INTERVIEW CORNER #38: Jim Rugg

Η δημιουργία ενός νέου χαρακτήρα (ο οποίος θα καταλήξει να έχει και δικό του comic) είναι σίγουρα μια διαδικασία που εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο. Κατά τη δημιουργία του, μπορείς να ρισκάρεις το κατά πόσο θα πείσει ή το κατά πόσο δε θα μοιάζει με άλλους χαρακτήρες που δημιουργήθηκαν πριν από αυτόν. Ή, εναλλακτικά, μπορείς να δημιουργήσεις έναν χαρακτήρα τόσο εξωφρενικό που να μη σε νοιάζει κατά πόσο θα πείσει ή όχι!

Ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, o Jim Rugg, έχει επιλέξει το δεύτερο δρόμο. Μαζί με τον Brian Maruca, έχουν δημιουργήσει έναν από τους πλέον ξεχωριστούς χαρακτήρες των τελευταίων ετών, τον Afrodisiac. Ο Afrodisiac συγκεντρώνει πάνω του δεκάδες στοιχεία συμπεριφορών που θα προκαλούσαν απανωτά εγκεφαλικά σε οργανώσεις φεμινιστικές, φιλοζωικές, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προστασίας της σοβαρότητας. Αν και πρωτοεμφανίστηκε σε άλλο comic των δύο δημιουργών, ο Afrodisiac απέκτησε το δικό του graphic novel, μια από τις πιο διασκεδαστικές κυκλοφορίες του 2010.

Και, φυσικά, δεν αποτελεί τον μόνο ανορθόδοξο χαρακτήρα που δημιούργησε ο Rugg σε συνεργασία με τον Maruca. H πρώτη του απόπειρα στον χώρο των comics (μέχρι τότε έκανε illustrations και graphic designs) είχε τον τίτλο STREET ANGEL και σε αυτό πρωταγωνιστούσε η 12χρονη Jesse Sanchez, ειδική στις πολεμικές τέχνες και η καλύτερη άστεγη skateboarder του κόσμου. Όπως και το μεταγενέστερο AFRODISIAC, το STREET ANGEL έριχνε μια σατιρική σε είδη του παρελθόντος – και συγκεκριμένα στα Golden Age superhero comics. Αν και ξεκίνησε ως self-published, το STREET ANGEL εκδόθηκε σε πέντε τεύχη από την SLG. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Rugg ανέλαβε και το σχέδιο, με το σενάριο να φέρει την υπογραφή του συνδημιουργού, Brian Maruca.

Εκτός από τα comics που δημιούργησε ο ίδιος (μαζί με τον Brian Maruca), ο Jim Rugg έχει εργαστεί και για τις mainstream εταιρείες. Έχει αναλάβει το σχέδιο της μεταφοράς σε comic του THE GUILD, για λογαριασμό της Dark Horse, αλλά και του ONE MODEL NATION της Image, σε σενάριο του frontman των The Dandy Warhols, Courtney Taylor. Επίσης, έχει συνεργαστεί και με το Minx imprint της DC, για το οποίο σχεδίασε την εφηβική σειρά THE PLAIN JANES, ενώ έχει συνεισφέρει και σε ένα short story του FABLES #59.

Σε καθένα από αυτά, το σχέδιο του Rugg παίζει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το σημαντικότερο ίσως ρόλο, καθώς η ικανότητά του να προσαρμόζεται σε διαφορετικά στιλ και να εξακολουθεί να έχει τα ίδια ελκυστικά αποτέλεσματα αποδεικνύει τις μεγάλες του ικανότητες.

Εσχάτως, μάλιστα, η αιχμηρή ματιά του έχει περιλάβει θέματα που άπτονται του πολιτικού ενδιαφέροντος. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το βραβευμένο με Ignatz mini comic RAMBO 3.5 (στο οποίο ο John Rambo και ο George Bush ανατινάζουν πράγματα και πίνουν μπύρες) και το USAPE, το οποίο δημοσιεύθηκε στο δεύτερο τεύχος της ανθολογίας POOD. Επίσης, όπως έμαθα με ένα ενδελεχές ψάξιμο, έχει αναλάβει την εικονογράφηση ενός βιβλίου μαγειρικής, για λογαριασμό της εκδοτικής McSweeney’s.

