INTERVIEW CORNER #28: Nick Bertozzi

[tabs slidertype=”top tabs”]
[tabcontainer]
[tabtext]Ελληνικά[/tabtext]
[tabtext]English[/tabtext]
[/tabcontainer]
[tabcontent]
[tab]

Η επινόηση ενός φανταστικού ήρωα και η συγγραφή μιας ιστορίας γύρω του είναι σίγουρα μια δύσκολη υπόθεση. Πρέπει να τον παρουσιάσεις ρεαλιστικό, ενδιαφέροντα και συνεπή ως προς τη συμπεριφορά του. Ακόμη πιο δύσκολο, όμως, είναι να επιλέξεις ως ήρωα της ιστορίας σου ένα αληθινό πρόσωπο. Εκεί εμφανίζονται νέες προκλήσεις, όπως αυτή της έρευνας, της συνέπειας απέναντι στον πραγματικό χαρακτήρα του και της περιορισμένης ελευθερίας που σου προσφέρει, όσον αφορά στη συμπεριφορά του. Οπωσδήποτε, οι συγγραφείς που έχουν καταφέρει να προκαλέσουν αίσθηση με πρωταγωνιστή ένα αληθινό πρόσωπο είναι ελάχιστοι.

Και ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, της πρώτης για το 2011, αποτελεί έναν από αυτούς. Ο Nick Bertozzi έχει γράψει και σχεδιάσει για αληθινά πρόσωπα με μεγάλη επιτυχία και το έχει κάνει κατ’ εξακολούθηση! Η αρχή έγινε με το THE SALON. Πρωταγωνιστές του συγκεκριμένου graphic novel ήταν, μεταξύ άλλων, ο Pablo Picasso και οι κυβιστές. Ακολούθησε, ελάχιστους μήνες αργότερα, το HOUDINI: THE HANDCUFF KING, στο οποίο ο Bertozzi ανέλαβε μόνο το σχέδιο (το σενάριο έφερε την υπογραφή του Jason Lutes). Όπως και στο THE SALON, η ιστορία δεν ήταν αληθινή, αλλά βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, με τον πρωταγωνιστή (στη συγκεκριμένη περίπτωση, τον Harry Houdini) να είναι αληθινό πρόσωπο.

Και σε μερικές ημέρες έρχεται στα ράφια των comic shops και το νέο του graphic novel, με τίτλο LEWIS & CLARK, μια ακόμη ιστορία με πρωταγωνιστές πραγματικά πρόσωπα. Οι Meriwether Lewis και William Clark ήταν δύο εξερευνητές που ξεκίνησαν το 1804 να βρουν το δρόμο από τις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό μέσα από τον ποταμό Μισούρι και μέσα στα καθαρά φανταστικά γεγονότα της ιστορίας του Bertozzi βρίσκονται πολλά ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα.

Ωστόσο, οι ιστορίες βασισμένες σε αληθινά πρόσωπα δεν αποτελούν καν τον βασικό κορμό της δουλειάς του Bertozzi. Στο βιογραφικό του υπάρχουν πολλές fiction ιστορίες που του έχουν χαρίσει την εκτίμηση των indie και όχι μόνο comic fans. Τα σημαντικότερα αυτών είναι τα τέσσερα τεύχη του RUBBER NECKER και το THE MASOCHISTS. Το πρώτο αποτέλεσε μια τολμηρή και ελαφρώς πειραματική μίνι σειρά, ενώ το δεύτερο μια βαθιά προσωπική εξερεύνηση θεμάτων όπως η απομόνωση και οι εμμονές. Στην ίδια κατηγορία ανήκει το πιο πρόσφατο STUFFED! (σε σενάριο του Glenn Eichler), μια χιουμοριστική απεικόνιση της μεσαίας τάξης της Αμερικής.

Παράλληλα, ο Bertozzi έχει ασχοληθεί και με τα webcomics, με το PERSIMMON CUP, μια sci-fi ιστορία που δημοσιεύεται εβδομαδιαία στο ACT-I-VATE. Παρ’ όλο που το συγκεκριμένο έχει μείνει πίσω λόγω περιορισμένου χρόνου, ο Bertozzi υπόσχεται ότι σύντομα θα επιστρέψει σε αυτό. Αρκεί, βέβαια, να βρει το χρόνο. Αν και με όλα τα projects του, αλλά και την ακαδημαϊκή του καριέρα (είναι καθηγητής στο ΝYC School of Visual Arts), είναι σίγουρα δύσκολο.

