν δουλέψεις, τότε κάποιος θα εκτιμήσει τη δουλειά σου, όπως έγινε με τα CODE BLUE ή το EVIL & MALICE. Δεν έχει πάντα να κάνει με τα χρήματα και τις πωλήσεις, επειδή ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει το όλο εγχείρημα.

Έχεις άλλα σχέδια για το εγγύς μέλλον;

Αν εννοείς άλλα comics, τότε θα υπάρξει περισσότερο BOMB QUEEN, το παιδικό βιβλία, μία σειρά high school περιπέτειας και ένα fantasy book. Άλλα που σχετίζονται με τα comics είναι το merchandise για το BOMB QUEEN, όπως μπλουζάκια, ρούχα, αγαλματάκια και διάφορα τέτοια. Αν εννοείς εκτός των comics, τότε σκέφτομαι να ξεκινήσω εργασίες για τηλεοπτικό animation.

[Μετάφραση: Αλέξανδρος Τσαντίλας]

If you take a look at the left top of the page, underneath the Comicdom logo, you’ll see the phrase Celebrating Comic Book Diversity. Just so you know, this isn’t there for show, neither because we needed something catchy to fill up the logo space just so we could print a few t-shirts. We mean it because it’s important to have diversity in our favorite Medium. Not only because this way there’ll be more titles and more satisfied readers, not because this way there’ll be more sales, but simply because diversity brings progress – new ideas, new styles, new developments.

This is what Jimmie Robinson, this week’s guest, also preaches (although he doesn’t have a logo to add). Although most people know him from BOMB QUEEN, his humorous comic that adds a new definition to the term “villain”, Robinson also happens to be a champion of comic book diversity and misses no chance at declaring it. Besides, this is the man who once said “We need diversity in comics, not just a line of bestsellers”. OK, he didn’t exactly square the circle, but how many people have you heard saying something similar?

Naturally, he would be a hypocrite if he declared himself a champion of comic book diversity while being stuck in a single comic genre. Other than BOMB QUEEN, which can be defined as a parody of superhero comics, Robinson also includes in his resume titles such as AMANDA & GUNN, a futuristic sci-fi starring a female headhunter, CODE BLUE, a medical drama in the vein of the ER TV show, as well as the all-ages ADVENTURES OF EVIL AND MALICE. He has also dabbled in short stories such as AVIGON (which later became a comic book by Image) while he has also drawn a children book titled T.RUNT!

It is therefore obvious that Robinson isn’t all talk, but also makes his own contribution in order to have comic book diversity, even when sales aren’t exactly favorable to his attempts. CODE BLUE and ADVENTURES OF EVIL AND MALICE failed commercially, but that didn’t make Robinson seek out “the golden recipe” just so he could just stick with it. Even BOMB QUEEN, which is now at its sixth limited run, is combined with others of his projects.

So, it’s very interesting to see what he responds in the interview below regarding the need of diversity, developments in BOMB QUEEN, his future plans, while also telling us the true story about what came down with an article of his in CBR four years ago, for which he was accused of making an all-out attack against comic book fans.

I read in an interview of yours that “We need diversity in comics not a line of bestsellers”. Speaking as a writer who has had his share of low sales and cancellations, do you think that comics like CODE BLUE and ADVENTURES OF EVIL & MALICE have served their purpose despite the low sales?

Yes, I do. Sometimes I meet fans of those books at conventions and online. That means someone read them, even if it was only a few. But also, I think they served their purpose for ME. I wanted to get those books out there, I wanted to make the attempt, and I wanted to tell those stories at the time. Also, since I’m an advocate for diversity it helps that I have tried to practice what I preach. I have all-ages books, children’s books, drama, sci-fi, manga, regular superhero and even extreme super villains. I think every creator should do it, no matter how big or small wants to make their book. Sometimes you have to get it out of your system.

I knew doing CODE BLUE, a hospital drama, in a superhero dominated marketplace would be nearly impossible. That was about 15 years ago. Things have changed, but some things are still the same. It’s still hard to make a hospital comic. Even if the readers go home and watch the latest episode of E.R, House, or whatever medical-based TV show that’s popular. I know the audience is out there, but I also know those same people don’t always go to comic stores. But I still made my comic.
As for the idea of “a line of best sellers”, I’m not saying nobody should be on top — there will always be the top sellers, however I meant that comics should celebrate more diversity and take more risks. Multiple titles of the same superhero create this problem. The talent and readers from those multiple titles can put their money and time into other projects and support other books. The problem with comics is that it’s an art medium, not a rubber stamp medium. Art should explore new concepts not just breed more of the same. I think there’s plenty of life in the superhero genre without making more of the same. So we don’t need a single line of bestsellers, we are better off with a diverse range of bestsellers.

How do you explain the success of BOMB QUEEN?

Success is not easy to calculate. In many ways it’s not successful. I beat the odds because the majority of the work is done by me and the colorist, Paul Little. BOMB QUEEN is a creator-owned and produced book so the profit split is better than trying to work with 4 or 5 people (writer, artist, inker, letterer, colorist, etc.). With the margins lower I am able to continue making it even when the numbers drop a little. So since I continued to put it out the readers assumed it was doing okay. Once the readers and retailers thought I was doing okay then it became a reality and self-fulfilling. In today’s market it’s hard to get a comic to really work financially right away. But not everyone can survive through the hard times while the book catches on.

