INTERVIEW CORNER #14: Γαβριήλ Τομπαλίδης

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο που δεν περνούν απαρατήρητοι όταν μπουν σε ένα δωμάτιο. Άνθρωποι που φωνάζουν ή μιλάνε δυνατά για να πιστέψουν οι γύρω τους ότι λένε κάτι σημαντικό. Και υπάρχουν και άνθρωποι που μπορούν να περάσουν απαρατήρητοι, αλλά να δώσουν το στίγμα τους εκεί που πραγματικά μετράει: στη δουλειά τους.

Κάπως έτσι (νομίζω εγώ προσωπικά τουλάχιστον) είναι και ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, ο Γαβριήλ Τομπαλίδης. Παρά το γεγονός ότι κρατά χαμηλούς τόνους, το βιογραφικό του είναι εξαιρετικά πλούσιο και σε πολλούς τομείς που έχουν να κάνουν με το αγαπημένο μας Μέσο. Και επειδή το βιογραφικό του είναι τόσο πλούσιο που, αν το παρέθετα εδώ χωρίς ελλείψεις θα βαριόσασταν να φτάσετε μέχρι τη συνέντευξη, θα αρκεστώ σε μια συνολική παρουσίαση του έργου του.

Πρώτα απ’ όλα, ο Γαβριήλ έχει συμμετάσχει με έργα του σε δεκάδες εκθέσεις ανά την Ελλάδα, αλλά και στο Μιλάνο, ενώ έχει βρεθεί και στο πόστο του διοργανωτή εκθέσεων, με γνωστότερη την Έκθεση Comics και Εικονογράφησης ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ. Δεύτερον είναι ο εκδότης της ανθολογίας KA-POW, η οποία κέρδισε Comicdom Award το 2005, αλλά και πολλές θετικές κριτικές για τα τέσσερα τεύχη της. Εκτός, βέβαια, από το χαρτί (είτε σε comic είτε σε έκθεση), τα σχέδια του Γαβριήλ έχουν περάσει και στη μικρή οθόνη, χάρη σε δεκάδες animations που έχει κάνει για λογαριασμό παιδικών εκπομπών και άλλων εκπαιδευτικών ή διαφημιστικών video.

Και έρχομαι, λοιπόν, να ρωτήσω: Θα τον κατηγορούσε κανείς αν κρέμαγε μετάλλια στην μπλούζα του και διαλαλούσε σε όλον τον κόσμο όλα όσα έχει κάνει; Εγώ προσωπικά όχι, γιατί θα το άξιζε. Εκείνος, όμως, προτιμά την πιο σιωπηλή στάση, μιλώντας κάθε φορά μέσω της δουλειάς του. Και αυτή απέκτησε τις δυο πιο πρόσφατες εκφάνσεις της σε δυο από τις νέες κυκλοφορίες της προηγούμενης άνοιξης: το ΣΥΝΔΡΟΜΟ #3, σε σενάριο Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου (με τη συμβολή και του ίδιου του Γαβριήλ) και το 3 ΑΠΕΘΑΝΤΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ, στο οποίο ανέλαβε σενάριο και σχέδιο.

Οι δυο δουλειές είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, όσο ένα τηλεκοντρόλ κλιματιστικού κι ένας σκύλος Αγίου Βερνάρδου. Το ΣΥΝΔΡΟΜΟ #3, το τρίτο μέρος της σειράς, είναι ένα comic σκοτεινό με σχέδιο σχεδόν παραισθησιογόνο, το οποίο επικεντρώνει αυτή τη φορά στο σύνδρομο Cotard. Το 3 ΑΠΕΘΑΝΤΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ, από την άλλη, επικεντρώνει σε αυτό ακριβώς που δηλώνεται στον τίτλο: σε τρεις απέθαντους μπάσταρδους (μεταξύ των οποίων και ο Κθούλου!). Στις σελίδες του, το μόνο που επικρατεί (εκτός από τον ανείπωτο τρόμο βέβαια) είναι ο χαβαλές.

Για όλα αυτά, αλλά και την ελληνική σκηνή γενικότερα και τα μελλοντικά του σχέδια μας μιλάει ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, ο Γαβριήλ Τομπαλίδης, στη συνέντευξη που ακολουθεί:

Έχεις διοργανώσει ή συμμετάσχει σε αρκετές εκθέσεις. Θεωρείς ότι τα comics μπορούν να σταθούν σε μία έκθεση;

Είναι περισσότερο μια προσπάθεια να προβληθεί ένα μέρος της δουλειάς του δημιουργού. Αναγκαστικά, περνά σε δεύτερο πλάνο η ανάγνωση της ιστορίας.

