GENERATION HOPE #1

Writer: Kieron Gillen
Art: Salvador Espin
Color: Jim Charalampidis
Marvel

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Και όταν λέμε “από την αρχή”, εννοούμε το συγκλονιστικό HOUSE OF M, που μας έδειξε μια ανεξέλεγκτη Scarlet Witch, η οποία κατέληξε να χρησιμοποιήσει τις reality-altering δυνάμεις της ξεστομίζοντας τρεις λέξεις που έφεραν τα πάνω κάτω: “No more mutants”. Και έτσι και έγινε. Δεκάδες χιλιάδες μεταλλαγμένοι χάνουν τις δυνάμεις τους (μεταξύ τους και αρκετοί… πρωτοκλασάτοι, όπως ο Magneto και ο Iceman) ενώ έπαψαν να γεννιούνται νέοι. Το κάποτε κατάφωτο Cerebra, έχει μείνει να φωτίζει τους λίγους εναπομείναντες μεταλλαγμένους.

Και τότε έρχεται το MESSIAH COMPLEX. Ένα νέο μωρό γεννιέται, ένα μεταλλαγμένο μωρό, το οποίο εκπέμπει μια δύναμη που καταστρέφει το Cerebra! Οι λίγοι μεταλλαγμένοι που παλεύουν να επιβιώσουν καταλαβαίνουν την τεράστια σημασία αυτού του μωρού. Μαζί με αυτούς, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που προτιμούν η επιθυμία της Scarlet Witch να γίνει πραγματικότητα. Και αυτό σημαίνει ότι το μωρό πρέπει να πεθάνει. Η περιπέτεια της Hope Summers ξεκινά. Θα γλυτώσει παρά τρίχα και την προστασία της θα αναλάβει ο Cable, ο time-traveller γιος του Cyclops. Η Hope θα επιστρέψει στο timeline από το οποίο προήλθε, στο SECOND COMING, όπου θα επέλθει μια σφοδρή σύγκρουση ανάμεσα σε αυτούς που τη θέλουν νεκρή και σε αυτούς που στηρίζουν πάνω της το μέλλον των μεταλλαγμένων. Και για να επιβεβαιώσει τις ελπίδες τους, στο arc “Five Lights” του UNCANNY X-MEN, πέντε νέα φώτα θα ανάψουν στο Cerebra.

Ουφ! Τεράστια εισαγωγή και ακόμη δεν έχω πει τίποτα για το GENERATION HOPE 1#. Συγχωρέστε με. Που ήμουν; Α! Πέντε φωτάκια στο Cerebra σημαίνει πέντε εφηβάκια με δυνάμεις ανεξέλεγκτες. Ανεξέλεγκτες μέχρι που φτάνει η Hope και τους αγγίζει. Γιατί, για να εξηγούμαστε, δεν έχει ξεκαθαριστεί απολύτως ποια ακριβώς είναι η δύναμη της Hope. Τέσσερα από τα πέντε φώτα, λοιπόν, έχουν εντοπιστεί και βρίσκονται μαζί με την Hope και την Rogue στο Blackbird σε μια πτήση για το Τόκιο, όπου βρίσκεται το τελευταίο από τα φώτα. Όμως, εκεί τους περιμένει μια έκπληξη -αλλιώς γιατί να το διαβάσουμε καν;- καθώς ο τελευταίος Light δεν φαίνεται τόσο πρόθυμος να υποκύψει στο άγγιγμα της Hope.