As for other factors of BOMB QUEEN ‘s success, obviously there’s the sexy angle. She’s a villain so I really get to make her wild. Some people like that. A lot of the bigger mainstream characters tease readers with sexy looks and costumes, but BOMB QUEEN does more than tease and some folks like that I actually cross the line of decency. Also, and more importantly, BOMB QUEEN is a different type of book. It’s a real villain book. Not a reluctant or misunderstood person. Not someone who wants their twisted form of revenge. Not someone who is really a hero or anti-hero. Bomb Queen is 100% evil. She is like a hurricane. You cannot stop or change a hurricane, you can only endure it. The other aspect is that she is not alone. Other comics have villains, but those characters are really trapped in a superhero book. Bomb Queen is a villain who leads an entire city of criminals that make her society. She’s not operating in a bubble like The Joker inside a BATMAN comic, because the world that Bomb Queen lives in is a reflection of her — not the hero. When you create a book with that perspective, which is the opposite of every other book out there, then the readers tend to like it.

However, my book isn’t for everyone, it is aimed at a certain type of reader. It’s VERY dark humor and not everyone likes that kind of comedy or satire — especially when the bad guys win all the time. But this is the diversity that I advocate. BOMB QUEEN explores certain aspects not seen in other books. Also, I’m not going to water it down so everyone can accept it like just another anti-hero book. I hope by doing that the readers continue to make it a success.

BOMB QUEEN is a humor comic that plays with stereotypes. How difficult is it to avoid get sucked into the stereotypes when playing with them?

Very difficult. In fact, the current story arc (vol. 6) is my attempt to break new ground and a new direction for the character. There is only so much that I can do with an evil character that happily lives in her evil town. Where’s the conflict? What usually happens in the story is that Bomb Queen defends her city of criminals from an outside force that wants her to change. But now that I’ve done that 3 or 4 times in different ways, what’s next? So if we’re talking about the story, that’s a difficult problem.

If we’re talking about the characters then that’s easier to fix because BOMB QUEEN is a book based on satire and poking fun at cultural an social stereotypes. So often I must use stereotypes as the example of what’s wrong in the story. Remember, this book is backwards, so good is bad and visa versa. Thus, stereotypes are not always the wrong way to go because they can represent parts of society that we can identify. The Klu Klux Klan in America, the Neo-Nazis, the black gangbangers, abusive Catholic priests, unethical politicians, white collar criminals in banking, etc. When I use characters like this, it becomes a symbol of what’s wrong in society. It’s easy to point at the problems because we all know it, but it’s hard to create solutions because that involves the unknown. So Bomb Queen kinda becomes the evening news on TV. It’s bad news all the time and people watch it because it’s easy to judge. So for me, a stereotype isn’t always bad because it helps me establish the evil society for the book.

However, that’s just the platform, the creativity comes after that. How a writer mixes it all together is where the magic happens. We can find stereotypes in all books, not just mine, the difference is how to use that stereotype for a benefit and not as a crutch.

Barack Obama is once again the archenemy of Bomb Queen in the new limited series. Are there any political issues referred to in the series or is it just plain fun?

BOMB QUEEN has always dealt with political issues from the very first issue of the series. In fact, every conflict and battle she has had involved the government trying to take back or control her city of crime. Barack Obama simple falls in line with George Bush and others in Washington D.C.. The key difference here is that President Bush would turn a blind eye to Bomb Queen because he thought her city helped America’s crime problem, But that would not happen now that Barack Obama is President of America. It’s just like closing Guantanamo Bay or ending the Iraq War. So there are plenty of current event issues taking place in the story. In fact, because the book was delayed and political events have changed over time, I had to revise the story a few times to reflect the new politics. Example: I made a joke about Obama trying to pass a national Healthcare policy in America because I assumed it would never happen, but then he did it! So I had to make a few fixes.

Everything is a moving target in this book because politics change. In November America will see some change again because the enemies of the President are making a come back. Obama hasn’t created the magic a lot of people hoped for and now his political enemies smell blood in the water. This is good for Bomb Queen because her beliefs are opposite those of Obama. Personally speaking, I have nothing against Obama and I even voted for him. However, I write a book for a character that hates him. I have to stay true to the character. If I bow to pressure then I have lost my integrity as a creator.

But that’s not to say there isn’t any “plain fun” in the story. This is still a comic book based on humor so part of my job is to make fun of the President — just like any political cartoon you see in the newspaper. Sometimes the issues are serious, other times I’m poking fun at something silly — like the President’s dog, or how he’s concerned about changing the furniture in the President’s office, etc.

I just ran into your “You’re Not Helping Comics” essay on CBR (by total chance, since when I googled you for more information for this interview, I found out that you are “that guy”). I’m sure you are sick and tired answering questions about it but I’d like your opinion on this: Given the chance, would you write something similar today? Or do you think that things have changed?