Βέβαια, όπου αυτό είναι εφικτό είναι ακόμα καλύτερα. Για παράδειγμα, είναι εύκολο να εκτεθεί ολόκληρη μια τρισέλιδη η τετρασέλιδη ιστορία, αλλά δεν είναι το ίδιο εύκολο λόγω χώρου να εκθέσεις ένα graphic novel 80 σελίδων.
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα που δεν έχουμε και τόσες πολλές εκδόσεις από ντόπιους δημιουργούς, οι εκθέσεις είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε και δουλειές που πιθανόν να μη βλέπαμε κάτω από άλλες συνθήκες.

Η Έκθεση Comics και Εικονογράφησης ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ δεν πραγματοποιήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια. Ποιοι είναι οι λόγοι; Να ελπίζουμε για την επιστροφή της;

Περισσότερο είχε να κάνει με το ότι δεν είχα τον ελεύθερο χρόνο για να οργανώσω τα πράγματα όπως θα ήθελα. Θεού θέλοντος, θα επιστρέψει δυναμικά.

Εξάλλου, μη ξεχνάς ότι μεταξύ της 3ης και 4ης ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ μεσολάβησαν τρία χρόνια.

Ήσουν ο κύριος υπεύθυνος για την έκδοση της ανθολογίας KA-POW το 2003. Πόσο δύσκολο ήταν να δημιουργηθεί και να κυκλοφορήσει ένα τέτοιο fanzine; Τι θα συμβούλευες σε κάποιον που θέλει να ξεκινήσει κάτι ανάλογο;

Καταρχάς, όποιος θέλει να ξεκινήσει κάτι ανάλογο δεν θα πρέπει να περιμένει οικονομικό όφελος. Εγώ το γνώριζα εκ των προτέρων, αλλά από ένα σημείο και μετά απλά δεν μπορούσα να το υποστηρίξω οικονομικά.
Ακόμα κατά καιρούς μου ζητάνε τα δύο πρώτα τεύχη, αλλά επειδή [σε αντίθεση με το #3 και το #4 που είχαν μεγάλο τιράζ (1500)] κυκλοφόρησε μόνο σε 250 αντίτυπα, δυστυχώς δεν μπορώ να τους ικανοποιήσω.

Θα ξαναδούμε τεύχος του KA-POW στο μέλλον;

Αν βελτιωθούν τα οικονομικά μου, είναι πάρα πάρα πολύ πιθανό. :]

Οι δύο πιο πρόσφατες δουλειές σου είναι το ΣΥΝΔΡΟΜΟ #3 και το 3 ΑΠΕΘΑΝΤΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ. Μπορείς να μας πεις δυο λόγια για το καθένα;

Είναι δύο τελείως διαφορετικές δουλειές (λες και χρειαζόταν να το πω αυτό).
Οι ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ (Τι μου συμβαίνει; Ζαλίζουμαι…), παρόλο το φαινομενικά ακατέργαστο σχέδιο, ήταν ένα ιδιαίτερα κοπιαστικό project. Χαίρομαι που άρεσε σε όσους το διάβασαν. Δεν σου κρύβω ότι ακόμα και εγώ γελάω ακόμα με κάποιους από τους διαλόγους όταν το ξεφυλλίζω. Για μένα ήταν ένας τρόπος να χαλαρώσω και να διασκεδάσω.

Δεν υπήρχε εξ’ αρχής η ιδέα να εκδοθεί. Την ιδέα μου την έβαλε ο φίλος μου
Μάκης Καταλειφός (βλέπε Jemma Καλλιθέας). Το μόνο πoυ έλειπε ήταν ένας αρκετά τολμηρός εκδότης. Με απειλές και εκβιασμούς κατάφερα να πείσω το φίλο μας Λευτέρη Σταυριανό (βλέπε Jemma Press) να το εκδώσει. Έι, περίμενε – θα το βάλεις και αυτό..;

To ΣΥΝΔΡΟΜΟ ήταν μια τελείως διαφορετική περίπτωση. Δεν είχε σχέση με την αναρχία του 3 ΑΠΕΘΑΝΤΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ. Έπρεπε να δουλέψω πάνω σε συγκεκριμένο κείμενο, αν και ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου μπορώ να πω ότι μου άφησε αρκετή ελευθερία. Πιστεύω ότι σχεδιαστικά θα μπορούσα να κάνω περισσότερα πράγματα, αλλά αυτό ελπίζω ότι θα φανεί στο graphic novel.