Για όλα τα παραπάνω, αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια, μας μιλάει, λοιπόν, ο πρώτος καλεσμένος της στήλης για το 2011, ο Nick Bertozzi.

Ποιοι καλλιτέχνες έχουν επηρεάσει περισσότερο την τέχνη σου;

Πριν μάθω ακόμη να διαβάζω, ο πατέρας μου μού διάβαζε τεύχη από τον Tintin του Hergé και από τα CLASSICS ILLUSTRATED COMICS. Αργότερα, ανέπτυξα μία πολύ έντονη αγάπη για το KAMANDI του Jack Kirby (που παραμένει ως σήμερα το αγαπημένο μου comic) και το DOONESBURY του Garry Trudeau. Έπειτα από μια μακρά περίοδο στην εφηβεία μου που δεν διάβαζα καθόλου comics, τα ανακάλυψα εκ νέου χάρη στο EIGHTBALL του Daniel Clowes. Μεγάλωσα στο Providence του Rhode Island και μέναμε λίγα τετράγωνα μακριά από έναν καλλιτεχνικό κινηματογράφο. Όταν ήμουν δέκα χρονών, ο πατέρας μου με πήγε και είδαμε το AGUIRRE: THE WRATH OF GOD του Herzog, το 2001: A SPACE ODYSSEY του Kubrick και το THE SEVEN SAMURAI του Kurosawa. Όλα αυτά αποτυπώθηκαν στην μνήμη μου και σίγουρα επηρέασαν τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι, όσον αφορά στις ιστορίες.

Δύο από τα παλιότερα comics σου, τα RUBBER NECKED και THE MASOCHISTS φαίνονταν να είναι πιο τολμηρά και συναισθηματικά, σε αντίθεση με τα HOUDINI: THE HANDCUFF KING και LEWIS & CLARK που είναι για όλες τις ηλικίες. Τι ήταν αυτό που σε επηρέασε κατά τη δημιουργία τους;

Όσο “δήθεν” κι αν ακουστεί, ήθελα να κάνω comics στο στυλ των ταινιών του Fellini: αστεία, παράξενα, σκοτεινά και χαρούμενα, όλα μαζί μπλεγμένα σε ένα πολύ αβέβαιο ύφος που δεν μπορεί παρά να περιγραφεί ως “Φελινικό”. Όμως, ενώ ο Fellini είχε τη δυνατότητα να πετύχει μία άγρια ισορροπία, τα πρώιμα comics μου είχαν ένα απόθεμα τετριμμένης μελαγχολίας.

Είχες πάρει μέρος στο STRANGE TALES I της Marvel. Είσαι οπαδός των superheroes; Είχε πλάκα το να παίζεις με την αστεία πλευρά των superheroes (ή των villains, όπως στη δική σου περίπτωση;)

Πραγματοποίησα τον στόχο μου να σχεδιάσω όλους τους χαρακτήρες της Marvel που πάσχουν από εγκεφαλίτιδα. Το’ χα όνειρο μου να σχεδιάσω μία ερωτική σκηνή με τον M.O.D.O.K (“Mechanized Organism Designed Only for Killing” – ή “Kissing” στη δική μου ιστορία) και ο Axel Alonso, editor της Marvel, με έπιασε στο San Diego Comicon και μου είπε ότι ήταν η πιο σκοτεινή ιστορία που είχε εκδοθεί ποτέ από την Marvel. Ήταν μία πολύ περήφανη στιγμή της καριέρας μου.

Το νέο σου βιβλίο έχει τίτλο LEWIS & CLARK. Μπορείς να μας πεις περισσότερα γι’ αυτό;

Οι Lewis και Clark ήταν δύο Αμερικανοί εξερευνητές που το 1804 διέσχισαν την Βόρεια Αμερική μαζί με ένα μικρό σώμα στρατιωτών. Πέρα από την δυσκολία του ταξιδιού τους, η ιστορία τους αντιπροσωπεύει ένα απτό σημείο της Ιστορίας, όταν δύο πολιτισμοί συγκρούονται ο ένας με τον άλλο και οι συνέπειες της σύγκρουσης αυτής συνεχίζουν να υπάρχουν έως τις μέρες μας.

Μου άρεσε πολύ το εξώφυλλο, αλλά διάβασα ότι θα είναι ένα ασπρόμαυρο comic. Γιατί αυτό;

Η έγχρωμη εκτύπωση κόστιζε πάρα πολύ.