Και, όπως, μας αποκαλύπτει και ο ίδιος στη συνέντευξη που ακολουθεί, έχει σχέδια που θα χαροποιήσουν ιδιαίτερα τους fans του Afrodisiac:

Είσαι περισσότερο γνωστός από τα comics που σατιρίζουν τη σοβαροφάνεια των superheroes και των ηρώων σε ταινίες δράσης. Τι προσφέρει στον αναγνώστη ένα τέτοιου είδους σατιρικό comic;

Τους κάνει να γελάνε; Δεν ξέρω, θα πρέπει να ρωτήσεις κάποιον αναγνώστη. Αυτοί που έχω συναντήσει εγώ φαίνονται να ανταποκρίνονται στο χιούμορ. Θεωρώ ότι ένα comic όπως το AFRODISIAC γεμίζει ένα μικρό κενό στην ιστορία των comics. Παρά την ύπαρξη του Luke Cage και του Black Lightning, δεν υπήρχε ένα comic που να αντιστοιχεί στις ταινίες blaxploitation. Οπότε, αν σου αρέσουν οι ταινίες αυτές αλλά και τα comics, τότε το AFRODISIAC έρχεται και γεφυρώνει τα δύο. Κάτι παρόμοιο κάνει και το STREET ANGEL, αυτή τη φορά με μία νεαρή γυναίκα-ηρωίδα. Δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες στα comics, οπότε πρόκειται μεν για κάτι διαφορετικό από τη νόρμα, αλλά όχι για κάτι που διαφοροποιείται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Θέλω να ελπίζω ότι υπάρχει αρκετή ουσία, έτσι ώστε οι αναγνώστες να απολαμβάνουν διαφορετικές εκφάνσεις της δουλειάς μου. Πραγματικά δεν ξέρω. Ακόμη μου κάνει εντύπωση που υπάρχει κόσμος που διαβάζει τα comics που κάνω.

Προσωπικά, με ενδιαφέρει ο αμερικάνικος μύθος των superheroes. Πιστεύω ότι είναι χαρακτηριστικό της πολιτιστικής μας ιστορίας, εδώ ακόμη και ιστορικά πρόσωπα όπως ο George Washington και ο στρατηγός Patton συχνά λαμβάνουν μυθικές διαστάσεις αυτού του στιλ. Μερικές φορές, όμως, έχω την εντύπωση ότι αυτή η μαυρόασπρη προσέγγιση του ηρωισμού είναι προβληματική. Δεν νομίζω ότι στις περισσότερες περιπτώσεις ο κόσμος είναι απλά μαύρος ή άσπρος. Το γεγονός ότι οι superheroes κυριαρχούν εδώ και τόσο καιρό στα αμερικανικά comics κατά την άποψη μου καθιστά το Μέσο κατάλληλο προκειμένου να αντιμετωπίσω αυτά τα ζητήματα.

Είναι κατά την άποψη σου υποχρεωτικό να μπορεί κάποιος να εκτιμήσει τα καλλιτεχνικά ιδιώματα που σατιρίζεις, ή είναι κάτι που μπορεί να γίνει από τον οποιοδήποτε; Μπορεί κάποιος που δεν γνωρίζει τη θεματολογία αυτή να απολαύσει τέτοιου είδους comics;

Πιστεύω ότι είναι σίγουρα απαραίτητο να λατρεύεις το ιδίωμα που σατιρίζεις. Πρέπει να έχεις μία καλή κατανόηση του αντικειμένου για να είσαι αποτελεσματικός και είναι δύσκολο να έχεις μία τέτοια κατανόηση αν δεν αγαπάς το αρχικό υλικό. Για μία ακόμη φορά: Είναι πολύ δύσκολο για εμένα να απαντήσω σε ερωτήσεις σχετικά με τους αναγνώστες. Νομίζω ότι είναι πιθανό για κάποιον που δεν γνωρίζει το είδος ή τη θεματολογία να απολαύσει το υλικό. Παραδείγματος χάριν, οι σινεφίλ μπορούν να απολαύσουν μια ταινία με θέμα το μπαλέτο, όπως το BLACK SWAN, επειδή είναι ένα πολύ καλοφτιαγμένο φιλμ, κι όχι επειδή όλοι τους λατρεύουν το μπαλέτο ή επειδή έχουν πολλές γνώσεις σχετικά με το μπαλέτο. Κατά κάποιο τρόπο, είναι στο χέρι του αφηγητή να παρουσιάσει το έργο του με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι ανταποδοτικό για τον αναγνώστη, τον θεατή ή το ακροατήριο. Οι περιστάσεις διαφέρουν, αν το πάμε ανά περίπτωση, αλλά σε γενικές γραμμές δεν πιστεύω ότι η έλλειψη οικειότητας με ένα είδος ή μία θεματολογία περιορίζει ένα έργο απ’ το να συνδεθεί με έναν αναγνώστη ή θεατή.