Όπως ανέφερες, θα σχεδιάσεις και το graphic novel με το οποίο ολοκληρώνεται η σειρά ΣΥΝΔΡΟΜΟ. Το σχέδιο θα είναι αναλόγως… “παραισθησιογόνο” με αυτό του #3; Πρόκειται να έχεις και πάλι συμβολή στο σενάριο;

Μάλλον ήταν “παραισθησιογόνο” γιατί συνήθως το δούλευα 1 με 3 τα ξημερώματα! :]
Όταν άρχιζα να έχω πραγματικές παραισθήσεις από την αϋπνία σταματούσα να σχεδιάζω. Σίγουρα το σχέδιο θα είναι ακόμα πιο σύνθετο και σκοτεινό. Για το σενάριο ακόμα είναι νωρίς να πούμε οτιδήποτε. Μπορεί να έχω κάποια μικρή συμβολή, αλλά θα δούμε…

Έχοντας βρεθεί σε διάφορα πόστα τα τελευταία χρόνια (εκδότης, δημιουργός, διοργανωτής), πώς βλέπεις τα πράγματα στην ελληνική σκηνή των comics σε μια τόσο δύσκολη οικονομικά περίοδο;

Απαντώ με εδάφιο από την Αποκάλυψη:
Είδα κατόπιν που άνοιξε την έκτη σφραγίδα, κι έγινε ένας σεισμός μεγάλος, και ο ήλιος μαύρισε σαν τρίχινο σακί, και το φεγγάρι έγινε σαν το αίμα. Kαι τα αστέρια του ουρανού έπεσαν στη γη σαν τη συκιά που ρίχνει τους ατροφικούς φθινοπωρινούς καρπούς της, όταν την τραντάζει δυνατός άνεμος. Kι ο ουρανός αποσπάστηκε σαν χαρτί που τυλίγεται σε ρολό, και κάθε βουνό και νησί μετακινήθηκε από τη θέση του!

Χμμμ! Εντάξει, ίσως είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα…

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Για την ώρα μόνο το graphic novel του ΣΥΝΔΡΟΜΟ. Αλλά μη με αγχώνεις. Καλά-καλά δεν τέλειωσε το καλοκαίρι ακόμα.

There are plenty of people that you just can’t miss when they walk in a room. There are people that scream or talk loudly just to make others around them think that what they’re talking about is important. And then again, there are people that make their presence known where it counts the most: In their work.

This week’s guest, Gabriel Tobalides, is one of those people (or at least that’s how I think of him). Despite the fact that he keeps a low profile, his resume is extremely rich in many areas dealing with our favorite Medium. His resume is so rich that if I’d post it here in its entirety you’d be bored by the time you got to the interview itself, so I’ll just make a rough presentation of his work.

First of all, Gabriel has presented his works in dozens of exhibitions both in Greece as well as Milan, while he himself is also an organizer of exhibitions, the most famous of which is EN AETHRIA, the Comics and Illustrations Exhibition. Secondly, he is the publisher of the KA-POW anthology that won four Comicdom awards back in 1995 and whose four issues received very favorable feedback from the critics. Other than paper (in comics, expos or otherwise), Gabriel’s drawings have also been transported to the small screen, thanks to dozens of animations he has made for children shows and other educational or advertising videos.

So this is where I wonder, would he be wrong if he walked around with all these medals in his shirt, shouting all his accomplishments? I don’t think so, because he’d definitely be worth it. He is more of the silent type, though, making his statements through his work, and there are two new additions to his resume: SYNDROMO #3, scripted by Ilias Katirtzigianoglou (with contribution by Gabriel Tobalides) and 3 APETHANTOI BASTARDOI, in which he handles both script and pencil duties.

