10 Πράγματα Που Έμαθα Μέσα Στο 2010
Κάθε χρονιά που φεύγει μας αφήνει λίγο σοφότερους. Συνήθως, στο τέλος κάθε χρόνου μπορούμε (ή έστω, θα θέλαμε) να ισχυριστούμε πως ξέρουμε περισσότερα πράγματα απ’ όσα ξέραμε στο τέλος της προηγούμενης. Στο πνεύμα αυτής της διαγαλαξιακής σταθερής, λοιπόν, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τα δέκα σημαντικότερα πράγματα που “έμαθα”, κατά τη διάρκεια του 2010. (Και τα οποία ελπίζω να μην αρχίσω να ξεχνάω τα επόμενα χρόνια, τώρα που, μεγαλώνοντας, αυξάνεται ο κίνδυνος να μου χτυπήσει την πόρτα ο κύριος Αλτζχάιμερ…)
(Η αντίστροφη μέτρηση του Top 100 των 90s, θα συνεχίσει κανονικά αύριο. Sorry, guys and gals, αλλά για σήμερα θα πρέπει να τη βγάλετε μόνο με τις δικές μου ανοησίες…)
1. Τα comics δεν γίνονται φτηνότερα. Ποτέ δε συνέβαινε αυτό και ποτέ δε θα συμβεί στο μέλλον! Κακά τα ψέμματα, όλα τριγύρω μας ακριβαίνουν και τα αγαπημένα μας comics (είτε τα φτωχά και ταλαίπωρα “comic books”, είτε τα -πολύ της μόδας- graphic novels) δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από αυτόν τον κανόνα. Ακόμη και ανακοινώσεις σχετικά με παγώματα τιμών, από εταιρίες όπως η Marvel ή η DC, συνήθως συνοδεύονται από “ψιλά γράμματα”, ή από ακόλουθες ανακοινώσεις, που επιβεβαιώνουν ότι όταν κάτι ακούγεται πολύ καλό για να είναι αληθινό…
2. Τα περισσότερα comics μπορούν να αγοραστούν με πολύ λιγότερα χρήματα, μερικές εβδομάδες, ή μερικούς μήνες (ή έστω, ένα-δυο χρόνια) μετά την αρχική κυκλοφορία τους. Χωρίς υπερβολή, το 99.9% των comics που εκδίδονται πλέον, χάνουν την “αξία” τους, σχεδόν από τη στιγμή που θα βγουν στα ράφια. Και με κίνδυνο να γίνω κουραστικός, θα επαναλάβω ότι αυτό ισχύει και για τα φτωχά και ταλαίπωρα “comic books”, αλλά και για graphic novels. Αν δεν είστε, γενικά, την λογικής “πρέπει να το πάρω ΤΩΡΑ!”, θα κάνετε πολύ μεγάλο καλό στην τσέπη σας αν περιμένετε λίγο καιρό.
3. Όσοι γουστάρουν τα παλιά comics και strips, πρέπει να αισθάνονται οι πιο τυχεροί άνθρωποι του κόσμου! Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει ένας πραγματικός οργασμός από επανεκδόσεις κλασικών comics σε πολυτελείς (συνήθως) τόμους, με πράγματα για όλα τα γούστα. PEANUTS, PRINCE VALIANT, KING AROO, BLOOM COUNTY, MARVEL ESSENTIALS, DC SHOWCASE, ARCHIVES, MASTERWORKS… σχεδόν οτιδήποτε έχει κυκλοφορήσει σε περασμένες δεκαετίες και αξίζει να είναι διαθέσιμο για το κοινό, πλέον είναι! ΟΚ, υπάρχουν ακόμη πράγματα που έχουν μείνει εκτός schedule των εταιριών που ασχολούνται με αυτά τα reprints, αλλά με τους ρυθμούς που πάμε, είναι απλά θέμα χρόνου να τα δούμε και αυτά.
4. Οι υπερήρωες δεν απευθύνονται πλέον σε παιδιά. Εντάξει, το πήρα απόφαση! Είναι προφανές πως οι άνθρωποι που αποφασίζουν τις τύχες των ηρώων στις δύο μεγάλες εταιρίες (που, let’s face it, είναι και αυτές που εκδίδουν, κατά κύριο λόγο, comics με υπερήρωες) έχουν αποκλείσει τις ηλικίες κάτω των 15 από το potential αναγνωστικό τους κοινό και βγάζουν πλέον υπερηρωικά comics για πρχωρημένους έφηβους και συναισθηματικά ανώριμους τριαντάρηδες. Κρίμα…
5. Ο Alan Moore είναι ένας κλαψομούνης. Ναι, δε λέω, μεγάλος συγγραφέας and all that, αλλά μας έχει ζαλίσει τα παπάρια με τη συνεχή γκρίνια του! (Και χίλια συγνώμη που μιλάω έτσι, μέρες που είναι…)
6. Οι περισσότεροι geeks πρέπει να έχουν μεγάλο κόλλημα με τη ζωή τους (ή και με τη ζωή, εν γένει, ως concept)! Δεν εξηγείται αλλιώς η επιτυχία κάθε μαλακίας που περιέχει zombies, βρικόλακες, ή οποιονδήποτε συνδυασμό των δύο. Νισάφι πιά!
7. Τα manga δεν είναι τελικά τόσο επιτυχημένα όσο θα θέλανε/θέλαμε να πιστεύουν/πιστεύουμε. Εταιρίες κλείνουν, πωλήσεις πέφτουν, η μόδα περνάει και τελικά φαίνεται πως τίποτα δεν μπορεί να γλιτώσει από τους νόμους της αγοράς (με πιθανή -και ενοχλητική- εξαίρεση, τα undead creatures που ανέφερα στο παραπάνω item).
8. Μερικές φορές, μια φαινομενικά μεγάλη αλλαγή, μπορεί, στην πραγματικότητα, να σημαίνει πως δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Όχι, αν εσείς είδατε κάποια σοβαρή αλλαγή στη Marvel, μέσα σε αυτόν τον ένα χρόνο που η εταιρία ανήκει πλέον στη Disney, να μου το πέιτε και μένα, γιατί προφανώς η παρατηρητικότητα μου έχει πάει διακοπές…
9. Αν υπάρχει μια τρομακτικά κακή ιδέα στον αέρα, σίγουρα θα βρεθεί κάποιος μαλάκας (ενίοτε περισσότεροι από ένας) που θα αποπειραθεί να την κάνει πραγματικότητα. Και, όπως είναι φυσικό, συνήθως αυτό θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα για όσους εμπλέκοντα στο όλο εγχείρημα. Case in point…
10. Το μέλλον των comics μπορεί να είναι, τελικά, ψηφιακό. Με δεδομένο πως όλο και περισσότερες εταιρίες στρέφονται στο internet, αναζητώντας βιώσιμους τρόπους να εκδίδουν και να πωλούν τα comics τους εκεί, και με ακόμη πιο δεδομένο ότι το γαμημένο το print κοστίζει, τότε ναι, πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο η μελλοντική παραγωγή των comics να έχει απολύτως και ολοκληρωτικά ψηφιακή μορφή. Δύο disclaimers, όμως: Πρώτον, το “μπορεί” του τίτλου, δεν είναι τυπικό, καθώς ποτέ κανείς δεν ξέρει τι ξημερώνει. Δεύτερον, ακόμη και αν έρθουν έτσι τα πράγματα, λυπάμαι, αλλά εγώ πάλι σε χαρτί θα διαβάζω. Δόξα τω Peter Sellers, υπάρχουν πάρα πολλά χάρτινα comics από το παρελθόν που δεν έχω στη συλλογή μου…