I wrote that to be punchy and controversial. In fact, when I sent it to CBR.com I said, “This might be going too far, so where do you want me to cut it back?” They said they liked it as is, and wanted it to be punchy. So I went with it. It’s the classic idea that the squeaky wheel gets the grease. When starting out to make a new comic and concept you need to grab the attention of the industry. That was one of my ways. However, it wasn’t a stunt because there is truth to what I was saying. Keep in mind this was just before the explosion and interest we now see in America with comic book characters in the mainstream. It’s insane now. When the X-MEN and SPIDER-MAN and BATMAN movies became popular it opened the gates for all kinds of comic-related movies, toys, books, TV shows, commercial awareness and cultural awareness. Nowadays it’s easier to talk to your co-worker about the comic books you read because so many people on the street love comic book characters in other mediums (film, video games, etc.). But at the time I wrote that (and it still happens today in some ways) people would hide their interest in comics. If asked, or if given the opportunity, many fans keep to themselves. I’m not saying readers should go out and beat the drum like a religious cult trying to convert the masses, but I was advocating that more people support their comics (in whatever way they can) besides simply buying them in secret. Not everyone will (or can) do this, just like not everyone is suited to be a doctor or a policeman. We all have our roles in life. Some are more advocates than others. Some folks love telling their friends about the good movie they saw, but when it comes to a good comic they just read they will remain quiet. Depends on the person. Some do it quietly. Some don’t do anything at all — which is fine. It is a form of entertainment and if buying the books helps keep it alive then good. However, in America we see less and less comic stores, and less sales for books across the market. We need more awareness and effort to support the medium, not only buying the books. Who can help do that? It’s a personal choice by the individual. That’s all I was saying, but I did it in such a way to provoke people just like a radio host or TV personality. Awareness comes in all forms.

Would I write it again? Probably not, as I said there has been a sea of change in attitude toward comics today. It doesn’t mean comics are selling well, but that wasn’t my point. I advocated that comics and readers don’t need to be kept in a basement and hidden from the world. Today, I am almost sick with comic-related stuff. Often things that have nothing at all to do with comics. But I’m glad it’s happening. I chuckle when I see a car insurance advertisement using a superhero as a mascot, or a joke about Spider-Man used in the dialog on a TV show, or the International coverage of the San Diego Comic Convention and how Hollywood and the media are all involved. That’s great. That’s a type of awareness we didn’t have (on the street level) when I wrote that opinion piece for CBR.com. I love it. There’s no need to beat the drum anymore. What we need now, since people are aware and watching, is to create diverse content for those potential readers — or we will lose this great opportunity.

You have written some all-ages material too, even a children’s book. Is it easy to switch from “Bomb Queen mode” to “children’s books mode” or the opposite? Which one is more challenging?

It’s easy for me because BOMB QUEEN is so different — I have to think in reverse. A normal book, which we’re all used to, is easy to fall into because it’s a natural desire to tell a good human interest story. It flows. It feels right. BOMB QUEEN is backwards and the intention is to make a book that is wrong on every level. The bad guys win, the good guys die, the jokes are about rape, pedophiles, murder, racism, terrorism. It can be a challenge to write a BOMB QUEEN book. So when I get a chance to create an all-ages book for kids it just flows out like a blocked river. Books for kids often deal with morals and ethics, so the premise and stories are easier to work with. I have another all-age book coming out in 2011. It’s about elementary school kids who befriend some alien kids who are trying to understand our world. Things get out of hand as the human kids learn and use the alien technology, but really what it comes down to is how to be friends and not a bully and how to simply get along with others who are not like you. You can read a lot of things into that. Racial and religious tolerance, social harmony, family love, etc.

However, I’ve never done them at the same time, but in 2011 I will try. I will have BOMB QUEEN vol. 7 in production at the same time I create the new book for kids. That will be interesting and I guess I’ll learn how to switch.

You told me before this interview that BOMB QUEEN is going to be translated for some European countries in 2011. Can you tell us more?

I am very excited about this. Panini Publishing will officially translate the entire BOMB QUEEN series to the German speaking countries in Northern/Eastern Europe. But this will also open avenues for other countries in Europe. I met representatives of the publisher in 2009 at the San Diego International Comic Convention. At the time we talked as normal and they were very pleasant and good guys. Then in 2010, Panini contacted Image Comics to ask me for permission. I agreed. Then I saw the Panini reps again in San Diego in 2010. We talked even more. I might even come to Europe one day for a signing, who knows? Anything can happen. But I am very pleased and it proves that if you do the work somebody might appreciate it. Just like with CODE BLUE or EVIL & MALICE. It’s not always about the money and sales because you never know where the project and idea will take you.

Do you have any other plans for the near future?

If you mean comic books, then it’s more BOMB QUEEN, the all-ages kid book, a high school adventure series, and a fantasy book. Other things that are comic-related would be merchandise for BOMB QUEEN like T-Shirts, clothing, statues, and such. For things outside of comics, I’m considering development for TV animation.

[Translated by Alexandros Tsantilas]