These two works are so different to each other, it’s like comparing an air-conditioner remote control with a Saint Bernard’s dog. SYNDROMO # 3, third part in the series, is a dark comic with almost hallucinogenic pencils, this time focusing on Cotard’s Syndrome. 3 APETHANTOI BASTARDOI, on the other hand, focuses on what its title says: On 3 undead bastards (whose line-up includes Cthulhu!). There’s nothing other than fun in its pages (as well as unspeakable horror, of course!).

So, in the following interview, Gabriel Tobalides, this week’s guest in our column, discusses all that, as well as the Greek comics scene in general and his future plans.

You have both organized and taken part in plenty of exhibitions. Do you think that comics can have their own place in an art exhibitions?

It’s more of an effort to showcase a part of the creator’s work. Unfortunately, the story itself is of secondary importance. Naturally, it’s even better if the two can be combined. For example, it’s easy to present a three or four-page story, but given the fact that it’s an exhibition, it’s not easy to present an 80-page long graphic novel. This is even truer if you think of Greece, where we don’t have many releases from local creators, and exhibitions are a very good place to see works that we might have missed in any other circumstance.

There wasn’t any EN AETHRIA Comics and Illustration expo in the last two years. Why was that? Can we hope for a comeback?

It was more about the fact that I didn’t have a lot of spare time to organize things the way I wanted to. God willing, EN AETHRIA will be back with a bang. Besides, don’t forget that there was a three-year gap between the 2nd and 3rd expos.

You were the main creator behind the release of KA-POW anthology back in 2003. How hard was it to create and release such a fanzine? What would you advise someone that would like to start a similar project?

First of all, anyone desiring to start such a project should forget all about financial returns. I knew it beforehand, but after a while I just couldn’t continue supporting it financially. Even now, from time to time, there are people requesting the first two issues, but this is because [in contrast with issues #3 and #4 who had a sizable printing (1500 copies)] there were only 250 copies out, so I’m afraid I can’t satisfy their demands.

Will we see another issue of KA-POW in the future?
If my financial situation improves, then it’s very likely that you will. :]

The two more recent works you have released are SYNDROMO # 3 and 3 APETHANTOI BASTARDOI. Can you tell us a few words about each?

They are two completely different works (as if that needed to be said…). BASTARDOI (what’s wrong with me? I’m getting dizzy…), despite their superficially unpolished drawing, was a very hard and tiring project. I’m glad that those who read it also liked it. I’ll also tell you that even I am still laughing with some of its dialogues when I’m flipping through its pages. For me, this project was a way to relax and have fun. Initially, it wasn’t meant to be published. Makis Kataleifos (of JEMMA fame in Kallithea) was the one who originally suggested I should publish it. All I was missing was a brave enough publisher. I made enough threats and extortions to convince our good friend Lefteris Stavrianos (of JEMMA PRESS fame) to publish it. Hey, wait a minute – this won’t be included in the interview, right?

SYNDROMO # 3 was a totally different case altogether. It had nothing to do with the anarchy of 3 APETHANTOI BASTARDOI. I had to work based on a specific script, although I must say that Ilias Katirtzigianoglou gave me a lot of freedom. Pencil-wise, I think that I could do plenty stuff more, but I’m hoping that this will show in the graphic novel.

As you’ve already mentioned, you’ll be handling pencils in the graphic novel that concludes the series of SYNDROMO. Will the drawings be as “hallucinogenic” as in the issue #3? Will you also be contributing it the script?

The most probable reason for its hallucinogenic qualities was the fact that I was working on it from 1 till 3 in the morning! :] I would stop drawing as soon as I had genuine hallucinations because of insomnia. The drawings will definitely be more complex and dark. We’ll see about the script, it’s still too early to say anything about it. I might make a small contribution, but that is to be seen…

Having taken many duties during the last years (publisher, creator, organizer), how do see the Greek comics scene, especially in such a period of financial hardship?

I’ll answer with a verse from REVELATION: And I beheld when he had opened the sixth seal and lo, there was a great earthquake and the sun became black as a sackcloth of hair and the moon became as blood. And the stars of heaven fell unto the earth even as a fig tree casteth her untimely figs when she is shaken of a mighty wind. And the heaven departed as a scroll when it is rolled together and every mountain and island were moved out of their places!

Hmmm, things might be a little better than that…

What are your plans for the future?

For now, just the graphic novel of SYNDROMO. But don’t stress me; summer’s not even officially done yet…

[Translated by Alexandros Tsantilas]