Οι περισσότεροι ήρωες στα comics σου είναι πραγματικά πρόσωπα, όπως ο Harry Houdini, οι Κυβιστές, ο Lenny Bruce και πρόσφατα οι Meriwether Lewis και William Clark. Τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο στην επαναφήγηση πραγματικών ιστοριών (ακόμη κι όταν περιλαμβάνουν μία γερή δόση μυθοπλασίας);

Μου αρέσει πολύ να ζωντανεύω ιστορικά πρόσωπα. Η φράση “ιστορικά πρόσωπα” ακούγεται πολύ βαρετή από μόνη της, ενώ θα την συναντήσεις σε πάρα πολλά βιβλία ιστορίας και ανιαρές ταινίες. Πρόκειται για ανθρώπους που γελάγανε, κλάνανε, χλαπακιάζανε, κλαίγανε και ιδρώνανε όπως κι εμείς, κι αυτό είναι κάτι που χάνεται στην έρευνα για να βρεθεί η ΙΣΤΟΡΙΑ.

Από την άλλη μεριά, το webcomic σου που δημοσιευόταν εβδομαδιαία στο ACT-I-VATE είναι ένα comic επιστημονικής φαντασίας. Ποιες προκλήσεις συνάντησες κατά τη δημιουργία του, τόσο από άποψης format όσο και είδους;

Θα ήθελα να έχω τη δυνατότητα να συνεχίσω τη συγγραφή και το σχέδιο του PERSIMMON CUP, του comic επιστημονικής φαντασίας που έκανα, αλλά είχα πολλές δυσκολίες στο να βρω εκδότες που είχαν τη θέληση να πληρώσουν για μια τέτοια δουλειά. Συν τοις άλλοις, ζω στη Νέα Υόρκη με τα παιδιά μου, οπότε είναι δύσκολο να βρω τον χρόνο να το συνεχίσω. Ωστόσο, ήταν το πιο διασκεδαστικό comic που είχα τη δυνατότητα να σχεδιάσω.

Διδάσκεις επίσης σχέδιο στο NYC School of Visual Arts. Μπορείς να μας πεις ποια είναι η πιο σημαντική συμβουλή που δίνεις στους μαθητές σου;

Οι ιστορίες έχουν δομή. Μη φοβάστε την Αφήγηση – έχει εξυπηρετήσει άριστα τον πολιτισμό μας εδώ και πολλά χιλιάδες χρόνια.

Έχεις άλλα σχέδια για το μέλλον;

Μόλις τελείωσα τον σχεδιασμό ενός graphic novel 380 σελίδων με θέμα την Ιερουσαλήμ στα τέλη της δεκαετίας του ’40, βασισμένο στο σενάριο του σκηνοθέτη Boaz Yakin. Με το που θα τελειώσω το καλλιτεχνικό κομμάτι αυτής της δουλειάς, θα πρέπει να τελειώσω και το προσωπικό μου graphic novel με θέμα τον Εγγλέζο εξερευνητή Ernest Shackleton, και κάποια στιγμή θα ξαναπιάσω το PERSIMMON CUP.

[Μετάφραση: Αλέξανδρος Τσαντίλας]

[/tab]
[tab]

Inventing an imaginary character and writing a story around him is definitely one tough cookie. You have to make him realistic, interesting and consistent as far as his behavior is concerned. What is even more difficult, though, is when your chosen character is a real person. Therein lies the true challenge, such as doing research, being true to the real-life person, and the limited freedom that’s been offered when it comes to his behavior. It’s a fact: There are very few writers that have actually managed to make an impression by using a real person as their main character.

This week’s guest, the first guest for 2011, happens to be one of those writers. Nick Bertozzi has written and drawn about real-life persons both continuously and successfully! It all started with THE SALON. His leading stars in that particular graphic novel were, among others, Pablo Picasso and the cubists. He followed it up a few months later with HOUDINI: THE HANDCUFF KING, in which Bertozzi handled only drawing duties (the script was handled by Jason Lutes). Just like in THE SALON, the story was fictional, but it was based in real events with the starring character (in this case Harry Houdini) being a real person.

We’re only a few days away before his new graphic novel, titled LEWIS & CLARK, hits the shelves of comic shops, and it will once again be a story in which the main characters are two real persons. Meriwether Lewis and William Clark were two explorers who in 1804 began a journey to find the road from America’s east coast to the Pacific Ocean while going down Missouri River, and among Bertozzi’s purely fictional events one finds many historical figures and occurrences.