Πώς έγινε και ο Afrodisiac κατέληξε από χαρακτήρας στο τελευταίο τεύχος του STREET ANGEL, σε πρωταγωνιστή με δική του hardcover έκδοση που συγκεντρώνει τις ιστορίες του;

Ο Brian Maruca (συνδημιουργός του STREET ANGEL και συγγραφικός μου εταίρος) κι εγώ αποφασίσαμε να κάνουμε μία σειρά σύντομων ιστοριών για ανθολογίες και θεωρήσαμε ότι ο Afrodisiac ως χαρακτήρας είχε δυνατότητες. Όσο περισσότερο αναπτύσσαμε τον χαρακτήρα, τόσο περισσότερο μας άρεσε. Το βιβλίο εξελίχθηκε από τη διαδικασία αυτή με το πέρασμα κάποιων χρόνων.

Το σχέδιο του AFRODISIAC είναι ίσως το καλύτερο χαρακτηριστικό του comic. Από πού εμπνέεσαι γι’ αυτό;

Η έμπνευση μου προήλθε από παλιά comics, από ταινίες grindhouse κι από αντίδραση ενάντια στον ψηφιακό χρωματισμό και τις γραμματοσειρές των σύγχρονων εμπορικών comics. Περνάω ένα μεγάλο μέρος του χρόνου μου διαβάζοντας παλιά comics. Το να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω την εμφάνιση και την έλξη που δημιουργούν αυτά τα comics έγινε κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ.

Θα δούμε καθόλου νέες ιστορίες του STREET ANGEL στο μέλλον;

Δεν ξέρω. Μου αρέσει ο χαρακτήρας, αλλά πλέον έχω αλλάξει, οπότε δεν είναι εύκολο να επανασυνδεθώ με τον χαρακτήρα. Αν κάνω περισσότερες ιστορίες τότε θα διαφέρουν, επειδή θα αντιμετωπίζω τον χαρακτήρα και το περιβάλλον της διαφορετικά.

Προτιμάς να γράφεις και να εικονογραφείς τα δικά σου comics ή να συνεργάζεσαι με έναν συγγραφέα, όπως έκανες και στην περίπτωση του Brian Maruca;

Μου αρέσουν και τα δύο. Ο Brian είναι ένας εξαιρετικός συγγραφέας. Φαντάζομαι ότι θα έχει να κάνει με την ιστορία και το πώς θα νιώθω την εκάστοτε ημέρα. Άρα, το να συνεργάζομαι με κάποιον που εμπιστεύομαι, όπως ο Brian, μου επιτρέπει να δοκιμάσω πράγματα που θα φοβόμουν να δοκιμάσω από μόνος μου. Επιπλέον, τα comics είναι μία τόσο ατομική δραστηριότητα που η συνεργασία μου με κάποιον σαν τον Brian μου επιτρέπει μία κάποια κοινωνική συναναστροφή και σταθερή ανταπόκριση.

Τα comics σου τελευταία περιλαμβάνουν μπόλικη πολιτική σάτιρα, όπως λόγου χάρη το μίνι comic RAMBO 3.5 και το USAPE που δημοσιεύτηκε στο POOD #2. Σου αρέσει ο πολιτικός σχολιασμός;

Όχι. Δε γνωρίζω αρκετά από πολιτική, έτσι ώστε να μπορώ να κάνω έναν ολοκληρωμένο σχολιασμό της. Δεν πιστεύω ότι τα comics μου είναι ιδιαίτερα πολιτικά. Θεωρώ ότι αφορούν περισσότερο τα ΜΜΕ και τον ρόλο που παίζουν στη διαμόρφωση της συλλογικής μας συνείδησης, και λιγότερο για την πολιτική.

Διάβασα ότι πρόκειται να εικονογραφήσεις ένα βιβλίο μαγειρικής που έχει γραφτεί από τους Karen Leibowitz και Anthony Myint. Πώς προέκυψε αυτό;

Μόλις ολοκλήρωσα αυτό το strip. Πώς έμαθες γι’ αυτό; Δεν το έχω αναφέρει πουθενά ακόμη, είναι για ένα project μαγειρικής της McSweeny’s. Είχα κάνει και παλιότερα κάποιες εικονογραφήσεις για την McSweeny’s και απλά επικοινώνησαν μαζί μου για αυτή την δουλειά. Μου άρεσαν κάποιες εκδόσεις τους, οπότε όταν μου ζήτησαν να κάνω ένα comic γι’ αυτούς δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ καθόλου.