Αναμφισβήτητα, η Hope είναι η νέα σταρ της Marvel, ή τουλάχιστον για τέτοια προορίζεται. Και η αλήθεια είναι ότι έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Έχει πραγματικά “messiah complex” και, αν μου επιτρέπετε, οι δημιουργοί κάνουν μια καθόλου τυχαία αντιστοιχία με τον Ιησού. (Ναι, ναι με τον Ιησού!) Η Idie, μια από τους Lights λέει: “when she first touched me, I felt holy”. Άλλωστε, όλη η πορεία της μοιάζει να είναι παράλληλη με του Μεσσία. Όταν γεννήθηκε, οι Purifiers σκότωσαν όλα τα παιδία στην πόλη της –μίλησε κανείς για Ηρώδη;- ενώ η στρατολόγηση των Lights μοιάζει με την επιλογή των αποστόλων. Το μόνο που μένει να δούμε είναι αν θα έχει και το τέλος ενός μεσσία, καθώς οι άνθρωποι έχουν μία τάση να τους σταυρώνουν πριν τους αποθεώσουν!

Η ομάδα των Lights είναι και αυτή ενδιαφέρουσα. Ο Gabriel, με την δύναμη της ταχύτητας που μοιάζει να του στοιχίζει ακριβά και ο ζωώδης Teon (αλήθεια, ζωώδης – τρίβεται με πρόστυχο τρόπο στα έπιπλα!) έχουν για μένα ήδη ξεχωρίσει. Τα κορίτσια της παρέας, η Idie, το κορίτσι Who Wouldn’t Burn και μπορεί να ελέγχει τη φωτιά και τον πάγο και η Laurie με το κρυστάλλινο δέρμα της και την ικανότητα να πετάει, δεν με έχουν ψήσει ακόμα. Και μου κάνει εντύπωση, γιατί ειδικά για την Νιγηριανή Idie, ο Gillen αποκαλύπτει, σε συνέντευξή του στο Newsarama, ότι στηρίχτηκε στις δεισιδαιμονίες για τα παιδιά-μάγους, μια ιστορία που έχει ζουμί. Το στοιχείο που κάνει το party αυτό ενδιαφέρον, είναι ότι είναι παγκόσμιο, κάτι που θα έχει και πολιτικές προεκτάσεις.

Τελικά, μάλλον με ιντριγκάρει πιο πολύ ο τελευταίος της παρέας, ο απρόθυμος Ιάπωνας Kenji. Δεν έχω διαβάσει το AKIRA, αλλά έχω δει την ταινία και φαντάζομαι ότι όποιος έχει γνώση της ιστορίας αυτής θα δει ότι, πέρα από κάθε αμφιβολία, ο Kenji αποτελεί ένα tribute στην επική αυτή σειρά. Δε θα πω περισσότερα, πέρα από το ότι μοιάζει να είναι ο φιλόσοφος, ο πραγματικά έξυπνος. Και ο πιο διεστραμμένος.

Σε γενικές γραμμές, η ιστορία θα μπορούσε να είχε ενδιαφέρον. Η Hope μαζί με τους Lights σε δράση. Μια καινούρια γενιά μεταλλαγμένων, το μέλλον των μεταλλαγμένων με τη νέα πρωταγωνίστρια της Marvel, παιδιά από όλο τον κόσμο με αρχηγό τους μια μεσσία. Ε, τότε τι σκατά κάνει εκεί η Rogue, ο Cyclops και ο Wolverine (ήμαρτον!). Για να μην παρεξηγηθώ, η Rogue είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας και στα μικράτα μου ήμουν καψούρα με τον Wolverine, αλλά το πολύ το “κύριε ελέησον” το βαριέται και ο παπάς. Κάτι δεν κάθεται καλά στην ιστορία. Μοιάζει πρόχειρη. Καλές ιδέες, προχειροπλεγμένες. Αναμένομεν.

Όσον αφορά στο σχέδιο του Espin, μου αρέσει. Μοιάζει με αληθινό σχέδιο που αν και έχει τα θεματάκια του, έχει “τύπο” και ξεχωρίζει. Το χρώμα του Jim Charalampidis (δικό μας το παιδί;) είναι πολύ σκούρο, αλλά ταιριάζει.

Σε γενικές γραμμές, μέτριο το όλο εγχείρημα. Θα του δώσω μια ευκαιρία, αλλά δεν έχω και πολλές προσδοκίες.