It should be noted, though, that stories based on real persons aren’t the main body of Bertozzi’s work. His bibliography includes many fictional stories that have awarded him the appreciation of indie comic fans, among many others. The most important of those stories are the RUBBER NECKER four-issue story and THE MASOCHISTS. The first was a daring and slightly experimental miniseries, while the second is a very deep and personal exploration of issues such as isolation and obsessions. The more recent STUFFED! (scripted by Glenn Eichler) falls into that category and depicts a humorous impression of America’s middle class people.

At the same time, Bertozzi has also worked in the field of webcomics with PERSIMMON CUP, a sci-fi story that’s been published weekly in ACT-I-VATE. Although this last one is a little behind due to limited time availability, Bertozzi promises that he’ll soon return to it, provided of course that he finds the time. Although, given all of his projects and his academic career (he’s a professor in NYC School of Visual Arts), this is definitely very difficult.

So, Nick Bertozzi, our very first guest for 2011, talks to us about all of the above and his future plans in the following interview:

What artists have influenced your art the most?

Before I could read, my father would read me copies of Hergé’s TINTIN and CLASSICS ILLUSTRATED COMICS. I later developed a deep love of Jack Kirby’s KAMANDI (which remains my favourite comic to this day) as well as Garry Trudeau’s DOONESBURY. And after a long period of not reading comics in my late teens, I was re-introduced to them via Dan Clowes’ EIGHTBALL.

Growing up in Providence, Rhode Island, we lived a few blocks away from an art house movie theatre and when I was ten my Dad took me to Herzog’s AGUIRRE: THE WRATH OF GOD, Kubrick’s 2001: A SPACE ODYSSEY, and Kurasowa’s THE SEVEN SAMURAI, all of which made an intense impression on me, certainly infecting the way I continue to think about stories.

Two of your older comics, THE MASOCHISTS and RUBBER NECKER, seemed more bold and sentimental, as opposed to the all-ages HOUDINI: THE HANDCUFF KING and LEWIS & CLARK. What were the things that influenced your work then?

As pretentious as it sounds, I wanted to make comics like Fellini made movies: Funny, strange, dark, and light all twisted together in a very uncertain tone that can only be called “Fellini-esque”. Where Fellini was able to achieve a wild balance, my early comics floundered in gimmicky melancholy.

You participated in Marvel’s STRANGE TALES I. Are you a superhero fan? Was it fun, playing with the funny side of superheroes (or in your case, super villains)?

I realized my goal of drawing all of the Marvel characters with encephalitis. It was a dream to write a love scene for M.O.D.O.K. (“Mechanized Organism Designed Only for Killing” or “Kissing” in my story) and Editor Axel Alonso stopped me at the San Diego Comicon to tell me that it was the darkest Marvel story they’d ever published. That was a proud moment.

Your new book is titled LEWIS & CLARK. Can you tell us more about it?

Lewis and Clark were two American explorers who crossed North America with a small corps of soldiers in 1804. Beyond the difficulty of their journey, their story represents a tactile point in history when two civilizations smash into each other, the consequences of which carry forward today.

I really liked the art on the cover, but I read that it’s a black & white comic. Why is that?

Color is far more expensive to print.

Most of the heroes in your comics have been actual people, like Harry Houdini, the Cubists, Lenny Bruce and now Meriwether Lewis and William Clark. What is it in the retelling (even with a generous dose of fiction) of true stories that captures you the most?

I love trying to make historical figures come alive. Just the phrase “historical figures” sounds boring and is endemic of so many history books and dull films–these people laughed, farted, ate like pigs, cried, and sweated just like we do and that gets lost in search of HISTORY.

On the other hand, your webcomic that appeared weekly in ACT-I-VATE is a sci-fi comic. What were the challenges in the making, both concerning the format and the genre?

I’d prefer to continue writing and drawing my sci-fi comic PERSIMMON CUP, but I’ve had difficulty finding publishers to pay for that sort of work and I live in NYC with children so it’s hard to find the time to continue though it’s the most fun I’ve ever had drawing comics.

You are also teaching cartooning at NYC’s School of Visual Arts. Can you tell us what’s the most important advice you give your students?

There is a structure to stories. Do not be afraid of the Narrative Arc—it has served our culture well for more than two thousand years.

Do you have any other plans for the future?

I just finished penciling a 380-page GN about Jerusalem in the late ’40s from film-director Boaz Yakin’s script. As soon as I finish the art for that I have to finish drawing my own GN about English explorer Ernest Shackleton and eventually I’ll get back to PERSIMMON CUP.

[Translated by Alexandros Tsantilas]

[/tab]
[/tabcontent]
[/tabs]