Ένα από τα πράγματα που λατρεύω να κάνω είναι να φέρνω σε επαφή με τα comics αναγνώστες που τα διαβάζουν για πρώτη φορά, μη-οπαδούς των comics και ίσως άτομα που δεν είχαν διαβάσει ή γενικά πολυασχοληθεί με τα comics απ’ όταν ήταν παιδιά. Είμαι οπαδός των comics εδώ και 20 χρόνια. Οι αλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί απ’ όταν ξεκίνησα να διαβάζω είναι πολύ πιο επαναστατικές απ’ ό,τι θα μπορούσα να είχα ονειρευτεί. Τώρα, όντας cartoonist, έχω την δυνατότητα να συμμετάσχω στο Mέσο σε μία από τις συναρπαστικότερες στιγμές της ιστορίας του. Άρα, εκστασιάζομαι όταν κάτι τέτοιο φτάνει στο γραφείο μου.

Έχεις άλλα σχέδια για το άμεσο μέλλον;

Ξεκινάω το πρώτο μου webcomic τον Μάρτιο. Θα είναι το USAPE. Κάνω επίσης μία σειρά μονοσέλιδων comic για κάποιες εφημερίδες μεγάλων διαστάσεων του κίτρινου τύπου, όπως τα SECRET PRISON, SMOKE SIGNAL, MAGIC BULLET… ελπίζω να συνεχίσω να τα κάνω. Τέλος, ο Brian κι εγώ δουλεύουμε πάνω σε ένα νέο βιβλίο του AFRODISIAC. Θέλω και να κάνω ένα comic επιστημονικής φαντασίας… χρειάζομαι περισσότερες ώρες στην ημέρα μου!

[Μετάφραση: Αλέξανδρος Τσαντίλας]

Creating a new character (who’ll end up having their own comic book) is definitely a very risky process. During the character’s creation, you’re risking how much he will convince the readers, or how that character won’t be like other characters created before him. Or, on the other hand, you can opt to create a character that’ll be so outrageous, you won’t even care if he’ll convince anyone or not!

This week’s guest, Jim Rugg, chose the second. Along with Brian Maruca, they’ve created one of the most unique characters of the past decade, Afrodisiac. Afrodisiac embodies dozens of behavioral elements that would cause repeated massive strokes to feminist groups, animal rights groups, human rights groups, as well as protecting-the-seriousness groups. Although his first appearance was in another comic by the two creators, Afrodisiac got his very own graphic novel, one that’s easily among the most entertaining releases of 2010.

Naturally, Afrodisiac isn’t the only unorthodox character created by Rugg in collaboration with Maruca. His first attempt at the field of comics (until then he was doing illustrations and graphic designs) was called STREET ANGEL, which featured as the main character a 12-year old girl called Jesse Sanchez, a martial arts expert and best homeless skateboarder in the world. Much like AFRODISIAC, STREET ANGEL had a satirical outlook in past genres, more specifically Golden Age superhero comics. Although it started out as a self-publication, STREET ANGEL was published in five issues by SLG. In both cases, Rugg handled the drawing, while the writing was signed by the series’ co-creator Brian Maruca.

Other than his own comics (created in collaboration with Brian Maruca), Jim Rugg has also worked for mainstream companies. He has taken up the comic book adaptation of THE GUILD for Dark Horse, as well as ONE MODEL NATION for Image, based on the script of Courtney Taylor, frontman of The Dandy Warhols. He has also worked with DC’s Minx imprint, for which he drew the teenager-oriented THE PLAIN JANES, while he has also contributed in a short story published in FABLES #59.

According to my humble opinion, Rugg’s drawing is the most significant aspect found in each of these projects, while his ability to adapt in different styles while maintaining the same attractive results reveals his great skills.

In fact, recently his sharp outlook has included issues of political interest. The most typical examples of these would be the Ignazt-awarded mini comic RAMBO 3.5 (in which John Rambo and George Bush blow up stuff and drink beers) and USAPE, published in the second volume of the POODanthology. Furthermore, as I’ve come to learn following a very thorough research, he has also taken up illustrating a cooking book for McSweeny’s publishing company.

And, as he will reveal in the following interview, he has plans that will make Afrodisiac fans quite happy.

You are most known for comics ripping on the pompousness of superheroes and action heroes. What does this kind of satirical comic offer to a reader?

Makes them laugh? I don’t know. You’d have to ask a reader. Readers I have met seem to respond to the humour. I think a book like AFRODISIAC fills in the history of comics a little bit. Despite Luke Cage and Black Lightning, there wasn’t a comic book equivalent to blaxploitation films. So if you enjoy those movies and you like comic books, AFRODISIAC bridges the two. STREET ANGEL does a similar thing with a young, female hero. There aren’t a lot of those in comics, so it’s something different than the norm, but it’s not completely different. Hopefully there’s enough substance that different readers enjoy different aspects of my work. I really don’t know. I’m still surprised than anyone reads my comics.

Personally I am interested in the American superhero myth. I feel like it is a staple of our history, even historical figures like George Washington or General Patton are often mythologized in this manner. But sometimes I think that sort of black-and-white approach to heroism is problematic. I don’t think the world is black-and-white in most cases. So a lot of my work deals with those ideas. The fact that superheroes dominated American comics for so long makes the medium a good fit in my opinion to confront these issues.

In your opinion, is it mandatory to appreciate the genres you satirize or can anyone do it? What about the readers? Can someone who is not familiar with these subjects enjoy this kind of comics?

I think it’s absolutely mandatory that you love the genre that you are satirizing. To be effective, I think you need a good understanding of the subject. And it would be difficult to have that understanding without a love of the original material.

Again, it’s very difficult for me to answer questions about the readers. I think it’s possible that someone unfamiliar with the genre/subject could enjoy the material. For instance, fans of film can enjoy a movie about ballet like BLACK SWAN because it is a well crafted film and not because they all love ballet or know a lot about ballet. In a way, it’s up to the storyteller to present his/her work in a manner that rewards the reader/viewer/audience. Circumstances vary on a case-by-case basis, but generally speaking, I do not believe that a lack of familiarity with the genre or subject prohibits a work from connecting with a reader/viewer.

How did AFRODISIAC become to be from a character in STREET ANGEL’s last issue, a protagonist with his own hardcover, which collected his stories?

Brian Maruca (AFRODISIAC and STREET ANGEL’s co-creator and my writing partner) and I did a series of short stories for anthologies, and found Afrodisiac’s character appealing. The more we developed the character, the more we liked it. The book evolved from that process over a couple years.

The artwork in AFRODISIAC is maybe the best characteristic of the comic. What were your inspirations for it?

My inspirations were old comics, grindhouse movies, and a reaction against the digitized coloring and lettering of contemporary commercial comics. I love the way old comics look. I spend a lot of time looking at old comics. Trying to capture the look and appeal of those books became very enjoyable to me.

Will we see any new STREET ANGEL stories in the future?

Don’t know. I like the character, but I’ve changed. So it’s not easy to reconnect with the character. If I do more, the stories will be different because I will relate to the character and her setting differently.

Do you prefer writing and illustrating your own comics or collaborating with a writer, like you did with Brian Maruca?

I like both. Brian is a terrific writer. I guess it depends on the story and how I feel on a particular day. I am terribly unconfident and critical of myself. So working with someone I trust, like Brian, allows me to try things I probably would be afraid to try on my own. Plus comics are such a solitary endeavor, that working with someone like Brian allows for a little social interaction and steady feedback.

Lately, there is also strong political satire in your comics, like in the RAMBO 3.5 mini comic and the USAPE feature in POOD #2. Do you enjoy commenting on politics?

No. I don’t know enough about politics to competently comment on them. I don’t consider my comics overtly political. I think they are more about media and the role media plays in shaping our collective consciousness than they are about politics.

I read that you are going to illustrate a cooking book, written by Karen Leibowitz and Anthony Myint. How did this come to be?

I just finished that strip. How did you hear about that? I haven’t mentioned it anywhere yet. It’s for a McSweeney’s cookbook project. I’ve done some illustration work for McSweeney’s in the past, and they just reached out with this assignment. I have enjoyed a number of their publications so doing a comic for them was a no-brainer when they asked.

One of my favorite things is putting comics in front of first time readers, non-comic fans, and people who maybe haven’t read or looked at comics since their childhood. As you can imagine, a comic in a cookbook is a great opportunity to do this. I’ve been a comics fan for over 20 years. The changes that have occurred since I started enjoying comics has been more revolutionary than I ever dreamed. Now as a cartoonist, I get to participate in this medium at one of the most exciting times in its history. So when this kind of thing comes across my desk, I am thrilled.

Do you have any other plans for the immediate future?

I’m starting my first web comic in March. It will be USAPE. I’ve also been doing a series of single page comics for some of the oversized newsprint tabloids like SECRET PRISON, SMOKE SIGNAL, MAGIC BULLET… I hope to continue those. And Brian and I have been working on another AFRODISIAC book. I want to do a science fiction genre comic… I need more hours in my day!

[Translated by Alexandros Tsantilas]